Бугун Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий Усмонхон Алимов ҳазратлари Андижон вилояти имом-хатиблари иштирокида йиғилиш ўтказдилар. Унда Дин  ишлари бўйича қўмита раиси О.Юсупов, Андижон вилояти бош имом-хатиби Н.Холиқназаров ва вилоятдаги масжид имом-хатиблари қатнашди.

Йиғилишда Муфтий ҳазратлари мамлакатимизда муқаддас Рамазон ойи юқори кайфиятда ўтиши, таровиҳ намозлари ва хатми Қуръонлар ўқилиши тўғрисида алоҳида тўхталдилар. Жумладан, ҳазрат ўз нутқларида:

– шу кунларда она-Ватанимизда ҳидоят ва тўғри йўлга бошловчи Қуръони карим нозил бўлган ой – Рамазони шариф меҳмон бўлиб турибди. Муборак ойнинг ташрифи диёримиз аҳлига олам-олам қувонч бахш этди. Буни мўмин-мусулмонларнинг юз-кўзларида, жоме масжидларимизда бўлаётган хатми Қуръонларнинг файзу тароватида ҳам яққол кўриш мумкин, деб сўз бошладилар.

Шунингдек, муфтий ҳазратлари уламо ва имом-хатиблар олдида турган долзарб вазифалар ҳақида алоҳида тўхталдилар. Жумладан, муфтий ҳазратлари ёшлар тарбияси долзарб масала эканига йиғилиш иштирокчиларининг эътиборини қаратдилар. Бунда ўсмир-ёшларни тартиб-интизомга ўргатиб бориш, муҳтарам имом-хатибларимиз ўқувчи-талабаларнинг дарсларга қатнашиш давомати билан қизиқиб, уларга моддий-маънавий ёрдам бериш, панду насиҳат қилиш орқали ёшларнинг дарсга қатнашини яхшилаш зарур эканини таъкидладилар.

Жамиятда учраб турган ўз жонига қасд қилиш масаласига тўхталган Муфтий ҳазратлари суиқасд ҳеч қандай бандани ҳеч қандай муаммодан қутқарадиган чора эмаслигини, аксинча, балолар гирдобига отишини халқ орасида таъсирчан усулларда тушунтириш даркорлигини айтар экан, айрим имом-хатиблар шундай оғир гуноҳга қўл ураётган кишиларни муқаррар ўлимдан сақлаб қолгани, сиртмоқнинг тагидан чиқариб олганини сўзлаб бериб, барча имом-хатиблар ва уларнинг ноибларини шундай жонкуяр ва сергак бўлишга даъват этдилар.

Муфтий ҳазратлари, имом-хатиблар адашган оқимларга мойиллиги бўлган шахслар билан бирма-бир мулоқот қилиб, уларга ақидапараст оқимларнинг нотўғри ва янглиш эътиқодларини Қуръони карим, ҳадиси шариф ва уламоларнинг қувватли далиллари асосида тушунтириш ишларини янада жадаллаштишни топширдилар. Шунингдек, бундай кишиларни жамиятга қайтариш, уларнинг одамлардан ажраб қолмасликлари чорасини кўриш лозимлиги, ўзининг қилган ишидан пушаймон бўлиб, афсус-надомат чекаётганларига руҳий тасалли бериб, ҳаётда ўз ўрнини топиб кетишларига кўмаклашиш зарурлигини таъкидладилар.

Ер юзининг баъзи минтақаларида табиий офатлар сабабидан, яна бошқа ҳудудларда эса тўс-тўпалонлар боис шаҳарлар вайрон бўлиб, қанчадан-қанча одамлар ҳалок бўлаётган бир даврда юртимиздаги файзли, осойишта кунлар ва муҳтарам Президентимиз томонларидан дин соҳасида олиб борилаётган улкан хайрли ишлар учун Яратган Парвардигорга чексиз ҳамдлар айтиш кераклигини Муфтий ҳазратлари алоҳида қайд этдилар.

Муфтий ҳазратлари мана шундай шукуҳли кунларимиз тинчлик-хотиржамлик сабабидан экани, халқимизга ана шу буюк неъматнинг шукронасини қилиб ҳаёт кечириш, тинчлигимизнинг бардавом бўлиши учун ҳар биримиз ҳушёр ва огоҳ бўлмоғимиз зарурлигини таъкидлаб, ҳар бир жабҳада имом-хатибларимиз янада фаол бўлишига чақирдилар.

Йиғилиш ишчан кайфиятда ўтди ва тегишли қарорлар қабул қилинди. 

Ўзбекистон мусулмонлари идораси Масжидлар бўлими 

Яратганнинг марҳамати билан Рамазон ойининг биринчи жумасини ўқишга мушарраф бўлдик.

“Бурунлари рўза тутганда куннинг ўтиши қийин бўларди, ойнинг тўлишини-ку гапирмай қўяверинг. Айниқса, таровеҳ намозида соатлаб тик туриш азоб эди. Ҳозир эса бир зумда кун ботиб қўяди. Рўзанинг қандай ўтаётганини сезмай қолаётганга ўхшайман, Таровеҳда ҳам чарчамаяпман, аксинча, сўз билан таърифлаб бўлмас даражада ҳузур қиляпман.

Ўша қийналиб рўза тутиб таровеҳ ўқиб юрган кезларда, ёшликда шунча қийинчилик, ёшим улғаяверса, амаллаб уйда ўқиб қўя қоламан чоғи, шу таровеҳни деб юрардим. Аксинча, энди кучга тўлиб бораётганга ўхшайман”, дейди бир маҳалладошимиз намоздан қайтаётиб суҳбатлашганда.

