Ҳижратдан аввалги 53 йил, зулқаъда ойи (мил. 571 йил декабрь)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саккиз ойлик бўлганларида гапира бошладилар.

Ҳижратдан аввалги 34 йил, зулқаъда ойи (мил. 590 йил)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам йигирма ёшларида Қурайш ва Кинона билан Қайс Айлон қабилалари ўртасида уруш бўлиб ўтди. Бу қирғинбарот жанг уруш ҳаром қилинган мазкур ойда бўлиб ўтгани учун «Фижор» номини олган;

– урушдан сўнг шу ойнинг ўзида Қурайшнинг Бану Ҳошим, Бану Мутталиб, Бану Асад, Бану Зуҳра ва Бану Тайм уруғлари Абдуллоҳ ибн Жудъон Таймийнинг уйида «Ҳилфул фузул» номли ижтимоий ҳимоя иттифоқи тузишди. Иттифоқ аъзолари Маккада шу ерлик ёки бошқа жойдан келган бирон кишига зулм қилинса, унинг ёнини олишга ва ҳақини ундириб беришга ўзаро аҳд қилишди (ушбу иттифоқ мажлисида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам қатнашганлар. У Зот Пайғамбар бўлганларидан кейин: «Мен Абдуллоҳ ибн Жудъоннинг уйида шундай бир иттифоқда ҳозир бўлганманки, менга бу иттифоқнинг ўрнига қизил туялар берилишини хуш кўрмайман. Агар унга Исломда ҳам чақирилсам, шубҳасиз, қабул қилган бўлардим», деган эдилар.

Ҳижратдан аввалги 4 йил, зулқаъда ойи (нубувватнинг 10 йили / мил. 619 йил июнь охирлари-июль бошлари)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Тоиф даъватидан қайтиб келдилар ва Маккага ҳар тарафдан ҳаж қилиш учун келаётган турли қабила ва шахсларни алоҳида-алоҳида Исломга даъват қила бошладилар ва улардан Аллоҳнинг динини етказиш йўлида ўзларига ҳимоя ҳам сўрай бошладилар.

Ҳижрий 1 йил, зулқаъда ойи (мил. 623 йил май)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Саъд ибн Аби Ваққос розияллоҳу анҳу бошлиқ йигирма кишилик гуруҳни Қурайш карвонини қаршилаш учун юбордилар ва уларга Харрордан у ёғига ўтмасликни буюрдилар. Улар яёв ҳолда, кундузлари яшириниб ётиб, тунлари йўл босиб, бешинчи кун деганда Харрорга етиб бордилар. Байроқлари оқ рангли бўлиб, уни Миқдод ибн Амр розияллоҳу анҳу кўтариб олган эди. Бироқ, маълум бўлишича, карвон бир кун олдин ўтиб кетган экан. Бу Ислом тарихида «Харрор» сарияси деб аталади.

Ҳижрий 2 йил, зулқаъда ойи боши (мил. 624 йил апрель охирлари)

– Бану Қайнуқоъ яҳудийларининг хилма-хил фитналаридан сабр косалари тўлган Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларнинг қалъаларини ўн беш кун давомида қамал қилиб турдилар. Аллоҳ таоло яҳудийларнинг дилларига қўрқув солди (ҳолбуки, У Зот бир қавмни расво-хор қилишни хоҳласа, уларнинг қалбларига қўрқув солиб қўяди). Охири, улар зулқаъда ойининг бошида таслим бўлишди. Раҳмат Пайғамбари Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларнинг қонларидан кечдилар, аммо уларни Мадинаи мунавварадан чиқиб кетишларига ва унинг яқинида яшамасликларига амр этдилар. Шундай қилиб, Бану Қайнуқоъ яҳудийлари Шом ўлкасининг Азруот деган жойига кўчиб кетишди.

Ҳижрий 4 йил, зулқаъда ойи (мил. 626 йил апрел)

– Аллоҳ таоло Қуръони каримда муслима аёлларга ҳижоб ўрашни фарз қилди.

