У зотнинг тўлиқ исми Саъд ибн Молик ибн Уҳайб ибн Абдуманоф ибн Зуҳра ибн Килоб ибн Мурра, насаби Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг насаби билан Килоб ибн Муррада бирлашади. Отасининг исми Молик, Моликнинг куняси Абу Ваққос бўлган. Бироқ Саъд ибн Абу Ваққоснинг номига отасининг исми эмас, куняси қўшиб айтилган.

Саъд ибн Абу Ваққос Исломга биринчи бўлиб кирган саҳобаи киромлар сирасидан.

Маълумки, ҳазрати Абу Бакр розияллоҳу анҳунинг дастлабки даъвати самараси ўлароқ ўша вақтда Қурайш  ашрофларидан бўлган, кейинчалик саҳобаларнинг улуғларига айланган ва жаннатга киришларига башорат берилган ўн кишининг бештаси; Усмон ибн Аффон, Зубайр ибн ал-Аввом, Абдурроҳман ибн Авф, Саъд ибн Абу Ваққос ва Толҳа ибн Убайдуллоҳ розияллоҳу анҳумлар иймонга келдилар. Шу билан бирга, Саъд ибн Абу Ваққос ўзини Исломга учинчи бўлиб кирган шахс ҳисоблар юрган эканлар.

Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Мен Исломга кирган кунимдан аввал биров Исломга кирмаган эди. Таъкидки, етти кунгача Исломнинг учдан бири бўлиб турдим» (Бухорий ривоят қилган). Уламоларимиз маълумотларнинг ҳаммасини диққат билан ўрганиб чиқиб, Саъд ибн Абу Ваққос еттинчи ўринда мусулмон бўлган, деган хулосага келганлар. Бу манбалар Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳунинг Исломга илк бор кирган улуғлардан эканини кўрсатади ва у зот учун буюк фазл манбаси ҳисобланади.

Саъд ибн Абу Ваққос эътиқодини эълон қилгани заҳоти дин йўлида синовга дучор бўлдилар. Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Саъднинг онаси унга ҳаттоки у ўз динига куфр келтирмагунича ҳеч ҳам унга гапирмасликка, еб ичмасликка қасам ичди. Ва “Аллоҳ сенга ота-онангга итоат қилишга амр қилган, мен онангман, мен сени шунга амр қилмоқдаман!» деди. Бас, уч кун туриб қийналганидан ҳушидан кетиб йиқилди. Унинг Умора деган ўғли туриб унга (бир нарса) ичирди.
Бошқа ривоятда: «Қачон унга ичимлик ичирмоқчи бўлишса, оғзини чўп билан очиб туриб, қуйишар эди. У Саъдни дуои бад қила бошлади. Бас, Аллоҳ таоло: «Ва инсонга ота-онасига яхшилик қилишни тасвия қилдик. Агар улар сени ўзинг билмаган нарсани Менга ширк келтиришинг учун жиҳод қилсалар, бас, уларга итоат қилма»ни нозил қилди» (Имом Муслим ва Имом Термизий ривоят қилган).

Саъд ибн Абу Ваққоснинг оналари билан бўлиб ўтган бу можаролари ҳақида зикр қилинган юқоридаги ҳадисда айтилган «Ва инсонга ота-онасига яхшилик қилишни тасвия қилдик. Агар улар сени ўзинг билмаган нарсани Менга ширк келтиришинг учун жиҳод қилсалар, бас, уларга итоат қилма» ояти каримасининг нозил бўлиш сабаби ҳақидаги ривоятларини ўргансак, вазият янада равшанлашади.

Имом Термизий бу ҳақда қуйидагиларни ривоят қиладилар: «Ушбу оят Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳу ва унинг онаси Ҳамна бинти Абу Суфён ҳақида нозил бўлган. У онасига яхшилик қилувчи эди. Саъд ибн Абу Ваққос ёшлигидан ўзида жанговарлик сифатларини мужассам қилган ҳолда ўсган эди. У киши камон отишни жуда кўп машқ қилар эди. Шу боисдан моҳир ва машҳур амончиси бўлиб етишди. У кишининг қалбини иймон нури ёритган лаҳзадан бошлаб Исломнинг мухлис лашкарига айландилар. У киши ҳар қандай оғир ҳолатда ҳам душманга юзма-юз келишдан тап тортмас эдилар. Саъд ибн Абу Ваққос Исломга биринчилардан бўлиб кирганларидек бошқа исломий ишларда ҳам биринчилардан бўлиш у кишига насиб этди. Жумладан, ҳижратга изн берилганда Саъд ибн Абу Ваққос биринчилардан бўлиб дину диёнат, иймону эътиқод йўлида Маккадан Мадинага ҳижрат қилдилар. Ҳижратдан кейин бўлган барча ишларда Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ёнларида турдилар.

