muslim.uz

muslim.uz

Ташкилий қўмита томонидан Матбуот хизматига маълум қилинишича, ушбу мусобақада қатнашишни хоҳловчилар кўплигини инобатга олиб, талаб-истаклардан келиб чиққан ҳолда иштирокчиларни рўйхатга олиш шу йил январь ойининг 14 санаси кечки соат 19:00 гача давом этади.
Ташкилий қўмита берган маълумотга кўра, 14 январь санасигача 3502 нафар иштирокчи ҳужжат топширган.
Эслатиб ўтамиз, ушбу кўрсатгич:
8 январда 733 нафар;
9 январда 1101 нафар;
10 январда 2079 нафар;
11 январда 2255ни ташкил этган эди.
13 январда 2770 ни ташкил этган эди.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати

الأحد, 14 كانون2/يناير 2018 00:00

Шарафли бурч

Ҳар бир инсон зиммасида бурч ва масъулиятлар мавжуд. Жумладан, бу вазифа касбга оид бўлиши мумкин ёки оилавий вазифалар бўлиши мумкин. Масалан, муаллимларнинг зиммасида келажак авлодга таълим бериш бўлса, шифокор беморларга дармон излайди. Оилада оталарнинг ўз бурчлари бўлса, фарзандларнинг ҳам зиммасида ўзига хос масъулиятлар мавжуд. Бироқ, бир касб эгалари борки, уларнинг шарафли хизматлари сабаб ҳар бир касб эгаси, шу юртнинг барча фуқароларининг эркин фаолият юритишида осойишталик муҳим аҳамиятга эгадир.    

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Аллоҳ таоло розилиги йўлида бир кун чегара ҳудудида посбонлик қилиш бир ой кечалари ибодат қилиб, кундузлари нафл рўза тутишдан афзалдир”, - деб марҳамат қилганлар. Дарҳақиқат, ушбу ҳадисдан маълум бўладики, инсон ўзи яшаб турган ватанини, динини, оила аъзоларини ҳимоя қилиши энг улуғ ва хайрли амаллар сирасига киради. Юртни асраш, қўриқлаш, Ватан ҳимояси учун ҳарбийлар сафида туриш эса динимиз таълимотида улкан савобли амал саналади. Бинобарин, шижоатли паллаларини, борингки, ҳаётларини ана шу шарафли бурч учун бахшида қилган ўғлонларнинг хизмати боис элу юрт хотиржам, заминимиз осойишта бўлади, тинчлик ҳукм суради. 

Яна бир муборак ҳадиси шарифда Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам юрт сарҳадларини қўриқлаш нақадар шарафли, унинг ҳимояси учун кечалари бедор ўтказишнинг савоби қанчалар улуғ эканлигини таъкидлаб: «Кечалари Аллохдан қўрқиб ёш тўкккан кўзни ва Аллох йўлида тунларни посбонлик килиб мижжа қоқмаган кўзни дўзах оташи куйдирмайди», деганлар. Яни бир бошқа ҳадисда: «Аллоҳ таоло розилиги йўлида бир кун чегара ҳудудида посбонлик қилиш бир ой кечалари (нафл) ибодат килиб, кундузлари нафл рўза тутишдан афзалдир» дея марҳамат қилинади. Ушбу ҳадислар қалбида имони бор ҳар бир мусулмонни сергак торттириши рост, қолаверса, қалбида она юртга бўлган муҳаббатини ҳам зиёда қилади.

Юртимизнинг тинч ва осойишталигида ана шу Ватан ҳимоячиларининг ўрни беқиёсдир. Улар тунни тун демай ҳамиша огоҳ ва сергак сарҳадларни қўриқлаб турибдилар.

Мустақилликка эришган илк йилларда 14 январь санасида Ўзбекистон Республикасининг Қуролли кучларига асос солинди. Айнан шу куни мамлакатимизда “Ватан ҳимоячилари куни” этиб белгиланиб, халқимизда кенг нишонланиб келинмоқда. 

