muslim.uz
Тинчлик афзалми ёки саломатлик?
Тинчлик бу – жамиятдаги ҳар бир шахс хотиржамликни ҳис қилиши ва ҳаётига таҳдид соладиган ҳар қандай хавф-хатардан эмин бўлишидир.
Аллоҳ таоло Қуръони каримда тавҳиддан тинчликни муқаддам қилди. Иброҳим алайҳиссалом Аллоҳга дуо қилар экан, аввало, тинчликни, сўнгра тавҳидни сўрадилар: «(Эй, Муҳаммад!) Эсланг, Иброҳим айтган эди: Эй, Раббим! Бу шаҳарни (яъни, Маккани) тинч қилгин, мени ва авлодларимни санамларга сиғинишдан йироқ қилгин!» (Иброҳим сураси, 35-оят).
Юсуф алайҳиссалом ота-онасидан Мисрда тинчлик қарор топгандан сўнг унга киришини сўрадилар: «Бас, (шаҳар ташқарисида чодирда кутаётган) Юсуфнинг ҳузурига кирганларида, у ота-онасини ўз бағрига босди ва “иншоаллоҳ, Мисрга тинч-омон киргайсиз”, – деди» (Юсуф сураси, 99-оят).
Мусо алайҳиссалом қўрққан пайтларида, Аллоҳ таоло у зотнинг қалбига таскин бериб, тинч ва хавф-хатардан холи экани ҳақида хабар берди: «Асойингни (ерга) ташла! Бас, қачонки, (Мусо) уни илондек қимирлаётганини кўргач, ортига қарамай қочди. (Унга дейилди:) Эй, Мусо, қайт ва қўрқма! Зеро, сен (хавфу хатардан) омонликдаги кишилардандирсан» (Қасас сураси, 31-оят).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Маккани фатҳ этганда, унинг аҳлига раҳм-шафқат кўрсатиб, мусулмонлардан уларга тинчлик-омонлик етишининг хабарини бердилар. Оламларга раҳмат этиб юборилган зот: “Кимки Абу Суфённинг ҳовлисига кирса у омонда, кимки қуролини ташласа у омонда, кимки масжидга кирса у омонда”, дедилар.
Барча Пайғамбарлар алайҳимуссалом Аллоҳнинг динини халкка етказишлари, бошқа пайтлардан кўра тинчлик ҳукм сурган вақтда, кўпроқ самара берди.
Ҳудайбия сулҳида Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бир минг беш юз саҳоба бор эди. Макка аҳли билан тинчлик сулҳи битилди. Унинг бандида ўн йил урушмаслик, инсонлар шу муддат ичида бир-бирларидан омонда бўлишлари қайд этилган эди. Тинчлик сулҳидан кейин жуда кўп инсонлар Ислом динини қабул қилди. Орадан икки йил ўтиб маккаликлар аҳдномани буздилар. Макка фатҳида Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам билан ўн минг саҳоба бордилар.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳудайбия сулҳида Макка мушриклари қўйган барча инжиқ талабларни, гарчи бу ўзлари ва саҳобаи киромларга оғир ботса ҳам қабул қилдилар. Чунки бу тинчлик сулҳи эди. Бунда Исломнинг асосий мақсади бўлган ўн йил урушмаслик битими қайд этилган эди.
Тинчлик неъмати сиҳат-саломатлик неъматидан ҳам улуғроқдир. Имом Розий раҳматуллоҳи алайҳ айтадилар: Бир олимдан: “Тинчлик афзалми ёки сиҳат-саломатликми?” деб сўрадилар. Олим: “Тинчлик афзал”, деб жавоб берди. Бунинг далили: “Агар бир қўй оёғини синдириб олса, бир оз вақт ўтиб, соғайиб яна ўтлай бошлайди. Агар қўйни бир жойга боғлаб, унга яқин жойга бўрини ҳам боғлаб қўйилса, у ейиш-ичишдан буткул тўхтайди, ўлгунича оғзига бир дона ўт ҳам олмайди”.
Авазхўжа БАҲРОМОВ,
Тошкент вилояти “Холмуҳаммад ота” жоме масжиди имом-хатиби
Зиён кўрувчилардан бўлманг!
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Сизлардан олдин ўтган халқлар орасидан жароҳатли бир киши қийналганида, пичоқ билан қўлини кесиб, қонсизликдан ўлди. Аллоҳ таоло: "Ушбу бандам ўз жонини чиқаришга уринди. Мен жаннатни унга ҳаром қилдим", деди», деганлар (Имом Бухорий).
