Барчамизга маълумки, Ислом дини тинчлик ва омонлик дини бўлиб, у доимо инсонларни аҳиллик бирдамлик ва тотув яшашга, нафақат инсоният балки, нохақ бирор жонзотга, атроф муҳитга зарар етказмасликка чақиради.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларининг муборак ҳадисларида шундай марҳамат қиладилар:“Қўли ва тили билан ўзгаларга озор бермаган киши мусулмондир”. Бизнинг диёримизга ҳам ислом дини кириб келгандан буён аждодларимиз, ота-боболаримиз мужтаҳид уламоларимиз томонидан Қуръони карим, ҳадиси набавияга асосланган мўътадил ҳанафий мазҳаби таълимотига мувофиқ эътиқод билан, мазкур мазҳаб асосида ибодатларини адо қилиб келганлар.
Маълумки, тарихда нафақат ислом дини тараққиёти йўлида, балки, дунёвий илм-фан ривожи йўлида мутафаккир юртдошларимиздан Имом Бухорий, Имом Термизий, Имом Мотуридий, Аҳмад Фарғоний, Беруний, Ибн Сино каби юзлаб алломалар муносиб хизмат қилганлар.
Мамлакатимиз мустақилликдек улуғ неъматга эришгандан сўнг жафокаш халқимиз ўз миллий ва диний қадриятларига эга бўлди. Хусусан, бошқа дин вакиллари қаторида мусулмонлар учун ҳам минглаб масжидлар очилди. Диний таълим масканлари фаолият юрита бошлади. Ота боболаримиз орзу қилиб ета олмаган ҳаж ва умра сафарларига кенг йўл очилди. Дин эркинлиги, виждон эркинлиги қонун билан мустаҳкамлаб қўйилди. Шу боисдан мамлакатимизда амалда бўлган виждон эркинлиги ва диний ташкилотлар тўғрисидаги қонунда ҳам ҳалқимиз руҳига мос келадиган иймон эътиқод меҳр-оқибат, ор-номус иффат ва ҳаё каби эзгу фазилатлар ўз аксини топган. Ўзбекистон худудида яшовчи барча халқларни урф-одатлари миллий анъаналари ҳурмат қилиниши кафолатланган. Ёшларимиз тарбиясида, халқимизнинг маънавиятини юксалтиришда имом-хатибларимиз фаол қатнашиб келишмоқда.
Ўзга юртларда мусулмонлар орасида турли хил ихтилофлар келишмовчиликлар низолар пайдо бўла бошлади. Ўзларини “ваҳҳобийлар” деб номлаган кимсалар ёшларимизни Ватанга, халққа қарши қилиб тайёрладилар. Бу оқим таъсирига тушган айрим кимсалар диний илмларга улкан ҳисса қўшган аждодларимиз тутган йўлларини қоралаб, ҳаттоки, ўтган уламоларимиз, авлиёларимиз қўйинки, мазҳабга амал қилувчи мусулмонларни иймонсиз кофир ва мушрикликда ҳаёт кечирган дея уларга қарши чиқдилар.
Покиза аждодларимизга отилган бўхтон тошлари диёримиздаги ваҳҳобийларнинг ўзларини хор қилди. Ҳозирда улар юртдан қувғин ҳолатда беватан тоғу тошларда ҳаёт кечирмоқда. Буларнинг беодоблиги, катталарга ҳурматсизлиги охиратда ҳам хор қилади.
Мустақиллик туфайли эришилган дин ва қадриятлар эркинлигига ношукурлик қилган жоҳил кимсалар турли экстремистик оқимлар таьсирига тушиб динимизга, осойишта ҳаётимизга зарарли ихтилофларни келтириб чиқаришди. Тинчлигимизни бузиб қатор хунрезликларни амалга оширдилар. Биз ўзлигимизни, аждодларимиз ким эканлигини билиб, ўрганиб ўз даврларида бутун Ислом оламига дарс берган алломаларимиз, устозларимиз изидан бориб аҳли суннат вал-жамоа эътиқодида маҳкам турсак, доимо огоҳ бўлсак, ёшларимизни ваҳҳобий, ