Араб ошхона маданияти Арабистон яриморолидан Пиреней яриморолига қадар ўз таъсирини ўтказган.

Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.)нинг энг севимли таомлари бу Қурайш қабиласининг миллий таоми бўлган сарид таомидир. Араб миллатининг анъанавий ошхонаси ҳақида фикр билдириш жуда қийин, сабаби турли элатлар ва сайёҳларнинг ҳиссаси катта. Пайғамбаримиз севиб истеъмол қилган сарид бугунги кунда ҳам араблар томонидан истеъмол қилинади.

Сизнинг эътиборингизга сарид таомининг таркиби ва тайёрланиш тартибини келтирамиз:

 Масаллиқлар:

 - уч стакан нўхот;

 - 1.5 кг. кубик шаклида кесилган қўй гўшти;

 - 8 стакан сув;

 - 6 пиёла майда тўғралган пиёз;

 - 2 чой қошиқ эзилган кориандр (кашнич) уруғи;

 - ярим пиёла майда тўғралган янги кашнич;

 - икки чой қошиқ тмин;

 - икки чой қошиқ қора мурч;

 - 6 дона тухум;

 - 1 ош қошиқ туз;

 - ярим чой қошиқда шафран (икки ош қошиқ сувда дамланган);

 - ярим стакан асал;

 - 6 дона тўртга бўлинган лаваш (нон тури);

Тайёрлаш усули:

Нўхот идишга жойланиб, нўхотни чўктирадиган миқдорда совуқ сув қуйилиб 1 кунга ивитиб қўйилади. Қўй гўшти қозонга солиниб, қайнатилади. Кўпмклар олиниши зарур. Шундан сўнг нўхот, пиёз, кориандр, тмин, қорамурч солинади. Қайнаб чиққач олов пасайтирилади. Тухум чақилиб, гўшт ва нўхот юмшоқ бўлмагунча бир ярим соат кутилади. Кейин туз ва шафран солинади. Қозондан ярим стакан сув олиниб унга асал қўшиб аралаштирилади. Стакандаги сув қайтиб қозонга солинади. Сўнг уч дақиқа баланд оловда қайнатилади. Лаваш нон сувга солиб юмшатилиши ёки сарид таоми билан тортилиши мукин.

Бундан ташқари, Ислом динининг дастлабки даврларида Аллоҳнинг элчиси мансуд бўлган Қурайш қабиласи орасида Фалудхаж номли крахмал ва асалдан тайёрланадиган ширинлик севиб ейилгани маълум.

Зоҳиршоҳ Жўраев тайёрлади

АҚШ тадқиқотчилари 40-65 ёшдаги эркак ва аёллар ўртасида динга эътиқод қилишнинг соғлиққа таъсирини тажрибадан ўтказдилар.

Олиб борилган тадқиқотларнинг натижасига кўра, динга эътиқод қилувчиларга қараганда динсизлар кўпроқ соғлиқларидан шикоят қилишлари аниқланди.

Ибодат нафақат руҳга, балки баданга ҳам таъсири юқори эканлиги яна бир бор исботланди.  

Даврон НУРМУҲАММАД

(“Халқ билан мулоқот ва инсон манфаатлари йили”)

 Муҳтарам азизлар! Барчамизга маълумки, бу йил юртимизда “Халқ билан мулоқот ва инсон манфаатлари йили” деб номланган. Шу муносабат билан бугунги жума мавъизамизда ўзаро мулоқотларимизнинг самимий ва дўстона ҳамда ўзгаларга етказадиган манфаатларимиз холис бўлишлиги ҳақида суҳбатлашамиз.

