Инсоният тарихини ўқисак, барча асрларда ва маконларда турли хил урушлар бўлиб ўтганига гувоҳ бўламиз. Ҳайрон қоладиган томони шуки, инсоният тараққиёт зинасидан кўтарилиб боргани сари, ер-ҳудудларини кенгайтириш, кучсиз давлатларни мустамлака қилиш ва ўзгаларнинг бойликларини ўзлаштириш мақсадида уларнинг маҳорати ҳам ошиб, қурол-яроғи ва вайрон қилиш усуллари ўзгариб, такомиллашиб борган.

Ислом динимизнинг қанчалар улуғ дин экани унинг ўз номига муносиб тинчлик дини эканида намоён бўлади. Ислом дини инсониятни барча соҳада, жумладан, илм, ахлоқ, иқтисод, маданият, ижтимоий ва сиёсий жабҳада энг олий даражага олиб чиқди. Ислом – тинчлик дини. У урушдан кўра тинчликни устун қўядиган дин.

Қуръони каримда тақводор мўминлар мурувватли, шафқатли, муросали, ўзаро тинчликда ҳаёт кечирадиган бандалар васфи билан васф қилинган:

وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا

“Раҳмоннинг (суюкли) бандалари ерда камтарона юрадиган, жоҳил кимсалар (бемаъни) сўз қотганда «Саломатлик бўлсин!» деб жавоб қиладиган кишилардир” (Фурқон сураси, 63-оят)

Аллоҳ таолонинг гўзал исмларидан бири ҳам “Салом”, яъни, тинчлик бахш этувчидир.

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ …

“У шундай Аллоҳдирки, Ундан ўзга илоҳ йўқдир. (У) Подшоҳ, (барча айб-нуқсонлардан) Пок, (бандаларига) тинчлик бахш этувчи, Омонлик берувчидир. …” (Ҳашр сураси, 23-оят).

Аллоҳ таолонинг тақводор бандаларига розилик сўзи ҳам салом яъни, тинчлик-омонлик сўзидир.

وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى

 “Ҳидоятга эргашганларга салом (омонлик) бўлур” (Тоҳа сураси, 47-оят).

Мусулмон кишиларнинг ўзаро кўришиши ҳам саломдир. Яъни, бир бирига тинчлик сўраб дуо қилишдир.

وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآَيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ …

“Ҳузурингизга оятларимизга имон келтираётганлар келганларида, айтинг: “Сизларга салом (саломатлик)!..” (Анъом сураси, 54-оят).

Ҳар бир мусулмон намоз ўқиётиб ташаҳҳудда тинчлик сўраб қуйидагича дуо қилади:

“Эй Набий, сизга салом (тинчлик-омонлик), Аллоҳнинг раҳмати ва баракоти бўлсин!. Бизга ҳам салом (тинчлик-омонлик), Аллоҳнинг раҳмати ва баракоти бўлсин!”.

Сўнгра ҳар бир намозхон намозини салом бериш (яъни, тинчлик-омонлик сўраб дуо қилиш) билан тамомлайди.

Мусулмон уммати пайғамбарига салавоту саломлар (яъни, тинчлик-омонлик) билан дуо қилишади:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا

“Эй, мўминлар! (Сизлар ҳам) унга салавот ва салом айтингиз! (Аҳзоб сураси, 56-оят).

Динимизда ўзга кимсанинг уйига келган киши ҳам салом беришга, яъни, уй аҳлига тинчлик-омонлик сўраб дуо қилишга буюрилган:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

“Эй, имон келтирганлар! Ўз уйларингиздан ўзга уйларга то изн сўрамагунингизча ва эгаларига салом бермагунингизча кирмангиз! Мана шу сизлар учун яхшидир. Зора, (бу гапдан) эслатма олсангиз” (Нур сураси, 27-оят).

Охиратдаги мўминларнинг диёри ҳам Дорус-саломдир, яъни, тинчлик диёридир.

