muslim.uz

muslim.uz

الإثنين, 13 شباط/فبراير 2017 00:00

Исломда иммунитет ҳимояси

Куз ва қиш мавсумларида иммунитетни мустаҳкамлаш масаласи барча учун бирдек муҳим ҳисобланади. Қуйида иммунитетни оширишга хизмат қилувчи баъзи омилар ҳақида маълумот берамиз.

Таҳорат – нафақат намоз калити, балки соғлиқ гарови ҳамдир. Таҳоратнинг юрак қон томирлари тизимига фойдаси исботланган. Совуқ сувда олинган таҳорат организмни чиниқтиради. Доимий оғиз бўшлиқлари ва бурунни тозалаш инфекция пайдо бўлишини олдини олади.

Занжабил – антибактериал, шамоллашга қарши, антимикроб, антисептик, бактерицид хусусиятларга бой. Занжабил илдизи фойдали бўлиб, унинг таркибида витамин С ва В ҳамда инсон организмидаги шикастланган ҳужайраларни қайта тиклаш ва “даволаш” хусусиятига эга бўлган ретинол бор. Занжабилнинг шифобахшлиги асал билан янада таъсирли бўлади.

Асал – организм иммунитетини оширишда тенги йўқдир. Эслатиб ўтамиз, асал ва одам организмининг кимёвий таркиби ўхшаш. Шамоллашни олдини олишда асал ва ёнғоқ муҳим воситадир. Ёнғоқнинг турли кўриниши бўлиши мумкин, фақат бунда муҳими асал ва ёнғоқ аралашмаси маълум кун туриши керак.                   

Қора седана ёғи – ошқозон ичак фаолиятини яхшилаб, иммун тизимини оширади. Қора седана ёғи кўпгина касаллик қўзғатувчи бактерияларни йўқ қилади, қондаги холестерин миқдорини камайтиради ва ўт ҳайдайди. Ёғни профилактик мақсадда ёки умум мустаҳкамловчи восита сифатида қўллаш мумкин. Бир кун давомида бир чой қошиқ миқдорида қора седана ёғи ичилса, ўша бир қошиқнинг ўзи ҳам кун давомида қувват бериб, моддалар алмашинувини нормаллаштиради.  

Ҳилба – Табиблар: “Агар одамлар хилбанинг фойдасини билишганда эди, уни олтиннинг баҳосига сотиб олишарди”, деб айтишган. Инглиз олими Клебер: “Агар барча дориларни мезоннинг бир палласига, ҳилбани иккинчи палласига қўйсангиз, мезон тенг бўлади”, деган. Вирусли инфекциялар оқибатида иситма кўтарилишида, шамоллашда хилба уруғлари фойда беради. Хилбанинг юмшатувчи хусусияти туфайли уни шамоллаганда ва балғам кўчирувчи восита сифатида ишлатилади. У инсон организммидаги қуюқлашиб қолган шилимшиқларни юмшатиб, кўчириб, токсинларни лимфа тизими орқали ювиб чиқаради. Шамоллаган пайтда 500 гр сувга бир ош қошиқ хилба солиб, дамлаб ичиш керак.

 

Моҳира Зуфарова

тайёрлади.

الإثنين, 13 شباط/فبراير 2017 00:00

Китоб мутолааси – қалб озуқаси

Мамлакатимизда ёш авлодни баркамол этиб тарбиялаш, улар қалбида Ватанга садоқат, улуғ алломаларимиз меросига, азалий қадриятларга чуқур эҳтиром туйғусини сингдиришга юксак эътибор қаратилмоқда. Зеро ёшлар келажагимиз, эртанги кунимизнинг суянчиғи ва таянчидир.

