(Султон билан вазир ўртасидаги суҳбат)
- Нима ясаяпсиз, султоним?
- Супурги...
- Ходимлардан бирига берсак, янги супурги тайёрлаб берарди-ку?! Супургининг четларини артяпсиз... Бу жуда ғаройиб иш-ку!
- Бир супургини тайёрлаб, қалбимизда туяётган хурсандчилигимизни кўп кўряпсизми, пошо?
- Астағфируллоҳ. Лекин эшитишим бўйича супурги энг қадрли жойга кетар экан. (Шунинг учун янги тайёрлайликми, демоқчи эдим)
- Ҳа, биз учун энг қадрли, қийматли жойга кетади!
- Маъзур тутинг, султоним! Лекин бу супурги қаерга ва кимга кетади?
- Яшил қуббага кетажак, эй пошо. Бу супурги Ҳазрати Расулимиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг муборак қабрлари чангини супуради. Ул муборак яшил гумбазни бизнинг қўлимиздан чиққан супурги ила супуришларини истадим. Шунинг учун бу супургини ўзимиз эътибор билан тайёрлаяпмиз. Ооҳ, пошо. У ҳамма нарсадан қийматлидир. У ўлимни гўзаллаштирган (яъни ўлимни чиройли ҳолда, роҳат билан кутиб олишни ўргатган) Пайғамбардир. Биз тилимиз билан “Яхши кўрамиз” деймиз. Ичимизда эса “Ооҳ” деймиз. Кўзларимиз билан ёш тўкамиз. Эй пошо, биз у зотни доим эслаймиз. Қанийди, у зотга бўлган муҳаббатимизни бошқа йўл билан ифода эта олсак! Нафас олганимда ҳавони ичимга чуқур тортаман.
- Нега, султоним?
- У зот алайҳиссаломнинг муборак бўйлари бурнимга келармикин деб. Кўзларимни очганимда дунё ўчиб, Ҳазрати Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шуълаларини (нурларини) кўрармиканман деб умид қиламан. Ҳар қандай овозни эшитганим сари у зотнинг овозларидан кўра чиройлироқ, гўзалроқ овоз йўқлигини билиб боравердим. Ўзимга-ўзим айтаман: “Қанийди, бир бор бўлса ҳам у зотнинг муборак овозларини эшитсам! Қанийди, у зотни хўл қилган ёмғир бир марта бўлса-да мени ҳам хўл қилса! Қанийди, бир луқма таом есам-у, ўша кичик луқмани оламларга раҳмат қилиб юборилган Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам менга узатган бўлсалар! Қанийди, фақат ўша луқмани есам-у, умр бўйи тўқ юрсам! Кошки эди подшоҳ бўлмасам-у, саодат асрида Ҳазрати саййидимиз Муҳаммад Мустафо соллаллоҳу алайҳи васалламнинг эшиклари олдини супурувчилардан бири бўлиб қолсам!” Лекин бизга ҳам ўша даражадан насиба бормикин, эй пошо? У зотнинг қабрларини супурадиган супургини ўзим ясайман, дедим. Аввал ҳам шундай супурги ясаган эдим. Эскирибди. Қара, пошо, бу ўша мен олдин ўз қўлларим билан тайёрлаган супургилардан бири. У зотнинг қабрларини супурган эди. У зот ҳақида нима десак ҳам барибир камдир, эй пошо. У зотга муҳаббат ўлароқ нима қилсак ҳам барибир камдир, эй пошо. Шоирлар бу ҳолни васф қилишга уринурлар, лекин барибир уларнинг уринишлари ноқислигича қолаверади.
Албатта, сиз Расулларнинг султонисиз.
Улуғ диннинг элчисисиз, эй ҳожам.
Сиз Аҳмадсиз, Сиз Маҳмудсиз, Сиз Муҳаммадсиз, эй ҳожам.
Сиз бизнинг Ҳақ қўллаб-қувватлаган султонимизсиз.
Нозимжон Иминжонов оққа кўчирди
