Аллоҳ таоло дуонинг ижобат бўлиш вақти ва ўринларини муайян ва хос турларга ажратиб, бирини бошқасидан афзал қилди. Булар:
– Аллоҳ таоло дунё осмонига тушиб: «Дуо қилувчи борми, ижобат қиламан», дейдиган туннинг охирги учинчи қисми;
– беш вақт намоздан кейинги вақт;
– азон ва иқомат орасидаги вақт;
– намозда ташаҳҳуддан кейинги вақт;
– банданинг Роббига энг яқин бўладиган вақти – саждадаги пайти;
– жума кунидаги ижобат бўладиган соат;
– асрдан кейинги охирги соат;
– арафа кунидаги вақт;
– Рамазон ойидаги вақт;
– жангдаги;
– сафар вақтидаги;
– беморнининг зиёрати вақти;
– ёмғир ёғаётган вақт;
– бирор солиҳ амални қилган вақтдаги дуо. Бу ҳақда Аллоҳ таоло айтади: «Унга хуш каломлар юксалур ва солиҳ амал кўтарур уни. Дуо яхши сўздандир» (Фотир сураси, 10-оят).
манба: https://islom.uz/maqola/4861