Динимизда биз мўмин-мусулмонларни ўзаро меҳру оқибат билан ҳаёт кечирмоқлигимизга тарғиб этилган. Ўз навбатида бу имоннинг мустаҳкам бўлишлигини тақозо этишлиги айтилган. Бу ҳақда Расулуллоҳ ﷺ шундай марҳамат қиладилар:

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "لاَ تَدخُلُونَ الجَّنَةَ حَتَّى تُؤمِنُوا وَلَا تُؤمِنُوا حَتَّى تَحَابُّوا أَوَلاَ أَدُلُّكُم عَلَى شَيءٍ إِذَا فَعَلتُمُوهُ تَحَابَبتُم؟ أَفشُوا السَّلاَمَ بَينَكُم" (رواه الإمام مسلم

яъни: Жаноби Расулуллоҳ ﷺ дедилар: “То ҳақиқий мўмин бўлмагунингизча жаннатга кирмайсизлар, то бир-бирингизга муҳаббатли бўлмагунингизча ҳақиқий мўмин бўлмайсизлар. Мен сизларни бир нарсага далолат қилайми-ки, агар у ишни қилсаларингиз бир-бирингизга муҳаббатли бўласизлар? Орангизда саломни кенг ёйинглар” (Имом Муслим ривояти).

Меҳр-оқибат мусулмонларни ўзаро бир-бирларини қўллаб-қувватлашларини, оғирларини енгил қилишни, ўзига раво кўрган нарсасини бошқага ҳам раво кўришни, ҳаттоки ўзига зарур бўлган нарсани биродарига илинишини англатади. Мазкур фазилатларга эга бўлган мўминларни Аллоҳ таоло Қуръони каримда мадҳ этиб шундай деган:

وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

(سورة الحشر9/).

яъни: “Ўзларида эҳтиёж бўла туриб, (эҳсон қилишда бошқа муҳтожларни) ихтиёр қилурлар. Кимки ўз нафси бахиллигидан сақлана олса, бас ана ўшалар (охиратда) нажот топувчидирлар” (Ҳашр сураси, 9-оят).

Демак, Аллоҳ таолонинг бундай мақтовига сазовор бўлиш учун киши жамиятга манфаат етказиши, ўзи яшаб турган жамиятнинг корига яраши, маҳалла ва қўни-қўшниларидан ўз кўмагини дариғ тутмаслиги, ёрдамга муҳтож кишиларнинг ҳожатини чиқариши, оғир ва енгил кунларида улар билан бирга бўлиши лозим бўлади. Зеро, ота-боболаримиз узоқ сафарга, масалан, ҳажга отланганларида, аввало, қўни-қўшниларининг розилигини олиб, имкони борича қийналганларга моддий ва маънавий кўмак бериб, шундан сўнг йўлга чиққанликлари барчамизга маълум.

Шунингдек, Аллоҳ таоло сизу биз мўмин-мусулмон бандаларининг қалбларимизни Ўзининг марҳамати ила бир-бирига муҳаббатли қилиб қўйгандир. Қуръони каримда бунинг хабарини бериб, шундай марҳамат қилган:

(وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعاً مَّا أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ  (سورة الأنفال/63

яъни: “Ва уларнинг дилларини (ўзаро) яқинлаштирган зотдир. Агар (Сиз) ердаги (ҳамма) нарсани сарфлаганингизда ҳам (уларнинг) дилларини (бир-бирига) боғлай олмаган бўлур эдингиз. Лекин Аллоҳ уларнинг ўртасини боғлади. Албатта, У қудратли ва ҳикматли зотдир” (Анфол сураси, 63-оят). Бошқа бир ояти каримада эса Аллоҳ таоло биз бандаларини бирликка ва ҳамжиҳатликка даъват этиб бундай деган:

(وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا  (سورة آل عمران/103

яъни: “Ҳаммангиз Аллоҳнинг “арқони”ни (Қуръонини) маҳкам тутинг ва фирқаларга бўлинманг ҳамда ўзаро адоватда бўлган пайтларингизда дилларингизни (туташтириб) ошно қилиб қўйган Аллоҳнинг неъматини ёдда тутинг. Унинг неъмати туфайли биродарларга айландингиз” (Оли Имрон сураси, 103-оят).