Ўзбекистон Республикаси Президенти Шавкат Мирзиёевнинг “Китоб маҳсулотларини чоп этиш ва тарқатиш тизимини ривожлантириш, китоб мутолааси ва китобхонлик маданиятини ошириш ҳамда тарғибот қилиш бўйича комиссия тузиш тўғрисида”ги фармойиши эълон қилинди. Унинг ижросини таъминлаш ҳамда Ахборот-ресурс марказларини бойитиш мақсадида ЎМИ Таълим ва кадрлар тайёрлаш бўлими тавсияси билан “Муқаддас қадамжоларни сақлаш ва обод этиш хайрия жамоат фонди” томонидан Тошкент ислом институти Ахборот-ресурс марказига 83 номдаги 261 дона янги бадиий адабиётлар олиб берилди ва беғараз тақдим қилинди.

Янги адабиётларни ТИИ жамоасига таништириш мақсадида 2017 йил 9 февраль куни институтда китоблар кўргазмаси ташкил этилди. Кўргазмада шунингдек, “Мовароуннаҳр” нашриёти ва “Имом Бухорий халқаро маркази” ҳамда Республика маънавият тарғибот маркази томонидан берилган 25 номдаги 70 дона диний-маърифий ва мафкуравий  адабиётлар ҳам намойиш қилинди.

Китоб – энг яқин дўст, мутолаа – завқ. Шунинг учун бўлса керак, кўргазма илмга интилувчан китобхонлар билан гавжум бўлди. Бу эса улар қалбида мутолаага бўлган қизиқишни янада кучайтиришга хизмат қилади. Бинобарин, китоб мутолаасига қаратилаётган эътибор миллий ўзлигимиз ва умуминсоний қадриятларни тарғиб этиши билан алоҳида қадрлидир.

 

К. МАҲКАМОВ,

ТИИ Ахборот-ресурс маркази мудири

Ислом оламида мўътабар бўлган уламолардан бири, шубҳасиз, Муҳаммад ибн Аҳмад ибн Усмон Абу Абдуллоҳ Заҳабий Шофеъийдир.

Имом Заҳабий ҳижрий 673 йили Суриянинг Дамашқ шаҳрида таваллуд топганлар.

«Заҳабий» тахаллуси у кишига оталарининг касбига нисбатан берилган бўлиб, «заргарнинг ўғли» деган маънони англатади.

Ҳадис илми билан 18 ёшдан шуғулланишни бошладилар, Баълабакка, Ҳимс, Ҳама, Алеппо, Триполи, Набулус, Рамла, Қоҳира, Искандария, Қуддус, Ҳижоз каби жами ўттизта шаҳарда бўлдилар. Илм таҳсили учун жуда кўп олимларнинг хизматида турдилар. Ибн Заҳирий, Абарқуҳий, Шайхул-Ислом Ибн Дақиқ Ийд (Имом Заҳабий у кишининг олдига илм ўргангани келганида, имтиҳон қилиб: «Абу Муҳаммад Ҳилолий ким?» деб сўраган, Имом Заҳабий: «Суфён ибн Уяйна», деб тўғри жавоб бергач, Ибн Дақиқ Ийд у зотни шогирдликка қабул қилган), даврининг етук ҳадисшунос олими Шарафиддин Димятий, Жалолиддин Абу Маъли Ансорий каби олимлардан ҳадис ва фиқҳ илмини ўргандилар. Сўнг Дамашқ шаҳрига қайтиб, ҳадис илмидан дарс бердилар, ислом оламида номларини машҳур этган китобларини ёздилар.

73 ёшда кўз нуридан айрилдилар ва икки йилдан сўнг фоний дунёни тарк этдилар. Учта фарзанди бор эди: қизининг исми Амат Азиз ва ўғиллари Абдуллоҳ билан Абу Ҳурайра Абдураҳмон. Абдураҳмон кейинчалик ҳадис илми пешвосига айланиб, Ибн Насриддин Дамашқий ва Ибн Ҳажар Асқалоний каби олимларга дарс берди, отасидан эшитган кўплаб ҳадисларни ривоят қилди.

