Аллоҳ таоло дуонинг ижобат бўлиш вақти ва ўринларини муайян ва хос турларга ажратиб, бирини бошқасидан афзал қилди. Булар:

– Аллоҳ таоло дунё осмонига тушиб: «Дуо қилувчи борми, ижобат қиламан», дейдиган туннинг охирги учинчи қисми;

– беш вақт намоздан кейинги вақт;

– азон ва иқомат орасидаги вақт;

– намозда ташаҳҳуддан кейинги вақт;

– банданинг Роббига энг яқин бўладиган вақти – саждадаги пайти;

– жума кунидаги ижобат бўладиган соат;

– асрдан кейинги охирги соат;

– арафа кунидаги вақт;

– Рамазон ойидаги вақт;

– жангдаги;

– сафар вақтидаги;

– беморнининг зиёрати вақти;

– ёмғир ёғаётган вақт;

– бирор солиҳ амални қилган вақтдаги дуо. Бу ҳақда Аллоҳ таоло айтади: «Унга хуш каломлар юксалур ва солиҳ амал кўтарур уни. Дуо яхши сўздандир» (Фотир сураси, 10-оят).

манба: https://islom.uz/maqola/4861