Ризқ-рўзни ҳалол йўллар орқали талаб қилиш касб ҳисобланади. Одам алайҳиссалом ҳам ризқларини буғдой-арпа экиш орқали топганлар. Инсоният тарихи давомида барча пайғамбарлар ҳам касб-ҳунар ўрганиб, у орқали ҳаёт кечиришган. Масалан, Нуҳ алайҳиссалом дурадгорлик, Иброҳим алайҳиссалом баззозлик, Довуд алайҳиссалом совут ясаш, ҳурмо дарахти новдаларидан сават тўқиш, Закариё алайҳиссалом дурадгорлик, ҳазрати Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссалом чўпонлик ва савдогарлик касби билан машғул бўлишган. Шунингдек, саҳобаи киромлар ҳам бирон-бир касб-ҳунар билан ризқ-рўз топишга саъю ҳаракат қилишган. Инсон ўзи, оиласини ҳалол ризқ-рўз билан таъминлаши йўлида саъю-ҳаракат қилиши ва керак бўлса бу борада машаққат тортиши энг савобли амаллардан бўлиб ҳисобланади. Бу ўринда Соҳибқирон Амир Темур бобомизнинг барчамизга яхши маълум бўлган: «Азми қатъий, тадбиркор, ҳушёр, мард ва шижоатли бир киши мингта тадбирсиз ва лоқайд кишидан афзалдир», - деб айтган чуқур маъноли сўзларини яна бир бор эслаб ўтиш ўринлидир.

Дарҳақиқат, азалдан меҳнатсевар халқимиз тадбиркорликка кирувчи касб-ҳунар, дўкондорлик, зироат ва тижорат каби касблар билан шуғулланиб, ҳалол йўллар орқали оиласини боққан, рўзғорини тебратган. Зеро, Ҳазрати пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссалом шундай марҳамат қилганлар: «Ҳар бир мусулмонга касб-ҳунарни эгаллаш фарздир» (Табароний ривояти).

Маълумки, юртимизда қадим-қадимдан инсофли, дин-диёнатли, мурувватли, етим-есир, ёлғиз кишилар аҳволидан доимо хабардор, бетобларни кўришга борувчи саҳий ва олий ҳиммат, давлатмандлар, тижоратчилар, дўкондорлар бўлишган. Улар ўзларига Ҳазрати Баҳоуддин Нақшбанд ҳазратларининг: “Қўлинг ишда бўлсин, қалбинг Аллоҳда!”, - деган шиорига мувофиқ иш тутишган. Ҳар бир ишда тадбир, ақл-заковатли бўлиш, хусусан ҳаётимиз, тирикчилтгимиз омили ҳисобланмиш мол-дунёни ҳалол йўллар билан топиш ва уни ўз ўрнига сарф қилиш, ҳалол касб-ҳунар билан шуғулланиш, топилган мол-дунёни беҳуда йўлларга совуриб, беўрин исроф қилмаслик ҳар вақт уларнинг диққат марказида турган.

Ҳазрати Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссалом марҳамат қилиб айтадилар: «Энг яхши таомингиз ўз касбингиз орқали келганидир, биродарим Довуд ҳам қўл касби орқали таомланар эди» (Бухорий ривояти).

Бошқа бир ҳадисларида эса: «Амалларнинг энг яхшиси ҳалол касб қилишдир».

Ҳар бир инсон инъом этилган ақл-фаросати, зеҳн-идрокини, тадбир-ҳаракатини ишга солиши, ихлосу эътиқод ва яхши ниятлар билан тижорат, тадбиркорлик, ишлаб-чиқариш, деҳқончилик каби ҳалол касбу ҳунар ва меҳнат орқали халққа, эл-юртга манфаат келтиришга ва ўз оиласини моддий таъминлашга интилиши лозим. Чунки касб-ҳунар, тадбиркорлик билан шуғулланиш шариат таълимотларига мувофиқдир. Зеро, бу ишларда ростгўйлик, ҳалоллик ва эминликда бўлиш, охир оқибат улуғ даражаларга етказади. Дарҳақиқат Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам бир ҳадиси шарифларида марҳамат қилиб деганлар: «Ростгўй ва ишончли тижорат соҳиби жаннатда набийлар, сиддиқлар ва шуҳадолар билан бирга бўлади» (Термизий ривояти).

