Руқайя (розияллоҳу анҳо) Зайнаб (розияллоҳу анҳо) дан кейин дунёга келди. У ҳам ота-онасининг кўз қорачиғи эди. Руқайя (розияллоҳу анҳо) ва Умму Гулсум (розияллоҳу анҳо) икковлари худди эгизаклардек ўсдилар. Бир-бирларини жуда севардилар. Бу севги ва меҳр опалари Зайнаб узатилганидан сўнг янада кучайди. Гўё тақдир уларнинг ҳаётини муштарак бир йўлга чизгандек бир-бирларига қаттиқ боғланиб қолган эдилар.

Зайнаб (розияллоҳу анҳо) Абул Ос ибн Робиъ билан турмуш қурганидан сўнг Руқайя (розияллоҳу анҳо) ва Умму Гулсум (розияллоҳу анҳо) нинг ҳам бўйлари етиб қолди. Абу Толиб уларни биродари Абу Лаҳабнинг ўғиллари Утба ва Утайбага сўраб келди. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) унга шундай жавоб бердилар: “Эй амаки, қариндошчиликни сийлайман, бироқ менга бироз муҳлат беринг. Бу масала юзасидан қизларим билан гаплашай”.

Ҳазрати Ҳадича (розияллоҳу анҳо) бу гапларни эшитиб ўйга чўмдилар. Чунки Абу Лаҳабнинг хотини Умму Жамил қаҳри қаттиқ, тили аччиқ ва ўйламай иш қиладиган хотин эканини билар эдилар. Шунинг учун қизларининг бу хонадонга келин бўлишларини хоҳламай турардилар. Бироқ фикрларини қайтармаслик учун индамадилар. Қизлари ҳам буни ҳис қилиб жим ўтирардилар. Шундай тарзда, қатий қарор қабул қилинди. Шафқатли ота қизларига баракот тилади. Уларни азиз ва жамил бўлган Аллоҳнинг паноҳига топширди.

Макка осмонида бир нур кўринди. Бутун Маккани ойдинлатиб, қоронғуликни тарқатиб юборди. Бу нур Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) нинг пайғамбарлик нури эди.

Қурайшийлар Муҳаммад (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) хусусида аниқ бир тўхтамга келиш учун тўпландилар. Ораларидан бири: “Сиз Муҳаммаднинг ишига ҳалақит бермоқчимисиз? У ҳолда қизларини қайтариб юборинглар, у қизлари билан овора бўлиб қолади”, деди.

Абу Лаҳаб Ҳазрати Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) нинг қизлари билан оила қурган ўғилларига: “Агар Муҳаммаднинг қизларини қўймасангиз, бошим бошингизга ҳаром бўлсин”, деди.

Икки қиз ҳам оталик уйларига қайтиб келдилар.

Умму Жамил ва Абу Лаҳаб бу ишлари билан чекланиб қолмади. Набий (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) га доимий равишда азият етказавердилар.

“Абу Лаҳабнинг қўллари қуриган — ҳалок бўлгай! (Аниқки,) у қуриди — ҳалок бўлди! Мол-мулки ва касб қилиб топган нарсалари унга асқотгани йўқ! Яқинда унинг ўзи ҳам, унинг ўтин орқалаган, бўйнида пишиқ толадан (эшилган) арқон бўлган хотини ҳам (ловуллаб турган) алангали дўзахга киражак!” (Масад сураси).

Руқайя (розияллоҳу анҳо) ва Умму Гулсум (розияллоҳу анҳо) уйларидаги муҳит ўзгариб қолганини сездилар. Уйда хурсандчиликдан асар ҳам қолмагандай, ғам-қайғу буткул ҳукмрондек кўринар эди. Бироқ опа-сингил ота-оналари билан бирга бу қийинчиликларга бардош бердилар.

Қурайшийларнинг тахмини бекор бўлди, севинчлари узоққа бормади. Улар ўйлаганидек, қизларининг уйга қайтиб келиши билан Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) буюк вазифаларини адо этишдан тўхтаб қолмадилар. Аллоҳ таоло солиҳ, асл бир оилага мансуб, бой ва юмшоқ табиатли куёв берди. Бу киши Усмон ибн Аффон (розияллоҳу анҳу) насаб, мавқе ва бойликда Қурайшнинг энг олди кишиларидан эди.