Имом Заҳабий 75 йил умр кўрдилар, ислом оламида ҳадис илмининг султони, қомусий илмларга эга тарихчи, шажарашунос ва шайхул ислом сифатида ном қозондилар.

Имом Заҳабийнинг машҳур асарлари:

  • Тарихул Ислом. Катта библиографик қомус.
  • Ал-Ибар би ахбар ман абар. Олимлар ҳақида кенг библиографик тарих.
  • Дувалул Ислом. Сиёсий шахслар ва воқеалар ҳақида.
  • Сияру аъламин-нубала.
  • Тазкиратул ҳуффаз. Ҳадис олимлари тазкираси. Абу Бакр Сиддиқдан бошлаб то ўзлари яшаган давригача ўтган ҳадис ровийлари ва олимлари ҳаётига бағишланган асар. Кейинчалик Имом Суютий бу китобни ўз замондошлари билан бойитиб, «Табақатул ҳуффаз» асарини ёзганлар.
  • Табақатул қурро. Қуръон олимларининг ҳаётига бағишланган китоб.
  • Зикру ман юътамид қавлуҳу фил жарҳи ват-таъдил. Ишончлилиги жарҳ ва таъдил йўлида текширилган ҳадис ровийларига бағишланган китоб.
  • Мухтасару Сунан ал-Байҳақий.
  • Ат-тажрид фи асмааис-саҳаба. Саҳобалар ҳақида луғат.
  • Мухтасару ал-Мустадрак лил Ҳаким. Ҳакимнинг «Мустадрак» асарига қисқа шарҳ.
  • Мухтасару тарихи Найсабур лил Ҳаким.
  • Набауд-Дажжал. Дажжол ҳақидаги ҳадис ва ривоятлар монографияси.

Имом Заҳабийнинг қирққа яқин асарлари бўлиб, уларнинг ичида энг кўп тарқалгани, шубҳасиз, «Кабоир» китобидир. Қуръон ва ҳадисда тилга олинган, ҳад-жазо белгиланган, Аллоҳ таоло ва Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам лаънатлаган гуноҳ ишлар ушбу китобда батафсил ёритилган.

Инсон ёмон ва мункар ишларни қолмаслиги учун уни яхшилаб таниб олиши керак. Ушбу китоб бизга бу борада катта ёрдам беради. Тўғри, олдин ҳам катта гуноҳлар ҳақида баъзи рисолалар чоп этилган. Лекин биз Аллоҳ таолонинг: “Ва эслатгин. Албатта, эслатиш мўминларга манфаат берур”[1], деган оятига амал қилган ҳолда эслатмоқчимиз холос.

Аллоҳ таоло бандалари катта гуноҳлардан сақланса, майда-кичик гуноҳларини кечиришини айтган. Ўқиётган беш вақт намозимиз, тутаётган рўзамиз, жума намозларимиз ҳам, гуноҳи кабиралардан сақланар эканмиз, кичик гуноҳларимизни ювиб туради. Шунинг учун кабиралардан сақланмоғимиз, мабодо, беихтиёр улардан бирортасини содир этиб қўйсак, тавба ва пушаймонлик ўти ила уни куйдирмоғимиз лозим. Гуноҳлардан чекиниш ва улардан покланиш йўлида ушбу китоб ўқувчиларга зарур қўлланма бўлади инша Аллоҳ. Уни ўқиб, уқиб, нафсида наф топганлар аввало Имом Заҳабий ҳазратларининг ҳақларига дуои хайрлар қилгайлар.

Оламлар Парвардигори Аллоҳ таолога ҳамду санолар бўлсин. Барчамизга У зотнинг ҳузурига гуноҳларсиз, пок ҳолда боришимизни насиб айласин.

Гуноҳи кабиралар. Имом Ҳофиз Шамсуддин Заҳабий

Давоми бор...

Тошкент Ислом Институти 4-курс талабаси

Тожиддинов Абдуссомад Абдулбосит ўғли

 

[1] Зарият, 55.