Муслим АТАЕВ,

Фатво бўлими ходими

ЎМИ Матбуот хизмати

Мадинаи мунаввара Набий алайҳиссаломнинг ҳижратгоҳлари бўлди, бу пок шаҳарда Қуръони Каримнинг фиқҳий аҳкомларига оид оятлари нозил  бўлди. Айни шу  шаҳарда  Ислом динининг тарихига оид кўплаб ҳодисалар бўлиб ўтган. Расулуллоҳ (соллааллоҳу алайҳи васаллам) муборак  ҳадисларининг  кўпини шу ерда  айтганлар. Мадинаи  Мунаввара Ислом  давлатининг  пойтахти, бош  шаҳри, илмий ва фиқҳий маркази  ҳисобланиб, саҳобаларнинг катталари, халифаларнинг  рошидлари яшаган жойдир.

Шунинг учун Мадинаи Мунавваранинг фиқҳ мадрасаси  бошқа  мадрасаларга қараганда кучли ва машҳур бўлиши турган гап. Албатта, катта саҳобаларнинг  бу маънодаги  ҳиссалари беназир. Аммо  Мадинаи Мунавварада  илмга мутахассис  бўлган ва фиқҳий мадрасага  асос  солган  саҳобаларнинг  номларини  тарихчиларимиз   алоҳида  тилга  оладилар. Уларнинг ичида  Зайд ибн Собит ва Абдуллоҳ ибн Умар  розияллоҳу анҳумо  ўзларига хос  манзилага эгалар.

Зайд ибн Собит ибн Заҳҳоқ  Ансорий ал-Хазражий розияллоҳу анҳунинг (кунялари  Абу Саъийд) иккита катта  фазилатлари машҳурдир. Биринчиси, халифанинг  йўқлигида унинг  вазифасини вақтинча бажариб туришлари. Иккинчиси, Ислом  давлати  пойтахтида  тенги йўқ олим  бўлганлари.

Ибн Саъд Амр  ибн Дийнордан  ривоят қилинади: “Ибн Умар  катта  фақиҳлардан  ҳисобланар эди”. Ибн Абдул  Барр  ўз  китобида ёзишича, Абдуллоҳ  ибн Умар  розияллоҳу анҳу шундай деган:

“Илм  уч нарсадир:  нотиқ китоб, ўтувчи суннат  ва “билмайман”. Яъни: Абдуллоҳ ибн  Умар  розияллоҳу анҳуда  илмнинг ушбу   уч тури  ҳам  етарлича  бор  эди. У  киши Аллоҳ  таолонинг  китобини ва  Расулуллоҳ соллаллоҳу  алайҳи  васалламнинг суннатларини  жуда  яхши  билар  эдилар. Шу билан  бирга, билмаган нарсаларини ҳам  дарҳол  тан олар  ва  ўз жойида  “билмайман” дейиш  билан  фаҳрланар эдилар. Шу ўринда  шаръий далилларга  ҳам  тўхталиб ўтсак:

Шаръий  далиллардан  мурод Қуръони Карим, Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатлари тушунилади. Фарий ҳукмлардан мурод эса  шаҳобча,  кичик  аҳамиятли нарсалардир.

Шариат ибодат ва муомилатларни  ўз ичига олувчи  ҳукмлардир. Лекин оят ва ҳадисларда   зикри келмаган масалалар ҳам бор. Бу турдаги масалаларни ҳал қилишда эса фақиҳларга ижтиҳод  эшиклари кенг очилган. Аллоҳ таолога қурбат ҳосил қилишнинг   энг улуғи бу  дин ҳукмларига инсонларни қизиқтиришдир.  Айниқса фиқҳий жабҳаларда, жумладан, ибодат, амал  ва муомилат  масалаларида  аниқ бир ҳужжатга эга бўлсинлар. Ислом  фиқҳи  замонлар  оша мусулмонларнинг  талабларига жавоб бериб келмоқда  ва ўзининг  барча замонлар  ҳамда маконларга  мос эканини исбот қилмоқда.

