Бир қишлоқда камбағал аёл ўзининг янги туғилган фарзанди билан томи ёпилмаган, атрофи очиқ, деразалари ойнасиз уйда яшар эди. Уларнинг уйида деворга илиниб турган биттагина эшиги бор эди. Гўдак тўрт ёшга етгунича деярли қаттиқ ёмғир ёғмади. Бола тўрт ёшга етганида бир куни қаттиқ ёмғир ёғди. Бола онасининг бағрига ўзини урди, унинг ҳам либослари ҳўл эди. Шунда онаси уйдаги ягона эшикни жойидан кўчириб олдида, ўзи ва боласини устига соябон қилиб кўтариб турди. Шунда боланинг кўзи хурсандчиликдан ёниб, онасига: “Ойижон! Ёмғирли кунларда уйида эшиги йўқлар нима қиларкин?” деди.
Азизлар, ўзингиздаги бор бўлган неъматларнинг қадрини билайлик, унинг шукрини адо этишга ҳаракат қилайлик! Зеро, моддий жиҳатдан ўзимиздан қуйироқдаги кишиларга қарасак, ўзимиздаги неъматларнинг нақадар буюклигини ҳис қиламиз!
Фейсбук маълумотлари асосида
Нозимжон Иминжонов тайёрлади