Қандай ажойиб инсон у. Унинг иймони зиёда бўлгани боис ана шу ўзгаришлар юз бераяпти. Бу катта давлат ахир, шундай эмасми!

“Холид ибн Волид” жоме масжидига йиғилган намозхонларга куч-қувват, сабр-матонат иймон ва ниятга қараб бўлиши ҳақидаги амри маъруф айни шу масалада бўлди.

Ўғлимни келинимдан қизғаняпманми?”. Ҳаёлига келган бу саволдан Дилбар бир оз ўнғайсизланди. Аммо асли ҳақиқат ҳам шу эди.

Ёлғизини унаштирганида  боши осмонга етган Дилбар борини ўғли ва келини учун сарф қилди. Уни биргина орзуси бор эди. “Ўғлим бахтли бўлса бўлди!”. Аммо  ҳар бир ишида онаси билан маслаҳатлашиб иш қиладиган, қўшнисиникига чиқса ҳам кетидан қидириб борадиган ўғли уйлангандан кейин ўзгарди қолди.

Она бўлиб тушунишга ҳаракат қиларди. Ўғлини ҳам меҳри иккига бўлинган, келин ҳам  оилага кўникиши учун  ўғли хотинини еру-кўкка ишонмас эди.  Айниқса онасининг олдида хотинига ҳар турли қилиқлар  қилиши онани ғашига тега бошлади.

Дилбар ўғлининг ўзгаришига келини айбдордек, келининг ҳар бир ишидан айб ахтарадиган, камситадиган бўлди. Имкон топди дегунча  ўғлига келинини ёмонларди.  Бундай ҳолатлар бора-бора ўғлининг асабига таъсир қиларди. Келини эса доим вазиятни юмшатишга ҳаракат қилар, ойижонисини кўнглини олиб, ҳар бир ишни ўз вақтида қилишга тиришарди.

Келини ёш эмасми, ўзига қараб, гулдек очилиб эрини кутиб олишини ҳам  “енгилликка” йўйиб, жанжал кўтарди.  “Бир кун жанжал кўтарилган уйда қирқ кунлик барака кетади” деганларидек оиладан хотиржамлик кўтарилди.

Онасининг гапларидан асаблари таранглашган ўғли уйга кечалари келмайдиган одат чиқара бошлади.

Келин туширганига  тўрт ой бўлибди, синглисидан хабар олгани келган Дилором опа  Дилбар синглисини  ўзини тутишидан ёқа ушлади.

“Синглим, бу нимаси? Қараб турсам, келиннинг ҳар бир ишидан хато қидиришга уриняпсан. Ахир келин ҳам Яратганнинг неъмати.  Ўзинг эндигина эплаган ишларни қилишни, шунга яраша ақл, фаросатини ишлатишини келиндан талаб қилишинг ҳеч бир ҳолатга тўғри келмайди. Сенинг ёшингга етганда келин ҳам сенга ўҳшаб фикрлайдиган бўлади.

Синглим, мабодо ўғлингни қизғанмаётибсанми? Аллоҳдан қўрққин!”.

Дилбар опасининг танбеҳ билан айтган гапларига жавоб қайтармоқчи эди-ю, аммо охирги сўзлари уни тўхтатиб қолди.

Аслида ҳам шундай!

Кўпгина ажрим масалаларини ўрганилганда айрим қайноналар ўғлини келин “ўзига оғдириб олганини” айтиб,  ўғлига талоқ қилишини, онани ёки хотинни танлашни шарт қилиш ҳолатлари учрамоқда.

Илгари қайноналар Аллоҳдан қўрққанлари учун ҳам келиннинг ишидан айб топмасдан, аксинча, тарбиялаб олижаноб келинга айлантиришга харакат қилишган. Келиннинг онаси ҳам қизим бировнинг хонадонига борганда қийналмасин, деб рўзғорнинг икир-чикиригача ўргатишган. Агар келиннинг қайнонаси диёнатли бўлса, қаноат билан тарбиялаб йўриғига солиб олади, аммо диёнатсиз қайнона бўлса, 2-3 ойда кўч-кўрони билан онасиникига қайтариб юборади.

Аллоҳ таоло Қуръони каримда марҳамат қилади:

“Сўнгра ана ўша кунда (қиёматда), албатта, (сизларга ато этилган барча) неъматлар тўғрисида сўроқ қилинурсиз!” (Такосур сураси, 8 оят).

Доим ёдимизда сақлашимиз керак бўлган ҳақиқат. Сиз  келинингизни кўнглига қараб, қилган хизматлари учун  дуо қиляпсизми, билингки бошқа бир хонадонда сизнинг ҳам қизингиз дуоларга кўмилиб юрибди.  “Она  бўламан” деб, ният қилдингизми, Аллоҳ ниятингизга яраша шафқат, меҳр эшигини очади. Келинингизга ёққанингиз ўз фарзандингизга ёққанингиздан кўра гаштлироқ.  Феълимизни кенгроқ қилайлик, кечиримли бўлайлик. Келинингизни суйганингиз сари Аллоҳ таоло  қувончли кунларингизни  кўпайтираверади. Аллоҳ  барчамизни ҳидоят йўлида қилсин!

Мунира АБУБАКИРОВА

Ўзбекистон мусулмонлари идораси мутахассиси