Дунёда яхшиликларнинг тури кўп. Ана ўша яхшиликлар бошида ватан ҳимояси туради десак, муболаға бўлмайди. Бу ҳақида динимизда нималар дейилган?
Қуйида шу борада айтилган таълимотларни ўрганамиз.

عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيه وسَلَّم: «عَيْنَانِ لاَ تَمَسُّهُمَا النَّارُ أَبَدًا: عَيْنٌ بَاتَتْ تَكْلأُ الْمُسْلِمِينَ فِي سَبِيلِ الله، وَعَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ الله». رَوَاهُ أَبُو يَعْلَى هَذَا إِسْنَادٌ رِجَالُهُ ثِقَاتٌ.

Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Икки кўзни ҳаргиз (дўзах) ўти тутмайди: Аллоҳнинг йўлида мусулмонларни қўриқлаб тонг оттирган кўз ва Аллоҳдан қўрқиб йиғлаган кўз”, дедилар”.
Абу Яъло ривоят қилган. Ҳадис санадидаги кишилар ишончлидир.

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيه وسَلَّم يَقُولُ: «عَيْنَانِ لاَ تَمَسُّهُمَا النَّارُ: عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ، وَعَيْنٌ بَاتَتْ تَحْرُسُ في سَبيلِ اللهِ». رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ

Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитдим: “Икки кўзни дўзах ўти тутмайди: Аллоҳдан қўрқиб йиғлаган кўз ва Аллоҳнинг йўлида қўриқлаб тонг оттирган кўз”, дедилар”.
Термизий ривоят қилган.

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «أَلاَ أُنَبِّئُكُمْ بِلَيْلَةٍ أَفْضَلَ مِنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ حَارِسٌ حَرَسَ فِى أَرْضِ خَوْفٍ لَعَلَّهُ أَنْ لاَ يَرْجِعَ إِلَى أَهْلِهِ». رَوَاهُ الْحَاكِمُ وَ الْبَيْهَقِيُّ وَهُوَ صَحِيحٌ

Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Сизларга Лайлатул Қадрдан афзал кеча ҳақида хабар берайми?! У аҳлига қайтмаслик эҳтимоли бор, хавфли ерда посбонлик қилган қўриқчидир”, дедилар”.
Ҳоким ва Байҳақий ривоят қилган, саҳиҳ ҳадис.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَوْقِفُ سَاعَةٍ فِي سَبِيلِ اللهِ، خَيْرٌ مِنْ قِيَامِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ عِنْدَ الْحَجَرِ الأَسْوَدِ» رَوَاهُ ابْنُ حِبَّان وَالْبَيْهَقِيُّ وَهُوَ صَحِيحٌ

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Аллоҳнинг йўлида (ватанни қўриқлаб) бироз туриш Ҳажарул асваднинг ёнида Лайлатул Қадрни қоим қилишдан афзалдир”, дедилар”.
Ибн Ҳиббон ва Байҳақийлар ривоят қилган, саҳиҳ.
Мусулмонларнинг қонлари, обрўлари, юртлари, молларию жонларини сақлаш учун ухламай тонг оттирган кишига шундай улкан даража берилар экан.
Лайлатул Қадр кечасини қоим қилиб, ухламай, гарчи бу бедорлик Аллоҳнинг байти бўлмиш муқаддас Каъбадаги Ҳажарул асваднинг олдида бўлса ҳам, унинг фойда-савоби ўша одамнинг ўзига бўлади. Ватан сарҳадларини қўриқлашнинг фойдаси эса, кишининг ўзидан ошиб, кўпчиликка, жамиятга ҳам етади.
Якунда айтар сўзимиз Аллоҳ таоло жаннатмакон юртимизни тинч ва осуда айласин. Шу замин сарҳадларини кўз қорачиғидек қўриқлаб келаётган барча ватандошларимизни тану-жонларини саломат, қилаётган барча хайрли ишларида Яратган ёр ва мадодкор бўлсин!

Равшанбек домла ЎРИНБОЕВ
“Ҳазрати Билол” жоме масжиди имом-хатиби

Ғурбатда ғариб шодмон бўлмас эмиш
Эл анга шафиқу меҳрибон бўлмас эмиш
Олтин қафас ичра гар қизил гул битса
Булбулга тикондек ошиён бўлмас эмиш