Пайғамбаримиз  ҳам кўплаб ҳадисларида мўмин-мусулмонларни бир-бирига биродар эканлигини таъкидлаб ўтганлар. Жумладан:

(عَنْ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ رضي الله عنه قَالَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ َتَرَاحُمِهِمْ وَ تَعَاطُفِهِمْ مَثَلُ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى" (رواه الامام البخاري و الامام مسلم

яъни: Нуъмон ибн Башир р.а.дан ривоят қилинади, Расулуллоҳ ﷺ дедилар: “Мўминларнинг ўзаро бир-бирларига нисбатан меҳру муҳаббат ва ҳамжиҳатликларининг мисоли бир танага ўхшайдики, ундаги бир аъзо оғриса, тананинг бошқа аъзолари бедорлик ва иситма билан унга ҳамдард бўладилар” (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).

Муҳтарам жамоат! Биродарлик бу шунчаки баландпарвоз гап эмас, балки ижтимоий ҳаётда ўз исботи ва тасдиғини топмоғи лозим бўлган ҳақиқатдир. Пайғамбаримиз ﷺ биз умматларига ана шундай аҳл-иноқ биродар бўлиб яшашимизга сабаб бўладиган ишларга далолат қилганлар.

Динимиз мўмин-мусулмонларни фақат яхши ишларда ҳамжиҳатлик қилишга буюради. Зинҳор ёмонлик ва гуноҳ-маъсият ишларда ҳамкорлик қилишларини ёқламайди, балки бундан қайтаради. Қуръони каримда шундай дейилган:

(وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ  (سورة المائدة2

яъни: “Эзгулик ва тақво (йўли)да ҳамкорлик қилингиз, гуноҳ ва адоват (йўли)да ҳамкорлик қилмангиз!” (Моида сураси, 2-оят).

Ояти каримада Аллоҳ таоло инсонларни яхшилик устида бирлашишга даъват этмоқда. Демак, мусулмон кишилар қаерда савобли, яхши иш амалга оширилаётганини кўрсалар, ўша ишни бевосита ёки билвосита бўлсада қўллаб қувватлашлари, имконияти бўлса унга ўз хиссаларини қўшишлари лозим бўлади. Шунингдек, гуноҳ ва маъсият ишлар амалга оширилаётган жойда мусулмон кишининг қўли бўлмаслиги, балки ёмон ишлардан ҳазар қилмоқлиги даркор бўлади.

Пайғамбаримиз ﷺнинг ҳадисларининг бирида шундай дейилган:

عَنْ أَبِي مُوسَي الأَشعَرِي عَن النَّبِيّ صلى الله عليه وسلم أَنَّهُ قَالَ: "عَلَى كُلِّ مُسلِمٍ صَدَقَةٌ" قَالَ: "أَرَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَجِدْ؟" قَالَ: "يَعمَلُ بِيَدِهِ فَيَنفَعَ نَفْسَهُ وَ يَتَصَدَّقَ" قال: "أَرَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَستَطِعْ؟" قَالَ: "يُعِينُ ذَا الحَاجَةِ المَلهُوفِ" قَالَ: "أَرَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَستَطِعْ؟" قَالَ: "يَأْمُرُ باِلمَعْرُوفِ أَوِ الخَيرِ" قَالَ: "أَرَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَفعَلْ؟" قَالَ: "يُمسِكُ عَنِ الشَّرِّ فَإِنَّهَا صَدَقَةٌ" (متفق عليه

яъни: Абу Мусо Ал-Ашъарий Пайғамбар ﷺдан ривоят қилиб айтадилар, У зот ﷺ: “Ҳар бир мусулмоннинг зиммасига садақа қилиш вожибдир”, – дедилар. Шунда: Агар садақа қилишга нарса топа олмасачи? – деб сўрашди. “Ишлайди, шунда ўзига ҳам фойда бўлади, садақа ҳам қилади”, – дедилар. Агар ишлашга қодир бўлмасачи? – дейишди. “Қийналган ҳожатмандга ёрдам беради”, дедилар. Ёрдам беришга ҳам ярамасачи? – деб сўрадилар. “Одамларни яхшиликка буюради”, – дедилар. Агар уни ҳам қилмасачи? – дейишди. “У ҳолда ўзини ёмонлик қилишдан тияди, шунда садақа қилган бўлади”, – дедилар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).

