Ҳижратнинг учинчи асрида Балхда яшаб ўтган, Аҳли Суннанинг буюк имомларидан бири Абу Абдурраҳмон Ҳотам ибн Унвон ибн Юсуф (ҳижрий 237 йилда вафот этганлар) бўлиб, Имом Заҳабий роҳимаҳуллоҳ «Сияру аъламин нубала» китобларида бу кишини ҳикматли эканларини таърифлаб:
- Ҳотам бу умматнинг Луқмони Ҳакими эди,- деган.
Ҳотамул Асомдан «Намозда қандай хушуъ қиласиз?» деб сўралди. Шунда у киши: «Тураман ва намоз учун такбир айтаман. Каъбани икки кўзим рўпарасида, Сиротни икки оёғим остида, Жаннатни ўнг тарафимда, дўзахни чап тарафимда, ўлим фариштасини ортимда ва албатта, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам намозимни кузатиб турибдилар деб хаёл қиламан. Намозимни энг охирги намоз деб ўйлайман. Шунинг учун Аллоҳга таъзим билан такбир айтаман. Тадаббур билан тиловат қиламан. Хузуъ билан рукуъ қиламан. Хушуъ билан сажда қиламан. Намозимни Аллоҳдан қўрқув ва Унинг раҳматидан умидворлик деб биламан. Кейин салом бераман ва бу намозим қабул қилинадими ёки йўқми, билмайман» деб жавоб бердилар.
Аллоҳ таоло бизни намозга муҳаббатли ва намозида хушуъли бандаларидан қилсин!
Интернет маълумотлари асосида Нозимжон Ҳошимжон тайёрлади
