Ибн Можа (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади:
Бир куни Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) марҳамат қилдилар: “Рўзадорнинг қилган дуоси рад этилмайди”.
Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ифтор асносида ушбу дуоларни ўқирдилар: “Аллоҳим, Сенинг розилигинг учун рўза тутдим. Сен берган ризқ ила рўзамни очдим. Сенга суяндим. Сенга имон келтирдим. Рамазон ойининг эртанги рўзасини тутишга ният қилдим. Менинг олдинги ва келгуси гуноҳларимни кечиргин. Омин!”
ДИНСИЗЛИК АЛОМАТИ
Бир дўстим айтиб берган эди. У эса бошқа одамдан эшитган экан. Айтиб беришича у қайсидир қишлоқдан ўтиб кетаётиб йиғлаб ўтирган кекса одамни кўриб қолибди ва ундан сўрабди:
- Бобо, нега йиғлаяпсиз? Бирор дардингиз борми?
- Мана 80 йилдирки, – жавоб берибди қария, – дунё машаққатлари ва ташвишларини тортаман. Болаларимни минг бир азоб билан ўстирдим. Қизим бор эди, хайрсиз чиқди. Ўғлимни аскардан келганидан сўнг уйлантирдим. Келиним қўлидан бир пиёла чой ичмадим. Келин: “Чол, мен сенинг ажин босган, хунук нусхангни кўргани бу ерга келган эмасман”, деб менга озор берарди. “Ўғлингни гапирасан. Ўғлинг ажойиб. Дунё бир ёнда, эрим бир ёнда. Агар у бир луқма овқат берса, ейсан, бермаса, рўза тутасан, эй сен чол”, деб таъна қиларди. “Мен ҳайвон эмасман-ку!” деб чол яна йиғлабди, чолнинг икки кўзи икки булоқ бўлибди.
- Бошқа борадиган ерингиз йўқми?
- Қаерга ҳам бораман, бошқа бошпанам йўқ. Кеча ўғлимдан пул сўрадим, икки шапалоқ уриб чақа берди-да: “Бу ердан даф бўл, сени кўзим кўрмасин”, деб ҳайдади.
- Ўғлингиз намоз ўқийдими?
Қаёқда! Ҳайит намозига ҳам бормайди, - деб жавоб берибди чол.
Акбаршоҳ Расулов тайёрлади.