Қуръони каримда: «Дарҳақиқат, (Биз) Одам фарзандларини (азиз ва) мукаррам қилдик...» (Исро, 70), дея марҳамат қилинади. Шундай экан, ҳеч бир инсон ўзига ҳам, атрофидаги кишиларга ҳам жабр қилиши ва озор етказиши мумкин эмас. Кишининг ўз жонига қасд қилиши улкан гуноҳдир. Ибн Сирин раҳматуллоҳи алайҳ: “Ўзини ҳалокатга ташлаш Аллоҳ таолонинг раҳматидан умидсизлик белгисидир”, дейди. Қуръони каримда: “...ўзларингизни (бир-бирингизни ноҳақ) ўлдирмангиз! Албатта, Аллоҳ сизларга раҳм-шафқатлидир" (Нисо, 29), дейилган.
Ўз жонига қасд қилиш Аллоҳ таолонинг қазою қадарига рози бўлмасликдир. Ҳадисларда, ким ўзини нима билан ўлдирса, дўзаҳда у шу нарса билан азобланиши баён қилинган.
Пайғамбаримиз алайҳиссалом бизларни огоҳлантириб, бундай деганлар: "Аллоҳ таоло хоҳласа, ширк келтирган ва қасддан бир мўминни ўлдирган одамнинг гуноҳидан бошқа ҳамма гуноҳларни кечади" (Абу Довуд ва Насаий).
Бундан ширкка кетган, ўзига зулм қилган ёки бошқа бировни ўлдирганлардан узр қабул қилинмаслиги маълум бўлади. Ҳатто бундай ишларни ўйлаб, қасдланиш ҳам гуноҳ. Ҳаёт синовларига бардош беролмай, ўзини ўлдиришга уринишни уламолар Аллоҳ таолога исён қилиш деганлар. Хабарларда уларнинг охиратда оғир азобларга йўлиқиши айтилган.
Жозиба ЖАМИЛОВА
Янги масжид иш бошлади
Сурхондарё вилояти Шўрчи туманидаги масжидлар сони яна биттага кўпайгани ҳақида олдинроқ хабар берган эдик. Мазкур хабарда тумандаги “Толли ота” жоме масжиди Сурхондарё вилояти Адлия бошқармасидан рўйхатдан ўтказилиб, Ўзбекистон мусулмонлари идораси томонидан мазкур масжид иш бошлаши тўғрисида маълумот берилган эди.
Ўтган жума, 8 декабрь куни эса айнан шу “Толли ота” жоме масжидининг очилиш маросими бўлиб ўтди. Ушбу мўъжазгина жоме Ўзбекистон Республикаси Конституцияси қабул қилинганининг 25 йиллик тўйига муносиб тўёна бўлди. Шу муносабат билан масжидда шукрона дастурхони ёзилди. Ушбу тадбирда диний идора масжидлар бўлими масъул ходими Исҳоқжон домла Бегматов, Сурхондарё вилояти бош имом-хатиби Алиакбар домла Сайфиддинов, вилоятдаги мутасаддилар ва кўплаб намозхонлар иштирок этишди.
Тадбир байрамона кайфиятда ўтди. Унда Исҳоқжон домла Бегматов сўзга чиқиб, тадбир иштирокчиларини қўшалоқ хурсандчиликлар, яъни Бош Қомусимиз қабул қилинганининг 25 йиллик тўйи ва “Толли ота” жоме масжиди очилиши билан табриклаб, муфтий Усмонхон Алимов ҳазратларининг масжид қавмига салом ва табрикларини етказди.
Шундан сўнг барча жума намозини ўқиш учун масжид хонақосига таклиф этилди. Жума намозидан кейин дуога қўл очилиб, мана шундай буюк неъматлар ила юртимизни, халқимизни сийлаётган Яратган Парвардигорга ҳамду сано айтилиб, юртимизда бўлаётган улкан ўзгаришлар асосчиси бўлмиш Давлатимиз раҳбари, уларнинг ёнларида диний соҳада суянчиқ ва кўмакчи бўлиб турган муфтий ҳазратлари, меҳнаткаш халқимиз ва мўмин-мусулмонларимиз ҳақига дуолар қилинди.
