Тақий Усмоний ҳикоя қилади:

“Маккаи мукаррамада бозорга кириб, бир матони сўрадим. Дўкондор ўша матони топгунга қадар олдимга 20 тача ўрамдаги газламаларни тўкиб солди. Уларнинг ичидан биттаси менга маъқул тушиб, шуни сотиб олмоқчи бўлдим. Нарҳиям маъқул келди. Сотувчи:

- Сизга шу маъқул келди-а?

- Албатта маъқул келди.

- Унда йўлнингнариги томонига ўтсангиз, ҳув ана-у дўконда ҳам шу газламадан бор. Ўша ердан сотиб олинг.

- Ие, нега энди. Ҳамма нарсани шу ерда савдо қилдим, сизнинг ҳам қанча вақтингизни олдим. Нега энди ундан сотиб оларканман. Нега бундай деяпсиз? Бунинг сири нимада?

- Тўғридаги сотувчи менинг қўшним, кўряпманки, эрталабдан бери ҳеч нарса сотмади. Мен эса бу пайтгача анча нарса сотиб қўйдим…”