Бир танишим ҳикоя қилади: “Шеригим билан ўтган йили чиқарган закотимизни тарқатиб юрганимизда бир маҳалладан ўтиб қолдик. Чамаси аср вақтидан кейин эди. Чеккада кўримсизгина бўлиб, бошини қуйи солганча бир аёл ўтирган экан. Дўстимга: “Ким экан бу аёл, муҳтожга ўхшайди”, - дедим. Дўстим: “Ҳа, бу аёл эҳтиёжманд оилалардан”, - деди. Мен: “Қанча берсак экан, икки юз мингми, йўқ, кел, беш юз минг берамиз”, - дедим. Кейин шу аёлнинг олдига бордик-да, закотимизни бердик. Бундай ҳолатни кутмаган ожиза аёл йиғлаб юборди ва қўлларини очиб, юм-юм йиғлаб дуо қилди. Қалбларимизни ажиб ҳис-туйғу чулғаб олди. Сўнг аёл олдидан кетдик”.
Орадан икки-уч кун ўтгач, дўстим уйига келса, онаси биз закот берган аёл ҳақида айтиб берибди. У аёл дўстимнинг онасининг олдига келиб, миннатдорчилик билдирибди. Унинг айтишича, оиласидаги ҳамма рўза тутган бўлиб, ўша куни ифторликка ҳаттоки нон олишга ҳам пуллари қолмаган экан. Юраги сиқилган бева аёл ариқ бўйига чиқиб, Аллоҳга нола қилиб ўтирган экан. Барча нарсага қодир Аллоҳ унинг оҳини эшитиб бизларни учратибди. Хурсандчилигидан Аллоҳга ҳамд айтиб, оиласидагилар учун ифторликка озиқ-овқат маҳсулотлари сотиб олибди. Фарзандлари бутун Рамазонда бунчалик тўкин дастурхонда ифторлик қилишмаган экан. Фарзандлари билан бирга саховатли инсонларнинг ҳақига дуо қилишганини айтиб, алоҳида миннатдорчилик билдириш учун дўстимнинг уйига келган экан.
Бу ҳолатни эшитиб, хайрон қолдик. Атрофимизда нонга зор оилалар ҳам бор экан, ғафлатда юрганимиздан хафа бўлиб кетдик.
Азизлар, озгина эътиборлироқ бўлайлик. Атрофимизда ана шундай оилалар борлигини билмаслигимиз, ғафлатда юришимиз – ҳақиқий фожеа! Ҳақиқий эҳтиёжмандларни топайлик, хайр-эҳсонларимизни соҳибларига улашайлик, кўмагимизни аямайлик!
Ғиёсиддин ҲАБИБУЛЛОҲ