Биринчи ҳижрий санада Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам Убайда ибн ал-Ҳорис ибн Абдулмуттолиб бошлиқ сарийяни Робиғ тарафга юбордилар. Улар биринчи сарийя эдилар. Сарийя Қурайш карвони билан тўқнашиши керак эди. Мусулмонларнинг сарийяси олтмишта муҳожир саҳобалардан иборат эди. Мусулмонларнинг бу биринчи чиқишларида, биринчи байроқ ҳам тикилган эди. Биринчи байроқдорликка Саъд ибн Абу Ваққос ихтиёр қилинган эдилар. Икки тараф тўқнашди. Мушрикларга Абу Суфён бошлиқ эди. Мушриклар билан мусулмонлар орасида биринчи қуролли тўқнашув содир бўлди. Ана ўшанда Саъд ибн Абу Ваққос душманга қарата биринчи бўлиб камондан ўқ отдилар.

Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳу Бадр куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларида туриб ўз камонларидан душманга тинмай ўқ узар эдилар. У киши ҳар ўқ отишидан олдин: «Эй бор Худоё! Уларнинг қадамларини ларзага солгин, қалбларига қўрқувни солгин, ундоқ қилгин, бундоқ қилгин», дер дуо қилар эдилар. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бўлсалар: «Эй бор Худоё! Саъднинг дуосини қабул қилгин!» дер эдилар. Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳунинг худди ўша мерганлик сифатлари Уҳуд урушида қўл келди. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Саъд ибн Абу Ваққосга: «От! Ота-онам сенга фидо бўлсин! От!» дейишлари жуда катта гап. Бу гапни у зот алайҳиссалом биринчи бўлиб Саъд ибн Абу Ваққосга айтганлар. Ана шу ибора ҳам унинг фазилатли зот эканини билдиради. Иккинчи марта Хандақ урушида у зот алайҳиссалом «Ота-онам сенга фидо бўлсин!» деган гапни Зубайр ибн Аввом розияллоҳу анҳуга айтганлар ва ундан кейин бошқа бировга айтмаганлар.

Имом Теримизий ривоятидаги Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Саъд ибн Абу Ваққосга қарата айтган, «Эй паҳлавон йигит!» деган гаплари ёлғиз Саъд ибн Абу Ваққоснинг ўзларига хосдир.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага келганларида бир кеча уйқулари қочди ва: «Саҳобаларимдан бир киши мени кечаси қўриқлаганида эди», дедилар. Биз шундоқ ҳолда турганимизда силоҳнинг шитирлаганини эшитиб қолдик. Бас у зот: «Ким у?!» дедилар. «Саъд ибн Абу Ваққос», деди. «Нимага келдинг?» дедилар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам «Кўнглимга Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳақида хавф тушиб у зотни қўриқлагани келдим», деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг ҳақига дуо қилиб сўнгра уйқуга кетдилар» (Имом Термизий ва Имом Муслим ривоят қилган).

Аллоҳ таоло Саъд ибн Абу Ваққос кўнглига Расулининг истаги натижаси ўлароқ илҳом қилиб солмаса бундай иш бўлмайди. Қаранг, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кечаси орзу қилганларига мос келиб у зотни қўриқлаб дуоларини олиш қандай саодат!

Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Эй Аллоҳим, Саъд Сенга қачон дуо қилса, қабул айлагин!» дедилар» (Термизий ривоят қилган).

Эллик тўртинчи ҳижрий сана. Мадинаи мунавваранинг четидаги Ақиқ деган туман. Саксон уч ёшли Саъд ибн Абу Ваққос сафарга ҳозирланмоқдалар. У кишининг ўғиллари бу ҳақда шундай ҳикоя қилган: «Отамнинг боши қучоғимда эди. У киши жон таслим қилмоқда эдилар. Мен йиғладим. У киши: «Нега йиғлайсан, ўғлим? Албатта, Аллоҳ мени ҳеч азаобламайди. Мен аҳли жаннатларданман» дедилар.

