Уловга минаётганда ўқиладиган дуо
«Оятал курси» ўқилгач, «Субҳаналлазий саххоро лана ҳаза ва ма кунна лаҳу муқринийн. Ва инна ила роббина ламунқолибун. Бисмиллаҳи мажроҳа ва мурсоҳа. Инна роббий лағофурур-Роҳийм» дейилади.
Давомида қуйидагича дуо айтилса ҳам бўлади: «Ё Аллоҳ, Сенинг номинг билан йўлга чиқмоқдаман. Менга соғлиқ ва ҳалол касб насиб этганинг учун Сенга шукрлар айтаман. Йўл давомида мени ва уловимга минган йўловчиларни бало-қазолардан, турли хавфу хатарлардан Ўзинг асра, ёрдамингни дариғ тутма биздан, ё Раббий. Биз қанчалар гуноҳкор бўлмайлик, Сен бизни мағфират эт. Манзилимизга эсон-омон етиб боришни насиб айла. Фарзандларимизни етим қолдирма, Парвардигоро. Қайтишимизда оиламизни ғам-андуҳсиз кўрмоқни лутф айла. Сен ҳамма нарсага қодир Зотсан, Ё Аллоҳ».
Сафар дуоси
«Аллоҳумма илайка таважжаҳту ва бика иътасомту. Аллоҳумма акфини ма аҳаммани ва ма ла аҳтамму лаҳу. Аллоҳумма заввиднит-тақва, вағфирли занби ва важжиҳни лил-хойри айна ма таважжаҳту».
Маъноси: «Ё Аллоҳ, Сен томон интилдим. Сенга юкиндим. Ё Аллоҳ, мени андишалантирган ёхуд андишалантирмаган хусусларда Сен менга кифоя қил. Тақвони менга озуқа қил, Ё Аллоҳ! Гуноҳимни кечир ва қаерга бормайин, мени доимо яхшиликка бошла, ё Раббий». (Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам), ҳар гал йўлга чиққанда бу дуони ўқир эдилар.) («Ал-азкор», 195-бет).
«Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм. Субҳаналлазий саххора лана ҳаза ва ма кунна лаҳу муқринийн. Ва инна ила Роббина ла мунқолибун».
Маъноси: «Бу уловларни бизнинг хизматимизга берган Аллоҳ буюқдир. У барча айбу нуқсонлардан покдир. Аллоҳ буни измимизга бўйсундирмаса, бизнинг буларга кучимиз етмас эди» ояти ўқилади ва уч марта «Алҳамдулиллаҳ» ва уч марта «Аллоҳу акбар» дегач:
Субҳанака инни золамту нафси фағфирли, иннаҳу ла яғфируз-зунуба илла Анта.
Маъноси: “Аллоҳ айбу нуқсонлардан покдир, мен ўз нафсимга зулм қилдим. Ё Аллоҳ! Мени кечир. Чунки Сендан бошқа кечиргувчи йўқ”, дейди («Аз-азкор», 145-бет).
ЎМИ матбуот хизмати
