muslim.uz

muslim.uz

Четверг, 30 Май 2019 00:00

Рўза саратонга қарши

Инсон танасида витаминлар мувозанатини сақлаб қолиш, соғлом юриш ва теран фикрлаш учун кунига уч марта овқатланиш керак, деган фикр мавжуд. Эҳтимол бу озиқ-овқат ишлаб чиқарувчилар ва фармацевтика саноати вакиллари катта даромад олиши мақсадида тез-тез танаввул қилиб туришга рағбатлантиришдир.

Албатта, бу корпорацияларга одамлар озиқ-овқат ва ичимликни ортиқча истеъмол қилишдан тийилишлари, рўза тутишлари ёки соғлом турмуш тарзини кечиришлари кабиларда манфаатдорлик йўқ. Шунинг учун улар реклама орқали очкўзликка тарғиб қилишади ҳамда еб-ичиш фақат очлик ва чанқоқни қондириш учун эмас, балки ўйин-кулги ва вақтни ўтказиш учун ҳам керак бўлишини инсонларга уқтириб боришади.

Бунга қарши ўлароқ дунёдаги миллионлаб мусулмонлар Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг тавсияларига мувофиқ ҳар ҳафтада икки марта душанба ва пайшанба кунлари рўза тутадилар, натижада улар шундай катта фойда олишадики, ҳатто улар бу фойдани тахмин ҳам қила олишмайди.

Шу билан бирга, замонавий тадқиқотчилар кўплаб касалликларни озиқ-овқатни чеклаш ва рўза тутиш орқали самарали тарзда даволаниши мумкин деган хулосага келишади. АҚШдаги Бостон коллежи профессори, доктор Томас Сейфрид, онкология билан курашда метаболик ёндашувни қўллаш бўйича илк қалдирғоч сифатида ушбу хулосага келди.

Жон Хопкинс университетининг нейробиология лабораториясининг мудири профессор Марк Мэттсон ўзининг эълон қилган кўплаб мақолаларида таъкидлашича, ҳафтада икки марта оч юришлик Паркинсон ва Алцгеймер каби кенг тарқалган касалликлар ривожланиш хавфини камайтириши мумкин экан.
Овқатланиш режимини ўзгартириш мия фаолиятига таъсир қилади. Нейробиологлар овқатни меъёридан кўп танаввул қилиш, ортиқча тўйиш мия иш қобилиятини тўхтатишини пайқашди. Озиқ-овқатдан сақланиш миянинг нейрокимёвий ўзгаришига олиб келади, асабийлашиш даражасини пасайтиради ва стрессга чидамлилигини оширади.

Рўза - мия учун чақирувдир. Рўза тутадиган киши миясида протеинни кўпроқ ишлаб чиқартиради ва нейрон ва нейлон боғламлари ўсишини тезлаштиради. Рўза туфайли ўрганиш қобилияти ортиб, хотира яхшиланади. Рўза янги асаб ҳужайралари ва илдиз ҳужайраларнинг ишлаб чиқарилишига ёрдам беради.

Профессор Маттсон, тез-тез рўза тутувчиларда ДНКларини қайта тиклаш учун кўпроқ нерв ҳужайралари борлигини аниқлади. Рўза илдиз ҳужайраларини янгилаш орқали иммунитет тизимини ҳимоя қилишга ёрдам беради.

2007 йилда Американинг “Клиническое питание” журналида рўза тутиш саратон, юрак-қон томир тизимининг касалликлари ва диабет касалликлари учун самарали восита эканлигини тасдиқловчи бир қатор ишлар эълон қилинган эди. Ушбу тадқиқот натижалари фармацевтика компаниялари ва озиқ-овқат маҳсулотлари ишлаб чиқарувчилари учун мутлақо зарарли. Уларнинг ниятлари жуда аниқ: одамларни меъёридан кўп ейишга мойил қилиш, ва бунинг натижасида одамларни семириб кетиш билан боғлиқ муаммоларини ҳамда диабет ва бошқа кўплаб касалликлардан даволаш ишлари билан шуғулланиш.
Бироқ, олимлар ҳафтада икки марта овқатланишдан тийилиш ва рўза тутишнинг афзалликларини тасдиқлайдиган кўплаб янги далилларни тобора кашф этишда давом этишларига ва охир-оқибат инкор қилиб бўлмас далиллар орқали вазиятни ўзгартириш мумкин бўладиган вақт келишига ишонтирмоқдалар.

Сўзимиз охирида Пайғамбаримиз Муҳаммад (соллоллоҳу алайҳи васаллам) нинг кам ейишни турли хил касалликларнинг олдини олиши ва одамга очликни қондириш учун оз миқдордаги озиқ-овқат кифоя қилишига урғу берган сўзларини келтирмоқчимиз. Ҳадисда келтирилишича, киши қорнидан кўра ёмонроқ идишни тўлдирмайди. Унга ўз кучини сақлаб қолиши учун кифоя қиладиган луқмалар етарлидир. Агар (ундан кўп) овқат ейиши муқаррар бўлса, ошқозоннинг учдан бир қисми овқат учун, учдан бир қисми ичиш учун ва қолган учдан бири эса нафас олиш (ҳаво) учундир. (Имом Термизий). Муқаддас динимизнинг битмас-туганмас мўжизалари шу тариқа қиёматга қадар кашф қилинишда давом этаверади.

Саиджамол Масайитов, ЎМИ Халқаро алоқалар бўлими ходими

Четверг, 30 Май 2019 00:00

“…Албатта Мен яқиндирман”

Танловга!

“…Албатта Мен яқиндирман”

(Бақара сурасининг 186-ояти тафсири)

 وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ 

“Агар бандаларим сендан Мени сўрасалар, Мен, албатта, яқинман. Дуо қилгувчи менга дуо қилганда, ижобат қилурман. Бас, Менга ҳам ижобат қилсинлар ва иймон келтирсинлар. Шоядки тўғри йўлни топсалар” (Бақара сураси 186-оят).

