Аввал хабар берганимиздек, шу кунларда Тошкент шаҳрида фаолият юритаётган тажрибали имом-хатиблар Мустақиллигимизнинг 27 йиллиги барами билан юртдошларимизни қутлаш, уларга динимиз таълимотидан янада чуқур билим бериш, ҳудудларда диний соха ходимлари ўртасида ўзаро тажриба алмашиниш мақсадида Республикамизнинг олис ҳудудлари, чекка қишлоқларидаги масжидларда Жума намозини адо этиб бермоқдалар.

Бугун 31 авгуси куни 5 нафар устоз домлалар ана шу тадбир доирасида юртимизнинг турли вилоят ва қишлоқларидага чекка масжидларда бўлдилар.

Жумладан, Тошкент шаҳар бош имом-хатиби ўринбосари, «Собитхон ҳожи» жоме масжиди имом-хатиби Эргашали домла Рустамов Сурхондарё вилояти Сараосиё туманидаги «Ҳожи Муҳаммад Порсо» жоме масжидида Жума намозини ўқиб берди.
Жума мавъизасида халқимизнинг миллий шодиёноси Мустақиллик байрами билан табриклаб, тинчлик-осойишталикнинг қадри, шукроналик фазилати ҳақида маъруза қилинди. Шунингдек, Э.Рустамов сўнгги пайтда юртимизда, пойтахтимизда юз бераётган жадал ислоҳотлар, хайрли ташаббуслар ҳақида сўзлаб берди.

ЎМИ матбуот хизмати

Аввал хабар берганимиздек, Ўзбекистон мусулмонлари идораси ташаббуси билан имом-хатиблар Тошкент шаҳридаги ёлғиз кексалар, ногиронлиги бор фуқаролар, яшаш шароити оғир даражадаги оилаларда бўлиб, хонадон аҳлларидан ҳол-аҳвол сўраяптилар, муаммоларини ўрганмоқдалар. Уларга “Вақф” хайрия жамоат фонди томонидан ажратилган зарурий моддий ёрдам маблағлари, озиқ-овқат маҳсулотларини тарқатмоқдалар.

Иккинси босқичда Яшнобод, Учтепа ва Бектемир туманларидаги ҳар бир маҳаллада мавжуд бўлган  муаммоли хонадонлар кириб ўрганилмоқда. 27 август куни Яшнобод туманидаги “Ислом ота” жоме масжиди имом хатиби Жасурбек Раупов бошчилигидаги ишчи гуруҳ Яшнобод тумани “Бирлашган” маҳалласида яшовчи аҳолининг аҳволи билан танишдилар. Тадбир давомида фуқароларнинг муаммолари, таклиф-мулоҳазалари ўрганилиб, “Вақф” хайрия жамоат фонди билан биргаликда маҳалладаги ёрдамга муҳтож оилаларга ёғ, гуруч, шакар, чой, макарон каби озиқ-овқат маҳсулотлари тарқатилди. Бундан ташқари, мазкур маҳалладаги ўта оғир шароитда истиқомат қилаётган хонадонни таъмирлаб беришни имом-хатиб ўз зиммасига олди.

ЎМИ Матбуот хизмати

манба

Бугун жойларда энг улуғ  ва энг лазиз байрам – истиқлолимизнинг  йигирма етти  йиллик тантаналари бошланиб кетди. Бундан чорак аср  муқаддам узоқ кутилган орзудан воқеликка айланган мамлакатимиз истиқлоли, у билан боғлиқ тарихий сана ва воқеа-ҳодисаларнинг моҳиятини чуқур англаб етиш ва қадрлаш, ҳар томонлама муносиб нишонлаш эндиликда ижтимоий-сиёсий ва маънавий ҳаётимизнинг бош мақсади саналади.Шу боис жонажон диёримизнинг неча минг йиллик тарихида мутлақо янги саҳифа очган, мамлакатимизни халқаро ҳамжамиятнинг тенг ҳуқуқли аъзосига айлантирган Ўзбекистон мустақиллигининг йигирма етти йиллигини муносиб кутиб олиш борасидаги тадбирларнинг ҳар бири ўзига хос  аҳамиятга эга.