Ҳазрат Навоийнинг ушбу сатрларидан ақлсиз, забонсиз бир булбул учун олтиндан қафас қилиб, ичига боғнинг энг зўр гулини қўйиб берса ҳам ўзининг туғилиб ўсган жойидаги тикончалик бўлмаслиги тушинилар экан. Дунёдаги энг ақллик мавжудот бўлган инсон учун Ватан ва унинг ҳимояси муқаддасдир. Инсон ўз ватанини севиб уни асраб авайлаши керак. Чунки улуғ алломаларимиз айтганларидек, Ватанни севмоқ иймондандир. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Маккадан Мадинага кўчиб кетаётганларида Макка шаҳрига қараб “Агар Макка мушриклари мени Маккадан чиқиб кетишга мажбур қилмаганларида эди, мен ўз ихтиёрим билан Маккани ташлаб кетмаган бўлар эдим” деганлар. Яна у зот Ватанни ҳимояси ҳақида шундай деганлар: “Икки кўзни (кўз эгаларини) дўзах ўти куйдирмайди. Бири Аллоҳдан қўрқиб ёш тўккан кўзни, иккинчиси Ватан ҳимоясида ухламай бедор бўлган кўзни”.

Ривоят: Салмон Форсий розияллоҳу анҳу Шураҳбийл исмли кишининг олдидан ўтдилар. Шураҳбийл ўша вақтда Форсларнинг бир қалъасини ҳимоя қилиб турган эди. Салмон Форсий розияллоҳу анҳу Шураҳбийлга айтдилар: Мен Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитганман: “Бир кун Ватан ҳимоясида бўлиш бир ой кундузи нафл рўза тутиб кечалари нафл ибодат қилгандан афзал” деганлар. Ушбу ҳадис ва ривоятлардан маълум бўладики Ватан ҳимояси ҳам ибодат саналади. Аллоҳга шукрлар бўлсинки жонажон Ватанимиз тинч, турмушимиз фаровон. Ушбу тинчликни ҳимоясида туну-кун тинмай хизмат қилаётганларнинг хурматлаш ва эъзозлашлик учун ҳар йили 14-январь санасини мамлакатимизда Ватан ҳимоячилари куни сифатида нишонланиши уларнинг кучига куч, ғайратига ғайрат қўшади.

Ватан тинчлигини ҳимоя қилишда хар бир одам ўз ҳиссасини қўшишлиги керак. Бунда ёшларимз илму-ҳунарлари билан, кексаларимиз дуолари ва ёшларга ибратли насиҳатлари билан тинчликни бардавом бўлишлигига хизмат қилишлари керак. Аллоҳ барчаларимизни она Ватанимизга бўлган муҳаббатимиз ва садоқатимизни бунданда мустаҳкам айласин.

Миркомил домла Ботиров,
Булоқбоши тумани бош имом-хатиби

Қуйида келтириладиган фикрлар, ҳикматлар ижтимоий тармоқлардаги турли саҳифалардан олиб таржима қилинган. Бундан ташқари саҳобаи киромлар, улуғ олимлар, Яқин Шарқ, Осиё, Европа ва Америка мутафаккирларининг бир қатор фикрлари ҳам берилган. 

*****

Авзоий раҳимаҳуллоҳ шундай деганлар: «Агар бировни ёмонлаётган кишини кўрсангиз, билингки, у киши «Мен ўша одамдан яхшироқман» деяётган бўлади».

*****

Хафалигингни онангдан яшир! Хурсанд бўладиган бўлсанг, онангнинг олдида хурсанд бўл! Чунки, сен ташвишингдан бир марта хафа бўлсанг, онанг минг марта сиқилади. Ютуқларингдан бир марта хурсанд бўлсанг, онанг минг марта севинади.

*****

Имом Аҳмад раҳимаҳуллоҳ шундай деганлар: «Ўттиз йилдан бери (устозим) Шофеийнинг ҳаққига дуо қилмасдан ва унинг учун истиғфор айтмасдан туриб уйқуга ётмадим».

«Ал-Калимут тоййиб»

*****

Оталик вазифасини бажариш қўлидан келмайдиган кимсанинг уйланиб, фарзанд кўришга ҳаққи йўқ.

“Тарих муҳрлаган сўзлар”

*****

Ёмон ниятли кимсалар, бир-бирларини ёқтирмасалар ҳам, ҳамжиҳат бўлиб, бир сафда турадилар. Аммо яхшиликка чорловчи даъватчилар тарқоқдирлар. Мана шу уларнинг заифликлари сиридир.

“Тарих муҳрлаган сўзлар”

*****

Яқинларнинг зарбаси ўта хатарлидир. Чунки у яқин масофадан келади.

“Тарих муҳрлаган сўзлар”

*****

Бахтли яшай десанг, (тортишув ва иккиюзламачилардан) узоқроқ яша.

“Тарих муҳрлаган сўзлар”

*****

Фикрлаш “касаллиги”нинг давоси йўқ. Ҳатто ухлаётганингда ҳам фикрлаган нарсаларингни тушда кўриб чиқасан.