Бутун дунёга машҳур адиб ва файласуф  Бернард Шоу “Мен доим ислом динини ғоятда эҳтиром қиламан. Менимча, фақат ушбу дингина ҳаракатлантирувчи  кучга эгадир. Ва барча замонларда башариятнинг  фойдасига хизмат қила олади”, деган. Инглиз тарихчиси  Вилз ўзининг “Инсоният тарихи  ифодалари” китобида  қуйидагиларни  айтади: “Европа ўзининг идорий ва тижорий  қонунлари бўйича  исломдан қарздордир”. Француз тарихчиси Сидю: “Напалеоннинг  қонуни  Имом Молик  мазҳабидаги “Шарҳи  Дирдир ъала матни  ҳалил” номли фиқҳ китобларидан  кўчирмадир”,  деб  ёзади. Фиқҳ  фани ғарбда  Исламик Лав, муслим Лав (инглиз тилида), ле Дроит  мусулман (француз тилида), Исламисче Гесетз (немис тилида ) каби  номлар  билан  юритилади.

Фиқҳ сўзи  атама сифатида  Қуръон ва ҳадисларда  қўлланилади. Фиқҳ ислом дини вужудга келиб ҳалифалик  қарор топиши  биланоқ дарҳол таркиб топган эмас. Фиқҳнинг қарор топиши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳадислари ва саҳобаларнинг  айтган гапларини  ёзиб олиш билан бирга давом этган. Зайд ибн Ҳасаннинг “Мажмул фиқҳ”, Молик  ибн Анаснинг “Ал-Муватто”, Аҳмад ибн Ҳанбалнинг “Ал-Муснад” китоблари фиқҳга оид  дастлабки асарлар ҳисобланади. Улар муайян танлаб олинган  ҳадислардан иборат  эди. Фиқҳ  илми  Х асрга келиб мустақил фан сифатида  шаклланган. Фиқҳ билан  шуғулланувчи, уни ўрганувчи киши “фақиҳ” деб аталган. Бунда фақатгина шариат ҳукмларини содда ва юзаки билиб олиб, уни ёд олиш етарли эмас. Балки уларнинг барча сабаб ва ҳикматларини билмоқ ва шариат асосчисининг мақсадларини англамоқ зарур ҳисобланади. Шунинг учун шариат ҳукмларини содда услубда билган киши олим  дейилса ҳам, фақиҳ дейилмайди. Фақиҳ олимларнинг таъкидлашича, илм  ва фиқҳ орасида  умум  ва хусуси  мутлақ бор, яъни илм умумий маънода, фиқҳ эса  хос маънода  ишлатилади. Шу  сабабли   ҳам  фақиҳ  олим бўлади, аммо  ҳар  бир олим  фақиҳ эмас  дейилган.

Маърифат ЭСОНОВА

Хадичаи Кубро аёл-қизлар

ўрта-махсус ислом
билим юрти талабаси

ЎМИ Матбуот хизмати

Саудия Арабистони Қироллигининг Туризм ва миллий мерос бўйича ташкилоти “Муқаддас шаҳарни мадҳ қилиш” деб номланган кўнгиллилар лойиҳаси билан ҳамкорликда ажойиб ишни ташкил этишди.

“Ал-Мадина” нашрининг хабар беришича, улар Савр тоғи атрофини турли чиқиндилардан тозалаш бўйича ободонлаштириш ишларини амалга оширишди. Бу Туризм ва миллий мерос ташкилотининг кўнгиллилар гуруҳи билан Маккадаги тарихий масканларни ободонлаштириш бўйича биринчи лойиҳаси эмас. Ушбу лойиҳада 600 та кўнгиллилар иштирок этди ва улар 200 қопдан зиёд чиқиндиларни тўплашга муваффақ бўлишди. Тозалаш ишларидан ташқари, лойиҳа иштирокчилари учун экскурсия ташкиллаштирилди ва уларга Ислом дини ва тарихида муҳим аҳамиятга эга бўлган тарихий масканлар ҳақида сўзлаб берилди.