لَهُمْ دَارُ السَّلَامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ

“Улар учун Парвардигорлари ҳузурида тинчлик диёри (жаннат) бордир” (Анъом сураси, 127-оят)

Ислом дини аввал бошданоқ динга гўзал мавъиза ила даъват қилган. У халқларни тинчликка чақирган. Мушриклар ва диннинг душманлари эса урушдан бошқа нарсани исташмаган. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам эса уларнинг азиятларига сабр қилганлар. Мушрикларнинг туғёни ва адовати зиёда бўлиб бораверган. Шу сабабдан мусулмонлар билан мушриклар ўртасида баъзи урушлар бўлиб ўтган. Мусулмонлар бу урушларда динининг кўрсатмасига кўра ўзларининг жонлари, ақидалари ва тинчликка чақирувчи динларини ҳимоя қилиб урушганлар. Агар уруш қилишдан ўзга чора қолмаган бўлса, Ислом дини мусулмонларни кучли бўлишга, тахт туришга буюрган:

وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ …

“Улар учун имконингиз борича (ҳарбий) куч ва отлиқ бўлинмаларни тайёрлаб қўйингиз! Бу билан Аллоҳнинг ва ўзингизнинг душманингизни қўрқувга солган бўлурсиз” (Анфол сураси, 60-оят).

Ислом дини кириб борган ҳудудлар аҳолисига ўз динларида қолиш учун имкон берган. Уларни Исломга мажбуран киритмаган. Аллоҳ таоло пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламга шундай хитоб қилган:

لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُسَيْطِرٍ

“Уларнинг устидан зўравонлик билан ҳукм юргизувчи эмассиз” (Ғошия сураси, 22-оят).

ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ … 

“(Эй, Муҳаммад!) Раббингизнинг йўли (дини)га ҳикмат ва чиройли насиҳат билан даъват этинг! Улар билан энг гўзал услубда мунозара қилинг!” (Наҳл сураси, 125-оят).

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ва у зотнинг саҳобалари йигирма йил Қурайшдан азият чекдилар. Макка фатҳ бўлганида Пайғамбар алайҳиссалом Қурайш қабиласига қараб: “Сизларга нима қилишимни биласизларми?” деб сўрадилар. Улар: “Сиздан фақат яхшилик умид қиламиз, сиз олийжаноб инсонсиз, олийжаноб инсоннинг фарзандисиз”, дейишди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Бораверинглар, сизлар озодсизлар”, дедилар (Ас-Сийра ан-Набавийя. Ибн Ҳишом).

Хулоса қилиб айтганда, динимиз тамомила тинчлик дини экан.

Қудратуллоҳ СИДИҚМЕТОВ,

“Аҳмаджон қори” жоме масжиди имом-ноиби

Ҳажга боришни орзу қилиб, Маккаи мукарама ва Мадинаи мунавварага қадами етишини дилига тугиб олган, ҳажга борувчилар рўйхатига киритилган куниданоқ қалбларидаги муҳаббати янада зиёда бўлиб кучли ҳаяжон билан улуғ ибодатга тайёрланиб, кеча-ю кундуз зикр билан машғул бўлган ихлоси чексиз ватандошларимизнинг биринчи гуруҳи ўтирган ҳаво лайнери бугун тонгда Саудия Арабистонига қараб учиб кетди.

Бир неча кун бурун Саудияга етиб борган ишчи гуруҳи ҳожиларимизни кутиб олиш учун барча зарурий чораларни кўриб қўйганлар. Ҳожиларимизга ҳашаматли меҳмонхона, энг қулай шароитлар, истеъмоллари учун турли вақтларда тайёрланадиган покиза ва лаззатли таомлар, борадиган манзилларига етказиб қўйувчи салқин автобуслар, ўзини роҳатсиз сезиб қолгудек бўлганларга малакали тиббий хизматлар, борингки, уларнинг нима эҳтиёжи бўладиган бўлса, ҳаммаси аъло даражада муҳайё қилинган.