Юқоридаги оятларда Рамазон рўзаси ҳақида сўз кетган эди. Аллоҳ таоло бандаларига енгилчиликни ирода қилганини маълум қилди. Шунингдек, Аллоҳ таоло бандаларига қийинчиликни раво кўрмайди. Ушбу ояти кариманинг маъноси эса:

Модомики, Аллоҳ Ҳақ субҳанаҳу ва таоло сенга рўзада берган нафсий покланиш ҳаловатини тотар экансан, У Зотга шукр қилишликка юзланасан. Бу эса (юзланишлигинг) Аллоҳ таолонинг сенга “Агар бандаларим сендан Мени сўрасалар, Мен, албатта, яқинман”, деб жавоб қайтаришига муносибдир. Мулоҳаза қиладиган бўлсак, ояти каримада “إذا” (изаа) калимаси келди, “إن” эмас! Аллоҳ таоло таъкидлаяптики, сен ушбу ҳаловатга эришганингдан сўнг, албатта, У зотга шукр қиласан. Аллоҳ таоло ҳадиси қудсийда айтади: “Уч тоифа бор, уларнинг дуолари рад қилинмайди: Рўзадор – оғиз очгунича, адолатли имом ва мазлумнинг дуоси”. (Ушбу дуо)ни Аллоҳ таоло булутлар устига кўтаради ва унга осмон эшиклари очилади. Аллоҳ таоло: “Иззатимга қасам! Албатта, унга нусрат бераман. Озгинадан кейин бўлса ҳам”, дейди”.

Аллоҳ таоло дуони қабул қилишлигини билдик. Хўш, сен имом эмасдурсан ва мазлум ҳам эмасдурсан. Аммо, рўзадор бўла оласан! Демак, сенга рўза тутиш қолди.

Қуръони каримда “سأل” (саъала) “сўраса” калимасини келган жойини кўрсак, кетидан жавобида “قل” (қул) “айт” калимаси ҳам келади:

يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَآ إِثْمٌ كَبِيرٌ 

[البقرة: 219]

“Сендан хамр ва қимор ҳақида сўрарлар. Сен: Иккисида катта гуноҳ... бор” деб айт” (Бақара сураси 219-оят).

وقوله:{ وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ }

[البقرة: 219]

“Ва сендан нимани нафақа қилишни сўрарлар. Сен:Ортиқчасини, деб айт” (Бақара сураси 219-оят).

يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلْ مَا أَنفَقْتُم مِّنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِيمٌ

[البقرة: 215]

“Сендан нимани нафақа қилишни сўрарлар. Сен:Нафақа қилган яхшилигингиздан ота-оналарга, яқин кишиларга, етимларга, мискинларга ва ватангадоларга бўлсин. Қандай яхшилик қилган бўлсангиз, албатта, Аллоҳ уни билувчидир, деб айт” (Бақара сураси 215-оят).

Барча ўринда “يَسْأَلُونَكَ» (ясъалунака) «сўрашади», калимасидан сўнг “قُلْ” (қул) “айт” деб, бир ўринда эса “فقل” (фақул) “бас, айт”, деб келган:

وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسْفاً

  [طه: 105]

“Сендан тоғлар ҳақида сўрарлар. Бас: «Роббим уларни мутлақо совуриб юборажак... деб айт” (Тоҳа сураси 105-оят).

Диққат билан назар ташласак, “قُلْ” (қул) ва “فقل» (фақул) ўртасида фарқ бўляпти. Яъни, Аллоҳ таоло бандалари орасида бўлаётган амал борасида сўрашганда “قُلْ” (қул), деб жавоб беришликни буюраяпти ва ҳали бўлмаган, кейинчалик бўладиган нарса борасида сўралганда, “فقل» (фақул) деб, жавоб беришликни буюряпти. Бу Қуръони каримнинг нозик балоғатли эканлигидан далолат!

Аммо, биз тўхталаётган ояти каримада эса, “Агар бандаларим сендан Мени сўрасалар…” дан кейин, на “قُلْ” (қул) ва на “فقل» (фақул) деди. Чунки, “قُلْ” (қул), деб ишлатишлик амалиётда яқинликни узоқлаштириб юборади. Аллоҳ таоло бу ерда бандаларининг сўровига воситасиз жавоб беришликни ирода қилди. Гарчи, бу хабарни етказувчи Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бўлсаларда, Аллоҳ таоло “Агар бандаларим сендан Мени сўрасалар, Мен, албатта, яқинман”, деб жавобни бандаларига тўғридан-тўғри йўллади. Бунинг нозил бўлиш сабаби бор: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан “Роббимиз яқинми муножат қилсак, ёки узоқми нидо қилсак?”, деб сўрашган эди. Чунки, одатда узоқдаги кишига нидо қилинади. Кейин, Аллоҳ таоло жавобан: “Агар бандаларим сендан Мени сўрасалар, Мен, албатта, яқинман” деди. Бу яқинликнинг фойдаси нимада?! Албатта, Аллоҳ таоло айтаяптики: “Дуо қилгувчи дуо қилганда, ижобат қилурман”. Лекин, бунинг шартлари қандай?

“Агар бандаларим сўрасалар” оятида “عباد” (ъибаад) калимаси ишлатилди. Араб тилидан маълумки, «عبيد» (абийд) ва “عباد” (ъибаад)  калималари ўртасида фарқ мавжуд. Тўғри, иккала калиманинг ҳам бирлик кўриниши “عبد” бўлишлиги мумкин. Аммо, бу ерда «عبيد» ва “عباد” борасида сўз кетмоқда. Ер юзида барча Аллоҳга «عبيد» – “қул” бўла олади, лекин, ҳамма ҳам “عباد” – “банда” бўла олмайди. Нима учун?