Сўнгра у киши сандиққа ишора қилдилар. Уни очишди. Ичидан эскириб кетган ридони олишди. Саъд ибн Абу Ваққос ўз аҳлларига ўзларини ўша ридога кафанлашни амр қилилар ва: «Бадр куни мушриклар билан жанг қилганимда шуни кийган эдим. Мана шу кун учун сақлаб қўйган эдим», дедилар.

Саъд ибн Абу Ваққоснинг жанозасини Марвон ибн Ҳакам ўқиди. У зотнинг пок жасадлари Жаннатул Бақийъга дафн этилди. Жаннат башорати берилган ўнликдан охири вафот этганлари Саъд ибн Абу Ваққос эдилар. Баъзи уламоларимиз, муҳожирлардан охири вафот этганлари ҳам Саъд ибн Абу Ваққосдир, дейдилар. Аллоҳ таоло Саъд ибн Абу Ваққосдан Ўзи рози бўлсин!

Пўлатхон КАТТАЕВ,

Тошкент ислом институти ўқитувчиси

Аввал, 18 ноябрь куни Ўзбекистон мусулмонлари идорасида ҳуқуқбузарлик профилактикаси ва жиноятчиликка қарши кураш борасидаги вазифалар ижроси ҳамда мавжуд муаммоларни ҳал этиш масалалари юзасидан диний соҳа ходимлари иштирокида мажлис бўлиб ўтгани ҳақида хабар берган эдик.

Унда Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий Усмонхон Алимов ҳазратлари сўзга чиқиб, тарбия масаласига алоҳида урғу бериб, қуйидаги маълумотларни келтирдилар:

Барчамиз яхши биламизки, ҳуқуқбузарликлар ўз-ўзидан содир этилмайди. Шундай экан, асосий эътиборни ҳуқуқбузарликнинг оқибатлари билан курашишга эмас, балки, барвақт унинг олдини олиш ва ўз вақтида бартараф этишга қаратишимиз зарур. Масалан, фарзанд пиёлани синдиргандан кейин унга ҳар қанча танбеҳ бериш фойдасиздир. Ундан аввал болага пиёлани асраб-авайлаш тўғрисида насиҳат қилиш катта самара беради.

Ушбу видеоселектор йиғилишда Давлатимиз раҳбари ҳам фақат жазо қўллаш таҳдиди билан эмас, аввало, аҳоли онгига жиноятга қўл урмаслик, бировнинг ҳақига хиёнат қилмаслик, Ватанга садоқатли бўлиш, атрофдаги инсонларга юксак ҳурматда бўлиш каби фазилатларини сингдириш лозимлигини таъкидладилар.

Инсоният пайдо бўлибдики, энг долзарб, энг қийин ва машаққатли вазифа – ёшлар масаласи бўлиб келган. Мутафаккир ва алломалар, зиёлилар жамиятнинг ривожи, тинчлиги ва хотиржамлигини ёшларнинг тарбиясига боғлиқ деб бежиз айтишмаган.

Муҳтарам Президентимиз тарбия борасида шундай деганлар: “Маълумки, ёш авлод тарбияси ҳамма замонларда ҳам муҳим ва долзарб аҳамиятга эга бўлиб келган. Аммо биз яшаётган XXI асрда бу масала ҳақиқатан ҳам ҳаёт-мамот масаласига айланиб бормоқда”.

Бугун сизу биз буюк маърифатпарвар бобомиз Абдулла Авлонийнинг: “Тарбия биз учун ё ҳаёт, ё мамот, ё нажот, ё ҳалокат, ё саодат, ё фалокат масаласидир”, деган пурҳикмат сўзлари ҳеч қачон ўз кучини йўқотмаслигига яна бир бор амин бўлмоқдамиз.

Аслида, инсонни ёмон йўлга, бузуқликка, жиноятга бошлайдиган нарса, унинг бузуқ нафсидир. Унинг орқасидан ўғирлик қилади, одам ўлдиради ва ҳоказо ёмонликларни қилади. Шу ўринда сўзимизнинг исботи ўлароқ Одам алайҳиссаломнинг катта ўғиллари Қобил ўз укаси Ҳобилни қандай сабаб билан ўлдирганини эслашнинг ўзи кифоя қилади.