Набий (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) Руқайя (розияллоҳу анҳо) ни Усмон (розияллоҳу анҳо) га никоҳладилар ва уларга баракот тилаб, Аллоҳ таолога дуо қилдилар.

Қурайш мушрикларининг мусулмонларга азиятлари янада ортди. Уларга жуда ёмон муносабатда бўла бошладилар. Шунинг учун Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) фитнага дучор бўлишмасин деб саҳобаларнинг Ҳабашистонга ҳижрат қилишларига изн бердилар.

Усмон ибн Аффон (розияллоҳу анҳу) билан завжаси Руқайя (розияллоҳу анҳо) ҳам йўл ҳозирлигини кўра бошладилар. Руқайя (розияллоҳу анҳо) нинг кўзлари ёш, калби ғам-алам билан тўла эди.

Усмон (розияллоҳу анҳу) ҳам жуда хафа эдилар. Сабрли мўмина Руқайя (розияллоҳу анҳо) унга юзланиб, таскин бериш учун: “Аллоҳ таоло биз билан ва Шу муборак Байтнинг атрофидаги тупроғимизда қолаётган кишилар билан биргадир”, деди.

Ҳазрати Усмонинг (розияллоҳу анҳу) кайғуси тарқалди. Ҳабашистон томон йўлга тушдилар.

Муҳожирлар кўп икромларга ноил бўлиб, Нажоший ҳимоясида яшадилар. Уларга истаганларидай ҳаракат ва ибодат эркинлиги берилган эди.

Бир кун Макка мушрикларининг мусулмон бўлгани ҳақида ёлғон хабар келди. Буни эшитиб, ҳасрат чекаётган баъзи муҳожирлар оилаларига қовушиш орзуси билан орқага қайтмоқчи бўлдилар.

Бир қисми эса Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) қайтишга рухсат бергунларига қадар шу ерда қолишга қарор қилдилар.

Усмон ибн Аффон (розияллоҳу анҳу) ва Руқайя (розияллоҳу анҳо) ҳам Маккага қайтганлар билан бирга эдилар. Ватан тупроқларига оёқ босар-босмас, болалик ва ёшлик йиллари ўтган ерларни кўриб, уларнинг кўзлари севинч ёшларига тўлди.

Руқайя (розияллоҳу анҳо) нинг Маккада қолиши узоққа чўзилмади. Мушрикларнинг тазйиқи кундан-кун ортиб борарди. Мусулмонлар Мадинага ҳижрат этдилар. Ҳазрати Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ҳам улар билан бирга эдилар. Руқайя (розияллоҳу анҳо) га олам-олам қувонч келтирган ўғли Абдуллоҳ Мадинада туғилди. Руқайя (розияллоҳу анҳо) бу фарзандни ўтган кунлардаги мусибатлар бадалига берилган мукофот дея қабул этди.

Лекин мўмин киши имтиҳон қилинади, унга балолар юборилиб, синалади.

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ

«У сизларнинг қайсиларингиз чиройлироқ — яхшироқ амал қилгувчи эканингизни имтиҳон қилиш учун ўлим ва ҳаётни яратган Зотдир. У қудратли ва мағфиратлидир» (Мулк, 2).

Гўдак ухлаётганида нимадур бир нарса юзини чақиб олди. Яраси оғирлиги учун бир неча кундан сўнг жон таслим қилди. Руқайя (розияллоҳу анҳо) бу мусибатнинг оғирлигига чидай олмади, ҳушидан кетди. Иситмаси кўтарилиб, безгакка чалинди.

Суюкли эри Усмон (розияллоҳу анҳу) унинг ёнидан ҳеч айрилмади. Ғам-қайғуни енгиллатиши учун Аллоҳ таолога тинмай дуолар қилди.

Руқайя (розияллоҳу анҳо) нинг аҳволи оғирлашиб борарди. Касаллик кучайди. Ниҳоят, дудок орасидан чиқаётган нафас узилиб қолди. Руҳ танни тарк этган эди.

Севимли ёридан айрилиб қолган Усмон (розияллоҳу анҳу) унинг аста юзини ёпар экан, Бадрдан келган чопар мусулмонларнинг зафарини эълон қилди.

Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) Бақиъ қабристонига бориб қизлари Руқайя (розияллоҳу анҳо) нинг ҳаққига дуо қилдилар. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) нинг икки ҳижрат соҳиби бўлган қизлари Руқайя (розияллоҳу анҳо) дан Аллоҳ таоло рози бўлсин. 

Манбалар асосида

Тошкент Ислом Институти 4-курс талабаси

Тожиддинов Абдуссомад Абдулбосит ўғли тайёрлади

Имом Абул Муъийн ан-Насафийнинг тўлиқ исмлари Абул Муъийн Маймун ибн Муҳаммад ибн Муҳаммад ибн Муътамид ибн Муҳаммад   Макҳул ан-Насафийдир. Бундан бир оз фарқли шакллари ҳам учрайди. Унинг куняси барча манбаларда Абул Муъийн деб зикир қилинади. Аммо ан-Насафийнинг лақабларига келсак, ёзма манбаларда кўрсатилишича,у бир қанча лақаблар билан аталган, жумладан, имом фозил сайф ул-ҳақ ,(ҳақиқат қиличи ) жомиъ ал-усул, ал-имом аз-зоҳид ,ал-фақиҳ ал-ҳанафий, ал-олим ал-бориъ (юксак билимдон олим) каби лақабларни олган. Абул Муъийн ан-Насафий илму ирфонда етук, зиёли бир оилада улғайган, айниқса, унинг аждодларидан кўплари фиқиҳ илми соҳасида улкан салоҳиятлари билан эл-юрт орасида танилган эдилар. Ҳатто унинг катта бобоси ўз даврининг таниқли вакили Макҳул Абул Фазл ан-Насафийдан (ан-насафийлар сулоласининг сардори) бошлаб, унинг оиладагилар фиқиҳ илмида ҳанафийя мазҳабининг асосчиси Абу Ҳанифа таълимотларига таянганлар. Шунингдек у фиқиҳ илмини имом Абу Ҳанифанинг шогирди имом Муҳаммад ибн Ҳасан аш-Шайбонийнинг сафдоши Абу Сулаймон ал-Жузжонийдан ривоят қиларди.          

Унинг ан-Насафий нисбаси билан аталиш хусусида барча тарихнавислар якдиллик билан бир хил ёзганлар. Шу билан бирга  баъзи манбаларда ан-Насафийни бир қанча муддат Самарқанда яшаганлиги, сўнгра узоқ йиллар Бухорода истиқомат қилганлиги ҳақида ҳам хабарлар келтирганлар.

Абул Муъийн ан-Насафий таваллуд этган сана ҳақида ёзган тарихнавислрдан бири араб олими Хайриддин аз-Зириклий ўзининг «Ал-аълом» ва Умар Ризо Каҳҳола «Муъжам ал-Муаллифийн» номли асарларида унинг ҳижрий 418 (милодий 1027) йилда Насаф (ҳозирги Қарши) шаҳрида туғилганликлари ҳақида ёзганлар. Унинг вафоти ҳақида аксар манбаларда ҳижрий 508 (милодий 1114) сана зикр қилинади. Бинобарин, аллома Абул Муъийн ан-Насафий узоқ умр    кўриб 87 ёшда вафот этган. Унинг қабри Қарши шаҳри яқинидаги Қовчин қишлоғида жойлашган.

Ан-Насафийнинг илм-фаннинг турли соҳаларига оид асарларидан қуйидагиларни кўрсатиш мумкин: 

1. Ал-Уъмда фи усул ал-фиқҳ;
2. Баҳр ал-калом фи иълм ал-калом;
3. Табсират ал-адилла фи иълм ал-калом;
4. Ат-Тавҳид ли қоваиъд ат-тавҳид фи иълм ал-калом;
5. Ал-Оълим вал-мутааъллим;
6. Ийзоҳ ал-маҳажатий ли-ковн ал-ақл ҳужжатан;
7. Шарҳ ал-Жомиъ ал-Кабр лиш-Шайбоний фи фуруъ;
8. Маноҳиж ал-аиммати фил фуруъ;
9. Ал-Муътақидод. (Токентдаги Абу Райхон Беруний номидаги Шарқшунослик иниститутида бу асарларидан бир нусха сақланади (инв.№ 40008/2). Араб тилида ёзилган ушбу асар 52 варақдан иборат).

