Имом Абу Ҳанифа имомларнинг пешвоси, фақиҳларнинг устози, Имом Шофеий таъбири билан айтганда, барча одамлар фиқҳда унинг боқимандалари бўлган зот эди. Аллоҳ таоло унга ноёб заковат, етук ақл, ўткир фикр ато этган бўлиб, ҳар бир ишни чуқур таҳлил қилар, ҳеч қандай шак-шубҳага ўрин қолмайдиган даражадаги аниқ ҳужжат ва далиллар асосида ҳукм чиқарар эди. Унинг илми бутун оламга ёйилиб, олимлар ҳам, омма халқ ҳам таълимотини зўр эътибор ва очиқ кўнгиллик билан ўрганиб келмоқдалар.

Имом Абу Ҳанифа (раҳматуллоҳ алайҳ) ўз мазҳабини бино қилишда ислом шариатининг асоси деб эътироф этган манбаларга - Қуръони карим, суннати набавия, ижмоъ, қиёс ва саҳобаларнинг қавллари ҳамда урфга суянди: “Мен, аввало, ҳукмни Аллоҳнинг китобидан оламан, ундан топмасам, Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг суннатларидан оламан. Агар Аллоҳнинг китобидан ҳам, пайғамбарнинг суннатларидан ҳам топа олмасам, саҳобаларнинг гапидан оламан, агарда булар ихтилоф қилган бўлсалар, уларнинг сўзидан Қуръон ва ҳадисга яқинроғини оламан, уларнинг гапидан бошқаникини олмайман. Агарда саҳобаларнинг сўзидан ҳам топа олмасам ва гап тобеинларга етиб келса, ўзим уларга ўхшаб ижтиҳод қиламан”, деди.

Манбалар асосида тайёрланди
Эшматов Аҳмаджон,
Поп тумани Саиджалол ҳўжа жоме масжиди имом-хатиби