Шунинг учун ҳам дини мубинимизда, муборак манбаларда нафсдан келаётган ёмонликларга қарши курашишга чақирилади. Унинг ёмонликларидан огоҳлантирилади. Бу борада Юсуф сурасида:

وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ 

яъни, “Нафсимни оқламайман. Зеро, нафс ёмонликка ундовчидир. Фақат Раббим раҳм қилганлар бундан мустаснодир. Албатта, Раббим кечиримли ва раҳмли зотдир”, дейилади.

Юсуф Хос Хожиб ўзининг “Қутадғу Билиг” асарида: “Бу дунёда энг йирик ёв, билгинки, эй кўнгил, ўз нафсингдир”, дейди. Ояти карима ва ҳикматлардан ҳам маълум бўлмоқдаки, инсонни кўплаб ёмон йўлларга унинг нафси аммораси бошлар экан.

Таассуфки, бугун айрим ёшлар шайтоннинг восвосига учиб, унинг йўлида юриб, турли жиноятларни содир этмоқдалар. Албатта, бу жиноятлар катта ё кичик бўлишидан қатъий назар бизни ташвишга солмоқда. Арзимаган учқундан пайдо бўлган ёнғин қандай фалокат келтириши сизу бизга маълум, кичкинагина тешикча туфайли катта кема ҳам ғарқ бўлишини жуда яхши биласиз. Шундай экан арзимас кўринган иллатлар ҳам тўпланиб-тўпланиб, жиноятга айланиб жамиятни ҳалокатга учратиши мумкинлигини зинҳор унутмаслигимиз лозим.

Муҳтарам Президентимиз таълим-тарбияни бир зум ҳам эътибордан четда қолдириб бўлмаслигини тъкидлаб шундай деганлар, "Тарбия қанча мукаммал бўлса, халқ шунча бахтли яшайди", дейди донишмандлар. Тарбия мукаммал бўлиши учун эса бу масалада бўшлиқ пайдо бўлишига мутлақо йўл қўйиб бўлмайди".

Шундай экан, диний соҳа ходимлари, имом-хатиблар ҳар доим одамларга, айниқса, ёшларга ҳар қандай жиноят оғир гуноҳ эканини тушунтириши даркор. Баднафс, бузуқлик ва жиноятга мойил бўлган на оиласига на жамиятга фойдаси тегмайдиган инсонлар Аллоҳнинг наздида ҳам эътиборсиз эканини уқтириши лозим.

Шу ўринда жиноят содир этаётган ёшларнинг ота-оналари тўхталиб ўтиш лозим. Ўрганишлар натижаси шуни кўрсатмоқдаки, дунё бўйлаб ёшлар ўртасида содир этилаётган жиноятларнинг иштирокчиларининг аксарияти оилада яхши тарбия кўрмаган, ота-онаси меҳридан узоқ бўлган ёшлар экан. Минг афсуски, бизда ҳам жиноят содир этган аксарият ёшларнинг ота-оналари уларнинг тарбиясига эътиборсиз қарашгани маълум бўлди.

Ислом дини манбаларида фарзандни бундай гўзал тарбия қилишни юксак улуғланади. Жумладан, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

 "ما نَحَلَ وَالِدٌ وَلَداً أفضل من أدبٍ حَسَنٍ"

яъни: “Ота фарзандига берадиган нарсаларнинг ичида энг афзали гўзал одобдир” (Имом Термизий ривояти).

Яна бир ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

"لَأَنْ يُؤَدِّبَ الرَّجُلُ وَلَدَهُ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يَتَصَدَّقَ بِصَاعٍ"

яъни: “Кишининг ўз фарзандини чиройли одоб-ахлоқ билан тарбиялаши кўп миқдордаги нафл садақасидан яхшироқдир” (Имом Термизий ривояти).

"أَدِّبُوا أَوْلاَدَكُمْ وَأَحْسِنُوا أَدَابَهُمْ "

яъни: “Болаларингизга одоб беринглар ва одобларини чиройли қилинглар”, деб марҳамат қилинган.

Демак, ота-она фарзандига берадиган энг яхши нарсаси қимматбаҳо кийим, яхши таом ёки қимматбаҳо совғалар эмас, балки гўзал хулқ ва яхши тарбия экан. Чунки гўзал хулқ бандани бу дунёда ҳам охиратда ҳам мартабасини оширади.