Абул Муъийн ан-Насафийнинг устозлари ўзларининг ота-боболари ҳисобланади. 

Ш О Г И Р Д Л А Р И: 

• Нажмиддин Умар ан-Насафий.
• Алоуддин ас-Самарқандий;
• Абу Бакр ал-Косоний;
• Абул Музаффар ат-Талақоний;
• Аҳмад ал-Паздавий;
• Абул Ҳасан ал-Балхий;
• Абул Фатҳ ал-Ҳилмий;
• Абдурашид ал-Валволижий;
• Маҳмуд ас-Соғаржий;
• Али ибн ал-Ҳусайн ас-Сакалкандий

Президентмиз Ш.Мирзиёев томонидан жорий йил “Халқ билан мулоқот ва инсон манфаатлари йили” деб эълон қилиниши муносабати билан Имом Бухорий номидаги Тошкент ислом институти Таҳфизул-Қуръон кафедраси мудири, Тошкент шаҳар “Новза” жоме масжиди имом-хатиби Ж.Ҳамроқулов ва Тошкент шаҳри “Насирхон” жоме масжиди имом-хатиби Ж.Раупов 2017 йил 21 февраль куни Қорақалпоғистон Республикаси “Муҳаммад ибн Аҳмад ал-Беруний” ўрта махсус ислом билим юртига ташриф буюрдилар.

Ташриф давомида устоз домлалар билим юрти ўқитувчи ва талабалари иштирокида давра суҳбати ўтказдилар. Ташриф буюрган домлалар устозларга ҳурмат, тинчлигимизнинг қадрига етиш, илм олишнинг фазилат ҳақида гапириб ўтдилар. Талабаларга билим юртида олган илмларини келажакда Ватанимиз ривожи йўлида сарфлаб, юртимиз тичлигига муносиб хисса қўшишларига тилак билдирдилар.

Шундан сўнг ташриф буюрган домлалар билим юртида талабалар учун яратилган имкониятлар ва қулайликлар билан яқиндан танишишди.   

Аллоҳ таоло Қуръони каримнинг  “Бақара” сураси 195-оятида шундай огоҳлантиради: “... ўз қўлларингиз (бахиллик қилиш) билан ўзларингизни ҳалокатга ташламангиз! (Барча ишларни) чиройли қилингиз. Албатта, Аллоҳ чиройли (иш) қилувчиларни яхши кўради”.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам муборак ҳадиси шарифларида: “Ким ўзини-ўзи бўғиб ўлдирса, дўзахда ҳам шу хил азобга қолади ва ким ўзини олов билан ўлдирса, дўзах оловида ҳам худди шундай азобга қолади”, деб айтганлар.    Имом Бухорий раҳматуллоҳи алайҳ  ривоят  қилишларича, ҳазрати  Расули акрам соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтадилар:  “Аллоҳ таоло ҳадиси қудсийда марҳамат қилади: “Бандам ўзини ўзи ўлдириб, менинг унга берган умримга шукр қилмай, шошилди. Шунинг учун унга жаннатни абадий ҳаром қилдим”.

Юқоридаги  оят ва ҳадисларда    ўз жонига қасд қилишнинг оғир гуноҳ эканлиги  таъкидланиб айтилмоқда.  Ўз жонига қасд қилиш Аллоҳ таолонинг қазойи қадарига  қарши чиқишдир. Ўзини ўзи ўлдирганлар охиратда оғир азоб қолишади, дунёда ота-оналарини, қариндошларини оғир ташвишга солиб қўйишади.

Қуйида  бир  воқеа  келтирамиз.

Акмал ота  масжиддан аср намозини ўқиб   қайтаркан, уйга кираётганида ўйга толиб қолди. Аёли Салима ая уни бу ҳолатини кўриб  саволомуз қаради.

