Аллоҳга шукр, юртимиздан умра зиёратига борувчилар сони жуда кўпайди. Уларнинг тенг ярми аёллар экани қувонарли ҳолдир. Муқаддас заминга зиёратга бораётган юртдошларимиз, аввало, умранинг моҳиятини англаб етишлари керак.
Афсуски, тўй, маърака-маросимларда янги-янги бидъат-хурофотлар урчиётгани каби умрага борувчи зиёратчиларимизда ҳам билиб-билмай турли гуноҳга қўл уриб қўйиш ҳолатлари кўпаймоқда. Масалан, Мадинаи мунавваранинг тупроғидан олиб кетиш (беморнинг бошидан Мадинанинг тупроғи сочилса, шифо топармиш); халқимиз орасида Уҳуд тоғининг тупроғидан кафанликка солиб қўйиш, вафот этса, қабр тупроғига аралаштириш учун Мадина шаҳридан олиб келинар эмиш (гўё Уҳуд тупроғи қабр азобидан асрармиш) ва ҳоказо.
Айрим зиёратчилар Мадина ва Макка шаҳарларидан турли ўсимликлар, ёнғоқлар ва кабутарларга сепиладиган буғдойлардан олиб келиб, анча йилдан бери фарзанд кўрмаётган аёлга ҳомиладор бўлади деган умидда бериш ҳам “урф”га кириб боряпти.
Ваҳоланки, кимга қачон фарзанд инъом этилишини Аллоҳ таолодан бошқа ҳеч ким билмайди. Қуръони каримда марҳамат қилинади: “Осмонлар ва Ернинг ҳукмронлиги Аллоҳга (хос)дир. (У) хоҳлаган нарсани яратур. Хоҳлаган кишисига қизларни ҳадя этур ва хоҳлаган кишисига ўғилларни ҳадя этур. Ёки уларга ўғиллар ва қизларни қўшиб берур ва хоҳлаган кишисини фарзанд кўрмайдиган қилиб қўйгай. Албатта, У (бунинг ҳикматини) билувчи ва (ўзи хоҳлаган нарсани яратишга) қодирдир” (Шўро сураси, 49–50-оятлар).
Аёллар ўртасида Масжиди Набавийга, Равзаи шарифга кирганларида, Каъбатуллоҳга борганларида ўша ердан харид қилган турли матоларни деворларга, устунларга суртиш ҳолатлари учрамоқда. Бундан мақсад деворга суртилган матоларни кафанликка олиб қўйиш, вафот этганда юзига ёпиш эмиш.
Зам-зам суви кафанликка қўшиб қўйилади, маййит зам-зам қўшилган сувда ювилса, гуноҳлари мағфират этилармиш. Агар банда тириклигида Аллоҳ таолонинг буйруқларини бажармаса, қайтариқларидан қайтмаса, вафот этганда унга ҳеч нарса фойда бермайди.
Аёлларимиз бозор-ўчарга ўч. Умрага борганда ҳам ибодатлар қолиб, ўзларини бозорга уришади. Ваҳоланки, Масжиди Набавийда бир ракат намозга минг ракатнинг, Масжидул Ҳаромда эса бир ракатга юз минг ракат намознинг савоби берилади.
Ватанга қайтгач зиёратчиларнинг оёқлари остига километрлаб пояндоз ва гиламлар тўшаш, қиммат уловларда кутиб олиш, ҳатто туяларда ҳам пешвоз чиқиш ҳолатлари кузатиляпти. Бу дабдаба риё ва сумъадан бошқа нарса эмас. Риё ва сумъа эса барча савобларни йўққа чиқаради.
Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Охирги замонда бир қавмлар пайдо бўлади. Улар ҳамма амалларни барчага кўрсатиб, ошкора қилишни ўзларига одат қилиб оладилар ва махфий равишда сир тутиб қилишни ёқтирмайдилар”, дедилар. Шунда саҳобалар сўрадилар: “Ё Расулуллоҳ, буни қандай тушунайлик?” Шунда Пайғамбаримиз алайҳиссалом айтдилар: “Одам бир-бирини кўролмаслигидан, яъни фалончи ундай қилибди, мен ундан ҳам ўтказиб қиламан дейишидан ёки бир-биридан қўрққанидан шундай қилишади” (Имом Муслим ривояти).
Умрага кетаётган аёлларимизга зиёрат одобларини эслатиб ўтмоқчимиз!
– Эҳром учун одмигина либосларни кийиш керак. Кийимлар ўта тор, ялтироқ, бошқаларнинг эътиборини тортадиган, ичи кўриниб турадиган даражада юпқа бўлмаслиги даркор.
– Эҳромда пардоз қилмаслик керак.
– Талбия айтганда, бошқа вақт ҳам аёллар овозларини баландлатмайдилар.
– Пайғамбаримиз алайҳиссалом масжидларида, айниқса, Равзага киришда овоз кўтармаслик, бошқалар билан жанжаллашмаслик, югурмаслик, бошқа зиёратчиларга озор бермаслик талаб этилади.
Аллоҳ таоло Қуръони каримда марҳамат қилади: “Эй иймон келтирганлар! Овозингизни Пайғамбар овозидан юқори кўтарманг ва унга бир-бирингиз ила сўзлашгандек дағал сўз айтманг, ўзингиз сезмаган ҳолда амалларингиз ҳабата бўлиб қолмасин” (Ҳужурот сураси, 2-оят). Аллоҳ таолонинг ояти каримасидаги бу таъкид ўзини мусулмонман деган ҳар бир инсонга тегишлидир.
Ҳар бир зиёратчи умрадан қайтгач, буткул яхши томонга ўзгариши, имкон қадар бошқаларга ёрдам бериши, ҳар бир ишидан Аллоҳнинг розилигини кўзлашиш керак.
Мунира АБУБАКИРОВА,
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Хотин-қизлар масалалари бўйича бўлим мутахассиси
