(Давоми, 1-қисм)
***
Шайх ҳазратларига бўлган яна бир эҳтиромни кўринг. Ҳазрат идоранинг интернет сайтини очишни мақсад қилиб, шу соҳада лаёқатли мутахассисларни топиб, алоҳида рўйхат билан олдиларига киришимни сўрадилар. Дастурчилар борасида муаммо йўқ, телевидениеда анчайин тажрибали дастурчилар борлигини, савоб учун холис хизматини аямайдиган мутахассислар мавжудлиги билардим. Хуллас, динимиз равнақи учун ўз ҳиссасини қўшиш истагида бўлганлар талайгина эди. Аллоҳ барчаларидан рози бўлсин. Улардан бир нечаларини рўйхатга тиркаб муфтий ҳазратларига киргиздим. Шу сафга Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф ҳазратларининг сайтларини юритаётган Абу Муслимни ҳам қўшдим. Ҳазрат рўйхат билан танишиб Абу Муслим номзодига тўхталиб: "Шу йигитни танлаймиз. Устознинг хизматида, муҳими тажриба орттирган экан. У йигитни топиб, хизмат ҳақини гаплашинг, келишиб олиб мен билан учраштиринг" деб топшириқ берди. Шу орада Шайх ҳазратларидан Абу Муслим учун рухсат сўраб, розилигини олган эканлар. Ҳазрат Абу Муслимни қабул қилиб сайтнинг қай ҳолатда бўлишини маслаҳат қилдилар, ўз тавсияларини айтиб, ишни бошлашга оқ фотиҳа бердилар.
Ҳазрат, оммавий ахборот воситалари орқали диний материаллар кўпроқ ёритилишини истар, бунинг учун бор имкониятини ишга соларди. Идора ходимлари, имом хатибларни ОАВда доимий чиқиш қилиб туришга тарғиб қилиб, бу ишлар динимиз учун манфаатли бўлишини таъкидлардилар.
"Ислом нури" газетаси ва "Ҳидоят" журнали идора тасарруфида бўлгани учун мазмун, савия ва обуна масаларини ўзлари назоратга олганди. Ҳар душанба куни бўладиган йиғилишда нашриёт директорига: "Нуруллохон, сизда нима ютуқ ва муаммолар бор? Обуна қандай кетаяпти? Ўсиш борми?” деган саволларни берарди. Нурулло аканинг жавобларини тинглаб, ўринбосарлари ва бўлим бошлиқларига обуна масаласини қаттиқ тайинлаб, уни бажариш жуда муҳим эканини таъкидлаб турарди. Ҳазратнинг бу саъй-ҳаракатлари боис ушбу нашрлар мамлакатимизда чиқаётган машҳур журнал ва газеталардан мазмун-моҳият жиҳатидан ҳам, адад-тираж жиҳатидан ҳам олдинги қаторларга ўтиб олганди. Бевосита фаолиятим ОАВ да бўлгани ва кузатишларим асосида айтишим мумкинки, биринчи раҳбарнинг ташаббуси билангина бу соҳада ўсиш бўлиши ойдек равшанлигини биламан. Журналистлар яхши мақолалар ёзиши, техник ходимлар безаш ишларини бажариши мумкин. Аммо, унинг тиражини ошириб, ўз ўқувчиларига етиб боришида раҳбарнинг жонкуярлиги муҳим омил бўлиб ҳисобланади. Ҳазрат, матбуот орқали диний саводхонликни оширишнинг ўта манфаатли бўлишини англаган ҳолда бунга қаттиқ бел боғлаган эди. Обуначиларнинг кўп бўлишидан хавотир оладиган каслар ҳам етарли эди. Улар ҳам ошкора ҳам зимдан турли баҳона-важлар билан қаршилик кўрсатиб келишарди. Ҳазрат буни билар, шунга қарамасдан ишни давом эттираверарди. Кимлардир “муфтий одамларни журнал ва газетага қаттиқ тарғиб қилдиряпти”, деган иддаоларни ҳам ёйган эди. Бу ҳақда бир куни ҳазратга гап очдим.
– Дилмурод, – деди ҳазрат, – динимиз тарғиботига қаршиликлар ҳамма вақт бўлган, муросаа қилсак ҳеч нимага эришмаймиз, ўжарлик қилсак ундан бадтари бўлади. Шу важдан иложини топиб, имконини қилиб нимадир қилишимиз керак. Обунадан фойдаланиб мўмин-мусулмонлар хонадонига динимиз шиорларини тарғиб қилишнинг нимаси ёмон? Ахир шундай ҳам одамларнинг хонадонида бўлар-бўлмас газета ва журналлар, ҳар хил қўшиқлар тўла аудио, видео маҳсулотлар исталганча бор-ку, уларнинг ҳаммаси пулга олинган. Шуларнинг орасида расман рухсат берилган "Ислом нури" ва "Ҳидоят" журнали ҳам бўлса, одамлар майли истар-истамай уни варақласа, қайсидир саҳифасига кўз югуртирса бу – совуқнинг заҳрини бир юмшатмайдими? Айрим фильмлар, сариқ матбуоту, тижорат мақсадида чоп этилаётган енгил-елпи мазмундаги китоблар орқали тарқалаётган ахлоқий емирилишнинг олдини олишга хизмат қилмайдими? Ахлоқий тозаришга, маънан юксалишга ундовчи бу нашрларга қилинган сарф, охират фойдаси учун қилинган харид эмасми?
