Киши вабо тарқалганда ундан азият чекадиган ёки вафот этадиган бўлса ҳадиси шарифда унга катта ажрлар борлиги башорат қилинган.
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْه عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و سلم قَالَ: الْمَبْطُونُ شَهِيدٌ وَالْمَطْعُونُ شَهِيدٌ.
رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Қорин хасталиги ила ўлган шаҳиддир, вабода ўлган шаҳиддир”, дедилар (Имом Бухорий ривояти).
Исломда вабо касали туфайли вафот этган киши шаҳидга тенглаштирилган.
Ҳафса бинти Сирин ривоят қиладилар: “Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу: “Яҳё ибн Сирин нима сабаб вафот этди?” деб сўради. Мен: “Вабодан вафот этди”, дедим. Шунда Анас: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Вабодан ўлган ҳар бир мусулмон шаҳид кетади”, деганлар”, деди.
Бу ҳадисда вабодан вафот этган кишинг аҳли-аёлини сабрга чақириш билан бирга, марҳумнинг ортидан қолган яқинларига катта тасалли бор. Уларнинг ўз яқинлари вабога чалиниб вафот этгани сабабли шаҳид ҳукмини олиши қалбларига юпанч бўлади.
Муҳаммад Зариф ДАДАМИРЗАЕВ