Кеча 31 октябрь куни Тошкент вилоятининг Бекобод туманидаги «Мулла Абдуғаффор ҳожи» ҳамда «Иттифоқ» жоме масжидларининг янги пойдеворига илк ғишт қўйиш маросими бўлиб ўтди.

Ушбу хайрли ишларга Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси ўринбосари Иброҳим домла ИНОМОВ, Масжидлар бўлими мудири Муҳаммадназар домла ҚАЮМОВ, вилоят бош имом-хатиби в.б. Нурали домла МАВЛАНОВ ҳамда туман ҳокими қатнашдилар.

Ҳар икки тадбир ҳам Қуръон тиловати билан бошланди ва табрик асносида масжидларни қуриш нақадар юксак даражали савобли иш эканлиги ҳақида мавъизалар қилинди.

Тадбир якунида ушбу ишларга бош бўлган, бироқ Аллоҳнинг иродаси ила бугун орамизни тарк этган марҳум Хайруллоҳ домла ҳақларига раҳмат ва мағфиратлар сўраб дуолар қилинди.

«Мулла Абдуғаффор ҳожи» жоме масжидининг янги биноси сиғими 400 ўринга, «Иттифоқ» жоме масжидининг янги биноси сиғими 350 ўринга мўлжалланган.

Барчамиз ушбу масжидларнинг қурилиш ишларига ўз ҳиссамизни қўшайлик!

Тошкент вилояти вакиллиги матбуот хизмати.

ЎМИ матбуот хизмати

НАЗМ

Иродат сифатиға ишоратдур

Бил, учунчи сифат иродатдур,

Билмагай улки, бесаъодатдур.

Ўт куяр, сув оқар иродатдин,

Сарбасар ҳар не бор – иродатдин.

Хостсиз ўт аро момуқ қуймас,

Оч ебон олам ошини, тўймас.

НАСРИЙ БАЁН

3. Ирода сифатига ишорат

Учинчи  сифат  ирода  сифатидир,  буни  саъодатсиз  киши  билмайди.  Олов  Унинг  хоҳиш-иродаси  билан  ёнади  ва  куйдиради, сув Унинг иродаси билан оқади (ва қондиради). Дунёда нимаики бор бўлса, бошдан-охир Аллоҳнинг хоҳиш-иродаси билан бўлади.

Унинг хоҳиши бўлмаса, момуқ – чигитсиз пахта оловда куймайди, оч киши оламнинг овқатини еб, тўймайди.

ИРОДА  СИФАТИГА  ИЗОҲ.  Аллоҳ  таъоло  Ўз  иродаси  билан  ҳодисотни тадвир  этади  –  узлуксиз  жараён  эттириб  туради.  Борлиқ  оламида  оз-кўп, катта-кичик, хайр-шарр (яхшилик-ёмонлик), фойда-зарар, иймон-куфр, эътироф-инкор, муваффақият-муваффақиятсизлик, ортиш-камайиш, итоат-исён Унинг илми, иродаси, тақдири, ҳукми ва хоҳиш-истаги билан жараён этади. Хоҳлагани бўлади, хоҳламагани бўлмайди. Унинг амрини, ҳукмини асло ҳеч ким рад этолмайди («Жомиъ ул-мутун»).

ШАРҲ. Сувга қондириш хусусиятини, таъомга тўйдириш, оловга куйдириш, уйқуга чарчоқни кетказиб ором бериш хусусиятини берган зот Удир. Унинг хоҳиш-иродаси бўлмаса, ҳеч бири ҳеч нарсага қодир  эмас.  Бунга  далил  кўп,  чунончи,  истисқо  касалига  йўлиққан киши дарёлар сувини ичса ҳам, чанқоғи қонмайди, летаргия уйқусига  чалинган  киши,  олти  ой,  бир  йил  ва  ундан  кўп  ухлайди,  уйқуга тўймайди  ва  чарчоғи  кетмайди. Оловнинг  ўз  хоҳиш-иродаси  бўлса эди,  ҳазрати  Иброҳим  алайҳиссаломни  куйдирган  бўлар  эди,  лекин Аллоҳнинг иродаси билан у зотни куйдирмади. шунингдек, еб тўймас кимсалар бор, чунки овқат ўз ҳолича тўйдиришга қодир эмас.

«Бутун инсоният тўпланиб, бир заррани  ҳаракат қилдирмоққа ва ёки ҳаракат этаётган нарсани тўхтатмоққа уринса, Аллоҳнинг ирода сифати тажаллий этмагунича, бунга асло кучлари етмайди.