الأحد, 12 شباط/فبراير 2017 00:00

Тинчлик – буюк маъво

Инсоният яшаш давомида эзгу мақсадларга етиш учун доимо изланади ва ҳаракатда бўлади. Эзгу мақсадли инсон орзу-умидини амалга ошириши учун энг катта таянч тинчлик ва осойишталик муҳитидир. Одатда, тинчлик сўзи кишини безовта қилмасликни, ҳолатларнинг тинч ва осойишта, уруш-жанжалсизлигини, ҳаёт ва турмуш тизимини бир меъёрида бўлишини ифода этади. Оилада тинчлик ва осойишталик ҳукм сурса, оила бардавом ва мустаҳкам. Эл-юртда тинчлик ва осойишталик давом этса, мамлакат тараққиёти, фаровонлиги, юрт аҳлининг турмуши обод бўлади. Буларни акс эттирувчи муқаддас қадриятларимиз, миллий урф-одат ва расм-русумларимиз, динимиз бевосита хотиржамлик силсиласига узвий боғлиқдир. Халқимиз тинчлик ва осойишталикни истаб кундалик ҳаётида қатор диний ва миллий фазилатларни амалга оширади. Жумладан: улар кўришганида салом беради. Бу бир-бирларига тинчлик, омонлик тилаш рамзидир.

Дуо қилса, Яратгандан хонадонларимизни тинч, юртимизни обод қилгин деб юзига фотиҳа тортади.

Ҳар бир яхшилик, эзгулик устида тинчлик бўлсин дея, келажак учун яхши ниятлар қилади.

Тўй-тўновларда тўйлар бўлаверсин дейди,чунки тўй тинч ва фаровон кунлар боис ўтадиган тантанадир.

Оилада янги меҳмон туғилса, гўдакка узоқ умр, баланд мартаба, унинг бахтига тинчлик, икки дунё обрўси ва бахт-саодат берсин деб илтижо қиладилар.

Бир сўз билан айтганда, инсониятга, дов-дарахтга, чорва-молга, қурт-қумурсқага ҳаводек зарур бўлаётган тинчлик-хотиржамлик, осойишталикдан ҳам зиёда, мўътабар неъмат йўқ. Дарҳақиқат, Аллоҳ асрасин, оила ва юрт нотинч бўлса, тўй-томоша, кўнгилхушлик, ҳазил-мутойиба, ҳаёт лаззатини тасаввур қилиб бўлмайди. Инсон бирор луқмани хотиржам ютмайди, ҳар қандай кошона уй-жой, мол-мулк, бола-чақа инсон танасига оғирлик қилади. Айтишларича, нотинчлик, уруш сабабидан охирги беш минг йилда уч миллиарддан зиёд  одам ҳаётдан кўз юмган.

Урушлар сабабидан меҳр-оқибат, инсонийлик унутилади, ҳар қандай эзгу амаллар, улуғ мақсадлар поёнига етмайди. Ер қанчалик кенг бўлиши билан шунчалар тор ва зиқ кўринишга мубтало бўлади. Демак, хотиржамлик, осойишталик неъматини сўрашда доно халқимиз нечоғлик тўғри ва гўзал йўл танлаган. Муқаддас динимиз дастури бўлмиш Қуръон оятларида тинчлик-осойишталикка катта эътибор қаратилиб, Аллоҳ таоло:  “Қачон (Биз) инсонга (тинчлик, саломатлик, фаровонликни) инъом этсак, у (шукр қилишдан) юз ўгириб, ўз ҳолича кетур. Қачон унга (хасталик, камбағаллик каби) бирор ёмонлик етса, ноумид бўлур” (Исро, 83) деб, тинчлик-осойишталик тўғрисида марҳамат қилади.

Аллоҳ таоло бандаларини ўзаро иттифоқликда, аҳилликда,  тинчлик-омонликда яшашга даъват этиб: “Агар мўминлардан икки тоифа ўзаро урушиб қолсалар, дарҳол улар ўртасини ислоҳ этингиз!”. (Ҳужурот, 9) деган инсонпарварлик тамойилини яратишга чақиради.