Юртимиз тарихида кўплаб мард ўғлонлар, ватанпарвар аждодларимиз ўтганлиги тарих китобларида қайд этилган. Бу ҳақида Ўзбекистон Республикаси биринчи Президенти Ислом Каримов ўзининг “Юксак маънавият – енгилмас куч” асарида шундай деган экан: 

     “Урганчни босқинчилардан ҳимоя қилишда байроқ тутиб жон берган Нажмиддин Кубронинг қаҳрамонлигида, дунёни тўфондек босган Чингизхон қўшинига қарши ўн бир йил муттасил мардона кураш олиб борган Жалолиддин Мангубердининг жанговар руҳида, юртимизни истилочилардан озод қилиб, буюк давлат барпо этган Амир Темур бобомизнинг бунёдкорлик салоҳиятида ҳам маънавий жасорат туйғуси буюк ва устувор аҳамият касб этгани шубҳасиз”. Чиндан ҳам, мардлик ва жасорат билан Ватанини ҳимоя қилган аждодларимиз ҳамиша авлодларнинг ёдида эҳтиром билан яшайдилар. 

Шерзод СОЛИЕВ

“Кўкалдош” ўрта махсус ислом билим юрти талабаси

ЎМИ Матбуот хизмати

الأحد, 14 كانون2/يناير 2018 00:00

Ватанни севмоқ – имондандир

Бу ҳикматли сўзларни ҳар ким ўз қараши билан ифодалайди. Бироқ, қалбида имони бор инсон Ватанини севади, амалга ошираётган ишларини элига юртига фойдаси тегишини кўзлайди. Бир неча асрлар муқаддам имом Ғаззолий бундай деган экан: “Инсон ўз ерини ундаги нарсалари билан, гарчи у жой одам яшамайдиган саҳро бўлса ҳам севади. Ватанни севмоқ қалбдаги асл, туғма табиатдир. Туғма табиат инсонни ватанида яшаб турганда хотиржам, ундан йироқда бўлганда соғинадиган, унга ҳужум қилинганда уни ҳимоя қиладиган, унга ҳурматсизлик қилинганда ғазабланадиган қилиб қўяди”. Дарҳақиқат, инсоннинг ўз туғлиб ўсган Ватанидан-да қадрлироқ ер бўлмайди, унга муҳаббати ўзгача бўлади. Шунингдек, кўз қорачиғидек асрайди, авайлайди. Шунинг учун бўлса керак: “Ватанни севмоқ имондандир” дея бежиз айтилмаган. 

Бугунги кунда юртимизнинг тинчлиги осуда ҳаётимиз бизларга ато этилган бебаҳо неъматлардандир. Бинобарин, бу инъомларга заминнинг барча аҳолиси ҳам эга эмас. Юртимизни ҳимоя қилиб турган ўғлонлар эса доимо ҳурмат эҳтиромдалар. Уларнинг хизматларини халқимиз қадрлайди, давлатимиз томонидан эътироф этилади.

Бугунги глобаллашув замонида илм ва маданият, техника саноат тезкор тараққийлашув пайтида мамлакатимиз ўзининг ривожланиш йўлидан бораётгани қувонарлидир. Лекин, бу ютуқларни, юртимизнинг тинч ҳаётини кўра олмаётган кимсалар борлиги рост. Шу юртнинг фарзандиман, деган киши борки, ана шундай бузғунчи ғояларга алданмасдан, ўз маърифати ва маънавиятини юксак қилиш ҳаракатида бўлиши, мақсад ва ниятларни ҳам эзгулик сари йўналтириши мақсадга мувофиқдир. Шунингдек, фарзандларга ҳам ана шу тарбияни сингдириш бугунги куннинг муҳим талабидир. Мана шуларнинг барчаси замирида ватанпарварлик туйғулари мужассамдир.

Буюк аждодларимизнинг фазилатлари сирасида она юртини севиш, ватанпарварлик сифатлари ҳам бўлгани тарих манбаларидан маълум. Бу борада ўтган аждодларимизнинг ҳаёт йўллари ҳам барча юртдошларимизга ибратдир. Хусусан, Шайх Нажмиддин Кубро, Хўжа Исмат Бухорий, Маҳмуд Таробий, Жалолиддин Мангуберди сингари улуғ зотларни келтиришимиз мумкин.

Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу она юртни танланмаслик ва унинг бир неъмат эканлигини ҳақида шундай деган экан: “Агар одамлар ватанларига қаноатлари каби ризқларига ҳам қаноат қилганларида эди, бирор банда ризқидан шикоят қилмаган бўларди”.