Чунки, «عبيد» (абийд) борлиқда бошқа нарсалар каби бўйсундирилгандир. Булар орасида ҳақдан бош тортганлари ҳам мавжуд. Аммо, Аллоҳнинг бандалари “عباد” У зотнинг барча буйруқларига ўз ихтиёрлари билан бўйсунганлардир. Улар қачон туғилиб, қачон ўладиган ва қандай бу оламда бор эканлиги борасида ақл юритмайдиганлар орасида туриб ҳам Аллоҳнинг буйруқларига эргашадилар. Бу ерда “عباد” лар Аллоҳ таоло уларга қилган ихтиёр иш борасида шундай деб ажралиб турадилар: “Тўғри, ё Роббим! Сен бизга ихтиёр бердинг ва биз эса Сенга борар йўлни тутдик. Ҳавойи нафсимиз бизнинг устимиздан ҳукм чиқаришлигига қўйиб бермаймиз. Сен шундай дегансан “Фалон ишни қил” ва “Фалон ишни қилма”, биз эса ушбу таклифни Сендан қабул қилганмиз. Ё Роббим!».

Роббинг сенга “Қил” деб айтади, қачонки, сен бу ишни қилиш ёки қилмасликка қодир бўлсанг. Ёки “Қилма” деб айтади, қачонки, сен бу ва бу ишни қилишликка қодир бўлсанг! Шунинг учун ҳам, “Қил” ва “Қилма” деган буйруқ ихтиёрий буйруқлар ичига киради. Аллоҳ Ҳақ субҳанаҳу ва таоло сенга баъзи ишларда “Қил” ва “Қилма” деб, буйруқ берди, аммо, яна бир қанча ишлар борки, у борасида сенга на “Қил” ва на “Қилма” деди. Бу ишни қилиш ё қилмасликда эркин бўласан. Буни “Мубоҳ ихтиёр доираси” деб номлади. Бу ерда яна “Қил” ёки “Қилма” дейишликка боғланган таклифлар ва унинг устида зарар қоим бўлмаган, қилиш-қилмаслик сенинг қўлингда бўлган таклифлар бор. Ихтиёридан фойдаланиб, “Роббим, Сен менга ихтиёр бердинг. Лекин, мен Ё ихтиёрни берган зот, бу ихтиёрни яхши деб билган томонингга юзлантиришлигинг учун Сенга топширдим. Мен ихтиёримдан воз кечаман. Сен “Қил” деган нарсангни қиламан ва “Қилма” деган нарсангни ҳаргиз қилмайман”, деган киши ҳақиқий бандадир.

Демак, ҳақиқий “عباد” лар ихтиёрини олиб, уни ихтиёрни уларга туҳфа этган зотнинг ўзига топширишди. Аллоҳ таолога: “Биз Сени ўз нафсимизга омонатдор этдик” дейишди. Аллоҳ таоло бу бандаларини “عباد” сифатлаб шундай марҳамат қилади:

وَعِبَادُ الرَّحْمَـانِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الأَرْضِ هَوْناً وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الجَاهِلُونَ قَالُواْ سَلاَماً * وَالَّذِينَ يِبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَقِيَاماً 

  [الفرقان: 63-64]

“Роҳманнинг бандалари ер юзида тавозуъ ила юрадиган ва жоҳиллар хитоб қилганида, салом, дейдиганлардир. Улар тунларни Роббиларига сажда қилиб, бедор ўтказурлар” (Фурқон сураси 63-64 оятлар).

Мана шу зотлар Аллоҳнинг “عباد” бандаларидирлар. Шу сабабли ҳам Аллоҳ таоло шайтонга шундай деган:

إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ 

  [الحجر: 42]

“Албатта, менинг бандаларим устидан сенга ҳукмронлик қилишлик йўқ” (Ҳижр сураси 42-оят).

Ундай бўлса, шайтонга бандалар устидан мутлоқ ҳукмронлик йўқ экан. Шайтон “عبيد” ларга ихтиёрлари сабабли таъсир ўтказа олади. “عِبَادِي” калимаси ичига “عبيد” калимаси кирмайди. Фақатгина қиёмат куни келганда иккала калимага ҳам “عِبَادِي” калимаси ишлатилади. Аллоҳ таоло шундай марҳамат қилади:

أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي  

 [الفرقان: 17]

“Анави бандаларимни сизлар адаштирдингизми? (Фурқон сураси 17-оят).

Қиёмат қоим бўлганида, ҳеч кимнинг ихтиёри қолмайди. Шу сабабдан ҳам барча “عِبَادِي” калимаси ичига кириб кетади. Ҳатто, кофирларга ҳам ихтиёри қайтиб берилмайди.

Аллоҳ таоло “Агар бандаларим сендан Мени сўрасалар, Мен, албатта, яқинман. Дуо қилгувчи менга дуо қилганда, ижобат қилурман” деб марҳамат қилди. Бандалар Аллоҳ таолонинг иймоний манҳажини тутганлар. Шу боис, У зотдан фақатгина иймон ва таклифотларни кетказмайдиган нарсаларни сўрайдилар.

Аллоҳ таоло айтади: “Бас, Менга ҳам ижобат қилсинлар”. Чунки, дуо жавобни талаб қилади. Модомики, дуоингни ижобат бўлишлигини ҳоҳласанг, Роббингга одоб ила муомила қилгин! У зот субҳанаҳу ва таоло сени Ўзининг йўлига чақирди. Аллоҳ таоло сенинг дуоингни ижобат қилишлигини ҳоҳласанг, сен ҳам У зотнинг чақириғига ижобат қилгин! Аллоҳ таоло “Дуо қилгувчи менга дуо қилганда, ижобат қилурман” деб марҳамат қилди. Дуо қилгувчининг ўзинигина келтирмади. Балки, унга шарт қўйди, яъни “Менга дуо қилганида” деди. Чунки, баъзида инсонлар бажаришга қодир бўлмаган кишилардан ҳам сўрашликлари мумкин. Бунга мисол Аллоҳ таолонинг қуйидаги ояти каримасидир:

إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ   

[الأعراف: 194]

“Албатта, Аллоҳдан бошқасига дуо қиладиганлар ҳам сиз каби бандадирлар” (Аъроф сураси 194-оят).

