Аллоҳ таоло инсонни ер юзини обод қилиши, Ўзига ибодат қилиши, инсонлар учун манфаатли бўлишга амр этади. Инсон бу мақомга эришиши учун нафсини тарбия қилмоқлиги, ахлоқини сайқалламоқлиги лозим бўлади.

Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Эй, имон келтирганлар! Аллоҳдан қўрқингиз ва (ҳар бир) жон (эгаси) эртанги кун (қиёмат) учун нимани (қандай амални) тақдим этганига қарасин! Аллоҳдан қўрқингиз! Албатта, Аллоҳ қилаётган амалларингиздан хабардордир” (“Ҳашр” сураси, 18-оят).

Муфассирлар мазкур оятни инсон учун “танбеҳ” (огоҳлантириш) ояти эканини зикр қилган. Инсон дунёда қилиб турган фаолияти учун қиёматда жавоб беришини билган кимса, доимо яхшилик сари ҳаракат қилади ва ўзгаларни ҳам унга ундайди.

Нафсининг ҳою ҳавасларига эргашувчи, нафсига қул бўлувчи кимса Аллоҳ таолонинг раҳматидан, дунё ва охиратидаги яхши манзил ва мақомидан айрилган бўлади.

Инсон дунёси ва охирати учун ўзига зарарли бўлган қабоҳат, разолат, жаҳолатдан огоҳ бўлмоқлиги учун кишидан илм, маърифат, тафаккур талаб этилади. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Бир соатлик тафакур бир йиллик (нафл) ибодатдан яхшироқдир”, дея умматларини бу дунёдан нафсини тарбиялаб, тафаккур ва тадаббур ила ҳаёт кечиришга чоралаганлар.

Киши нафсини тарбия қилмаса, кишилар ахлоқи яхши бўлмаса, насиҳатлардан манфаат бўлмайди. Нафси, ахлоқи тарбия топган инсонлар яшайдиган оила, жамиятда доимо ободончилик, ривожланишлар бўлади.

Нафсига қул бўлган, тафаккур қилмаган, илм ўрганмаган кишилар яшайдиган эл-юртда доимо тафриқа, зиддият, ноҳақ қон тўкилиш, ахлоқий ва маънавий бузуқликлар келиб чиқади. Натижада бундай жойга Аллоҳ сақласин балолар ёғилади.

Кишилик жамиятини обод бўлиши ва унинг тараққиёти учун кишилар нафсини тарбия қилмоқлиги фазилатли амаллардан ҳисобланади. Сулайман алайҳиссалом: “Менинг наздимда, нафсини синдириб, уни тарбия қилган киши,  ёлғиз ўзи бир шаҳарни босиб олган жангчидан ҳам кўра яхшироқдир”, деганлар. Ҳазрати Али розияллоҳу анҳу эса: “Мен билан нафсим бир сурувнинг чўпонига ўхшаймиз. Чўпон бир тарафдан сурувни тўплайди, иккинчи тарафдан сурув ёйилиб кетаверади. Ким нафсини тарбиялаб, уни истакларидан тия олса, раҳмат кафанига ўралади ва каромат тупроғига дафн этилади. Кимки қалбидаги илоҳий ва инсоний туйғуларни қатл этса (нафсини қули бўлса, ҳою-ҳавасига учса) лаънат кафанига тиқилади ва азоб тупроғига дафн этилади” деган ибратли сўзлари нафсни тарбия қилиш қанчалик муҳим ва зарур амаллардан экани маълум бўлади.

Ибодат ва эҳсонларим қабул бўлсин, Яратганнинг розилигига эришай деган киши нафсини тарбия қилмоғи ва ахлоқини яхшиламоғи, бу борада доимо ҳаракатда бўлмоғи лозим.

Исомиддин АҲРОРОВ,

Ўзбекистон мусулмонлари идораси

Кадрлар бўлими мудири

Агар ёрдам ва муаммолардан чиқиш йўлини истасангиз Аллоҳга таваккал қилинг, зеро Аллоҳ таоло айтади:

“Агар сизга Аллоҳ нусрат берса, сиздан ғолиб келувчи йўқ. Агар сизни ташлаб қўйса, Ундан ўзга ким ҳам ёрдам берар эди. Мўминлар фақат Аллоҳгагина таваккал қилсинлар”. (Оли Имрон сураси 160-оят).