Ўзбекистонлик ҳожиларга шундай шароитлар муҳайё қилинганки, улар ҳеч нарсага чалғимайди, ҳеч нарса ҳақида ўйламайди, ҳеч нарсадан хавотирга тушмайди, фақат ибодат қилади, ибодатнинг лаззатини ҳис қилади. Ҳаж  амалини бу қадар қулай шароитларда бажариш не-не шавкатли зотларнинг орзуси бўлиб келганини тасаввур қилишнинг ўзиёқ бизнинг ватандошларимизнинг толеи қанчалик баландлигига далолат қилади.

Самолётга чиқаётган чоқдаги нуроний отахону онахонларнинг қалбларидаги ҳаяжонни, кўзларидаги севинч ёшларини кўриб. тилларидаги дуоларини эшитган ҳар бир киши тўлқинланиб кетади. Юртимизнинг  тинчлиги, юртбошимизнинг омонлиги, ғайрат-шижоати, элимизнинг маъмурлиги астойдил кўнгилдан келаётган дуолар шарофатдиндир деб севинади. Уларнинг муқаддас маконларга эсон-омон бориб, ҳаж ибодатларини бекам-у кўст бажариб, Ватанимизга ёруғ юз билан юзларидан таралиб турган ибодат нурлари янада барқ уриб қайтиб келишларини тилаб қолади.

Ҳожиларимизни – отахон-у онахонларимизни, ака-укаларимизни, опа-сингилларимизни ўз бағрига жойлаб ҳавога кўтарилган улкан ҳаво лайнерининг ортидан қараб, қўлларимизни дуога очиб уларнинг ҳаққига дуолар қилиб қолдик: Йўлларингиз очиқ ва ойдин, ибодатларингиз мақбулу манзур бўлсин! Ҳажингиз муборак, азиз юртдошлар!

ЎМИ Матбуот хизмати

Ўз жонига қасд қилиш – бу гуноҳга қўл уриш, одатда, Аллоҳнинг тақдирига норози бўладиган, чексиз илоҳий неъматларга ношукрлик қиладиган, дунё имтиҳонларини кўтара олмайдиган кимсалардан содир бўлади. Бундай ишлар эса Аллоҳга кофир бўлишга ўхшаш жуда даҳшатли гуноҳлардир. Қуръони каримда: “Эй, имон келтирганлар! Мол-мулкларингизни ўртада ноҳақ (йўллар) билан емангиз! Ўзаро розилик асосидаги тижорат бўлса, у бундан мустасно. Шунингдек, ўзларингизни (бир-бирингизни ноҳақ) ўлдирмангиз! Албатта, Аллоҳ сизларга раҳм-шафқатлидир”, дейилади (Нисо сураси, 29-оят).

 Оятдаги “ўзларингизни ўлдирмангиз!” жумласи бир неча хил тафсир қилинган:

1. “Бир-бирингизни ўлдиришингиз ўзингизни ўлдирганингиз билан баробардир. Зеро, ҳаммангиз бир хил динга мансуб кишиларсиз”.
2. “Ўз жонингизга ўзингиз қасд қилмангиз”. Яъни ҳаёт қийинчиликларига бардош бера олмай ёки бирор нарсанинг аламига чидаёлмай ўзини ўзи ўлдириш тақиқланмоқда.

Имом Муслим, Имом Термизий ва бошқа муҳаддис алломалар ривоят қилишган саҳиҳ ҳадисларда Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ўз жонига қасд қилиб ўлган кимса Қиёматга қадар ўзини ўзи ана шу азоб билан азоблаб ётишидан қаттиқ огоҳлантирганлар.

Жобир ибн Самура (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: “Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)га ўзини мишқос (кенг тиғли, пичоққа ўхшаш буюм)лар билан ўлдирган одамни олиб келишди. Бас, У зот унга жаноза ўқимадилар”.

Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ўз жонига қасд қилган бир кишининг жанозаси тақдим этилганда у зот унга жаноза ўқишдан бош тортдилар (Имом Муслим ривояти). Охиратда эса алоҳида жазолар бўлади.