“Тарих муҳрлаган сўзлар”

*****

Уларни рози қилиш учун характерингни ўзгартирма.

Уларни қизиқтириш учун овозингни ўзгартирма.

Уларга мос бўлиш учун асосингга зид иш қилма.

Уларни рози қилиш учун сунъийлашма.

Аллоҳ таоло сенга ўзингга хос характер, овоз, тузилиш берган. Ўзлигингни йўқотма.

“Тарих муҳрлаган сўзлар”

Интернет материалларидан тўплаб, таржима қилувчи

Нозимжон Иминжонов

Ҳудҳуд бир умматнинг мусулмон бўлишига сабабчи бўлди.

Қуръони Каримнинг Намл сурасида Сулаймон алайҳиссалом билан Ҳудҳуд номли қуш ўртасида бўлиб ўтган суҳбат келтирилган. Ўша суҳбатда Ҳудҳуд Сабаъ мамлакати, ўша мамлакатга бир аёл маликалик қилиши, малика ўз қавми билан Қуёшга сиғинаётгани ҳақида хабар келтиради. Сулаймон алайҳиссалом Ҳудҳуд орқали ўша маликага бир мактуб юборадилар. Мактубда  «Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм. Менга қарши бош кўтармай, таслим бўлган ҳолингизда келинг» деб ёзилган эди. Мактубни ўқиган малика ўз аёнлари билан маслаҳатлашади. Аёнлар унга истаган ишини қилишини, нима деб буйруқ берса, улар шунга рози бўлишларини айтадилар. Малика Сулаймон алайҳиссаломга ҳадя юбориб, натижаси нима бўлишини кутади. Элчи Сулаймон алайҳиссаломнинг ҳузурларига келганида, у зот: «Сизлар менга мол-дунё ила мадад бермоқчимисиз?! Бас, Аллоҳ менга берган нарса сизга берган нарсадан яхшидир. Аммо сизлар ҳадяларингиз билан қувонурсиз. (Эй элчи!) Сен уларга қайтиб бор. Бас, албатта, Биз улар бас кела олмайдиган қўшин ила борурмиз ва у ердан уларни хору зор ҳолларида чиқарурмиз» дейдилар. Кейин малика Сулаймон алайҳиссаломнинг олдиларига қўшини билан келишга қарор қилади. Малика келгунича унинг Сабаъдаги тахти ўзидан олдин олиб келиб қўйилади. У келиб тахтини кўради-да «Худди ўшанинг ўзи» дейди. Кейин унга саройга кириши айтилганда, у биллурдан силлиқ қилиб ясалган саройга киради ва «Эй Роббим, албатта, мен ўзимга зулм қилиб юрган эканман, Сулаймон ила оламларнинг Робби– Аллоҳга мусулмон бўлдим!» деб айтади.

Шу тариқа Ҳудҳуд бир мамлакат аҳолисининг мусулмон бўлишига сабабчи бўлади.

Чумоли қўшин йўлини ўзгартириб қўйди.

Қуръони Каримнинг Намл сурасида Сулаймон алайҳиссалом билан чумоли қиссаси келтирилган. Аллоҳ таоло Сулаймон алайҳиссаломга турли жонзотлар билан гаплаша олиш қобилиятини ато этган. Бир куни Сулаймон алайҳиссалом жин, инс ва қушлардан иборат ўз қўшинлари билан урушга кетаётганларида йўлдан чумолилар водийси чиқиб қолади. У зот бир чумолининг ўз қабиласига  «Эй чумолилар, масканларингга киринглар, Сулаймон ва унинг аскарлари сизларни билмасдан эзиб юбормасинлар», деган гапини эшитадилар. Унинг гапини эшитиб табассум қиладилар ва қўшинга йўлни ўзгартириб, чумолилар водийсидан узоқлашишни амр этадилар. Шу билан чумолилар жамоаси ҳалокатдан қутулиб қолади.

Қарға инсониятга дафн қилишни ўргатди.

Қуръони Каримнинг Моида сурасида Қобил ва Ҳобил қиссаси келтирилган. Улар икковлари қурбонлик қилишганда, Ҳобилнинг қурбонлиги қабул қилиниб, Қобилники қабул қилинмайди. Бундан ғазабланган Қобил укаси Ҳобилни ўлдиради. Шундай қилиб, ер юзидаги илк жиноят инсонни ўлдириш, қотиллик бўлиб, Одам алайҳиссаломнинг шу икки ўғиллари ўртасида содир бўлди. Бу жиноятга Иблиснинг васвасаси, ҳасад, гина, адоват сабаб бўлган эди. Кейин Қобил қилган ишига надомат қилиб, энди нима қилсам экан деб ўтирганда, Аллоҳ таоло унга укасини қандай дафн этишни ўргатиши учун қарғани юборади.

