Ҳар биримиз бир кун келиб вафот этамиз.
Вафот этганимизда бизни стадион, театр ёки бирор академияга эмас, балки масжидга олиб боришади.
Жанозамизни ўқиш, ҳаққимизга дуо қилиш учун оила аъзоларимиз санъаткорларга эмас, уламолар олдига югуриб боришади.
Ҳозир тирикмиз. Фурсатни ғанимат билайлик! Тавбага шошилайлик!
Масжидлар билан алоқамизни яхшилайлик! Масжидга илк киришимиз биз тобутдалигимизда бўлмасин! Ҳозирдан бошлаб намозларимизни масжидларда адо этишга уринайлик!
Уламолар билан муносабатларимизни чиройли қилайлик! Улар билан илк учрашувимиз биз руҳсиз жасад бўлганимизда, бизга жаноза ўқишга келганларида бўлмасин! Уламоларимизнинг суҳбатларидан баҳраманд бўлиб, уларнинг насиҳатларига амал қилишга ҳаракат қилайлик!
Вафот этганимиздан сўнг бизга бу дунёда қайта тирилиб, солиҳ амаллар қилишга имкон берилмайди. Шу боис ҳозир имкониятимиздан максимал даражада фойдаланиб қолайлик! Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай марҳамат қилган:
حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحاً فِيمَا تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
“Токи улардан бирига ўлим келган чоғда: “Эй Роббим, мени (ҳаётга) қайтаргин. Шоядки тарк қилган нарсамда солиҳ амал қилсам”, дер. Йўқ! Албатта, бу (қуруқ) сўз бўлиб, у айтгувчи, холос. Уларнинг ортида қайта тириладиган кунларигача тўсиқ бордир” (Мўминун сураси, 99-100-оятлар).
Тавбани ҳам жонимиз ҳалқумимизга келган вақтгача кечиктирмайлик! Зеро, бу пайтдаги тавба қабул қилинмаслиги ҳадисларда таъкидланган.
Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади, Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам: “Аллоҳ таоло банданинг тавбасини жони халқумига келгунича қабул қилади”, дедилар.
Демак, тавба жон ҳалқумга келишидан олдин бўлиши керак!
Эй Роббим! Бизга насуҳ тавбани насиб этиб, хотимамизни гўзал қилгин ва ҳузурингга ёруғ юз билан боришимизни насиб этгин!
Интернет маълумотлари асосида Нозимжон Ҳошимжон тайёрлади
