لَقَدْ رَأَيْتُ الْمَلَائِكَةَ تُغَسِّلُه ُ(الحديث)
Фаришталар унинг жасадини
юваётганларини кўрдим(Ҳадис)
Тарихда «Ғасилул малаика» яъни фаришталар ювинтирган инсон номли буюк саҳобий ўтганлар. Келинг ҳозир мана шу буюк инсон билан яқиндан танишиб оламиз.
Бу зотнинг тўлиқ исмлари Ҳанзала ибн Абу Омир ибн Сойфий Ал-ансорий бўлиб Авс қабиласидан эдилар.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага ҳижрат қилиб келганларида ўз қавмлари билан бирга Исломга кирганлар.
Мунофиқлар бошлиғи Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салулнинг қизи Жамилага уйланганлар. Аёллари ҳам ўзларига ўхшаб Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга иймонида содиқ инсонлардан эди. Ҳанзала розияллоҳу анҳу ёш бўлишларига қарамай жуда тақводор ва довюрак инсон эдилар.
Оталари эса Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга иймон келтирмай бу дунёдан ўтган.
Келинг Ҳанзала розияллоҳу анҳунинг отаси Абу Омир билан Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг учрашувларига назар ташлайлик.
Оталари ҳали ислом дини келмасидан олдин аҳли китобнинг уламоларидан илм олиб, «Ҳали охирзамон пайғамбари чиқади. Унинг мана бундай, мана бундай сифатлари бор», деб юрарди. Жоҳилият даврида уни Абу Омир Роҳиб, деб аташган. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага ҳижрат қилганларида У Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга: «Эй Муҳаммад! Сен олиб келган нарса нима?», деди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Иброҳим алайҳиссаломнинг соф дини», дедилар. Абу Омир: «Мен ҳам шу диндаман», деди. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Сен бу динда эмассан», дедилар. Абу Омир: «Нима, сен бу соф динга унда бўлмаган нарсани киритдингми?», деди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Йўқ. Мен бу динни соф ва пок ҳолатда олиб келдим», дедилар. Шунда Абу Омир: «Аллоҳ ёлғон гапирган одамни ёлғиз ва ташланган ҳолда чўктириб ўлдирсин», деб дуо қилди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Омин!», дедилар. Абу Омир: «Қайси қавм сенга қарши урушса, ўшаларга қўшилиб сен билан урушаман», деб кетди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уни «Абу Омир Фосиқ», деб атадилар. Ўша кундан бошлаб уни Абу Омир Роҳиб, деб эмас, Абу Омир Фосиқ, деб аташадиган бўлишди.
Шундан кейин Абу Омир Макка мушрикларига бориб қўшилди ва мусулмонларга қарши Уҳуд жангида иштирок этди.
Макка фатҳ қилинганда, Румга қочиб Ҳирақилнинг олдига борди ва кўп ўтмай бегона юртда чўкиб ўлди.
Отасининг Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга иймон келтирмасдан Исломга душман бўлганидан Ҳанзала розияллоҳу анҳу изтироб чекардилар. Худди шу изтироб у кишининг қайноғалари Абдуллоҳда ҳам бор эди. Чунки унинг отаси Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салул ҳам Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга юзаки иймон келтирган мунофиқ эди.
Ҳанзала розияллоҳу анҳу Уҳуд ғазотида динни ҳимоя қилиб жон таслим қилдилар. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бир ажиб ҳолатни гувоҳи бўлдилар ва саҳобаларига: «Бориб Ҳанзаланинг аёлидан сўрангларчи, Ҳанзала Уҳудга чиқишидан олдин қай ҳолатда эди», дедилар. Ҳанзаланинг аёли Жамила сўраб келган саҳобаларга: «Жарчи Уҳудга чақирганда, у киши жунуб ҳолатда эдилар. Кеч қолмай, деб ғусл қилмасдан чиқиб кетган эдилар», деди. Бу хабар Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга етиб келганда, У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳа шу учун экан. Мен Ҳанзалани кумуш идишда ёмғир суви билан юваётган фаришталарни кўрдим», дедилар.
Аллоҳ бу буюк саҳобадан рози бўлсин!
Васила