Ҳовлимизда унча катта бўлмаган гулзоримиз бор эди. Кичик гулзор бўлишига қарамай унда жуда гўп гуллар ва дарахтлар ўсарди. Гулларнинг ичида энг яхши кўрадиганим жасмин гули эди. Марҳум отам ҳар куни бомдод намозидан қайтишларида бир даста жасмин гулидан олиб ёстиғим олдига қўйиб қўярдилар. Эрталаб жасмин ифори билан уйқудан туриш ажойиб эди.
Аллоҳ раҳматига олган бўлсин, отажоним бир неча йиллар давомида хонамдан жасмин гулини аритмадилар. Отамнинг менга бўлган ғамхўрликлари ва меҳру муҳаббатлари жасмин гули тимсолида гавдаланарди. Эътибор нишонаси бўлган мана шу жасмин гули мени маккор йигитларнинг тузоғига линиб қолишимдан асраган бўлса не ажаб. Мен отаси меҳр берган қизлар кўчада йигитлар билан гаплашиб кетмаслигини, иффатини сақлашини ўз ҳаётимда яшаб кўрганимдан Аллоҳга ҳамд айтаман.
Доктор Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътининг
"Фарзанд тарбиясида 700 та сабоқ" китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Камронбек Ислом таржимаси.