Жаннатмакон юртимизда тинчлик-осойишталик барқарорлигини таъминлаш йўлида давлатимиз томонидан катта иш олиб борилаётгани бизнинг бахтимиздир.

Шунга кўра биз ҳам тинч, осойишта ва фаровон ҳаётнинг қадрига етиш, бу фаровонлик, осуда турмушимизнинг барқарорлигини таъминлашда ўз ҳиссамизни қўшмоғимиз лозим. Бу орқали турмушимиз фаровонлигига эришамиз.

Ибн Аббос (р.а.)дан ривоят қилинган ҳадиси шарифда айтилганидек, “Икки энг азиз неъмат бор-у, кўплар бунинг қадрига етишмайди, булар саломатлик ва тинчлик-хотиржамликдир” (Имом Бухорий ва Имом Термизий ривояти).

Тинчлик қарор топган юртда хотиржамлик ҳукм суради, фарзандлар эмин-эркин камолга эришади, оқибатда, жамиятда ҳар томонлама юксалиш ва ривожланиш рўй беради. Демак, дунёда ҳаётнинг бир маромда давом этиши, халқнинг Ҳақ таоло буюрган ишларини мукаммал ва хотиржам адо этишлари учун тинчлик ва осойишталик лозим. Яратган Парвардигор Қуръони каримда ана шу тинчликни сақлаш ва қадрлаш вазифасини инсон зиммасига юклаб, Ислом дини тинчликка тарғиб қилишини, шайтоний йўлларга эргашмаслик лозимлигини таъкидлаб бундай дейди: “Эй, имон келтирганлар! Ёппасига итоатга киришингиз ва шайтоннинг изидан эргашмангиз! Албатта, у сизларгааниқдушмандир” (Бақара, 208).

Ислом дини инсон учун тинчлик ва омонлик динидир. Аллоҳ таолонинг исмларидан бири “Ас-Салом”дир. Қуръон нозил бўлган кеча ҳам салом кечасидир. Бу ҳақда Аллоҳ таоло каломи шарифида: “У (кеча) то тонг отгунича саломатликдир”, дейди (Қадр, 5).

Динимизнинг тинчликка бўлган эътибори нечоғлик катта бўлиши билан бир қаторда бағрикенглик унинг негизидир. Инсон ўзидаги неъматнинг қадрини унинг устида мулоҳаза юритиш, шу неъматдан ўзгалар ҳам баҳраманд ёки бебаҳра эканини ўйлаб кўриш билан ҳис этади.

Тинчлик ва хотиржамлик Аллоҳ таолонинг буюк илоҳий неъматларидан биридир. Қолаверса, барча эзгу ишлар рўёбга чиқишининг боиси ҳам осойишталикдир. Шундай экан, инсонлар нафақат мавжуд тинчликнинг қадрига етиб, шукрини адо этишлари, балки унга ношукрлик қилиб путур етказишдан ҳам сақланишлари лозим. Зеро, тинчлик ва хотиржамликнинг улуғ неъматлиги доимо кундалик хайриятларимизнинг бошида зикр қилинади. Шунинг учун ҳам Пайғамбар алайҳиссалом энг аввало инсон дунё ва охиратда тинч-омон бўлишни сўраб, дуо қилиш тўғрисида Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу) ривоят қиладилар. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Эй, Парвардигор! Дунё ва охиратда тинч ва омонда қилгин” деб қилинган дуодан кўра афзалроқ дуо йўқдир” дедилар (Имом Байҳақий ривояти).

Айнан шу мазмунни Анас (розияллоҳу анҳу) ривоят қилган ҳадиси шарифда Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “(Эй, Анас!) Аллоҳ таолодан дунё ва охиратда тинч ва омонда бўлишни сўрагин. Зеро, сенга дунё ва охиратда тинч ва омонда бўлиш берилса, нажот топибсан” дедилар (Имом Термизий ривояти).