Душманларингиздан юз ўгирганингизда ҳам таваккални ҳамроҳ тутинг:

“Бас, улардан юз ўгир ва Аллоҳга таваккал қил. Вакилликка Аллоҳнинг Ўзи кифоя қилур”. (Нисо сураси 81-оят).

Сиздан халойиқ юз ўгирса ҳам Аллоҳга таваккал қилинг:

“Бас, юз ўгириб кетсалар, сен: «Менга Аллоҳнинг Ўзи етарли. Ундан ўзга ибодатга сазовор зот йўқ, Унга таваккал қилдим, У улуғ аршнинг Роббисидир», дегин”. (Тавба сураси 129-оят).

Қуръон тиловатини эшидганингизда ёхуд ўзингиз Қуръон тиловат қилганингизда ҳам Аллоҳга таваккал қилинг:

“Албатта, Аллоҳ зикр қилинса, қалблари титрагувчи, оятлари тиловат этилса, иймонларини зиёда қилгувчи ва Роббиларига таваккул қилгувчиларгина мўминлардир”. (Анфол сураси 2-оят).

Одамлар орасини ислоҳ қилмоқчи бўлсангиз, буни албатта, Аллоҳга таваккал қилган ҳолда бажаринг:

“Агар улар тинчликка мойил бўлсалар, сен ҳам мойил бўл. Ва Аллоҳга таваккал қил”. (Анфол сураси 61-оят).

Сизга Аллоҳнинг қазои-қадари бирла турли мусибатлар етса, уларга Аллоҳга таваккал қилган ҳолда муносабат кўрсатинг:

“Сен: «Бизга Аллоҳ ёзиб қўйган нарсадан ўзгаси зинҳор етмайди. У бизнинг хожамиздир. Мўминлар Аллоҳгагина таваккал қилсинлар», деб айт”. (Яъни, бизга нима етса ҳам, Аллоҳдан етади. Аллоҳ таоло бизга нимани битган бўлса, ўшани кўрамиз.) (Тавба сураси 51-оят).

Душманлар макр тузоқларини қўйишганда сиз таваккал ерига кириб кетинг:

“Уларга Нуҳнинг хабарини тиловат қилиб бер. Вақтики у ўз қавмига: «Эй қавмим, агар сизларга менинг мақомим ва Аллоҳнинг оятлари ила эслатишим оғир келаётган бўлса, бас, мен Аллоҳга таваккал қилдим”. (Юнус сураси 71-оят).

Ҳар қандай иш Аллоҳга тақалишини, ҳаммаси Аллоҳнинг ҳукми остида эканини биларкансиз, таваккал ёпинчиғи билан ўраниб олинг:

“Унга ибодат қил ва Унгагина таваккал қил”. (Ҳуд сураси 123-оят).

Аллоҳ якка-ю ягона Илоҳ эканини билар экансиз, суянишингиз, таваккалингиз фақат Унга бўлсин:

“Сен: «У менинг Роббимдир, Ундан ўзга ибодатга сазовор зот йўқ. Унинг Ўзигагина таваккал қилдим. Тавбам ҳам Унинг Ўзигадир», деб айт”. (Раъд сураси 30-оят).

Ҳидоят фақат Аллоҳдан, шундай экан ҳидоят томон шукр ва таваккул ила юзланинг:

“Нима учун биз Аллоҳга таваккал қилмас эканмиз?! Ҳолбуки, У бизни йўлимизга ҳидоят қилди. Бизга берган озорларингизга, албатта, сабр қиламиз. Таваккал қилувчилар фақат Аллоҳгагина таваккал қилсинлар», дедилар”. (Иброҳим сураси 12-оят).

Аллоҳнинг душманлари ва шайтоннинг зараридан қўрқсангиз, фақат ва фақат Аллоҳнинг эшигини қоқинг:

“Албатта, иймон келтирганлар ва ўз Роббиларига таваккал қилганларга у(шайтон)нинг султони йўқ”. (Наҳл сураси 99-оят).