Ҳижрий 5 йил, зулқаъда ойи (мил. 627 йил апрель)

– Аҳзоб (Хандақ) ғазоти тугади;

– Бану Қурайза ғазоти бўлиб ўтди;

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Жаҳш қизи Зайнаб онамизга уйландилар.

Ҳижрий 5 йил, зулқаъда (ёки зулҳижжа) ойи (мил. 627 йил апрель ёки май)

– Бану Қурайза ғазотидан фориғ бўлингач, Хазраж қабиласидан Абдуллоҳ ибн Атик розияллоҳу анҳу бошчилигидаги беш кишилик сария Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг изнлари ила Хайбарга бориб, Хайбар яҳудийлари раҳбари Абу Рофиъ Саллом ибн Абул Ҳуқайқни ўлдириб келишди (у Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга озори кўп теккан, яҳудий жиноятчиларининг энг катталаридан, Аҳзоб ғазоти ташкилотчиларидан бири бўлиб, турли жамоаларни мусулмонларга қарши урушга ундаган, уларни озиқ-овқат ва пул-мол билан таъминлаган эди).

Ҳижрий 6 йил, зулқаъда ойининг боши, душанба (мил. 628 йил, март ўрталари)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам умра қилиш нияти билан Макка сари 1400-1500 саҳоба ҳамроҳлигида йўлга чиқдилар.

Ҳижрий 6 йил, зулқаъда ойи ўрталари (мил. 628 йил, март охирлари)

– Маккага яқин Усфон водийида аср намозидан олдин Аллоҳ таоло хавф намози ҳукмини туширди ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларни икки гуруҳга бўлиб, биринчи хавф намозини ўқидилар;

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳудайбияда саҳобалардан байъат олдилар;

– Қурайш мушриклари билан мусулмонлар ўртасида тўрт банддан иборат сулҳ битими имзоланди. Ушбу битим Ислом тарихида «Ҳудайбия сулҳи» номи билан машҳурдир;

– Ушбу сафар асносида Аллоҳ таоло Бақара сураси 196-оятини нозил қилиб, бирон узр сабабли сочини олдирган эҳромдаги одамнинг уч кун рўза тутиш ё олти мискинга садақа бериш ёки бир жонлиқ сўйиш билан тўлайдиган фидясини баён этди.

Ҳижрий 7 йил, зулқаъда ойи (мил. 629 йил март)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам икки минг саҳоба билан (аёллар ва болалардан ташқари) Маккага бориб, қазо умрани бажардилар;

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қазо умрани адо этганларидан кейин Ҳорис қизи Маймуна онамизга уйландилар ва улар Маккадан 9 мил (16,632 км) узоқликдаги Сариф деган жойда бир ёстиққа бош қўйишди.

Ҳижрий 8 йил, зулқаъда ойи ўрталари (мил. 630 йил март боши)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Тоиф ғазотидан қайтиб келиб, Жиъронадаги ўлжаларни тақсимот қилдилар, сўнг умра ниятида Маккага келиб, умрани адо қилдилар;

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Тоиф ғазотидан қайтиб келиб, ҳали Мадинага кетмасларидан олдин Тоиф шаҳрининг асосий аҳолиси ҳисобланмиш Сақиф қабиласи бошлиғи Урва ибн Масъуд Сақафий у Зотнинг ҳузурларига келиб, Исломни қабул қилади.

Ҳижрий 8 йил, 24 зулқаъда (мил. 630 йил 14 март)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Маккани фатҳ қилиш учун кетиб, икки ярим ой деганда, Мадинага кириб келадилар.

Ҳижрий 9 йил, зулқаъда ойи (мил. 631 йил февраль-март)

– Мунофиқлар бошлиғи Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салул ўлди.

Ҳижрий 9 йил, зулқаъда ойи охирлари (ёки зулҳижжа боши) (мил. 631 йил март)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳуни мусулмонларга бош қилиб, ҳаж ибодатини адо этиб келиш учун юбордилар.

Ҳижрий 10 йил, 25 зулқаъда (мил. 632 йил 21 февраль)

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳажжатул вадоъ сафарига отландилар.