Халқимиз орасида кенг тарқалган “савоб ишни ҳар ким қилиши керак, савоб ишни ҳар куни қилиш керак” деган мақолнинг пурҳикмат маъноси айнан юқоридаги ҳадиснинг мазмунига мос келади. Зеро, Аллоҳ таоло бизни танимизни соғ, эгнимизни бут, хонадон ва юртимизни тинч қилиб қўйган, бундан бошқа беҳисоб неъматларини ато этаётган экан, бунинг шукронасини ҳар куни ҳеч бўлмаса битта яхшилик қилиш билан бўлсада адо этмоқликка ҳаракат қилишимиз лозим бўлади.

Азизлар! Динимиз бизларни ҳамжиҳатликка, ўзаро муносабатларимизни садоқат ва самимият асосларига барпо қилишимизга буюрар экан, ўз навбатида хиёнат ва мунофиқликдан қайтаради. Чунки, хиёнат ва мунофиқлик мусулмон кишига ёт иллат бўлиб, улар сабабли инсонлар бир-бирларига нисбатан ишончни йўқотадилар, натижада ўртада зиддият ва ҳатто адоват ҳам пайдо бўлиши мумкин. Расулуллоҳ ﷺ биз умматларини ана шундай инсонлар ўртасига нифоқ соладиган ишлардан огоҳлантирганлар.

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ مُنَافِقًا خَالِصًا وَ مَنْ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنْهُنَّ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنْ النِّفَاقِ حَتَّى يَدَعَهَا: إِذَا اؤْتُمِنَ خَانَ  وَ إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَ إِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَ إِذَا خَاصَمَ فَجَرَ"  رواه الإمام البخاري و الإمام مسلم

яъни: Абдуллоҳ ибн Амр р.а.дан ривоят қилинади, Пайғамбар ﷺ дедилар: “Тўрт нарса кимда бўлса, у айни мунофиқдир. Кимда улардан биттаси бўлса, токи уни тарк этмагунча унда мунофиқлик хислати бор бўлади. Улар: омонат берилса хиёнат қилади, гапирса ёлғон гапиради, ваъдасини бузади, тортишса жанжаллашади” (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).

Муҳтарам жамоат! Қуйида Имом Абу Ҳанифанинг “Фиқҳул акбар” китобида келган баъзи ақидавий масалаларни баён қилиб ўтамиз:

- Пайғамбарлардан кейин одамларнинг энг афзали Абу Бакр Сиддиқ, сўнгра Умар ибн Хаттоб, сўнгра Усмон ибн Аффон, сўнгра Али ибн Аби Толиб 0 дирлар. Улар ҳақ узра яшаб, ҳақ билан бирга ўтганлар. Уларнинг ҳаммасини дўст тутамиз. Расулуллоҳ ﷺнинг саҳобаларидан ҳеч бирига ёмонликни нисбат бермаймиз, балки яхшилик билан ёд этурмиз.

- Бирор мусулмонни қилган гуноҳи сабабли кофирга чиқармаймиз, гарчи гуноҳи кабира гуноҳ бўлса ҳам, уни ҳалол деб эътиқод қилмаган бўлса. Ундан имон исмини ҳам олиб ташламаймиз, уни ҳақиқий мўмин деб атайверамиз, уни фосиқ мўмин деб аташ мумкин, фақат “кофир” деб эмас.

- Оёқ кийимига масҳ тортиш – суннат.

- Рамазон ойи кечаларида ўқиладиган таровеҳ намози – суннат.

- Ҳар қандай солиҳ ва фожир мўминга иқтидо қилиб, намоз ўқиш жоиз.