Аллоҳ ҳар қандай ҳолда вакилингиз бўлишини хоҳласангиз, таваккални маҳкам тутинг:

“Аллоҳга таваккал қил. Вакилликка Аллоҳнинг Ўзи кифоя қилур”. (Нисо сураси 81-оят).

Фирдавс Жаннати борар манзилим бўлсин десангиз, дунёда таваккал мақомини манзил тутинг:

“Улар сабр қилган ва Роббиларига таваккал қилганлардир”. (Наҳл сураси 42-оят).

Аллоҳнинг муҳаббатига эришай десангиз, Аллоҳга таваккал қилинг:

“Азму қарор қилганингдан сўнг Аллоҳга таваккал қил. Албатта, Аллоҳ таваккал қилувчиларни севадир”. (Оли Имрон сураси 159-оят).

Аллоҳ сизники, сиз эса Аллоҳники бўлишни истасангиз, доим таваккал узра бўлинг:

“Ким Аллоҳга таваккал қилса, бас, унга У зотнинг Ўзи кифоядир”. (Талоқ сураси 3-оят).

“Бас, сен Аллоҳга таваккал қил. Албатта, сен очиқ-ойдин ҳақдадирсан”. (Намл сураси 79-оят).

Доктор Ҳассон Шамси Пошонинг "Метин қоялар" китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Неъматуллоҳ Исомов таржимаси.

Барча болалар сайилгоҳларга, ўйингоҳларга, турли хил арғимчоқлари бўлган боғларга боришни исташади. Оилавий шароити ўртача бўлган, айниқса, ойлик маош ҳисобигагина кун кечирадиган биз каби оилалар бундай сайрларга ҳар доим ҳам имкон топа олмаймиз. Шунинг учун мен болаларимнинг хурсандчиликларини ўйлаб хонамдаги тортмамга бир конверт солиб қўйганман. Қўлимга пул тушганда бир-икки жунайҳдан (Миср пул бирлиги) бўлса ҳам ўша конвертга солиб қўяман. Бир икки ойга бормасдан болаларни бир марта айлантириб келишга етадиган пул йиғилади. Кейин дадасини қийнамасдан ўша пулга болаларни ўйнатиб келамиз. Арғимчоқларда учирамиз, музқаймоқлар, ширинликлар, ичимликлар олиб берамиз. Дадаси ҳам хурсанд, болалар ҳам, мен ҳам. Бу конвертимни “Шодлик конверти” деб номлаганман. Чунки бу конвертдаги пуллар сабаб болаларимиз шодланишади, фарзандларимиз қувончини кўриб бизнинг ҳам қалбимиз фараҳ туяди.

Кўплаб ота-оналар “Бизда бундай нарсаларга шароит йўқ”, “Бундай жойларга бойлар боради” деб баҳона қилишади. Агар оилада аёл тадбирли бўлса, фақат болаларини сайр қилдиришга эмас, бошқа харажатлар, масалан кир ювиш воситалари ёки ошхона анжомларига ўхшаш кўпроқ маблағ талаб қиладиган нарсаларни эрига билдирмасдан, яъни унинг чўнтагига “зарар” етказмасдан олиши мумкин. Бунинг учун худди бизнинг “Шодлик конверти”мизга ўхшаган бир неча конверт ташкил қилиш ва унга мунтазам равишда оз-оздан бўлса-да пул йиғиб бориш кифоя.

Доктор Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътининг

“Фарзанд тарбиясида 700 та сабоқ” китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Камронбек Ислом таржимаси.

Islom tarixida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning suvoriysi nomi bilan mashhur bo'lgan Horis ibn Rib'iy al-Ansoriy roziyallohu anhu milodiy 606-yilda, hijratdan 16 yil avval tavallud topgan. Nasablari Hazraj qabilasining Banu Salama urug'iga borib taqaladi. Otalarining ismi Rib'iy ibn Baldama, onalarining ismi esa Kabsha bintu Mutohhar edi.