 Давлатимиз раҳбари Ш.Мирзиёевнинг 2018 йил 28 июндаги “Ўзбекистон Республикаси давлат мустақиллигининг йигирма етти йиллик байрамига тайёргарлик кўриш ва уни ўтказиш тўғрисида”ги қарорида таъкидланганидек, бу  йилги байрам тантаналари “Азиз ва ягонамсан, жонажон Ўзбекистоним!” деган ғояни ўзида мужассам этган ташкилий-амалий, маънавий-маърифий тадбирлар ҳамда тарғибот-ташвиқот ишлари дастури ишлаб чиқилди  ва унинг асосида ташкил этилётгн тантаналарда давлат ва жамият қурилиши тизимини такомиллаштириш, айниқса, халқ билан доимий мулоқотни йўлга қўйиш, инсон манфаатларини таъминлаш, қонун устуворлигига эришиш ва суд-ҳуқуқ тизимини янада ислоҳ қилиш, иқтисодиётни ривожлантириш ва фаол тадбиркорликни қўллаб-қувватлаш, ижтимоий соҳани, хусусан, фан, таълим, соғлиқни сақлаш, маданият ва санъат, туризм ва спорт тармоқларини ривожлантириш, тинчлик-осойишталик ва хавфсизлик, миллатлараро тотувлик ва диний бағрикенгликни мустаҳкамлаш, ташқи сиёсат соҳасида барча узоқ ва яқин давлатлар билан ўзаро манфаатли алоқаларни жадал ривожлантириш бўйича амалга оширилаётган кенг кўламли ишларнинг мазмун-моҳиятини илмий-маърифий асосда, ҳаётий мисоллар орқали очиб беришга алоҳида эътибор қаратилмоқда.

Дарҳақиқат, бугун мамлакат ҳаётининг қай  бир жабҳасига қараманг кенг ўзгаришлар, янгиланишларнинг гувоҳи бўласиз. 2017 – 2021 йилларда Ўзбекистон Республикасини ривожлантиришнинг бешта устувор йўналиши бўйича Ҳаракатлар стратегияси ҳамда “Фаол тадбиркорлик, инновацион ғоялар ва технологияларни қўллаб-қувватлаш йили” Давлат дастури доирасида юртимизнинг шаҳар ва қишлоқларида кенг кўламли қурилиш  ва бунёдкорлик ишлари олиб борилди. Ҳатто  чекка-чекка ҳудудларни қамраб олган “Обод  қишлоқ”, шаҳар марказларида  бошланган “Обод маҳалла” дастурлари  асосида ҳоли анчайин абгор бўлиб қолган аҳоли яшаш ҳудудлари бутунлай  янгича қиёфа касб этди. Шу билан бирга ўтган йиллар давомида яшаш учун оддийгина шароитлари етарли бўлмаган турар-жойларда истиқомат қилиб келаётган, ҳаттоки, ўзининг муқим уйига эга бўлмасдан ижарама-ижара юрган яна қатор фуқароларни ижтимоий  ҳимоялаш мақсадида уларга янги уйлар топширилди. Бунда аввало имконияти чекланган, ижтимоий эътиборга муҳтож  юртдошларимизнинг эътиборга олинганлиги амалдаги инсонпарварлик  сиёсатининг ёрқин намунасидир.

Инсонпарварлик  башарият тамаддунининг энг асосий жиҳатларидан биридир. Шу боис биз дин уламолари ҳам жойларда бўлиб ўтаётган қатор байрам тадбирлари, жума номозларида бугунги дориломон кунлар шукуҳи, Ватанни  севмоқ  ва уни қадрлаш, асраб-авайлаш  хусусида етарлича тушунтириш-тарғибот ишларини олиб бормоқдамиз. Негаки, Президентимиз қарорида айтилганидек, эркин ва фаровон ҳаётимизни, буюк келажагимизни фақат мустақиллик асосида қуришимиз, одамларимиз, эл-юртимизни фақат мустақил сиёсат асосида рози қилиш  ва фақат мустақилликкина бугунги ва келгуси авлодлар учун мисли кўрилмаган имкониятлар эшигини  катта қилиб очиб беради.

 Абдулаҳад қори ТОЖИБОЕВ,

Бўз тумани  бош имом-хатиби.

ЎМИ Матбуот хизмати

манба

Олим асло жоҳил билан ўзини тенг билма­син. Жоҳил билан тенг бўламан, деб хор бўлма­син. Жоҳилнинг суҳбатини хўб билмак ҳайбатни, обрўни йўқотиб, шарманда айлар. Жоҳил ўз ишидан мағрур юрар. Агар олим ўзини нодон би­лан тенгласа, дунё кўзлаб коҳину фолбин билан дўст бўлиб, пинҳона алоқа боғлар. У бунга, бу унга одам юбориб, уларни алдаб, чўнтагини қоқар. Но­донлик қилиб, фолбиннинг сўзини тинглаганлар надо­матлар гирдобида бўзлагай.

Баъзи фолбин ва башоратчилар ўзларини дом­ламан дейдиган чаласавод, мадраса кўрма­ган, чаламулланинг чалашогирдлари билан ке­ли­шиб олади. Фолбин ўзича башорат қилиб: “Фалончи домлага борсангиз, қасида ўқиб, фа­лондек дам солиб қўяди”, деб мақтайди. Ваҳо­лан­ки, фолбин унинг билан шартнома тузганини ҳеч ким билмайди. Фолбин юборган домла, аслида уларни “домла”, “олим”, десак, олиму уламога ҳурматсизлик қилган бўламиз. Бундай одам­ларни дуохон дейилади. Дуохоннинг олдига борган инсонга келишилганидек, фолбиннинг гапини қайтаради. Қарабсизки, икки томон ҳам авлиё, алданган омилар улардан хурсанд.

Башоратчининг уйининг олдида қатор турган беморлар ичида, башоратчига қарашли бир нечта одамлар номига навбатда туриб, башоратчини мўъжизачи, кароматчи деб мақтайди­лар. Ундан шифо топганини, йўқотганини топиб бергани­ни ўзаро кўпиртириб гапиришади. Махсус аёллар эса, бошқа аёлга кетиб қолган эрини қайтарганини, бири Америкага бир неча йилдан буён борол­маётганини, шу башоратчи сабаб орзулари амалга ошганини бемор ёки ҳожатманд қиёфасида келган шерикларига гапираверади. Атрофда ўтир­ганлар уларнинг гапига қулоқ тутиб ўтиради ва буларнинг гапига лаққа тушади.

Бугунги кунга келиб башоратчи, фолбин, дуо­хонлар кўпайгандан кўпайди. Одамлар олим­нинг сўзини қўйиб ўшаларга ишонмоқда. Баъ­зи дуо­хонларни танийман, қизи қирққа кирган, бах­ти очилмайди. Ўғлига ҳеч ким қизини бер­май­ди. Ўз фарзандларининг бахтини очолмаганлар сиз­нинг бахтингизни қандай очади? Шунинг учун Ҳақ­дан сўранг, раҳматидан но­умид бўлманг!

Олим ўзин тенгласа жоҳил бирла,

Улфат бўлса фолбину коҳин бирла.

Олим имонидан асар қолмагай,

Афсус-надоматсиз, шаксиз, ўлмагай.

Шермурод Тоғайнинг “Қасамини бузган қиз” китобидан

Тонг саҳар уйғонган Дилнавоз болалари уйғонгунича уй юмушларини бажариб олиш мақсадида, кўчага, кейин уйнинг олдига сув сепиб супуришни бошлади. Ишларни кетма-кетлигини режалаштирар экан ширин хаёллар оғушига берилди. Кўчани супуриб ҳамки уйга кирган пайти кичкинтойи Аббосбек уйғониб йиғлаб қолди. Дарров болалар ётоқхонасига кирди, аммо бу вақтда катта ўғли Омонбек ҳам уйғониб улгурди. Бир оз олдин қилган хаёлидаги режалар пучга чиқадиган бўлди. Омонбек ва Аббосни етаклаб ташқарига чиқиб, тўрт ёшли Омонбек ва икки ёшли Аббосбекларни сўрига ўтиргизиб, дастурхон ёзди. “Омонбек, уканг билан ўтириб тур, мен нонушта тайёрлайман”, дея пиёла ва шакар идишни дастурхонга қўйди. Чой қайнагунча ҳовлида пишган анжир мевасидан узиб келай деб, қўлига лаганни олиб анжир теришга киришди.

Шу вақт Омонбек бақириб қолди: “Ая, укам пастга тушиб пиёлани олиб олди.” Шўрлик она пиёланинг сингани овозини эшитди, фарзандлари идиш-товоқларни синдиравериб, уйда буюмларнинг камайиб кетгани учун эридан дакки егани яшин тезлигида миясига урилди-да, гўёки эри уни яна койиётгандек, “Қўлинг синиб, қўлсиз қолгур, ўлмадинг қутулмадим”, дея болаларини сўкиб, қўрқитиб тинч ўтиргизмоқчи бўлди. Аммо кичкинтой Аббосбек онасининг гапига пинагини ҳам бузмади. Обдастадаги сувдан шакар идишига тўлдириб сув қўйди, чойнакка сув қуймоқчи бўлиб, грант томон йўл олганди қоқилиб йиқилиб тушди, қўлидаги чойнак ҳам синди. Бу ҳолатга Дилнавоз югуриб келди-да, Омонбекни қарамадинг, деб ура кетди, сўнг Аббосбекни “қўлинг синмади, оғзинг қонга тўлгур, ўлмадинг қутулмадим” дея ура солди. Калтакдан чинқираб анчагача йиғлаб болалар безиллашди.

Чой учун қўйилган сув ҳам қайнади. Уйдан навбатдаги янги чойнакни олиб чиқиб, чой дамлаган Дилнавоз Омонбекка ўшқириб; “Сўрига кел, заҳри балоинга чой ичиб ол”, деди. Яхши гапни, ёмон гапни фарқига бориб қолган Омонбек аразлаб нонушта қилгани сўрига келмади. Аббосбек эса ҳали ёш аччиқ гапларнинг фарқига борадиган ёшда эмас эди. Шу маҳал зилзила рўй берди. Жонини сақлаш мақсадида сўридан Дилнавоз ерга ирғиб тушди, ортидан Аббосбек ҳам сўридан тушмоқчи эди, ер яна ҳам қаттиқроқ силкинди. Аббосбек эса ўзини бошқаролмай юз тубан ерга тушиб чинқириб қолди. Дилнавоз югириб келиб, болам-болам дея Аббосбекни қўлига олган эди, ер қон билан қизил рангга бўялганини кўрди, Аббосбекни бурни ва оғзидан  тўхтовсиз қон оқаётган эди. Қўрқиб кетган Дилнавоз нима қилишини билмай боши қотди. Обдастадаги сув билан Аббосбекнинг юзини ювди. Ҳа деганда қон  тўхтамади Аббосбек ҳушидан кетиб қолди. Югуришлаб кўчага чиқди. Такси тўхтатиб, шошилинч болалар шифохонасига етиб борди. Аббосбек буткул ўзини йўқотган, ранги кўкариб кетган мурда қиёфасига кириб қолган эди. Шифокорлар беморни жонлантиришхонасига олиб кириб кетишди.

Дилнавоз эшик тагида тўпалончи Аббосбегимни ўзинг асра, Аллоҳим, дея муножат қиларди. Майли, идиш-товоғимни синдирса ҳам, майли, мени асаб қилса ҳам, фақат боламни олма, Аллоҳим, дея нола қилиб йиғлаётган Дилнавознинг елкасидан кимдир тутди “Ўзингизни қўлга олинг, биз қўлимиздан келган ҳамма ишни қилдик, аммо...”

Дод солиб йиғлаган Дилнавоз маъшум хабарни айтган шифокорнинг юзига шапатилатиб ура кетди. Шифохонани баланд овоздаги йиғи тутди. “Иккига тўлмаган Аббосим, сен ўлгунча мен ўлсам бўлмасмиди, жоним болам, қаро кўзим, болам, онажонингни ташлаб кетдингми, болаам, вой болам”. Шифохонадаги шифокорлар ва беморлар Дилнавозга тасалли бергани чиқишди, аммо уларнинг қўлидан ҳеч нарса келмади. Дилнавоз кўзининг қароси, жигаргўшаси Аббосбекнинг ёнига кирди-да бағрига босиб тўйиб-тўйиб, тириклигида айтган сўкишларига афсусланиб йиғлаб олди. Шифокор тасалли берган бўлди. Дилнавоз Аббосбекни жойига қўйганида, Аббосбекни қўли пастга осилиб қолди. Шифокор Аббосбекнинг қўлини ушлаб, фарзандингизга нима бўлганди, дея сўради. Дилнавоз бўлиб ўтган воқеани айтиб бергач, шифокор: “Бола сўридан эмас, баланд жойдан йиқилиб тушган, сўридан йиқилганда қўли синмаган бўларди”, деди.

Билсангиз фарзанд учун она фариштадир.  

Онанинг оғзидан чиққан каломи, “қўлинг сингур, қўлинг синмади, ўлмадинг қутулмадим”, дея сўкканидек бўлди. Сўридан йиқилган боланинг оғзи қонга тўлди, бурни қонади, қўли синди, вафот этди. Балки бу ишлар ўз-ўзидан бўлмагандир. Меҳрибон онанинг аччиқ устида айтган гапларига фаришталар ижобатини тилаб омин деганки, ана шу гапларини ижобати намоён бўлди.

Ҳа, албатта, нафақат она ўз боласига гапираётиб, ота ҳам, балки ҳар бир инсон бир-бирига яхши гаплар билан мурожаат қилиши лозим. Зеро, яхши гапга ҳам ёмон гапга ҳам елкамиздаги фаришталар омин деб туради.

Аҳмадали Худойбердиев,

Олтинкўл тумани “Кўтармачек” жоме масжиди имом-хатиби

ЎМИ Матбуот хизмати