- Мўмин кишининг қилган гуноҳлари унга зарар қилмайди, демаймиз. Яна уни дўзахга киритмайди ҳам, демаймиз. Лекин у ерда уни абадий қолдиради ҳам демаймиз, ҳатто у фосиқ бўлган тақдирда ҳам. Аммо дунёдан имонли кетган бўлиши шарт.

- Барча савобли ишларимиз қабул қилинур ёки гуноҳларимиз кечирилур ҳам демаймиз. Лекин айтамизки, ҳар ким қайси бир савобли ишни барча шартлари билан, уни бузиб қўядиган айблардан холи ҳолда адо этган бўлса ҳамда дунёдан шу ҳолатда ўтган бўлса, албатта, Аллоҳ таоло унинг яхши амалларини зое кетказмайди. Балки уни қабул этади ва унга яраша савоб ёзади. Аллоҳ таоло барчаларимизни билганларимизга амал қилиб, ўзаро ҳамжиҳатлик ва меҳр-оқибат билан умргузаронлик қилмоғимизга муяссар айласин. Омин!

Илова: Муҳтарам имом-домла!

Наманган вилоятининг Мингбулоқ туманида топилган нефть конида қайтадан қазиш ишларини олиб борилмоқда. Шу муносабат билан жума намози сўнгида олиб борилаётган ушбу қазиш ишларининг самарали ва баракотли бўлишини Аллоҳ таолодан сўраб жамоат билан дуо қилишингизни мақсадга мувофиқ деб биламиз.

Саидакмал ака тақволи, имон-эътиқоди мустаҳкам киши. У бир неча йиллар давлат ташкилотларининг бирида ҳисобчи бўлиб  ишлади. Иш жараёнида  ҳалолликни ўз виждон бурчи деб билиб, бировларнинг ҳақига хиёнат қилмади. Ҳалоллиги учун ҳам илк ишга кирган жойида нафақага чиққунига қадар ишлади. Умр йўлдоши Ойниса опа ҳам мулоҳазали, оғир-босиқ аёл. Икки оқил инсоннинг ўстирган икки қиз ва бир ўғил фарзандлари ҳам ота-оналари сингари тақволи бўлиб улғайдилар. Улар фарзандларига доимо ҳалолликдан, покликдан сабоқ бердилар. Айниқса, улар дилбандларига қуйидаги ўгитни қайта-қайта айтишни канда қилишмасди. Анас ибн Молик (розияллоҳу анҳу) ривоят қилади: «Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Одам фарзандида ҳамма нарса қарийди, лекин ҳирс ва орзу-ҳавас қаримайди”, дедилар» (Имом Бухорий, Имом Муслим ривояти). Сизлар эса, ҳамиша ҳирсни ўлдириб, бўлар-бўлмас орзу-ҳавасга қул бўлманглар, дея уқтиришарди.

Орадан йиллар ўтди. Икки қизни ўқитишиб, ҳунарли қилиб, турмушга узатишди. Нима ҳам бўлди-ю, кичик қиз Маъсуманинг турмуши бузилди. У ўғилчаси Шаҳобиддин билан ота уйга қайтиб келди. Акаси Саидикром ҳар куни  дарсдан келибоқ Шаҳобиддинни суюб эркалар, кўтариб  олиб кўчаларда ўйнатиб келарди...

Саидикром ўқишини битиргач, мутахассислиги бўйича ишга жойлашди. Ота-она уни орзу-умидлар билан уйлантиришди. Келин бир фарзандли бўлгунича югуриб-елиб уй ишларини қилди. Фарзанди дунёга келганидан сўнг келиннинг кўнглига нафс шайтонлари ин қурди: “Бу кичиккина ҳовлида менинг болам сиғадими ёки Маъсуманики? У ҳам бу ҳовлига эга чиқадими?”