Ismlari borasida ulamolar turli fikrlarni aytganlar. Boisi, u kishi tarix kitoblarida ko'pincha laqablari Abu Qatoda bilan zikr qilinganlar. Asl ismlarini ba'zilar Horis, ba'zilar Amr va yana ayrim ulamolar No'mon edi, deyishgan. Imom Zahabiy esa sahih qavlga ko'ra Abu Qatodaning ismi Horis edi, deb aytganlar.

Abu Qatoda roziyallohu anhu kichik yoshlaridayoq musulmon bo'lganlar. Ayrim tarixchilar Islomga kirishlarini ikkinchi aqaba bay'ati bilan bog'laydilar.

Abu Qatoda roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qatnashgan deyarli barcha g'azotlarda u zot bilan yelkama-yelka turib mardonavor jang qilganlar. U kishining jangovar mahoratlari yuqoriligi sabab Nabiy alayhissalom ko'plab sariyyalarga qo'mondon qilib ham yuborganlar.

Abu Qatoda roziyallohu anhu faqatgina Badr jangida qatnashmaganlar. O'zlari qatnashgan boshqa barcha g'azotlarda qahramonliklar ko'rsatib ommaning e'tiboriga tushganlar. Masalan, G'oba g'azotida mushrik sardorlaridan bo'lgan Mas'ada sahoba Muhriz ibn Nazla roziyallohu anhuni o'ldirib qochadi. Shunda Abu Qatoda roziyallohu anhu otlariga minib Mas'adaning ortidan quvib yetib, shahid bo'lgan birodarlarining qasosini oladilar. O'sha paytda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Abu Qatoda roziyallohu anhuning haqlariga duo qilib: “Allohim, uning sochlari va terisini barakali qil”, deydilar. Shu kuni Abu Qatoda roziyallohu anhuni “Bugun suvoriylarning eng yaxshisi Abu Qatoda bo'ldi”, deb maqtaydilar.

Abu Qatoda roziyallohu anhu xulofoi roshidinlar davrida ham ko'plab fathu muhorabalarda ishtirok etganlar. Jumladan, buyuk Fors fathida bir o'zlari qiymati o'n besh ming dinordan ortiq belbog'ni qo'lga kiritib Amirul mo'miniyn Umar roziyallohu anhuga topshiradilar. Xalifa Usmon roziyallohu anhu vafotlaridan keyin Islom birligiga tahdid qilgan turli fitnalar zamonida Aliy roziyallohu anhu bilan doimo hamnafas bo'lib barcha janglarda qatnashganlar.

Abu Qatoda roziyallohu anhuning ko'plab vaqti janggohlarda kechgan bo'lsa-da, o'zlari ilmga muhabbati va hurmati cheksiz sahobalardan edi. Hadis rivoyat qilishda ham juda ehtiyotkor edilar. Bir kuni o'g'illari Ma'badning “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam undoq, bundoq dedilar”, deyayotganini eshitib: “Nima deyayotganingni bilasanmi? Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Mening nomimdan yolg'on gap aytganlar jahannamdan o'ziga joy hozirlayversin”, deganlarini eshitganman”, deb tanbeh beradilar.

Abu Qatoda roziyallohu anhudan bizgacha 170 ta hadis yetib kelgan. Ulardan 21 tasiga Imom Buxoriy va Imom Muslim ittifoq qilganlar.

Ulamolar Abu Qatoda Horis ibn Rib'iy al-Ansoriy roziyallohu anhuning vafoti borasida ham ixtilof qilganlar. Ayrimlar Xalifa Aliy roziyallohu anhu davrida Kufada vafot etgan, deyishadi. Sahih qavlga ko'ra esa hijriy 54-yilda, 70 yoshlarida Madinai Munavvarada vafot etganlar.

Alloh u kishidan rozi bo'lsin!

Yusufiy Ruqoyya, 1 kurs tolibasi.

Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳ бандаларига ҳалол касб қилишни ва ҳаромдан қочишни амр этди.

Севикли Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳалол касб қилиш ва ҳалол яшаш йўлларини умматларига тушунтириб, ўз ҳаётларида амалга ошириб, кўрсатиб бердилар.