إِن تَدْعُوهُمْ لاَ يَسْمَعُواْ دُعَآءَكُمْ..  

[فاطر: 14]

“Агар уларга дуо қилсангиз, дуоингизни эшитмаслар” (Фотир сураси 14-оят).

Гўёки, банда ижобат қилишликка аҳл бўлмаганлардан сўрайди. Аллоҳ Ҳақ субҳанаҳу ва таоло эса бизга “Дуо қилгувчи менга дуо қилганида ижобат қилурман”, деб таълим беряпти. Аммо, банда бориб, вафо қилишликка қодир бўлмаган кишидан сўраса, Аллоҳ таоло унинг дуосини ижобат қилишликка масъул эмас.

Аллоҳ таоло бу ерда бизга инсон ўзи учун яхши бўлган нарсани сўрашлиги ҳақида таълим бермоқчи. Инсон зоти бу яхшиликларни чегаралашга қодир эмас. Яъни, сен бир ишни яхши деб билишлигинг мумкин аммо, у аслида ёмон бўлиб чиқади. Сен уни яхши деб ўйлаб, дуо қилишликда бардавом бўлишлигинг мумкин. Шундай экан, дуонинг асл мулоҳазаси шуки, сен яхшликни яхши кўрасан. Лекин, яхшиликни тушунишликда ёки унга етказадиган нарса борасида хатоликка йўл қўйишлигинг мумкин. Шак-шубҳа йўқки, сен яхшиликни севасан. Шунинг учун ҳам Роббингни дуоингни ижобат қилишлиги – агар сенга нисбатан яхшилик келтирмайдиган бўлса, дуоингни ижобат қилмаслигидир. Шунинг учун ҳам, Роббингга умид қилиб, дуо қилганингдан сўнг У Зот дуоингни ижобат қилмаса, “Нима учун Аллоҳ дуойимни ижобат қилмади?”, деб айтма! Аллоҳ сенинг дуоингни ижобат қилди. У Зот сендан аҳмоқона дуо ёки унда сенга ёмонлик етадиган томонини кетказди. Чунки, сен дуо қилаётган зот Ҳаким зотдир. У Зот гўёки шундай демоқда: “Мен сенга яхшликни бераман. Мен биладиган яхшилик сенбиладиган яхшликдан устундир. Шу боис ҳам бу доингни ижобат қилинмаслиги сен учун яхшликдир”.

Бунга бир зарбул масал келтирсак – Аллоҳ таоло энг олий масалга лойиқ зотдир – Ўғлингиз сиздан ўз ёшига муносиб бўлмаган нарсани сўраса. Сиз ўғлингиз учун сўраган нарсасида зарар бор эканлигини билсангиз, сиз унга сўраган нарсасини сотиб олиб берасизми? Йўқ, албатта! Чунки, сиз у сўраган нарсадан зарар ва хавф-хатар бор эканлигини биласиз. Шу боис ҳам унга сўраган нарсасини олиб бермайсиз. Балки, сиз у сўраган нарсасидан кўра афзал ва яхшироқ нарсани олиб берасиз ва у сиз олиб берган нарса билан қувонади.

Шундай экан, яхшилик — ишлардаги ҳикмат тақозосига кўра бўлади.

Сизнинг дуоингизнинг ижобат бўлмаслигида ҳам, сизга унда жабр-ситам етишлиги сабаб бўлганлиги учундир. Бу борада Аллоҳ Ҳақ субҳанаҳу ва таоло шундай марҳамат қилади:

وَيَدْعُ الإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَآءَهُ بِالْخَيْرِ وَكَانَ الإِنْسَانُ عَجُولاً 

  [الإسراء: 11]

“Инсон яхшиликка дуо қилгани каби, ёмонликка ҳам дуо қилади. Албатта, инсон шошқалоқдир” (Исро сураси 11-оят).

Шунинг учун ҳам Аллоҳ таоло айтадики:

سَأُوْرِيكُمْ آيَاتِي فَلاَ تَسْتَعْجِلُونِ

   [الأنبياء: 37]

“Сизга тезда оятларимни кўрсатаман. Шошқалоқлик қилманглар!” (Анбиё сураси 37-оят).

Уламолар айтишади: “Албатта, дуо билан хорлик ва ибодатни қасд қилсанггиз, гўзал бўлади. Ижобат эса фақатгина Аллоҳнинг иродасига боғлиқ. Сиз дуода ўзингизнинг насибангизни қила олишингиз мумкин, аммо, ишни тўлалигича тасарруф қила олмайсиз. Дуодаги сизнинг насибангиз – ибодат ва хорликдир. Чунки, сиз дуо қилаётганингизда қоим қилган сабабларингиз бирор ишга қодир бўлмайдиган башарнинг сўраши каби бўлади. Шу сабабли ҳам сиз барча нарсага қодир бўлган ва жамики нарсаларга Молик бўлган Зотдан сўрайсиз. Доримий ва Байҳақий ривоятида: «Қуръон қироати ва Менинг зикрим кимни Мендан сўрашдан машғул қилиб қўйса, унга сўровчиларга берадиган энг афзал савобни бераман», дейилган. Ўзимизга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамизга ўргатган нарсаларини ўргатайлик. Дарҳақиқат, Оиша розияллоҳу анҳо Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан “Агар қадр кечасига етишадиган бўлсам, нима деб дуо қилайин?” деб сўрадилар. Эътибор беринг, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам онамизга барча яхшиликларга қиёс қилса бўладиган нарсанинг таълимини бердилар. У зот: “Ё Аллоҳ! Сен Афуввсан. Сен афв қилишликни суясан, бизни афв қилгин!”, дедилар. Афвдан кўра яхшироқ нарса бормикан?! Йўқ, албатта! Ҳадеб “Буни бер”, “Буни бер” дейишликдан сақланиш керак. Чунки, бу сабабли “Инсон яхшиликка дуо қилгани каби, ёмонликка ҳам дуо қилади. Албатта, инсон шошқалоқдир” ояти остига кириб қолиш мумкин.