Имом Бухорий Собит ибн аз-Заҳҳок (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилган ҳадисда, Расулуллоҳ алайҳиссалом: “Ким ўзини темир асбоб билан ўлдирса, жаҳаннам оташида ўша билан азобланади”, деганлар.

Имом Бухорий Жундаб (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Бир одамнинг жароҳати бор эди. У ўзини ўлдирди. Шунда Аллоҳ азза ва жалла: “Бандам мендан аввал жони ҳақида ўзи шошқалоқлик қилди. Унга жаннатни ҳаром қилдим”,  деган”.

Аниқланишича, ўз жонига қасд қилганлар орасида олий маълумотлилар жуда кам учрайди. Хавфли гуруҳга эса асосан ўрта ёки тугалланмаган маълумотли шахслар киради.

Феруза Элчиева, руҳшунос:

Кимлар ўз жонига қасд қилишни ўйлай бошлайди? Атрофдагиларга ўзини кераксиз ҳис эта бошлаганлар, шахсий ҳаёт, муҳаббат, иш ё ўқишда омадсизликка учраб тушкунликка тушганлар, жудоликка йўлиққанлар, бир хил ҳаёт тарзидан зерикканлар, оиласидаги тушунмовчиликлардан безганлар, “бошқа чораси йўқ”дек туйилаётган муаамо қаршисида қолганлар, ички баҳоси ҳаддан ташқари паст бўлган ва бошқа руҳий зарбаларга дучор бўлган шахслар. Ажабланарлиси, бундайларнинг аксарияти 14-25 ёшлар оралиғидаги ўсмир, балоғат ёшидаги йигит-қизлар ташкил этишади. Хўш юқоридаги каби ҳолатларга тушиб қолган ва “ўлимдан ўзга чора йўқ” қабилида ўйлай бошлаган яқин инсонингизга қандай кўмак бериш мумкин?

1. У билан яқинроқ алоқа ўрнатинг.
2. У билан айни вақтда уни қийнаётган муаммони ҳал этишнинг бошқа йўллари ҳақида гаплашинг.
3. Унга қилаётган иши нотўғри эканини, бу билан бутун бошли ҳаётини кўкка совуришини, катта хато қилишини, олдинда уни кутиб турган бошқа имкониятлар, бахт ва қувончлардан воз кечаётганини босиқлик билан, дўстона оҳангда тушунтиринг.
4. У билан унинг туйғулари кечинмалари ҳақида кўпроқ суҳбатлашинг. Кўпроқ гапириб, ичини бўшатиб олишига имкон беринг.

“Мен сени эшитаман”, “Мен сен биланман”, “Менда вақт бемалол, ҳеч қаерга шошмаяпман, сен билан суҳбатлашишни истайман” каби сўзларни айтинг. Унинг ҳозирги ҳолатини тушуниб турганингизни, бироқ бу вазиятдан чиқиб кетишнинг бошқа йўллари ҳам борлигини айтинг ва тушунтиринг.

Ўсмир ёшидаги йигит-қизларда ҳиссиётга берилувчанлик юқори бўлади. фарзандингиз билан иложи борича дўстона муносабатда бўлинг, уни айни дамда нима қийнаётганидан, руҳий ҳолатидан бохабар бўлинг, у сизга суяниши мумкинлигига ишонч уйғотинг, деган бўлардим. Фарзандингизни борича қабул қилинг, ҳаддан ташқари талаблар қўйманг, тарбиядаги ўта қаттиққўллик уни сиздан узоқлаштиради, холос.

Ҳаётнинг қадрини, баҳосини ҳеч нима билан ўлчаб бўлмайди. Айни дамда бу дунёда бор эканингиз, мусаффо ҳаводан нафас олаётганингиз, тўрт мучангиз бут экани, атрофингизда яқин инсонларингизнинг борлиги – БАХТ. Қолган ҳаммаси, муаммолар ҳам, зиддиятлар, синовлар, бари ўткинчи. Уларнинг ҳеч қайсиси сизнинг бебаҳо ҳаётингизни қурбон қилишингизга арзимайди.

Нилуфар тайёрлади