Маълумки, инсон ҳаётининг аксар қисми молиявий муомала билан ва шунга доир муаммолар таъсирида ўтади. Чунки турмуш шуни тақозо этади. Агар молиявий муомала, олди бердилар йўлга қўйилмаса, зарурий қоидалар ишлаб чиқилмаса, турмуш қийинлашиб, одамлар орасида келишмовчиликлар кўпайиб кетган бўларди.

Динимиз инсонлар ўртасидаги муносабатларда ҳамиша адолат, инсоф, ҳалоллик бўлишини талаб этади ва мусулмонларни шунга чақиради. Бу муносабатлар орасида савдо-сотиқ ҳам алоҳида аҳамиятга эгадир. Бу ҳақда Аллоҳ таоло Қуръони каримда шундай  марҳамат  қилган: "Аллоҳ савдони  ҳалол, рибони ҳаром  қилди" (Бақара сураси, 275-оят).

Аллоҳ таоло Қуръони каримда барча мўминларга ўз тоқатиларига яраша касб қилишни фарз қилди: "Бас, қачонки, намоз адо қилингач, ерда тарқалиб, Аллоҳнинг фазли (ризқи)дан истайверинглар! Аллоҳни кўп ёд этингизлар, шояд (шунда) нажот топурсизлар" (Жумъа сураси, 10-оят).

Яъни, Аллоҳ таоло бу ояти каримада мўмин мусулмонларни намозни адо этгач, ер юзига тарқалиб, ҳалол йўл билан ризқ топишга тарғиб қилмоқда ва бу ишни Аллоҳ таолонинг фазлидан талаб қилиш, деб номламоқда. Намоздан кейин ким савдосига, ким касал кўргани, ким илм талабига – ҳар ким ўз ишига қайтиши мумкин. Чунки ер юзи бўйлаб тарқалиш буйруғи мажбурий эмас. Лекин баъзи кишилар бу амрга жиддий амал қилишган.

Ибн Абу Хотимдан ривоят қилинади. Ирок ибн Молик розийаллоҳу анҳу жума намозидан сўнг масжид эшигидан чиқарканлар: “Эй бор Худоё, мен даъватингга жавоб қилдим, фарз намозингни ўқидим ва айтганингдек ер юзига тарқалдим. Менга Ўз фазлингдан ризқ бергин, Сен энг яхши ризқ берувчисан”, дер эканлар.

Қуръони каримда бу маънодаги бошқа оятлар ҳам мавжуд. Жумладан, Мулк сурасининг 15 оятида айтилади: “У (Аллоҳ) сизларга ерни хоксор (бўйсунувчи) қилиб қўйган зотдир. Бас, у(Ер)нинг ҳар томонида (саёҳат, тижорат ёки деҳқончилик қилиб) юраверинглар ва (Аллоҳнинг берган) ризқидан енглар. Тирилиб чиқиш Унинг ҳузуригадир”.

Уламоларимиз қадимдан ушбу ояти кариманинг тафсирини Исломда меҳнатга чорлаш, ризқ териш мақсадида ер юзининг турли жойларида ҳаракат қилиш жоизлигига далил қилиб келтиришади. Бу оятдаги “юринг” деган хитоб мусулмонларни доимо касб-корга ундаган ва дангасалик, бекорчиликдан четланишга чақирган. Шу билан бирга, ризқ Аллоҳ таолодан бўлишини унутмаслик зарурлигини эслатган. Яъни, мусулмон одам ер юзида ризқ талабида бўлиши ва ҳалол йўл билан касб қилиши керак.

Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу дедилар: “Эй бечоралар жамоси, бошларингни кўтаринглар ва савдогардик қилинглар, албатта, йўлга кўз тиккан ва одамларга муҳтож бўладиган фақир бўлманглар”.

Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу дедилар: “Кимики динда фақиҳ бўлмаса, яъни савдо қилишнинг илмини билмаса, бозорда савдогарлик қилмасин”.

Динимиз ростгўй ва ҳалол савдогарларга юксак мартабаларни ваъда қилган. Бу ҳақда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: “Ростгўй савдогар Қиёмат кунида аршнинг соясидадир” (Имом Дайламий ривояти).
Савдо-сотиқда ростгўй бўлмаган ва тақво қилмаган кимсалар Қиёмат кунида гуноҳкор ҳолатда тириладилар.

