Бисмиллаҳир роҳманир роҳим
Алҳамдулиллаҳи роббил аъламин. Аллоҳумма солли ала саййидина Муҳаммад ва аъла аълиҳи ва асъҳабиҳи ажмаъийн.
Шариатимиз доимо мутаассибликка қарши бўлиб, унинг асл манбалари бўлган Қуръони карим оятлари ва ҳадиси шарифларда бу бидъат иш жуда қаттиқ қораланган.
Мутаассиблик – бирон эътиқодга ёки дунёқарашга ўта берилганлик, ўз фикрида қатъий туриб олиб, бошқаларнинг фикрини инобатга олмаслик ҳамда инкор қилиш ва ҳамиша ўзини ҳақ деб билишдир. Ҳозирги замон тили билан буни «фанатизм» ҳам дейилади.
«Кашшофу истилоҳотил фунун» китобида: «Мутаассиблик – гарчи далил кўриниб турган бўлса ҳам, бир томонга мойиллик туфайли ҳақни рад этишдир», деб таърифланган. Уламолардан Аллома Тафтазоний: «Мутаассиблик – ҳақ зоҳир бўлса ҳам уни тан олмасликдир», деб айтган. Шайх Аловуддин Бухорий: «Далил зоҳир бўлганда, ақидаси ҳақни тан олишдан тўсадиган киши мутаассиб ҳисобланади», деб таъриф берган. Содруш шариъа Убайдуллоҳ ибн Масъуд ал-Маҳбубий эса: «Билингки, бидъат икки ишнинг биридан пайдо бўлади; биринчиси мутаассибликдан, иккинчиси аҳмоқликдан. Бир инсон ақли жойида бўлган ҳолида қалбидаги ақидаси бузуқ бўлгани боис ҳақни тан олмасдан катта кетса, ана шу кимса мутаассиб бўлади», деб айтган экан.
Аллоҳ таоло бундай кимсаларга таҳдид қилиб Нисо сурасининг 15-оятида:
ومن يشاقق الرسول من بعد ما تبين له الهدى ويتبع غير سبيل المؤمنين نوله ما تولى ونصله جهنم وساءت مصيرا
«Ким ўзига ҳидоят равшан бўлгандан кейин Пайғамбарга хилоф қилса
ва мўминларнинг йўлидан бошқа йўлга юрса, кетган томонга қўйиб қўямиз ва жаҳаннамга киритамиз. У қандоқ ҳам ёмон жой!», деб айтган.
Хулоса қилиб айтганда инсон мутаассиблик иллатидан сақланиши бу айни ислом динида собит бўлиши демакдир. Аллоҳ таоло барчамизни бундай иллатлардан асрасин.
САЛИМХОН ЖАМОЛИДДИНОВ
Мир Араб олий мадрасаси 2-босқич талабаси