Шундай экан бугун имом-хатибларимиз жойлардаги чиқишларида, ота-онанинг фарзанд олдидаги вазифалари ва фарзандларнинг ота-она олдидаги бурчлари ҳақида етарлича маълумот беришлари, ёшлар билан учрашувларида эса жиноят содир этиш жуда ҳам оғир гуноҳ экани, Қуръони карим оятлари ва ҳадиси шарифларда бундай хатти-ҳаракатлардан қаттиқ қайтарилаганини жонли мисоллар орқали таъсирчан қилиб, тушунтиришлари зарур. 

Ўзбекистон мусулмонлари идораси

Матбуот хизмати

Жанубий Корея Республикаси ўзининг технологиялар соҳасидаги тараққиёти билан дунёга машҳур. 

Корейс маданиятини намойиш этувчи сериаллар ва филмларни томоша қилганимизда ушбу мамлакатда буддавийлик таълимоти кенг ёйилганининг гувоҳи бўламиз. 

Бироқ Жанубий Кореяда 100 минг нафарга яқин мусулмонлар истиқомат қилади. Ушбу миқдор ўз ичига хорижликларни ҳам олсада, корейс миллатига мансуб бўлган мусулмонлар ҳам талайгина. 

Имом Раҳмон Ли Жу-Ҳва Ислом дини билан 1984 йилда танишган. У дўстлари орасида нега спиртли ичимлик истеъмол қилмаслигини бугун тушунтириб ўтирмайди. Сабаби унинг дўстлари унинг эътиқоди ҳақида тушунчаларга эга бўлганлар. 

Имом Раҳмон Жанубий Кореяда мусулмонлар катта қаршиликка дуч келганларини эслайди. Бир вақтлар масжидлар полиция томонидан ҳимоя қилинган. 

Жанубий Корея туризм қўмитасининг хабарига кўра, мамлакатга ҳар йили 1,2 миллион нафар мусулсонлар ташриф буюради. Бу эса мамлакатда “Ҳалол” сертификатлаш тизимининг қабул қилингани билан изоҳланади.

Маълумотларга кўра, Корея ярим оролига Ислом дини 9 асрда мусулмон савдогарлари билан кириб келган.

Кейинроқ эса, 1950-1953 йилларда бўлиб ўтган Корея уруши даврида туркларнинг Жанубий Корея томонида уруш олиб боргани мусулмонларнинг салмоғи ортишига сабаб бўлган.

1976 йилда Сеулда Итаевон масжиди қурилади. Ушбу масжид қурилиши Малайзия ҳукумати томонидан қўллаб-қувватланган. 

Корея уруши йилларида турк аскарлари томонидан ўнта масжид бунёд этилган.