Келин шу ўйлар гирдобида ҳар хил баҳоналар билан уйда жанжал чиқарар, тун бўйи эрига Маъсумани, мурғак Шаҳобиддинни ёмонларди. Инсон барибир хом сут эмган банда-да. Қулоғига тун бўйи шивирланган бўҳтонлар ўз кучини кўрсатмай қўймади. Саидикром  кўнгли ярим сингли билан гаплашишни ўзига эп кўрмайдиган, гапирганда ҳам жеркиб гапирадиган бўлиб қолди. Шаҳобиддин “тоғажон!” деб югуриб келса, қучоқ очиш ўрнига бурилиб кетадиган қилиқ чиқарди. Саидакмал ака ҳам, Ойниса опа ҳам ўғилларига ҳар қанча насиҳат қилишмасин, қулоғига олмади. Ўғлининг бу хатти-ҳаракатларидан ажабланган ота “Биз бола тарбиясида қаерда адашдик? Қаерда хато қилдик? Ўғлим нега туғишган синглисига нисбатан бунчалик ғаразлик қиляпти?”, дея ўйга ботди.

Фарзанд тарбиясига бир томонлама ёндашмаслик керак. Саидакмал ака ва Ойниса опа болаларини бир мўминда бўлиши керак бўлган фазилатлар билан тарбия қилди-ю, фақат бир томонини унутишганди. Уларни бир-бири билан меҳр-оқибатли, яхши кунида ҳам, ёмон кунида ҳам бир-бирига елка тутиб бериши лозимлигини уқтиришмагани оилага фожеани бошлаб келди. Натижада оиладаги можаро кун сайин авж ола бошлади. Маъсума ота-онасига билдирмай йиғлар, уйдан чиқиб кетишга эса чорасиз эди. Ҳамкасбининг зўрлови натижасида қўшни вилоятдан келиб-кетиб юрадиган бир тадбиркор йигит билан танишди. Йигит ҳам имонли, диёнатли чиқди. У Маъсуманинг оилада қийналиб яшаётганини эшитиб, уни ўз қарамоғига олишга, бахтли қилишга, фарзандига чин оталик қилишга аҳд қилди.

Ҳа, Маъсума бир яхши инсоннинг аҳди билан бахтини топиб кетди. Ота-онанинг бағри ҳувиллаб, Саидикром ва унинг нафсга қул хотинини қувонтириб олис-олисларга, аммо бахт қасрига кетди... Саидикром эса хотинига қўшилиб нафсга қул бўлгани, синглисига, жиянига қилган қўрс муомаласи учун ота-онаси олдида, виждони олдида қандай жавоб беришни билмай ўйловда қолди. Бу тўрт кунлик дунёда мол-дунёга ҳирс қўйиш киши юзини шувит қилишини у энди англаб етганди.

                                                                                  Зебо ОМОНОВА

Малайзиядаги “Бембин” халқаро университети  “Ал-Азҳар” университети билан ҳамкорликда мамлакат пойтахти Куала – Лумпур шаҳрида  “Масжид, закот ва вақф бошқаруви” мавзуидаги халқаро анжуман ўтказилади.  Жамият тараққиётида масжид, закот ва вақфнинг аҳамиятини ошириш мақсадида ташкил этилаётган мазкур анжуман 2018 йилнинг бошида ўтказилиши режалаштирилган.

     “Масжид, закот ва вақф бошқаруви”  тўғрисидаги анжуманнинг 4-даврасида иштирокчиларга қуйидаги бир қатор мавзулардаги мақолалар билан ҳам қатнашиши мумкин бўлади:

1. Миллий ва халқаро майдонларда масжид, закот ва вақфнинг муносиб ўрнини  белгилаш ва мустаҳкамлаш;
2. Назарий ва амалий жиҳатдан масжид, закот ва вақфга тааллуқли бўлган мавзуларни таърифлаш;
3. Масжид, закот ва вақф масалаларига боғлиқ бўлган муаммоларнинг ечимларини кўрсатиш;
4. Масжид, закот ва вақф тизими ва бошқарувини яхшилаш;
5. Миллат тараққиётида масжид, закот ва вақфнинг ролини ошириш.

Халқаро алоқалар бўлими ходими
Илёс АҲМЕДОВ тайёрлади.