Ибратли ҳикоялар

Савоб

Хонамга бир йигит кириб келди. Нимадан­дир жуда хижолат, ийманибгина:

– Сиздан бир нарсани сўрасам майлими? Хо­тиним билан бир иш қилмоқдамизки, кўнг­ли­мизда хотиржамлик йўқ! Бу қилаётган ишимиз учун Аллоҳ жазоламасмикан, шундан ташвиш­дамиз, – деди ерга қараб. Хаёлимга бу инсон кат­та бир гуноҳга қўл урдимикан, шу даражада хи­жо­лат чекмоқда, деган фикр келди.

– Қандай иш эканки, сизларни бунчалик ташвишга солибди? – дедим.

– Мен кўп қаватли уйда яшайман. Қўшним кекса рус кампир, фарзандлари Россияга кетиб қолишган, ҳеч ҳолидан хабар олишмайди. Шу кам­пир бетоб, фарзандларига оналари касал­ли­ги тўғрисида бир неча бор хабар жўнатдим, улар келишмади. Хотиним иккаламиз кампирга ов­қат берамиз, уйини тозалаймиз, хотиним кирла­ри­ни ювади. Бу кампир бошқа диндан бўлса, унга  хизмат қилаётганимиз тўғрими, шуни бил­моқ­чи эдим, – деб гапини якунлади.

– Бу хизматни уй-жойига эга чиқиш ёки би­рор дунёвий нарса илинжида қилмоқдасизлар­ми? – дедим.

– Худо асрасин! Уйимиз ўзимизга етарли, унинг уйига ҳеч эҳтиёжимиз йўқ. Қолаверса, бу ёр­дам­ни астойдил, кампирнинг қийинчиликла­ри­ни енгиллатиш учун қиляпмиз, тама учун қилма­япмиз, шу ишимиз тўғрими ёки йўқми? Ғайридин­га хизмат қилиб, гуноҳ қилмаяпмиз­ми? – деб са­волини яна қайтарди.

– Бечора, ғариб, касал, кекса кампирнинг фарзандлари туққан онасига хизмат қилишдан қочишса, сиздек етти ёт бегоналар, улуғ савоб ишга қўл уриб, гуноҳ иш қилмаяпмизми, де­йишингизнинг ўзи улкан савоб. Сизлар энг олижаноб, ҳақиқий одамийлик бурчингизни адо қиляпсизлар, бунинг учун эса мукофот ва ажр бор, деб қўшни ва бошқа диндагиларга яхшилик қилиш, ёрдам бериш тўғрисидаги ҳадислардан тушунтирдим.

Йигит: “Худога шукр!” деб қилаётган савоб ишларидан мамнун бўлиб, ташаккур айтиб кетди.

Азиз қардошларим! Бизнинг халқимиз мана шундай ажойиб халқ. Иккинчи жаҳон урушида ота-боболаримиз миллионлаб етимлар, уй-жойидан жудо бўлган турли миллат халқларига ёрдам берган. Уларнинг ичида рус, немис, япон, корейс, месхети турк, татар, доғистонлик, чеченлар ва бошқа кўплаб миллатлар бўлган. Бизнинг оталаримиз уларга ўзлари еб турган бир бўлак нонини ярмини беришган. Уларнинг бошини си­лашган. Биз авлодлар ҳам уларнинг гўзал амалларини давом эттираётганимизга юқоридаги ҳикоямиз яққол далилдур.

“Қасамини бузган қиз” китобидан

Read 5217 times

Мақолалар

Top