Демак шундай экан, Яратгандан бир-биримизга тинчлик, амният, хотиржамлик тилайлик! Аллоҳ таоло тинчлик-осойишталигимизни ҳамиша барқарор қилсин. Жаннатмакон юртимизни тинч, меҳнатсевар халқимиз ҳаётини фаровон айласин!

 

Абдулҳай ТУРСУНОВ,

Ўзбекистон мусулмонлари идорасининг

Наманган вилоят вакили

الجمعة, 10 شباط/فبراير 2017 00:00

Ота-онага оқ бўлиш гуноҳи кабирадир

Ота-онага оқ бўлиш сўзи “осий бўлиш”, “қарши чиқиш” маъноларини англатади.  Ҳар бир фарзанд зиммасида ота-онага эҳтиром кўрсатиш, уларнинг хизматларини қилиш масъулияти бор. Соғлом инсон табиати ҳам тақозо этадиган бу масъулиятнинг аҳамияти шариатда ҳам баён қилинган. Шу маънода ота-онага оқ бўлиш энг улкан гуноҳлардан экани хабар берилган. Бу ҳақида ҳадиси шарифда бундай дейилган: Абдуллоҳ ибн Амр (розияллоҳу анҳумо)дан ривоят қилинади: «Набий (солаллоҳу алайҳи ва саллам): “Гуноҳи кабиралар Аллоҳга ширк келтириш, ота-онага оқ бўлиш ва бирор кишини ўлдириш ва ёлғон қасамдир”, дедилар» (Имом Бухорий ривояти).

Бу ҳадиси шарифда энг катта гуноҳ бўлган Аллоҳга ширк келтиришдан кейин ота-онага оқ бўлиш экани айтилган. Бу эса ота-онага осий бўлиш нақадар улкан гуноҳ эканига далолат қилади.

Бошқа бир ҳадиси шарифда ота-онага оқ бўлган фарзанд жаннатга кирмаслиги хабар берилган: Абдуллоҳ ибн Амр (розияллоҳу анҳумо)дан ривоят қилинади: “Набий (солаллоҳу алайҳи ва саллам): “Миннат қилувчи (яхшилик қилган кишисига фахр ва кибр қилувчи) ва ота онасига оқ бўлувчи ва хамр (маст қилувчи ичимлик) ичишда бардавом бўлувчи жаннатга кирмайди”, дедилар” (Имом Насаий ривояти).

Бошқа ҳадисда эса, ота-онаси ҳаётлик вақтида уларни рози қилишга уриниш аҳамияти бундай баён қилинган: Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: “Мен Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг: «Бурни ерга ишқалсин, бурни ерга ишқалсин, бурни ерга ишқалсин”, деяётганларини эшитдим. "Ким, эй, Расулуллоҳ?", дейилди. У Зот: "Ким ота-онасининг иккови ёки биттаси ёши катта бўлганда, уларга етса-ю, сўнгра жаннатга кира олмаса", дедилар» (Имом Муслим ривояти).

Демак, ота-онага хизмат қилиш фарзанд учун жаннатга кириш сабабларидан бири экан.

Ота-онага оқ бўлишга сабаб бўладиган ишлар жуда ҳам кўп бўлиб, айримлари ҳадиси шарифларда баён қилинган. Улар қуйидаги гуноҳлардир:

  1. Ота-онасини сўкиш ҳам гуноҳи кабиралардан саналади.