Чиндан ҳам, кишининг ўз юртидаги ризққа қаноат қилмаслигининг шифоси борига сабр қилиш, бор имкониятлардан фойдаланиш билан амалга ошади. Ҳадисларда келтирилганидек, кимки юртида тинч, соғ-омон, бир кунлик ризқини топиб турган бўлса, ўша бандага бутун дунё берилиши бу чинакамига дунёнинг буюк неъматидир.

Бироқ, юртининг қадрини ундан айрилганлар билади. Айрилиқнинг нақадар машаққатли эканини она Ватанидан узоқда бўлганлар ҳис қиладилар. Бу ҳақда Имом Шофиъий шундай деган экан: “Кишининг хор бўлиши учун ватанидан ва оиласидан айрилиши кифоя қилади”.

Ёши улуғларимиз дуога қўл очганларида аввало юртга тинчлик элга фаровонлик тилаганлари ҳам бежиз эмас. Бинобарин, ана шу Яратгандан илтижо қилиб сўралган осойишталик бўлсагина бошқа барча орзу мақсадлар ушалади, эзгуликлар рўёбга ошади. Тинчлик бўлган жойда тараққиётга эришиш, мукаммалликка ва барқарор ҳаётга эришиш имкониятлари кўп бўлади. Аллоҳ таолодан жаннатмонанд юртимизга ҳамиша тинчлик-осудалик, элимизга фаровонлик, элу-юрт осойишталиги учун хизмат килаётганларга куч қувват тилаб қоламиз.

Абдувосеъ ҒАНИЕВ

 “Кўкалдош” ўрта махсус ислом билим юрти мудир муовини

ЎМИ Матбуот хизмати

الأحد, 14 كانون2/يناير 2018 00:00

Ватанга хизмат–олий саодат

Инсон қаерда туғилиб парвариш топса, ўша жойга меҳр қўяди. Ватанни севиш, ватанпарвар бўлиш, ундаги бор нарсани ардоқлаб, соғиниб яшаш инсон табиъатида табиий, туғма ҳиссиётдир. Бу ҳиссиёт инсонни ўзининг моли, вақти, кучи, ҳатто жонини ҳам ватан учун мардларча фидо қилишга ундайди. Унинг тинчлиги учун барча нарсаларни тақдим қилишга тайёр бўлади.

Ватан ҳимояси – халқ ҳимоясидир. Ватан чегаралири халқ учун, унинг осуда ҳаёти учун қўриқланади. Халқни ҳамма хавф-хатардан ҳимоя қилиш инсоннинг Аллоҳ таолони олдида ва ватан олдида муқаддас бурчидир.

Ватан сарҳадларини ҳимоя қилиш, сергаклик билан туни-кун ҳушёр туриш улуғ фазилат, айни вақтда ибодат бўлади.

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم – يَقُولُ  ” عَيْنَانِ لاَ تَمَسُّهُمَا النَّارُ عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَعَيْنٌ بَاتَتْ تَحْرُسُ فِى سَبِيلِ اللَّهِ“  رَوَاهُ الترمذى.

Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Мен Расууллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг “Икки кўзни дўзах оташи куйдирмайди.  Аллоҳ таолодан қўрқиб йиғлаган кўз, Аллоҳнинг йўлида тунлари қўриқчилик қилган кўз” – деганларини эшитдим”. Имом Термизий ривоят қилган.

Инсонлар охират диёрида дунёда қилган амалларига кўра, жаннат ёки дўзахга ажралиши муқаррардир. Ватандошимиз Имом Абу Исо Термизий ривоят қилган мазкур ҳадиси шарифда икки тоифа инсонлар фазилатли амаллари билан дўзах азобидан нажот топиши, натижада улуғ мукофат билан мукофотланиши зикр қилинмоқда.

Ушбу фазилатли амалнинг биринчиси – Аллоҳ таолодан қўрқиб, қилган гуноҳларидан тавба қилиб йиғлаган кўз соҳиби. Кўз ёши билан, чин ихлос билан қилинган тавбани Аллоҳ таоло қабул қилади. Тавба қилувчи инсон ўз нафси билан курашувчи, барча гуноҳ ва жиноят ишлардан ўзини тўхтатувчи ва буюрган ишларга бўйсинувчи инсондир. Бу инсонларнинг қалб кўз очиқ бўлади.