Балиқ пайғамбарни қутқарди.

Юнус алайҳиссалом қавмларидан ғазабланиб, Найнаво қишлоғидан чиқиб кетадилар. Йўлда бир қавмга йўлиқиб, улар билан бирга кемага минадилар. Кема денгиз ўртасига етганда, бир томонга оға бошлайди. Кемадагилар нима қилишни ўйлаб-ўйлаб, охири бир кишини денгизга улоқтириш керак деган қарорга келадилар. Денгизга улоқтириладиган шахсни аниқлаш учун қуръа ташлашади. Қуръа Юнус алайҳиссаломга чиқади. Улар Юнус алайҳиссаломнинг яхши, солиҳ инсон эканликларини кўриб, шундай яхши одамни денгизга отамизми, келинглар, яна қуръа ташлаб кўрайлик дейишади. Бу сафар ҳам қуръа Юнус алайҳиссаломга чиқади. Учинчи сафар ташлаганларида ҳам шундай бўлади. Охири улар у кишини денгизга отишади.

Аллоҳ таоло у кишини ютиб юбориши учун бир катта балиқни юборади. Юнус алайҳиссалом балиқнинг қорнига тушганда, “Вафот этдимммикин” деб ўйлайдилар. Қарасалар, оёқ-қўллари ишлаяпти, ҳеч қаерлари синмаган, зарар ҳам етмаган. Дарҳол Аллоҳ таолога сажда қилиб, шукр келтирадилар ва тинмай тасбеҳ айтадилар. Шу тарзда балиқ қорнида Аллоҳ хоҳлаганича муддат турадилар. Бу муддат давомида “Сендан ўзга Илоҳ йўқ, Сен поксан, албатта, мен золимлардан бўлдим”, деб нидо қилдилар. Кейин Аллоҳ таолонинг амри билан балиқ у кишини бир қирғоққа отади. Аллоҳ таоло оятда бундай деган: “Агар у кўп тасбиҳ айтгувчилардан бўлмаганида эди. Унинг қорнида қайта тирилтирадиган кунгача қолиб кетар эди”.

Ҳа, балиқ у кишини ейиш, ўлдириш учун эмас, балки қутқариш учун ютиб юборган эди. Шу тарзда Аллоҳ таоло у кишини денгизга ғарқ бўлишдан ва ғамдан қутқарди.  

Фил Каъбани бузишдан бош тортди. 

Яман волийси Абраҳа бир каниса қурдиради ва барча араблар Каъбани эмас, ўша канисани тавоф қилишларини истайди. Араблар бундан бош тортиб, асло қиблани ўзгартирмасликларини айтишади. Бундан ғазабланган Абраҳа Каъбани бузишга қарор қилади ва катта қўшин билан Макка сари йўлга тушади. Қўшиннинг энг олдида Маҳмуд исмли катта фил ҳам бор эди. Ушбу фил Маккага юришдан бош тортади. Абраҳа уни қаттиқ уради. Фил барибир юрмайди. Яман томонга юзини бурсалар, югуриб юра бошлайди. Аммо Маккага юришга ундасалар, тўхтаб олар эди. Шу пайт бир тўда Абобил номли қушлар келади. Ҳар бир қуш икки чангалида ва тумшуғида сопол тошчалар олиб келиб, Абраҳа ва унинг қўшини устидан ота бошлайди. Кўп ўтмай Абраҳа ва унинг аскарлари ҳалок бўлади. Бу қисса Қуръони Каримдаги Фил сурасида баён қилинган.   

Аллоҳ таоло ушбу сурада бундай деган:

“Роббинг фил соҳибларини қандоқ қилганини билмадингми? Уларнинг макру ҳийласини зое кетказмадими? Ва уларнинг устига тўп-тўп қушларни юбормадими? Лойдан пиширилган тошларни отадиганларни? Бас, уларни қурт еб ташлаган ўсимликка ўхшатиб юбормадими?”

Азизлар! Ўзингиз гувоҳи бўлганингиздек, Аллоҳнинг амрига барча жонзотлар итоат қилишади. Бунинг айрим мисоллари юқорида кўриб чиқдик. Аммо барча жонзотлардан мукаррам ва ҳурматли қилиб яратилган инсон баъзида бандалигини унутиб, ҳою ҳавас ва нафсининг истаклари кетидан юради. Ибодатларда сусткашликка йўл қўяди.

Аллоҳ таоло барчамизни Ўзининг ҳидоятидан айирмасин!

Нозимжон Иминжонов тайёрлади