Аллоҳ таъолонинг ирода сифати азалийдир. У азалдан нарсаларнинг вужудга  келишини  ирода  қилган  ва  ирода  қилган  нарсаларини  ҳам тақдим, таъхир, табдил ва тағйир этмасдан – олдинга олмасдан, кечиктирмасдан,  алмаштирмасдан  ва  ўзгартирмасдан,  вақтида яратгандир.

Аллоҳ  қилинмоғини  ирода  этган  ишларни  тадвир  этишда  –  узлуксиз жараён эттириб туришда фикрий тартибга ва вақт белгилашга муҳтож эмас. шунинг учун ҳам, ҳеч бир иш Унинг бошқа бир ишни қилишига монеъ бўла олмайди» («Жомиъ ул-мутун»).

Насрий баён ва шарҳ муаллифи:

Мирзо КЕНЖАБЕК.

Бу ўринда шуни таъкидлаш лозимки, террорчилик билан «жиҳод» орасида ҳеч қандай муносабат, ўхшашлик ва алоқа мавжуд эмас, балки улар орасида жиддий қарама-қаршиликлар бор.

Жиҳод – Исломни куч билан ёйиш, қурол ёрдамида тарқатиш воситаси эмас. Аксинча, душманликни кетказиш, зулмни бартараф этиш ва заифларни ҳимоя қилиш йўлидир.

Бошқа эътиқод вакилларини мажбуран динга киритиш жиҳод ҳисобланмайди. Аллоҳ таоло бундай ҳаракатдан қайтаради. «Бақара» сурасининг 256-оятида шундай дейилган:

لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ

“Динга мажбур қилиш йўқ. Ба таҳқиқ, тўғрилик эгриликдан ажради”.

Уламолар бирор шахс ёки мусулмон жамоа-си жиҳодни ўзича эълон қилиб, уруш бошлаши мумкин эмаслигини алоҳида уқтирадилар. Уруш маъносида талқин қилинадиган жиҳод сиёсий масала бўлгани, ўзига хос оқибатларни келтириб чиқаргани сабабли, Ислом шариати фақат давлат раҳбаригина бундай жиҳодни эълон қилиш ва амалга ошириш ҳуқуқига эга эканини қатъий таъкидлайди.

Огоҳ бўлиш лозимки, жиҳод мазмунидаги ҳадислардан бузғунчи ва жиноий ҳаракат-ларни асослаш, қон тўкишни оқлаш ҳамда мусулмонлар орасида фитна чиқариш мақсадида зинҳор фойдаланиб бўлмайди. Бинобарин, Қуръон ва Суннатдаги далилларга асосан айтишимиз мумкинки, муқаддас эътиқодимиз бундай амалларни бутунлай қоралайди. Бу айтилган сўзларга Қуръони карим, ҳадиси шариф ва жумҳур мусулмон уламоларининг қарорларидан далилларни баён қиламиз:

Қуръони каримдан далил: Аллоҳ таоло «Бақара» сурасининг 190-оятида шундай деган:

وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا

إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ

“Сизга уруш қилаётганларга қарши Аллоҳнинг йўлида уруш қилинг. Ва тажовузкор бўлманг. Албатта, Аллоҳ тажовузкор бўлганларни хуш кўрмас”.

Мазкур ояти каримада уруш қилган кишиларга қарши уруш қилишлик ва унда ҳаддан ошиб тажовузкор бўлмаслик айтилмоқда. Ҳаттоки, уруш ҳолатида ҳам Ислом уларга зулм ва зўравонлик қилмасликни буюрмоқда.

Ислом дини барча замонларда ҳам, барча маконларда ҳам ва барча ҳолатларда ҳам адолат, эзгулик тарафдори бўлиб келган. Жумладан, эътиқод масаласида ҳам ҳеч бир замонда инсонларни Исломни қабул қилишлари учун мажбурламаган.

«Мумтаҳана» сурасининг 8-оятида эса:

لَّا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ

“Аллоҳ сизларни диний уруш қилмаган ва диёрларингиздан чиқармаганларга яхшилик ва адолатли муомала қилишдан сизларни қайтармас. Албатта, Аллоҳ адолат қилувчиларни яхши кўрадир”, деган.

Бу ояти каримада эса, мусулмон бўлмаган ўзга дин вакилларига нисбатан адолатли бўлишдан ташқари, уларга яхши муомалада бўлиш яхши экани айтилмоқда. Дунёда ўзга дин вакилларига Ислом диничалик яхши муносабатда бўлишга тарғиб қилган таълимот бормикан?!

«Тавба» сураси 6-оятида эса:

وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْلَمُونَ

“Агар мушриклардан биронтаси паноҳ сўра-са, унга паноҳ бер, токи у Аллоҳнинг каломини эшитсин. Сўнгра уни омонлик жойига етказиб қўй. Бу уларнинг билмайдиган қавм бўлганлари учундир”, деган.