Дилмурод, биламан, бизни тушунмайдиганлардан кўра тушунишни истамайдиганлар кўп. Улар очиқдан-очиқ гапиришяпти ҳам, гоҳида дўқ уришяпти, пўписа қилишяпти – парво қилмасликка ҳаракат қиляпман. Энг ёмони баъзи бир одамлар ўзининг тор ва биқиқ дунёқарашини давлат сиёсати номидан тиқиштирмоқчи бўлади.
Ҳазратнинг куюнчаклик билан айтган фикрлари ҳали ҳам қулоқларим остида жаранглаб туради. Дарҳақиқат, ўша пайт вазият оғир эди. Ўттиз миллион аҳолиси бор, шунинг тўқсон беш фоизи мусулмонларни ташкил қилган мамлакатда битта телерадиодастур, битта журнал ва битта газета нашр этишга рухсат берилган эди. Ҳазрат мана шундай шароитда ўзининг озгина ваколатидан фойдаланиб, шу миттигина имкониятдан самарали фойдаланиш ҳақида бош қотирарди.
Шу ўринда бир гап. У кезлари ёмғирдан кейин потраб чиққан қўзиқоринга ўхшаш ҳозирги интернет “даҳо”лари пана-пастқамларда писиб юришарди, айримларининг эса орқа этаги елкасига игнабоғич билан қистириб қўйилган пайт эди. Ҳозирда оғзидан кўпик сачратиб, одамларга дин аҳкомларидан сабоқ беришга киришган бу кимсалар вазиятга қараб, тўнини, замонавий тилда айтганда “тон”ини ўзгартириб туради. Бир пайтлари президентимиз таъкидлаганларидек тик турган симёғочни ҳам қамаш мумкин бўлган чоғлари шу валломатлар “оч қорним, тинч қулоғим” шиорига амал қилиб судралиб юришни маъқул билардилар. Бугун эса тиллари бир қулоч.
Карантин сабаб, таътилимни Ургутда ўтказдим. Озгина деҳқончилик қилиб, тоғ бағридаги боғимда чайла ясаб, бир неча ой яшадим. Шу орада анчагина китобларни мутолаа қилдим. Бир куни Исроил акам келиб қолди. Мук тушиб ўқиётганимни кўриб: “Уйда анча-мунча журнал, газеталар бор, келтириб бераман? – деб қолди. Эртаси куни бир даста қилиб ташлаб кетди. "Ҳидоят", "Ислом нури". Баъзилари титилган, варақлари йиртилган.
– Ака, булар невараларнинг қўлига тушганми-а, – сўрадим.
– Қайда, обуна бўлганман. Буниси қўйиб, буниси ўқийди. Баъзида ҳамсоялар ҳам обкетади. Савоб бўлади деб қўяман, – деди. Муфтий ҳазратларининг айтган гаплари ҳақ экан, деган ўй кечиб ўтди хаёлимдан. Ҳақиқатдан ҳам ўқувчилар сонининг ўсиши газета тиражининг ошишига сабаб бўлганди. Тиражи ошган газета-журнал халқимиз орасида кенг тарқалди. Ўқимишли одамлар сони ортди. Ҳарнечук, халқимиз ҳар хил олди-қочди нашрлардан кўра, дин ва диний мавзуларда ишончли манбаадан бир нима ўқиганлари маъқул, ана шунда чалғимайдилар. Ҳазрат, сиздан Аллоҳ рози бўлсин!
***
Устоз, Каримуллоҳ домла айтиб берган бир воқеани эслайман: “Бухородаги "Мир Араб" мадрасасида таҳсил олардик. Бир куни муфтий Зиёвуддинхон ҳазрат мадрасамизга ташриф буюриб, ўқиш ва ўзлаштириш жараёнлари; талабаларнинг яшаш шароитлари билан танишдилар. Сўнгра, барча талабаларни тўплаб, ҳар биримизга совет пулида ўн сумдан ҳадя қилдилар. Талабаларнинг ўша пайтдаги қувонч ва ҳаяжонлари ҳали-ҳали ёдимда. Аслида гап пулда эмас, эътиборда. Ўқишни тугатдик, ишларга кирдик, оила қуриб, фарзандларимиз дунёга келди. Аммо ўша воқеани ҳар доим эслаб ҳақларига дуо қиламан. Илло, Аллоҳ таоло розилиги учун қилинган ҳар бир яхшилик эътирофга лойиқ!”
