Ибодатлар орасида зикрнинг аҳамияти улкан. Зикр луғатда: “эслаш”, “бирор нарсани ёдга олиш”, деганидир. Истилоҳда эса: “Банда Аллоҳ таолони ёдга олиши” тушунилади.

Шунга кўра, шариатимизда буюрилган намоз, закот, рўза, ҳаж каби ибодатлар умумий маънода зикр ҳисобланади. Аллоҳни зикр қилишдек қалбга таскин берувчи иш йўқдир.

Аллоҳ таоло марҳамат қилади: “Эй, имон келтирганлар! Аллоҳни кўп зикр қилингиз ва эртаю кеч Унга тасбеҳ айтингиз!” (Аҳзоб сураси, 41-ояти).

Зикр – Аллоҳнинг ердаги жаннати. Унга киришни истамаган одам охират жаннатига ҳам кира олмайди. Зикр кишини руҳоний касаллик, машаққат ва изтироблардан холос қилади. Зикр нажотга етиш учун энг осон йўл. Шифо топиш учун ваҳий девонларини (Қуръони карим ва Ҳадиси шарифни) мутоалаа қил, зикр “малҳами” синаб кўр.

Роббимизнинг зикри билан хавф, беоромлик ва ғам-қайғу булутлари тарқалади, ташвиш, хафалик тоғи парчаланади. Яратган Зотга доимо зикр айтувчи киши қалб сокинлигига эришади.

Қуръони каримда марҳамат қилинади: “Улар имон келтирган ва қалблари Аллоҳнинг зикри билан ором оладиган зотлардир. Огоҳ бўлингизки, Аллоҳни зикр этиш билан қалблар ором олур (ва таскин топур)” (Раъд сураси 28-ояти).

Эй бедорликдан шикоят қилаётган, аламдан йиғлаётган, ҳодисалардан фожиа ясаётган инсон, Аллоҳнинг муқаддас исмлари билан зорлангин, У Зотни қанча кўп зикр қилсанг, қалбинг шунча таскин топади, нафсинг бахтиёр бўлади, дилинг яйрайди. Ҳақ таолони зикр қилишда Унга таваккул қилиш, ишониш, суяниш, қайтиш, ундан кенгликни кутиш бордир.

Поччаев Саидхўжа,

 Янгиобод тумани “Ҳазрати Абу Зар”

жоме масжиди имом-хатиби