Кимки “Мен Роббимга дуо қилдим, У зот дуоимни ижобат қилмади”, деса, биз унга айтамизки: “Ақлсизлик қилманг. Сиз талаб қилган нарсангизни ижобат қилинмаслигининг ўзи бир яхшиликдир. Аллоҳ таоло хоҳлаган вақт сизга яхшиликни беради”.

Аллоҳ таоло жамиятда баъзи бир нарсаларни ундан сенга зарар етишлиги мумкин бўлганларини кўрсатди. Сабаби сенинг дуоингни ижобат қилмаслик – яхшиликнинг айни ўзи эканлигини билдиришликдир. Шунинг учун ҳам дуонинг шартлари бор. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бизни покиза ризқ талаб қилишликка бошлаганлар.

Ҳадиси шарифда келади: Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Сўнг бир кишини зикр қилдилар: “Сочлари тўзиб, чанг-ғубор босган ва қўлларини осмонга кўтариб, “Ё Роббим, ё Роббим” деяётган киши. Ҳолбуки, ейдиган ўрни ҳаром, ичадиган ўрни ҳаром, киядиган кийими ҳаром ва ҳаром билан ўралган киши. Унга қаердан ҳам (дуоси) ижобат бўлсин?!”. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бизга инсоннинг дуоси қай тарзда фасод бўлишлигини таълимини беряптилар. Хулоса қилсак, дуо икки ўринда ижобат бўлмайдиган бўлди: биринчиси, дуо қилиш фасод бўлган кўринишда, иккинчиси эса, инсон дуо қилаётган нарсаси ўзи учун яхши деб ўйлайди аммо, Аллоҳ таоло эса унда банда учун зарар бор эканлигини билади ва бу ёмонликни бандасидан йироқ қилади. Бу Буюк ва Олий зотнинг ҳикматидир.

Яна бир жиҳат. Дуонинг ижобат бўлишлиги кечикишлиги мумкин. Чунки, У зот сенга сўраган нарсангни берса, бу фоний дунёда сизга вақтинчалик яхшилик вазифасини бажарадиган нарсани берган бўлади. Ҳолбуки, У Зот сени яхши кўради. Шу боис ҳам дуоингни боқий охиратга кечиктиради. Бу фақатгина хос кишилар етишадиган етукликдир. Бу ерда яна бошқа бир етуклик бор: модомики, дуода хорлик ва бўйсуниш бўлар экан, Аллоҳ таоло сенга ҳадиси қудсийда келган нарсани йўллайди:

“Аллоҳ таоло дунё осмонига тушиб (кайфиятсиз), шундай дейди: “Ким менга дуо қилади, дуосини ижобат қиламан? Ёки сўрайди, сўраган нарсасини бераман”. Сўнг яна: “Ким (ўзини) маҳрум қилмасдан ва зулм қилмасдан қарз (яъни, бу ерда Аллоҳ таоло тоат-ибодатни назарда тутмоқда) беради?”, дейди”.

Албатта, инсон ўзи яхши кўрган нарсаларини сўрашликка боғлангандир. Ҳар қачон сўраган нарсаси унга тақдим қилинмаса у “Ё Роббим” деб нидо қила бошлайди. Аллоҳ таоло бандасини мана шундай дуо қилишлигини яхши кўради. Аллоҳ таоло айтадики: “Бандаларим орасида дуоларини яхши кўрадиганларим бор. Мен уларни “Ё Роббим” дейишликлари учун синовга йўллайман”. Мўмин кишининг дуодан бўлган насибаси уни ижобат бўлишлиги эмас! Балки Аллоҳ таоло айтган сўзидир:

قُلْ مَا يَعْبَؤُاْ بِكُمْ رَبِّي لَوْلاَ دُعَآؤُكُمْ  

    [الفرقان: 77]

“Агар дуо-илтижоларингиз бўлмаса, Роббим сизларга ҳеч қиймат бермас” (Фурқон сураси 77-оят).

Рубубият ва марбубиятнинг маъноси сен доимо “Ё Роббим” деб эътироф этишлигингдир. Бир масал келтирсак – Аллоҳ таоло энг олий масалга лойиқ зот – Ота ўғлига ҳар ой кундалик ҳаражатлари учун пул беради. Ўғил бир ойлик кундалик ҳаражатларини қоплайдиган пулни олгандан сўнг, бир ой давомида отаси билан алоқаси озайиб, уни кўришликка ҳам қизиқмаслиги мумкин. Аммо, ота ўғлига кундалик ҳаражатларини ҳар кунлигини бериб борса, ўғил отасини кутиб бошлайди. Отаси озгина кечиктирадиган бўлса, ўғил отасини эшик олдида кутиб тураверади. Ота ўғлини кўришлик учун эҳтиёжи бор нарса билан ўзига боғлайди.

Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло дуонинг ижобат бўлишлиги учун шартларни белгилаб қўйган. Бу шарт – Аллоҳ таоло бандасини чорлаган пайтда банда ҳам У зотнинг чақириғига ижобат қилишлиги керак. Мана шу ҳолатда банда дуосининг ижобат бўлишлигига лойиқ бўлади. Аллоҳ таоло ҳадиси қудсийда айтадики: “Кимники, мени зикр қилишлик мендан сўрашликдан машғул қилиб қўяётган бўлса, унга сўрагувчиларга берадиганимдан афзлини бераман”.

