Америкалик туфли савдоси билан шуғулланувчи тадбиркор ходимларидан бирини бошқа давлатга икки ҳафтага юборди. Ходим у ерда туфли сотиш дўкони очса бўладими-йўқми, шуни билиб келиши керак эди. У етиб бориб, икки ҳафта вазиятни ўрганди ва юртига қайтиб келди. Раҳбарининг олдига кириб: “Биз у давлатда дўкон очолмаймиз. Чунки улар мутлақо туфли кийишмас экан” деди. 

Раҳбар ақлли тадбиркор эди. У айнан ўша давлатга бошқа бир ходимини юборди. У ҳам аввалги ҳамкасбидек икки ҳафта юриб, у ердаги ҳолатни ўрганди ва тезда ортига қайтиб, раҳбарининг олдига кирди-да, ҳансираган ҳолда: “Ҳурматли раис, у ерда зудлик билан дўкон очиб, туфли сотишимиз учун жуда ажойиб имкониятимиз бор экан. Чунки улар ҳали бизнинг туфлиларни кийиб кўришмаган экан” деди. 

Ҳа, одамлар битта нарсага турли томондан назар солишади, у ҳақида турлича фикр юритишади. Бу фикр уларнинг ақлий қобилияти, тушунчаси, дунёқарашидан келиб чиқиб фарқ қилади. 

“Вазиятларни бошқариш санъати” китобидан

Нозимжон Иминжонов таржимаси