Уларни сўкиш икки хил бўлиши мумкин:

а) фарзанд ота-онасини тўғридан-тўғри ҳақоратлаб, уни сўкиши мумкин. Бу ҳолат жуда ҳам кам учраши мумкин;

 б) ўз ота-онасини очиқдан-очиқ сўкмайди, балки, бировнинг ота-онасини сўкади ва уни лаънатлайди, натижада, улар ҳам бунинг ота-онасини сўкади. У бировларни сўкиши билан ўз ота-онасини сўккан ҳисобланади. Бу ҳолат эса, одамларнинг орасида кўплаб учрайди. Бу ҳақида ҳадиси шарифда бундай дейилган. Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ос (розияллоҳу анҳумо)дан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ (солаллоҳу алайҳи ва саллам): "Киши ота-онасини ҳақорат қилиши гуноҳи кабиралардандир", деб айтдилар. Улар: "Эй, Расулуллоҳ! Киши ўз ота-онасини ҳам ҳақорат қиладими?" деб айтдилар. У зот:  "Ҳа, у бир кишининг отасини сўкади, у ҳам унинг отасини сўкади ва у унинг онасини сўкади, натижада, у ҳам унинг онасини сўкади", дедилар»(Имом Муслим ривояти).

Бошқа бир ривоятда бундай дейилган: Урва ибн Иёздан ривоят қилинади: У Абдуллоҳ ибн Амр ибн Оснинг: “Киши отасига сўкиш олиб бериши Аллоҳ таоло ҳузурида катта гуноҳлардандир”, деганини эшитган. (Имом Бухорий “Ал-Адаб ал-муфрад” китобида ривоят қилган).

Шунга кўра, мусулмон киши ҳеч кимнинг ота-онасини сўкмаслиги керак, акс ҳолда бу иши билан ўз ота-онасини сўккан бўлиб қолар экан.

  1. Ота-онага лаънат айтиш ҳам гуноҳ иш бўлиб, ким от-онасига лаънат айтса, Аллоҳ таоло унга лаънат айтади.

Ота-онани лаънатлаш ҳам икки хил бўлади:

а) фарзанд ўз ота-онасига лаънат сўзларини айтиши;

б) у бошқаларни ёмонлик қилади, уларга лаънат айтиб, ҳақорат қилади. Натижада, бошқалар томонидан бунинг ота-онасига лаънатлар айтилади. Бу ҳақида ҳадиси шарифда бундай дейилган: Абу Туфайлдан ривоят қилинади: У: «Алий (розияллоҳу анҳу)дан: “Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) сизларга бир нарсани хослаб берганларми?” деб сўралди. У: “У зот инсонларнинг ҳаммасига тарқалмаган нарсаларни бизга хослаб бермаганлар, фақатгина қиличим қинидаги нарса бор”, деди. “Аллоҳдан бошқа учун жонлиқ сўйганни Аллоҳ лаънатлайди ва ер белгиларини ўғирлаган кишини Аллоҳ лаънатлайди ва отасини лаънатлаган кишини Аллоҳ лаънатлайди ва бидъатчига жой берган кишини Аллоҳ лаънатлайди, деб ёзилган бир саҳифани чиқарди», деб айтди (Имом Аҳмад ривояти).

Имом Бухорийнинг “Ал-адаб ал-муфрад” китобида келган ривоятда: “Ота-онасини лаънатлаган кишини Аллоҳ лаънатлайди”, дейилган.

Шунга кўра, ота-онага лаънат олиб келадиган барча ишлардан сақланиш лозим бўлади.

  1. Ота-онани йиғлатиш ҳам гуноҳи кабиралардан саналади. Бу ҳақида қуйидаги ривоятни келтиришимиз мумкин: Тайсаладан ривоят қилинади: У Ибн Умар (розияллоҳу анҳу)нинг: “Ота-онани йиғлатиш уларга оқ бўлиш ва гуноҳи кабиралардандир”, деганини эшитган экан (Имом Бухорий "Адабул муфрад" китобида ривояти).

Демак, фарзанд ота-онасини қалбини ранжитадиган ва уларнинг йиғлашига сабаб бўладиган барча ишлардан сақланиши лозим.