Инсон кўзидан ёш тўкиши билан қалб юмшатади. Инсон қалби юмшаши натижасида ўзи ва ён атрофидаги фақат манфаат келтиради.

Иккинчиси – Аллоҳ таолонинг йўлида ватан ҳудудини қўриқчилик қилган кўз соҳиби. Бу инсонлар юртнинг тинчлиги ва осудалиги учун уйқусидан кечиб, бедорлик билан тунни ўтказувчи инсонлар. Улар юрт душманлари билан курашувчи, тинчлик ва осудаликка раҳна солувчиларни тўхтатувчи инсондир. Бу инсонларнинг ҳақиқий кўзлари очиқ бўлади.

Демак, инсон нажот топиш учун доим икки кўзи очиқ бўлиши керак. Ҳар икки кўз очиқ бўлиши бир-биридан муҳим. Кўздан ёшдан тўкувчи душманларнинг энг каттаси бўлган нафс билан курашувчи инсондир. Сарҳадларни қўриқловчи ватан душманлари билан курашувчи инсондир. Расууллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам мазкур ҳадиси шарифда бу икки инсонни душман билан курашувчи бўлишда баробар эканлигини зикр қилдилар.

Бу икки кўзи очиқ инсонлар икки дунё бахт-саодатига эришадилар.

Жалолиддин ХОЛМЎМИНОВ

“Кўкалдош” ўрта махсус ислом юрти ўқитувчиси

ЎМИ Матбуот хизмати

الأحد, 14 كانون2/يناير 2018 00:00

Уйқу – неъмат

Биласизми, дунёда бир неъмат борки, унинг қанчалик бебаҳо эканини тил билан таърифлаб, сўз билан сайқаллаб, гап билан англата олмайсиз.

Бу неъмат билан жуда кўп ишларга қодир бўламиз.

Бу неъмат билан онгу шууримиз тиниқлашади, танамиз кучга тўлади. гўёки кўм-кўк мусаффо  сувда юзимизни ювганимиз каби руҳимиз теран тортади.

Бу неъмат бизни кўзларимизга инганда, танамизни оғушига олганда, узоқларда юрган яқинларимизни, меҳрибон волидамизни... Раббимиз кимники кўришга муяссар айласа уларни тушимизда кўрамиз.

Бу неъмат  билан дунё кезамиз, дунё кўрамиз.

Бу неъмат билан Аллоҳ таоло карам қилса, Сарвари коинотимиз, шафоатчимиз, отамиздан-да, онамиздан-да жонкуяримиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кўрамиз.

Бу неъматнинг қадрига қачон етамиз, қачонки, кўзимиздан уйқу қочганда, танимизни оғир бир ҳолсизлик қамраб олганда, кун бўйи лоҳас бўлиб юриб, бошимизга қаттиқ оғриқ чўкканда, тонггача қорачиқларимизга бу азиз неъмат инмаганда...

Уйқусизлик дардлар ичида энг оғири. Зеро, Аллоҳ таоло Қуръон каримнинг Набаъ сурасида “Уйқуларингизни (бадан ва асабларингиз учун) ором қилдик” (9-оят), деб бизга уйқунинг буюк бир ҳикмат эканини баён қилган. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг “Зеро, мўминнинг уйқуси ҳам ибодатдир”, деган муборак сўзларидан шуни англаб етамизки, уйқу – неъмат. Неъмат бўлганда ҳам неъматлар ичра энг гўзали, энг ширин ва тотлиси, ложувард бир қимматбаҳо тош каби ўзига тортувчи ажойиб бир неъмат экан. Бунинг адоси фақат Шукр, Ҳамд, Зикр билан қилиниши, кечалари бу неъмат кўзимизни тарк қилганда, Яратганга илтижо қилиб, тавба-ю истиғфор айтиб, уйқусизлик азобига дучор қилмаслигини сўрашимиз; яна унга ҳаддан ортиқ кўнгил қўймаслигимиз, узун тунлар фазилатидан фойдаланиб, тунларнинг бир қисмини ибодат билан ўтказишимиз нур устига аьло нур бўлади.

Қизманой ҲАЙИТОВА

ЎМИ Матбуот хизмати

Top