Бу ояти каримада ҳам Исломнинг бағрикенг-лик ва меҳр-шафқат дини эканини кўрамиз. Чунки паноҳ беришда ҳам бошпана бериш ва ҳамда билмаган кишилар билиши учун шароит муҳайё қилиниши бордир. Бундан ташқари уларни омонлик жойига етказиб қўйиш ҳам айтилмоқда.

Агар Ислом шариатида динга мажбурлаб киритиш жоиз бўлганида, ғайри динлар бошпана сўраганда ёки асирга тушганларида, улар устида бу ишни амалга ошириш энг яхши фурсат эмасмиди?!

Бу оятларнинг барчаси «Ҳудайбия» сулҳидан кейин, яна ҳам аниқроқ айтсак, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳаётларининг охирида нозил бўлган. Шундай экан, улар, насх, яъни ҳукми бекор қилинмаган муҳкам оятлардир.

Суннати Набавийядан далил: Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилиб дедилар:

“انْطَلِقُوا بِسْمِ اللهِ , وَفِي سَبِيلِ اللهِ تُقَاتِلُونَ أَعْدَاءَ اللهِ فِي سَبِيلِ اللهِ , لاَ تَقْتُلُوا شَيْخًا فَانِيًا ، وَلاَ طِفْلاً صَغِيرًا ، وَلاَ امْرَأَةً ، وَلاَ تَغُلُّوا“.

“Аллоҳнинг йўлига Аллоҳнинг исми ила боринглар. Аллоҳ йўлида душманларингизга қарши урушасизлар. Кекса қария, ёш бола ва аёлларни ўлдирманг. Уларни кишанбанд қилманглар”.

Бу ҳадиси шарифда ҳам мусулмонлар, бошқа уруш олиб бораётганлардан фарқли ўлароқ, душман томонидаги қариялар, ёш болалар ва аёлларни ўлдирмаслик ҳамда уларни кишанбанд қилиб зўравонлик қилмасликлари буюрилмоқда. Агар мажбурлаб Исломга киритиш жоиз бўлганида, қарши томоннинг ота-оналари, аҳли аёллари ва фарзандларини кишанбанд қилиб, сўнгра мақсадларини баён қилсалар яхши имконият бўлмасмиди?!

Ваҳоланки, мусулмон бўлмаганлар томонидан олиб борилган урушларда бу ҳадиси шарифда айтилаган сўзларнинг аксини кўрамиз.

Уламоларнинг қарори: “Абу Бакр розиял-лоҳу анҳу илк халифа бўлганларида Усома розияллоҳу анҳу ва унинг атрофидагиларни жангга юбораётиб шундай васият қилгандилар:

“Хиёнат қилманг, кишанбанд этманг, мусла (яъни инсон аъзоларини кесиб олиш) қилманг. Ёш болалар ва кекса-қариялар ва аёлларни ўлдирманг. Агар бирор қавм ёнидан ўтсангиз, ибодатхоналарида ўз ибодати ила машғул кимсаларга тегманг. Уларни ўз ҳолига қўйинг”.

Абу Бакр розияллоҳу анҳунинг бу васият-лари уламолар қарорига кўра марфуʼ ҳадис ҳукмидадир. Агар уруш куфр сабабли бўлганида эди, ибодатхонасида ибодат қилиб турган ёки паноҳ топиб турган номусулмон эркак ва аёлларни ўлдириш вожиб бўларди. Ваҳоланки юқорида ўтган сўзларда, ҳаттоки, бунга яқин келадиган сўзни учратмаяпмиз.

Дарҳақиқат, муқаддас динимизни пок сақлаш, уни турли хил ғаразли хуруж ва ҳамлалардан, туҳмат ва бўҳтонлардан ҳимоя қилиш, аввалам-бор, унинг асл моҳиятини униб-ўсиб келаётган ёш авлодимизга тўғри тушунтириш, ислом маданиятининг эзгу ғояларини кенг тарғиб этиш вазифаси ҳамон долзарб бўлиб қолмоқда.

⁴0 Олтин силсила. Саҳиҳул Бухорий. – Т.: Ҳилол нашр, 2014. – Б. 44.

⁴1 Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф. Тафсири Ҳилол. – Т.: Ҳилол нашр, 2014.

⁴2 Абу Бакр Абдуллоҳ ибн Муҳаммад ибн Абу Шайба ал-Куфий. Мусаннаф Ибн Аби Шайба. Ж. 6. – Риёз. Рушд, 1409/1988. – Б. 483.