Бунинг мисоли: Саййидимиз Иброҳим алайҳиссалом оловга ташланаётган пайтда, Жибрил алайҳиссалом у зотга: “Бирор эҳтиёжингиз борми?” дедилар. Эҳтиёжлари бор эканликларини инкор қилмадилар ва балога беписанд ҳам бўлмадилар. Жибрил алайҳиссаломга: “Аммо, сизга эҳтиёжим йўқ” дедилар. Тўғри, у зотнинг эҳтиёжлари бор эди, аммо, Жибрил алайҳиссаломга эмас эди. Чунки у зот куйдириш сифати ила яратилган оловдан нажот топишликларини билардилар. Бу иш махлуқотлардан бирортасининг қўлидан келмайдиган, аммо, бунга қодир зот фақатгина ушбу оловни яратган зот эканлиги равшан эди. Шунинг учун ҳам Иброҳим алайҳиссалом Жибрил алайҳиссаломга: “Аммо, сизга эҳтиёжим йўқ” дедилар. “Ҳолатимни кўриб, сўраб ҳам ўтирмади” (мақол), Аллоҳ таоло шундай марҳамат қилди:

قُلْنَا يا نَارُ كُونِي بَرْداً وَسَلَاماً عَلَى إِبْرَاهِيمَ  

  [الأنبياء: 69]

“Айтдик: Эй, олов. Иброҳимга совуқ ва саломатлик бўлгин” (Анбиё сураси 69-оят).

Имом Алий каррамаллоҳу важҳаҳудан ўрнак олайлик, бир киши у зот бетоб бўлганларида, зиёрат қилишлик учун келди. У зотни оҳ-воҳ қилаётганини кўриб, “Сиз Абулҳасан бўла туриб, оҳ-воҳ қилаяпсизми?” деди. Шунда у киши: “Мен Аллоҳ таолога шижоат қилмайман” дедилар.

Ундай бўлса, Аллоҳ таолонинг “Агар бандаларим сендан Мени сўрасалар, Мен, албатта, яқинман. Дуо қилгувчи менга дуо қилганда, ижобат қилурман. Бас, Менга ҳам ижобат қилсинлар ва иймон келтирсинлар” деган каломига келсак, ижобат бўлишлик учун манҳаж бўлишлиги зарур эканлигини билдиради. “Иймон келтирсинлар” яъни, Аллоҳ таолони Ҳаким илоҳ деб, иймон келтиршлик зарурдир. Чунки, ҳар бир сўраган кишига дуоси ижобат бўлавермайди. Чунки, Илоҳлик ҳар бир сўровчига у учун яхши бўлган нарсани берадиган ҳикматни тақозо қилади. Бу яхшилик сўрагувчининг эмас, балки, дуони ижобат қилувчининг қиёсига кўра яхши бўлишлиги керак.

Аллоҳ таоло ояти карима якунида “Шоядки тўғри йўлни топсалар”, деб таъкидлаяпти. Хўш, “Тўғри йўлни топсалар” нинг маъноси нима? Маъноси: яхшилик йўлини, энг тўғри йўлни топишликдир.

Ушбу ояти карима “Рамазон унда Қуръон инсонлар учун ҳидоят қилиб, нозил қилинган (ой)дир” оятидан сўнг келган. Бу бизга баён қиладики, рўза тутиб, покланган инсон дуоси ижобат бўлишлиги учун лойиқ бўлади. Бу дуодан насибанг дуонинг ижобат бўлишлиги эмас, балки, унда ибодат борлигидир.

Аллоҳ таоло барчамизни Рамазон ойига етказсин! Рамазон ойида покланиб, дуоси ижобат бўладиган, Роббиларининг даъватига ижобат қилган мўминлар ва Аллоҳ таолога яқин бандалар қаторидан қилсин!

 

Шайх Муҳаммад Мутавалли Шаъровий роҳимаҳуллоҳнинг «Тафсири Шаъровий» асаридан

Абдуссамиъ Эргашев таржимаси

 

Четверг, 30 Май 2019 00:00

“Ойлар султони – Рамазон!”

Танловга!

Бир куни ишдан уйга келдим ва эшикни тақиллатдим. Аммо, аёлим эшикни очмади. Шунда эрталаб аёлим қариндошимизникига бориб-келишга рухсат сўрагани эсимга тушиб, чўнтагимни ва хамёним солинган сумкани ковлай бошладим. Афсуски, калитим йўқ эди. Тўсатдан аёлимдан жаҳлим чиқа бошлади ва рухсат берганим учун афсусландим (Ишонинг чарчаб келганим учун шунақанги жаҳлим чиққан эди). Қўлимнинг бирида рўзғор учун майда-чуйда нарсалар, иккинчисида эса телефон. Аёлимга қўнғироқ қилмоқчи бўлиб, рақамларни энди термоқчи бўлгандим, интернет хабарида “Рамазонни муносиб кутиб олайлик” деган хабарга кўзим тушди. Ишлар билан бўлиб, Рамазон кириб келаётганини ҳам эсдан чиқаришга сал қолибди. Ўша жойда туриб, Аллоҳдан мағфират сўрадим. Бир четга ўтирдимда бирма-бир Пайғамбаримиз Расулуллоҳ соллалоҳу алайҳи васалламдан келган ҳадисларни ёдга олдим.