 ЎМИ матбуот хизмати

Бугун озод ва обод юртимиз янада чирой очмоқда. Айниқса, пойтахтимизда қурилаётган, иқтисодий, маданий-маърифий тараққиётимизга хизмат қиладиган иншоотлар кўзимизни қувонтирмоқда. Буюк бунёдкор, меъмор Соҳибқирон авлодлари яна муҳташам ва кўркам бинолар қуришмоқда. Тарихчи Шарафиддин Али Яздийнинг гувоҳлик беришича, Амир Темур “Ободончиликка ярайдиган бирон қарич ернинг ҳам зое бўлишини раво кўрмасди”. Унинг “Қай бир жойдан бир ғишт олсам, ўрнига ўн ғишт қўйдирдим, бир дарахт кестирсам, ўрнига ўнта кўчат эктирдим”, деган сўзлари фикримизнинг далилидир.
Хабарингиз бор, давлатимиз раҳбари Шавкат Мирзиёев жорий йилнинг 17 ноябрь куни Тошкент шаҳри Сергели туманига ташриф буюриб, туманда амалга оширилаётган бунёдкорлик ишлари билан яқиндан танишдилар. Ташриф даомида муҳтарам президентимиз: “Бу уйларни бировларга кўз-кўз қилиш учун эмас, аҳоли манфаатларини ўйлаб бунёд этмоқдамиз”, дедилар. Шундан ҳам билса бўладики, бу юртда инсон азиз, унинг манфаатлари биринчи ўринга қўйилади. Зеро, инсон манфаатларини кўзлаган ислоҳотлар, соғлом ва баркамол авлодни тарбиялашга қаратилган эътибор, шаҳару қишлоқларни обод этиш замирида оилавий бахт, мустаҳкам оиланинг барқарор бўлишидек улкан бир мақсад ётади.
Ташриф мобайнида Президентимиз 18-мактабгача таълим муассасасида яратилган шароитлар билан ҳам танишдилар. 300 ўринга мўлжалланган икки қаватли муассасада 3,7 миллиард сўмлик қурилиш-монтаж ишлари бажарилди. Мусиқа, чет тиллари тўгараклари, спорт машғулотлари ўтказиладиган хоналар зарур қўлланмалар, кўргазмали қуроллар, замонавий спорт буюмлари билан жиҳозланган. Хоналарни ёритишда энергия тежамкор ускуналардан фойдаланилмоқда. Президентимиз мактабгача таълим муассасалари фаолиятини тубдан яхшилаш, асосий эътиборни болаларнинг таълим-тарбиясига, тарбиячиларнинг малакасини оширишга қаратиш кераклигини таъкидладилар.
Диний таълимотларда ота-она ўз фарзандларига таълим-тарбия бериши ҳам долзарб вазифалардан деб қаралади. Бу ҳақда Муҳаммад алайҳиссалом: “Фарзандларингизга таълим беринг, чунки улар сизники бўлмаган вақт учун туғилганлар”, деб ҳар бир ота-онани боланинг ўз замонаси илм-фани, таълимига бефарқ қарамасликка чақирганлар. Тарбияда энг муҳим восита бу меҳр ва ширинсўзлик билан тарбиялашдир. Бу икки восита бир бўлиб, болани шакллантиради. Бундан кўринадики, таълимнинг аввали ҳам яхши тарбиядан бошланади. Ислом таълимотида ёш авлоднинг жисмонан соғлом ва бақувват бўлиб улғайишига жиддий аҳамият берилган. Бу ҳақда Пайғамбаримиз (с.а.в.): “Фарзандларингизга сузиш ва камон отишни, қизларга ип йигиришни ўргатинглар”, деганлар.
Хулоса қилиб айтганда, бугун юртимизда бўлаётган бунёдкорлик, ободончиликни ва кундан-кунга гўзаллашиб бораётган шаҳару қишлоқларни кўриб, кишининг кўзи қувонади, дили яйрайди. Шуларни ҳис этарканмиз, фарзандларимиз, набираларимиз бахти учун суюниб яшайлик, уларнинг ёшлик йиллари саодатли, шукуҳли замонга тўғри келганини уларга англатайлик, буларнинг барчасига шукр қилайлик. Токи улар Худо берган бутун куч-ғайратим, ақл-заковатим ва истеъдодим, олган билим ва тарбиямни мана шу юрт учун, ота-онам обрўси учун, дину диёнатим, эл кори учун сарф қиламан, деб ғурур ва ифтихор билан яшашга ўргансин, гўзал диёримиз ривожига ҳар куни муносиб ҳиссасини кўшадиган бўлиб ўсиб-улғайсин.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати

Аввал, 18 ноябрь куни Ўзбекистон мусулмонлари идорасида ҳуқуқбузарлик профилактикаси ва жиноятчиликка қарши кураш борасидаги вазифалар ижроси ҳамда мавжуд муаммоларни ҳал этиш масалалари юзасидан диний соҳа ходимлари иштирокида мажлис бўлиб ўтгани ҳақида хабар берган эдик.

Унда Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий Усмонхон Алимов ҳазратлари сўзга чиқиб, манманлик, кибр ва ҳаддан ошиш инсон зотига ярашмайдиган хунук иллат экани, зўравонлик, зулм эса оғир гуноҳ эканини алоҳида таъкидлаб, қуйидаги ояти карима ва ҳадиси шарифларни изоҳладилар:

Аллоҳ таоло шундай огоҳлантиради:

إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

яъни «Инсонларга зулм қиладиган ва ерда ноҳақ зўравонлик – кибру ҳаво қиладиган кимсаларнинг – ана ўшаларнинг жазоси аламли азобдир» (Шўро сураси, 42).

Демак, жиноят содир этиб инсонларга зулм қиладиган, одамларнинг жонлари-ю, молларига зуғум ўтказадиган зўравонларнинг жазоси аламли азоб экани ояи каримада баён қилинмоқда.