Ота  аёлига  бугунги  жаноза намозига йигирма беш ёшлардаги  йигитнинг маййитини олиб келишганини гапириб берди.  Маълум бўлишича, йигит бир қиз билан  учрашиб, гаплашиб юраркан. Лекин уйланиш вақти келганида бошқа қизга совчи юбориб, унаштирилган. Бу ҳолга чидолмаган  аввалги учрашиб юрган қиз йигитни кўчада пичоқлаган ва ўзига ҳам пичоқ урган. Оқибатда йигит касалхонага етмай жони узилган. Қиз эса  оғир аҳволда касалхонага етказилган. Ҳодисанинг нақадар аянчли  эканини  ўйлаб, Акмал ота ва  Салима ая чуқур қайғуга ботди.

Бу каби ҳолатларга нима сабаб бўлмоқда?! Ёшларнинг тарбияси бузилиб кетяптими? Йигитларда  масъулият етишмаяптими? Қизлар тарбиясига етарлича аҳамият берилмаяптими? Ота-оналар  фарзандлар тарбиясига бефарқми?!

Маълумки, мустақилликнинг  дастлабки йилларидан  ёшлар учун кенг имкониятлар  эшиклари очилди.  Мамлакатимизда виждон эркинлиги кафолатланди.  Ёшлар   спорт,   маданият ва бошқа соҳаларда  улкан ютуқларга эришмоқда. Лекин, “гуруч курмаксиз бўлмайди”  деганларидек, баъзи ёшларимиз   жиноят кўчасига кириб қолаётганлиги ачинарли ҳол.  

Кейинги пайтларда интернет орқали  “Кўк кит” ва “Winx” каби  ўйинлар   тарғиб қилинаётганлиги   ҳақида маълумотлар тарқалди. Бу ўйин ҳам ёшларнинг онгини заҳарлаб, ўз жонига қасд қилишга бошлайди.  Бундан барчамиз огоҳ бўлишимиз лозим. Ёш авлодни баркамол вояга етказиш, уларни турли зарарли   таъсирлардан эҳтиётлаш  ҳозирги кунда энг долзарб масала ҳисобланади.

Бугунги тинч, фаровон ҳаётимиз, тўкин дастурхонимизга шукроналар келтиришимиз, дунёнинг айрим ерларида  бўлаётган воқеа-ҳодисалар, Яқин Шарқ давлатлари  ва Афғонистондаги  қўпорувчилик  ҳаракатлари, террорчилик ташкилотлари уюштираётган  ўзини-ўзи портлатиш орқали тинч аҳолининг умрига зомин бўлаётган ҳолатлардан  керакли хулоса чиқаришни ёшларга тушунтирмоғимиз  даркор. Ҳар қандай иқтисодий,   ижтимоий муаммоларни сабр  ва қаноат билан ҳал қилса бўлади. Аллоҳ таоло берган ҳаёт неъматини   савобли ишлар,  хайрли амаллар қилиш билан ўтказиш,    ҳаётий муаммоларни  чиройли тадбир билан ҳал этиш,  Аллоҳ таолонинг раҳматидан умидвор  бўлиб  яшаш  ҳақиқий имонли кишининг  фазилатидир.

 Марям Абдуллаева,

ЎМИ мутахассиси

Кеча  Тошкент шаҳар Шайхонтоҳур тумани “Аёллар маслаҳат маркази”да Тошкент шаҳар туманлари бош имом-хатибларининг хотин-қизлар масалалари бўйича ёрдамчилари ва отинойилар учун  “Аёл – жамият таянчи” мавзусида  амалий психологик семинар ўтказилди.

Семинар  жараёнида Вазирлар Маҳкамаси ҳузуридаги  Дин ишлари бўйича қўмита, Тошкент шаҳар Ички ишлар Бош бошқармаси,  “Маҳалла”  хайрия жамоат фонди ҳамда “Аёллар маслаҳат  маркази”  мутахассислари ўз маърузалари билан қатнашди.

Семинар давомида отинойилар  “Халқаро терроризм ва ақидапарастликнинг жамият барқарорлигига таҳдиди”, “Диний муҳитдаги оилалар билан ишлашда суҳбатлашишнинг психологик жиҳатлари”, “Жамоат тартибини сақлаш ва хавфсизлигини таъминлашга қарши қаратилган жиноятлар турлари”  каби  мавзулардаги  маърузаларни  тинглади.

Отинойилар ўқув-семинар жуда самарали ўтказилгани ҳақида ташкилотчиларга ўз миннатдорчилигини билдиришди. 

Хотин-қизлар масалалари бўйича бўлим