Яна бир бор янги масжид муборак бўлсин.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати
Болаларга қувонч улашиб…
Куни кеча Тошкент вилояти Чирчиқ шаҳридаги 14-сонли “Меҳрибонлик уйи”да Тошкент вилояти бош имом-хатиби Хайрулла Турматов ташаббуси билан Республикамиз Конституциясининг 25 йиллиги ҳамда мавлидун Набий ойига бағишланган хайрия тадбири ташкил этилди. Меҳрибонлик уйи тарбияланувчиларига Чирчиқ шаҳри бош имом-хатиби ҳамда масжидларнинг имом-хатиблари байрамона дастурхон безатишди.
Хайрулла домла болажонларни Конституция ҳамда мавлид билан муборакбод этиб, илиқ тилакларини билдириб, ҳақларига хайрли дуолар қилди. Байрам совғасиз бўлмаганидек, Тошкент вилояти вакиллиги болажонлар мутолаа қилиб, билимларини оширсин дея Меҳрибонлик уйи кутубхонасига китоблар туҳфа қилди. Болажонлар байрам тадбири ва совғалар учун миннатдорчилик билдирдилар.
Меҳрга ташна қалблар ўзлари учун ташкил этилган тантана сабаб шодликка тўлган бўлса, тадбир ташкилотчиларининг қалби болаларнинг кўзларидаги беғубор қувончни кўриб, ўзгача шукуҳга тўлди.
ЎМИ матбуот хизмати
Ватанга муҳаббат – муқаддас туйғу
Ватан – ота-боболарнинг покиза хоклари ила шарафланган маскан. Улуғ донишмандлар айтганидек: «Ватан бир боғдир, Ватаннинг содиқ фарзандлари бу боғни ўз юрак қонлари ила суғормаклари даркор...».
Озод ва обод Ватанда ўсаётган, қалби пок ҳис-туйғуларга тўла ёшларнинг орзулари бир олам. Ватанга муҳаббат, ота-онага, эл-юртга беминнат хизмат қилиш, уларнинг олдидаги фарзандлик бурчини сидқидилдан адо этиш ўша орзуларнинг энг улуғларидан саналади. Бу орзуга эришиш учун инсон болаликдан бошлаб ўз олдига аниқ мақсад қўйиб, зарур билим, кўникма ва ҳунарларни эгалламоғи, жисмонан бақувват, руҳан соғлом бўлмоғи лозим.
Буюк орзулар катта куч-қувватни, ирода, сабру матонат ва шижоатни талаб этади. Ана шу ғоят оғир ва мураккаб йўлда Ватанга муҳаббат ҳисси биз ёшларга беқиёс қувват бахш этади. Биринчи Президентимиз Ислом Каримов айтганидек, «Тарих ҳақиқати шуни кўрсатадики, томирида миллий ғурур, Ватан ишқи жўш урган одамгина буюк ишларга қодир бўлади».
Дарҳақиқат, ўз Ватанига хизмат қилиб ўтган фарзандлар ҳар бир миллатда эсланиб, ўз миллатнинг қахрамонлари сифатида мадҳ қилиниб, хотираси эъзозланиб келинади.
Ватанга муҳаббат оддий инсонларга ҳам улкан куч-қудрат, азм-у шижоат бахш этиб, уларни тенгсиз жасоратларга ундаганига гувоҳ бўламиз. Масалан, ҳаммамиз яхши биладиган Широқ ҳақидаги ривоятни эсга олайлик. У – оддий чўпон. Унинг ҳарбий қурол-яроғи ҳам, аскари ҳам йўқ. Фақат қалбида ўз Ватанига чексиз муҳаббати бор, холос. Ана шу буюк туйғу уни она юртига тиш-тирноғигача қуролланиб, мўри малахдек ёпирилиб келаётган сонсиз-саноқсиз ёвга қарши якка-ю ёлғиз курашга чиқишга чорлайди. Широқ ўзининг душман қўлида ўлишини олдиндан билади. Лекин бу ўлим халқининг энг улуғ мақсади – Ватан озодлиги, унинг ҳимояси йўлидаги шарафли ўлим экани боис ушбу йўлни танлайди. Широқ ўз жони эвазига қанча-қанча юртдошларини ўлимдан, ёвга қул бўлишдан, шаҳар-қишлоқларни эса вайронагарчилик, талон-тарождан сақлаб қолади. Яна бир муҳим томони, у ўз қаҳрамонлиги орқали ҳеч қачон унинг халқини енгиб бўлмаслигини, халқнинг мард фарзандлари бунга асло йўл қўймаслигини исботлайди. Шунинг учун ҳам Шайх Муҳаммад Ғаззолий: “Башар ўз ерига, гарчи, у тап-тақир саҳро бўлса ҳам қаттиқ боғланади. Ватанни севиш инсон руҳиятидаги асл табиатдир. Ушбу табиат ватанда яшашда ҳузур-ҳаловат, ундан узоқ бўлинганда соғинч, ҳужум қилинганда мудофаа ва камситилганда ғазаб ҳисларини пайдо қилади”, деган.
Халқнинг тинч ва осуда ҳаёти, бахт-у саодати мард ва баҳодир фарзандларнинг садоқатига, жасоратига боғлиқ. Жаҳондаги ҳар бир ота-она, ҳар бир халқ катта умидлар билан фарзанд ўстирар экан, уларнинг аввало мард ва ботир, ўз уйи ва юртини ҳимоя этишга қодир инсонлар бўлиб вояга етишини истайди. Дунё халқларининг эртаклари, қўшиқ ва достонларига, оналар томонидан айтиладиган аллаларига эътибор берадиган бўлсак, уларда мардлик ва қаҳрамонлик асосий мавзу эканига ишонч ҳосил қиламиз. Масалан, бизнинг миллий достонларимиз қаҳрамонлари Алпомиш, Гўрўғли, Аваз баҳодир, Фарҳод каби алп паҳлавонлар дунёдаги кўпгина халқлар учун мардлик ва ботирлик тимсолига айланган. Оналаримизнинг аллаларида қадим-қадим замонлардан бошлаб ўғил болалар «арслоним», «паҳлавоним», деган сўзлар билан эъзозланган. «Уч-оғайни ботирлар», «Семурғ ва Бунёд», «Тохир ва Зуҳра» каби эртакларимизда, «Алпомиш», «Гўрўғли», «Кунтуғмиш» сингари достонларимизда мардлик ва эзгулик энг юксак инсоний фазилат сифатида куйланади. Буларнинг барчаси халқимиз учун фарзандларини ҳеч нарсадан қўрқмайдиган, ота-онаси, оиласи, эл юртининг шон-у шарафи, обрў-эътиборини сақлаш йўлида ҳамма нарсага қодир инсонлар қилиб тарбиялаш энг буюк, мақсад болиб келаётганидан далолат беради. Шу руҳда тарбия топган Алп Эртўнға (Афросиёб), Темур Малик, Жалолиддин Мангуберди, Амир Темур каби кўплаб аждодларимиз ўз Ватанини муносиб ҳимоя қилишга қодир эканини исботлаб берган. Ҳеч шубҳасиз, шундай улуғ зотларнинг шонли ҳаётлари биз авлодлар учун мардлик ва Ватанга садоқат намунаси бўлиб хизмат қилади. Биринчи Президентимиз Ислом Каримов эл-юртимизнинг бой мероси, жумладан, «Алпомиш» достонининг ёш авлод тарбиясидаги беқиёс аҳамиятини таъкидлаб, қуйидаги фикрларни билдирган эди: «Халқимизнинг енгилмас баҳодири – Алпомиш тимсолида биз Ватанимизни ёмон кўзлардан, бало-қазолардан асрашга қодир, керак бўлса, бу йўлда жонини ҳам фидо қилишга тайёр азамат ўғлонларимиз – бугунги алпомишларнинг маънавий қиёфасини кўрамиз». Биз, ёш авлод ушбу юксак ишончни оқлаш учун халқимиз хизматига доимо тайёр бўлмоғимиз зарур.
Бугунги нотинч ва мураккаб замонда юртимиздаги тинчлик ва барқарорликни сақлаш, халқ фаравонлигини таъминлаш жуда катта меҳнат ва масъулиятни талаб қилади. Бунинг учун ҳар бир юрт фарзанди ўзини шу юрт тақдирига дахлдор эканини қалбан хис қилган ҳолда ўз вазифасини адо қилмоғи лозим. Зеро, Ватанга хизмат шу юрт фарзандиман деган ҳар бир ўғил-қиз учун олий саодатдир.
Музаффархон ЖАЛОЛХОНОВ,
Имом Фахриддин ар-Розий номидаги ўрта махсус ислом билим юрти талабаси