Ҳазрати Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдиларки:

إِنَّ اللَّهَ أَوْحَى إِلَيَّ أَنْ تَوَاضَعُوا ، حَتَّى لَا يَبْغِي بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ ، وَلَا يَفْخُر أَحَدٌ عَلَى أَحَدٍ

«Аллоҳ таоло менга тавозеъли бўлишингизни ваҳий қилди. Токи бир одам бошқасига зўравонлик қилмасин, бир одам бошқасидан ўзини устун қўймасин» (Имом Муслим ривояти).

Яна Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар:

مَا مِنْ ذَنْبٍ أَجْدَرُ أَنْ يُعَجِّلَ اللَّهُ لِصَاحِبِهِ الْعُقُوبَةَ فِي الدُّنْيَا مَعَ مَا يَدَّخِرُ لَهُ فِي الْآخِرَةِ

«Аллоҳ гуноҳ қилган кимсага ҳам бу дунёда жазо бериб, ҳам охиратга насиба – азоб ҳозирлаб қўйиши учун зўравонлик ва қариндош-уруғчилик алоқаларини узишдан кўра лойиқроқ гуноҳ йўқ»  (Имом Термизий ривояти).

Имон инсоннинг қалбида бўлади. Қалби имон билан тўлган инсон ҳеч қачон Аллоҳ таолонинг омонатига хиёнат қилмайди ва бошқа бир кишига зарар бермайди. Бундан инсонлар ўзларига етарли хулоса чиқариб, Аллоҳнинг амру фармонига итоат этган ҳолда ўзаро аҳил ва иноқликда яшашлари даркор бўлади.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси

Матбуот хизмати

*    *    *

Шу ўринда манманлик ва кибр тўғрисида мухтасар келтирамиз. Бизда “манманлик” дейиладиган салбий сифат араб тилида “ужб” деб аталади. Бунда киши ўзида бор нарсалардан ўзи ажабланади ва бировларга мақтанади. Уламолар манманликни қуйидагича таърифлашган: “Ужб – манманлик неъматни ўзининг фазлидан деб ишониш ва неъмат берувчи Зотни унутишдир”.

Муҳаққиқ уламолар манманлик билан кибрнинг орасида нозик фарқ борлигини таъкидлаганлар.

Кибр ички хулқ бўлиб, ундан амаллар содир бўлади. Мазкур хулқ ўзини устидан кибр қилинаётган шахсдан юқори қўйишдир. Манманлик эса тасаввурдан иборат бўлиб, унда манмандан бошқа одам бўлиши шарт эмас.

 Ибн Умар розияллоҳу анҳу Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: “Бир киши изорини кибр билан судраб бораётганида, бирдан уни ер ютиб юборди. Энди у қиёмат кунигача ерга пастлаб бораверади” (Бухорий, Муслим, Термизий, Насоий ва Аҳмад ривоят қилган).

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ўтган умматлардан бир киши ўзининг чиройи, кийимига зеб бериб, кеккайгани қандай оқибат билан тугаганини ажойиб васф қилиб бериш ила биз мусулмонларни ўша шахсга ўхшаб қолишдан қайтармоқдалар.

Мазкур иллатлар чалинган одам сочини ҳавас билан ўстирар экан. Унинг сочи елкасига тушиб турар, кийимини ҳам бошқаларга кўз-кўз қилиш учун танлаб кияр экан. У кунларнинг бирида ўзининг сочи шокиласига ва кийимига маҳлиё бўлиб юриб бораётганида, бирдан уни ер ютиб юборди.

Бунга ўхшаш нобакорликларни, ўзини ўзгалардан арзимаган нарса билан устун қўядиганларни, кийими билан манманлик қиладиганларни ер ҳам ўз устида кўтариб юрмай ютиб юборишга тайёр экан. Аммо шу билан иш битиб қолмайди, балки – Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтганларидек – энди у қиёмат қоим бўлгунча пастга тушиб бораверади. Яъни, охиратгача ер ютиш азобини чекиб, қийналиб туради. Қиёмат куни эса унинг аҳволи қандай бўлишини Аллоҳ таолонинг Ўзи билади!.. Ким ана шундай ёмон аҳволга тушмай деса, зинҳор кибр қилмасин, ўзини одамлардан устун қўймасин. 

Одилхон қори Юнусхон ўғлининг

“Камтарлик ва кибр” китоби асосида тайёрланди