Бу ҳақда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Эй, савдогарлар жамоаси!” дедилар. Ҳамма қаради, шунда у зот алайҳиссалом: “Албатта, савдогарлар қиёмат кунида гуноҳкор ҳолатда тириладилар, фақат ким (савдода) Аллоҳдан қўрқса, солиҳ амалларни қилса ва рост сўзласа бундан мустасно”, дедилар (Имом Термизий ривояти).
Бу ҳадиси шарифдан тижорат шарафли касб бўлиши билан бирга ростгўй ва тақводор бўлишни талаб қиладиган ўта масъулиятли касб экани маълум бўлмоқда.

Имом Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳнинг Бишр исмли савдода шериклари бор эди. Бишр савдо қилиш мақсадида Мисрга қараб йўл олди. Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ унга ипак матодан етмишта кийим юбордилар. Шерикларига юборган молнинг маълум қисми айбли экани, уларни сотаётган вақтда олувчига айбини айтиб сотиши лозимлигини тайинлаб хат ёздилар. Бишр молларни ҳаммасини сотиб Куфага қайтди.

Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ ундан: “Ипак матоли кийимларни айбини айтиб сотдингми”? деб сўрадилар. "Уларни айтиш ёдимдан кўтарилибди" – деди Бишр ҳижолат бўлдилар. Шунда Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ савдодан тушган фойда катта бўлишига қарамасдан уни ҳаммасини садақа қилиб юборганлар. Мазҳаббошимизнинг бу парҳезкорликлари ва бошқанинг ҳаққидан ҳазар қилишлари барчамизга намуна ва ўрнак бўлиши лозим.      

Баъзи ҳукамолар дедилар: “Ҳар вақтики, савдо қилгувчида уч хислат бўлмаса, икки дунёда муҳтож бўлгай. Аввали – тили уч нарсадан пок бўлгай: ёлғондан, лағвдан, яъни, беҳудагўйликдан ва қасамдан. Иккинчи – дили уч нарсадан соф бўлгай: ёмон ният, хиёнат ва ҳасаддан. Учинчи – уч нарсага доимий эътибор қаратмоқ лозим: жума намозига ва жамоат билан намоз ўқимоққа ва баъзи вақтларда илм талаб қилмоққа ва бошқа одамдан Аллоҳ таолонинг ризолиги ва хурсандлигини ихтиёр қилмоққа”.

Муъоз ибн Жабал розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай дедилар: “Касбларнинг энг яхшиси – тижоратчиларнинг касбидир. Улар гапирсалар ёлғон гапирмайдилар, уларга омонат қўйилса хиёнат қилмайдилар, ваъда берсалар хилоф қилмайдилар, сотиб олаётгаларини пастга урмайдилар, сотаётганларини бўрттирмайдилар, қарзларини беришни чўзиб юрмайдилар ва бировга қарз берганларида уни қистамайдилар” (Имом Байҳақий ривояти).

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Кимки кун бўйи ишдан, меҳнатдан чарчаб, кечқурун ҳалол меҳнатнинг чарчоғи билан ётса бомдодгача Аллоҳ унинг гуноҳини кечиради”, дедилар.

Ҳалол меҳнатнинг фазилати, ҳалол касбнинг шарофати гуноҳларини кечиришликка, тоатларнинг қабулига, фарзандларни ҳалол покиза ризқ билан боқишликка сабаб бўлади.
Мана шундай ҳалол касблардан, покиза ишлардан Аллоҳ ва Расули рози бўладиган амаллардан бири “ҳалол тижоратдир”.

Аллоҳ таоло ватанимиз равнақига ҳисса қўшаётган, иқтисодий соҳада хизмат қилаётган барча юртдошларимизга Ўзи тавфиқ, куч-қувват ато қилсин, қиёмат кунида ваъда қилинган улуғ ажрларни барчаларига насиб этсин. 

Манбалар асосида Хўжаобод туман “Етти чинор” жоме масжиди имом ноиби

Муҳаммад Қуддус Абдулманнон тайёрлади.