Эслатиб ўтамиз, Савр тоғи Маккаи мукаррамадан 5 километр узоқликда жойлашган. Айнан мана шу тоғдаги ғорда Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам ва у зотнинг энг яқин саҳобийлари Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳу Мадинага ҳижратга кетаётганларида ортларидан таъқиб қилиб келаётган Қурайшлик мушриклардан беркинишган. 

Манба: ziyo.uz

ЎМИ Матбуот хизмати

Афғонистон бўйича юқори даражадаги Тошкент халқаро конференцияси матбуот марказида бўлиб ўтган тадбирда Бобур номидаги халқаро фонд раиси Зокиржон Машрабов қўшни мамлакатда тинчлик ўрнатишнинг халқларимиз маданий яқинлигини таъминлашдаги аҳамияти ҳақида ўз фикрларини билдирди.

– Мамлакатимиз буюк аждодларимиз юрган йўллар бўйлаб ташкил этган илмий экспедициялар самарасида сўнгги йигирма йил давомида Афғонистон заминида йигирма маротаба бўлдим. Мустақилликнинг дастлабки йилларида Заҳириддин Муҳаммад Бубур номидаги халқаро фонд ташкил этилган эди. Ўтган давр мобайнида фонд экспедицияси Ўзбекистон заминида туғилиб, тақдир тақозосига кўра бошқа юртларда умргузаронлик қилган кўплаб буюк аждодларимизнинг қабр-мақбараларини излаб топиш, уларнинг фаолиятини ўрганиш бўйича кенг кўламли изланишлар олиб борди. Афғонистон ва Ҳиндистондан то Африка қитъасигача бўлган ҳудудларда тадқиқотлар олиб бордик. Бу ҳақда 27 фильм, 6 китоб ёзиб, халқимизга тақдим қилдик.

Афғонистон тупроғида Абу Райҳон Беруний, Алишер Навоий, Абдураҳмон Жомий, Заҳириддин Бобур, Камолиддин Беҳзод каби кўплаб алломалар хоки мангу қўним топган. Уларнинг мақбаралари ҳароба аҳволга келиб қолган эди. Мамлакатимиз раҳбариятининг эътибори ва кўмаги туфайли ушбу аждодларимиз мақбараларини тиклаб, зиёратгоҳга айлантиришга муяссар бўлдик. Ушбу қадамжоларга юртимиз уста-ҳунармандлари ясаган сағаналар ўрнатилди, бинолари қимматбаҳо тошлар ва нақшлар билан зийнатланди. Ўзбекистондан 2 минг тупдан зиёд кўчат олиб борилиб, Алишер Навоий бобомиз зиёратгоҳи атрофида боғ барпо қилинди.

Ўзбекистоннинг буюк аждодларимиз хотираси тиклаш ва абадийлаштириш, уларнинг ҳаёти ва ижодини ўрганиш борасида амалга ошираётган бундай хайрли ишлари бутун оламга ибрат бўлаяпти. Ўз навбатида, Афғонистон ҳукумати ва халқи аждодлар хотирасига кўрсатаётган юксак эҳтироми учун мамлакатимизга миннатдорлик изҳор қилиб келмоқда.

2016 йили бўлган халқаро конференцияда Афғонистон Президенти Ашраф Ғани Ўзбекистоннинг олиб бораётган савоб ва эзгу ишлари учун мени Алишер Навоий номидаги халқаро мукофот билан тақдирлаган эди. Буларнинг бари халқларимиз яқинлигига янада кенг йўл очишига ишончим комил.

Ўзбекистон мусулмонлар идораси матбуот хизмати