Ота-онага оқ бўлиш шу даражада оғир гуноҳки, Аллоҳ таоло унинг жазосини шу дунёнинг ўзидаёқ  тезлаштириб беради. Бу ҳақида ҳадиси шарифда бундай дейилган. Абу Бакр (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: «Мен Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг: "Аллоҳ таоло ҳар бир гуноҳдан хоҳлаганини (яъни, жазосини) қиёмат кунига кечиктиради. Ота-онага оқ бўлиш бундан мустаснодир.  Зеро, Аллоҳ таоло уни (ота-онага оқ бўлишни) эгасига  ўлимдан олдин, шу дунё ҳаётидаёқ (унинг жазосини) тезлаштиради”, деганларини эшитдим» (Табароний ривояти).

Шунга кўра, ҳар бир фарзанд ота-онасини доимо ҳурмат қилиши, уларни қалбини оғритиб қўйишдан эҳтиёт бўлиши лозим. Зеро, уларга қилинган ҳар бир хатти-ҳаракат мукофот ёки жазосиз қолмаслигини эсдан чиқармаслик керак.

Шунингдек, улар билан юрганда уларнинг олдида юрмаслиги, ўтиришда улардан олдин ўтирмаслиги ва уларнинг исмини айтиб чақирмаслик ҳам муҳим одоблардан ҳисобланади. Бу ҳақида улуғ саҳобалардан бири бундай деган: Ҳишом ибн Урвадан, унинг отасидан ёки ундан бошқадан ривоят қилинади: «Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу) икки кишини кўрдида, уларнинг бирига: "Бу сенга ким бўлади", деб айтди. У киши: "Отам", деб айтди. Абу Ҳурайра: "Уни исми билан чақирмагин, унинг олдида юрмагин ва ундан олдин ўтирмагин", деб айтди» (Имом Бухорий "Адабул муфрад" китобида ривоят қилган).

Ҳар бир фарзанд доим ота-онасининг яхши дуоларини олишга интилиши ва уларнинг ёмон дуоларига дучор бўлиб қолишдан сақланиши керак. Зеро  ота-онанинг фарзанди учун ҳар қандай дуоси ижобат бўлади.

Бу ҳақида ҳадиси шарифда бундай дейилган: Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ (солаллоҳу алайҳи ва саллам): “Учта дуо қабул бўлади. Уларда шак йўқ: мазлумнинг дуоси, мусофирнинг дуоси, отанинг фарзандининг зиддига дуоси”, дедилар» (Абу Довуд, Термизий ривоят қилишган).

Имом Бухорийнинг “Ал-адаб ал-муфрад” китобида келган ривоятда: “Ота-онанинг фарзандининг зиддига қилган дуоси”, дейилган.

Хулоса ўрнида айтадиган бўлсак, ҳар бир фарзанд ота-онасининг  ҳақларини адо этиш ҳаракатида бўлиши лозим. Ҳаётлик вақтларида хизматларини қилиб дуоларини олишга интилиш керак бўлади. Зеро фарзанд ота-онасининг хизматини қилиб жаннатга кириши мумкин бўлгани каби, уларни норози қилиш билан буни акси бўлиши ҳам мумкин.

 Барчамиз ота-онамизнинг бизга қилган яхшиликларини эсдан чиқармайлик. Хусусан, гўдаклик ва болалик чоғимизда бизга кўрсатган меҳрибонликларини зинҳор унутмайлик. Биз ёш ва заиф бўлган пайтимизда улар бизга парвона бўлишди. Касал ва ожиз пайтимизда улар бизга меҳр кўрсатишди. Буни ҳеч қачон эсдан чиқармаслик керак. Энди биз ҳам уларга шундай парвона бўлайлик. Бор меҳримиз билан уларга хизмат қилайлик. Аллоҳ барчамизга ота-онамизни рози қилиб, уларнинг дуоларига сазовор бўлишимизни насиб айласин.

 

Шокиржон МАДАМИНОВ,

 “Кўкалдош” ўрта махсус ислом

билим юрти ўқитувчиси

 

Top