Муфтий ҳазратнинг ёнларида кўп вақт бўлганим учун Зиёвуддинхон ҳазратга хос бўлган фазилатлар у кишининг ҳам амал қиладиган муҳим ҳаётий шиорлари бўлганига кўп бор гувоҳ бўлганман. Ҳазрат, ҳозирги тилда айтилганда "хайрия жамғарма"сига эга эди. Маошларидан, хайр-эҳсонлардан келадиган пулларнинг маълум қисмини яхшилик ишларига тарқатарди. Моддий ёрдам, эҳтиёжманд оила ёки зарурият юзасидан сўралган кўмак сўраб қилинган мурожаатларини ҳеч қачон жавобсиз қолдирмас, бу ишларга энг зурур юмуш деб қарарди.
Вилоятларга чиққанларида ўша жойдаги мадраса талабалари учун атайин жамғармасидан пул олиб тарқатарди. Ёрдам ва эҳсон учун мўминлик нуқтаи назаридан келиб чиққан ҳолда Аллоҳ айтганидек, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам тавсия қилганларидек ҳаракат қиларди. Ҳазрат аксар ҳолда қилаётган эҳсон ишларини махфий равишда қилар, мақтов ва намойишкорликдан йироқ эди.
Ўз вақтида баъзи бир бадкирдор кишиларнинг асоссиз туҳмат ва қабиҳликлари сабаб ўша даврнинг “қора рўйхат”ига тушган Фозил қори аканинг бир гапи ҳеч ёдимдан чиқмайди: “Дилмурод, Усмонхонни бизга худо юборди, – деган эди қори ака самимий, – қаранг қанчалик бағри кенг, мард, асли оталари Темирхон эшон бобо ҳам бошқача одам бўлганлар!..”
Ҳазрат Фозил қори акани қаттиқ ҳурмат қилар, у кишига бўлган ноҳақликлардан изтироб чекиб юрарди. Расмий тадбирлар, даврий нашрлар, телерадиода чиқиши таъқиқлаб қўйилган Фозил қори акани устозим, қадрдоним, акам деб эъзозлар эдилар. Шу гапларни очиқ-ошкор айтишдан сира чўчимаганлар.
Бир куни муфтий ҳазрат мени ҳузурига чақириб, Фозил қори аканинг қаердалигини суриштириб топишимни, идорага таклиф қилишимни буюрдилар. Телефон орқали боғланиб, ҳазратнинг таклифини етказдим мабодо зарур бўлса машина жўнатишимиз мумкинлигини айтдим. Фозил қори ака аср намозидан кейин келишларини билдирдилар. Ҳазрат у киши келганини эшитиб, кутиб олиш учун ҳовлига чиқиб, кўзларида ёш, меҳр билан қучоқ очиб кўришиб, хоналарига таклиф этди. Анча вақт суҳбатлашиб ўтиришди. Фозил қори ака хурсанд, кайфияти аъло даражада эди. Муфтий ҳазратни олқадилар. Самимий, чин дилдан сўзлаётган қори акани кузата туриб, кўпнинг ҳидоятга киришига сабаб бўлган, динимизга анчагина фойдали амалларни қилган шундай улуғ зотни маҳзун кўнглини кўтарган ҳазратдан Аллоҳ рози бўлсин деган кечинмалар кечиб ўтди кўнглимдан. Чунки ўша кезлари кимдир юқоридаги раҳбарлардан қайсидир бирига ёқмаса чақув, туҳмат уюштириб, уни янада тепадаги раҳбар орқали обрусизлантириб, қаматтириб ё ишдан ҳайдатиб, номини "қора рўйхат"га тиркаб қўярди. Одатий, оддий ҳол эди бу. Шу билан у одамнинг ОАВ да чиқиши ёки тадбирларда қатнашиши мутлақо барҳам топарди. Шу ишга масъул бўлган барчалар топшириқни аъло даражада бажарарди. Кимдир у инсоннинг фаолиятини тикламоқчи (қийин масала эди) бўлса, ўзига нисбатан шубҳа ва гумон ортирарди. Назорат остига олинарди. Шуни билиб ҳеч ким бу ишга бош қўшмас, аксинча бундай кишилардан ўзини олиб қочарди. Мана шу каби кимсаларнинг олчоқликлари ҳам у кишининг соғлигига салбий таъсир кўрсатгани бор гап.
Фозил қори акага бўлган ҳурматлари, динимиз учун қилган хизматлари важҳида муфтий ҳазратлари катта идораларга кириб у кишининг номини қисман оқлашга муяссар бўлган эдилар. Фозил қори буни биларди, Бу ишлар анчайин мураккаб эканини, ҳаракатлар бўлгани-ю, манфаат бермаганини ҳам. Шунга қори ака муфтий ҳазратдан жуда миннатдор эдилар. Охиратлари обод бўлсин.
(давоми бор)
Дилмурод Қўшоқов