Биринчи ёдимга келган ҳадис бу Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллалоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилган: «Жаннатда Райён деган бир эшик бор. Қиёмат куни ундан фақат рўзадорларгина киради. Улардан ўзга бирон киши ўша эшикдан улар билан бирга кира олмайди. «Рўзадорлар қани?» деган чақириқ келади. Шунда рўзадорлар ўша эшикдан кирадилар. Уларнинг охиргиси кириб бўлгач, эшик беркитилади. Шундан сўнг бошқа ҳеч ким ундан кирмайди» - деган ҳадис эди. Имом Муслим ривояти. Субҳаналлоҳ, ҳозиргина уйимнинг эшиги бир неча дақиқага ёпиқ бўлгани учун қанчайин жиғибийрон чиқиб, ўзимни қўйгани жой топа олмай аёлимдан жаҳлим чиқаётган эди. Агарда, бу эшик ўрнига шу жаннатдаги Раййон  номли эшик бўлганда-чи? (Кўз олдим қорунғулашиб, яна бир бор Аллоҳдан мағфират сўрадим). “Аллоҳга шукр, ҳали имкониятимиз ва вақтимиз бор”-дея аёлимни келишини сабрсизлик билан кута бошладим. Аёлим бироздан сўнг келди ва мени эшикдан кира олмай турганимни кўриб, хижолат бўлди ва ўзини койий бошлади. Мен унга бўлган воқеани ва бу яхшиликка бўлганини хурсанд бўлиб айтдим. Кейин икковимиз уйга кирдик ва биргаликда рўзага оид оят, ҳадис ва тиббий маълумотларни кўра бошладик. Рўза ислом динининг беш фарзидан бирилиги ва у Аллоҳ томонидан ҳар бир мусулмонга фарз қилинганлиги тўғрисидаги Қуръони Каримнинг оятларидан бири бўлган: “Эй, иймон келтирганлар! Тақволи бўлишларингиз учун Сизлардан олдинги (уммат)ларга  фарз қилингани каби сизларга ҳам рўза тутиш фарз қилинди[1] - оятини учратдик (Бақара сураси, 183 оят). Аллоҳ ўзининг оятида иймон келтирганларга қарата рўзани тутишга буюрди. Бундан энг асосий мақсад, тақволи бўлишлигимиз учундир. Демак, гўзал тақво либосимиз бўлиши учун рўза тутмоғлигимиз лозимдир. Бу хусусда, имом Ғаззолий ҳазратларининг қуйидаги сўзларини ёдга оламиз: “Рўзадан мақсад Аллоҳ таолонинг хулқларидан бир хулқ – беҳожатлик билан хулқланиш, нафс истакларидан имкон қадар тийилиш орқали, шаҳватлардан пок фаришталарга иқтидо қилишдир. Инсон ҳайвон мартабасидан шаҳватларни ақл нури ёрдамида синдириш қувватига эгалиги билан устун туради. Аммо, шаҳватлар унга ўз таъсирини ўтказгани, у нафсу ҳавосига қарши курашишга мажбурлиги юзасидан фаришталардан қуйи туради. У шаҳватларга – нафс истакларига берилгани сари энг қуйи табақаларга – асфала софилинга қараб кетади, натижада ҳайвонлар даражасига тушиб қолади. Шаҳватини тийгани сайин фаришталарнинг олий мақомига кўтарилиб боради, натижада фаришталар уфқига етади”. Демак, инсон рўза тутиш орқали нафақат ўз таън-вужуди, балки қалбини поклаб, иймонини мустаҳкамлайди. Қолаверса, беҳожатлик билан хулқланади.  Бу инсон учун энг катта инъомдир.

Шунингдек юқоридаги таърифга эътибор беринг: “...нафс истакларидан имкон қадар тийилиш орқали, шаҳватлардан пок фаришталарга иқтидо қилишдир”. Инсон учун фариштларга иқтидо қилишдек бахт бўлмаса керак. Бу гуноҳсиз бўлган Аллоҳнинг фаришталари каби дуоингиз шаксиз мустажоб, жаннат сизга вожиб бўлади деганидир. Шундай экан, бу дамларни ғанимат билмоқ ва ундан фойдаланиб қолмоқ керак.

Шу алфозда аёлим билан бирма-бир ҳадисларни кўраётган эдик, аёлимнинг юзи ёришиб кетди ва бир ҳадисни кўрсатди. Яъни, Абдураҳмон ибн Авф розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган: “Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам) айтадилар: “Аёл киши беш вақт намозини ўқиса, бир ой Рамазон рўзасини тутса, фаржини сақласа ва эрга итоат қилса, унга “Жаннатнинг  қайси эшигидан хоҳласанг, киравер”, дейилади[2]. Тасаввур қилиб кўринг, жаннатнинг саккиз эшигининг хоҳлаганидан киравер дея лутф этилишини. Аслида яшашимиздан мақсад шу эмасми?!

Рамазон ойида рўза тутишнинг инсоннинг иймонига, тақвосига, соғлигига, руҳиятига ижобий таъсири ҳақида кўп гапириш мумкин. Аммо, бунинг асл фойдасини Аллоҳнинг ўзи билади.

Барчамизга эшик олдида кутиб туриш эмас, балки жаннатнинг хоҳлаган эшигидан кириш насиб қилсин (Амин). Барчангизга ойлар султони-моҳи Рамазон муборак бўлсин!

 

Умиджон Абдубаннаев,

Жаҳон иқтисодиёти ва дипломатия университети ўқитувчиси 

 

[1] Қуръони Карим маънолари таржимаси. Шайх Абдулазиз Мансур.

[2] Имом Аҳмад ривояти

Масжидларимизда Аллоҳнинг муқаддас Каломи хатм қилинмоқда. Бирин-кетин хатми Қуръонлар ҳам якунланиб бормоқда. Таровеҳ кечалари чинакам Қуръон байрами, маънавий зиёфатга айланмоқда. Хатмоналардаги уламоларнинг ваъзлари, дуолар ҳар бир иймон соҳибини Роббисига янада яқинлаштирмоқда.

Бугун 30-май, Рамазоннинг ғанимат ўтиб бораётган 25-кунларидир. Тошкент шаҳридаги иккита жоме масжидда бу кеча Қуръони Карим хатмонаси яъни, Каломуллоҳнинг сўнгги суралари ўқилиб, чин ихлос ила дуолар қилинади.

Бугун 30.05.2019 санасида Тошкент шаҳридаги қуйидаги масжидларда Қуръони Карим хатмонаси якунига етади: 

  1. “Имом Бухорий” жоме масжиди. (Олмазор тумани, 2-Чимбой  кўча, 1-уй. Телефон: +98 336-22-26, +90 116-03-33)

Имом-хатиб: Абдурашидов Садриддин

Қорилар: Алимов Аҳмадхон, Ғазиев Раҳматулло, Оқилов Хуршид, Қодиров Жалолиддин, Маҳкамов Зикруллоҳ, Қурбонов Исмоил, Камолов Абдулбасир, Эшонқулов Нурииймон. 

  1. “Убай ибн Каъб” (“Бўрижар”) жоме масжиди. (Чилонзор тумани, “Бўрижар” маҳалласи, Ал Хоразмий кўчаси, 63-уй. Тел:, +90 956-42-25, +97 725-31-32)

Имом-хатиб: Алихонов Мирзатилло

Қорилар: Каримов Даврон, Каримов Муҳаммадамин  

  1. “Омина”жоме масжиди. (Юнусобод тумани, Обод маҳалласи, Ўртасарой кўчаси 30 уй.  Тел. :+998 71 289 00 91, +97 753-46-05)

Имом-хатиб: Муҳиддинов Юсуф

Қорилар: Абдуҳамидов Абдулмажид, Сайфуддинов Абдуқодир, Қодиров Ёсинбек 

  1. “Абдулҳамид ҳожи” жоме масжиди. (Учтепа тумани, “Истироҳат” маҳалласи, Муаллим кўчаси 2-уй.  Тел.:+71 247 39 56, +94 407-20-09, +94 696 20-20)

Имом-хатиб: Азимов Жамолиддин

Қорилар: Раҳимқулов Зубайр, Маҳмудов Абдураҳмон, Хамидов Мирзо Улуғбек 

  1. “Тепа” жоме масжиди. (Манзил: Мирзо Улуғбек тумани, Ф.Хўжаев маҳалласи, Тепамасжид  кўчаси 2а-уй. Тел.: +71 262 00 61, +98 362-97-42, +97 442-32-52)

Имом-хатиб: Маматов Акбарали

Қорилар: Ҳошимов Асилхон, Мухтаров Шамсиддин 

Хатми Қуръондан кейинги дуолар мустажобдир. Рамазоннинг энг баракотли онларини қўлдан бой берманг, азизлар!

 

Ўзбекистон мусулмонлари идораси Масжидлар бўлими

 

 

 

Четверг, 30 Май 2019 00:00

Жаннат тўлови

Танловга!

Барчамиз нимадир харид қилиш учун бозорга борганмиз. Нарсаларнинг баҳоси уларнинг сифатига қараб белгиланиши барчамизга маълум. Масалан, сиз уй сотиб олмоқчисиз. Уйнинг қай даражада шинамлиги ва бошқа шарт-шароитига қараб унинг нархи белгиланади. Унинг шинамликлари ортгани сари баҳоси ҳам ошиб бораверади. Барча шарт-шароитларга эга бўлган уйларнинг баҳоси ўз-ўзидан бошқаларидан кескин фарқ қилади. Энди сиз сотиб олмоқчи бўлган уй жаннатда бўлсачи? Табиийки, унинг баҳоси ҳам сиз тўлашингиз мумкин бўлган энг олий “пул бирлиги” билан белгиланади.

Аслида, бу дунё биз учун жаннат томон юриб ўтиш йўли қилинган. Аллоҳ таоло биз учун белгилаб қўйган мажбуриятлар бироз ҳаракат ва озроқ машаққатни талаб қилади. Намоз ўқиш, ҳаж қилиш ва закотни адо этиш каби барча амалларда машаққат бўлмаганида жаннат ҳам бўлмаган бўларди. Ушбу машаққат бизнинг асл нафсимизга зид бўлган амални бажаришдан юзага келади. Масалан, инсоннинг нафсида мол-дунёни яхши кўриш бор. Нафсимиз мол-дунёни қўлимизда тутиб туришни, уни ҳеч кимга бермасликни талаб қилса шариат биздан унинг закотини беришни талаб этади. Шундай қилиб, биз нафсимизга зид бўлган амални бажариш билан савобни қўлга киритамиз ва жаннатнинг тўловини тўлаймиз. Худди шунингдек, рўза ҳам Аллоҳ таоло бизга белгилаган фарз амаллар орасида энг машаққатлироғи саналади. Чунки, унда нафсимизга зид бўлган бир эмас, бир нечта – ўзимиз хоҳлаганча таомланишдан сақланиш, жинсий эҳтиёждан тийилиш каби амалларни бажаришимизга тўғри келади. Шунинг учун ҳам Аллоҳ таоло барча ибодатлар банданинг ўзи учун эканлиги, фақатгина рўза У зот учун бўлиши ва рўзанинг мукофотинини Ўзи беришини ваъда қилган.

Юқорида уй сотиб олиш мисолини бесабаб келтириб ўтмадик. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам машҳур ҳадиси шарифда шундай марҳамат қиладилар: “Албатта, жаннатда Райён деб номланадиган эшик бор. Қиёмат куни ундан рўзадорлар киради, улардан бошқалар ундан кирмайди…” (Бухорий ривояти).  Демак, ким жаннатга Райён эшигидан киришни, у ердан ўзи учун қасрлар бунёд этишни истаса табиатига қанчалар зид бўлмасин рўза тутиши, у ердаги ховлиси қанчалар гўзал бўлишини истаса ушбу муборак ойда яхши амалларни кўпайтириши, бир сўз билан айтганда, фурсат борида сармоясини йиғиб жаннат тўловини тўлаб қўйиши лозим бўлади.

Ийсохон Яҳё тайёрлади

 

Top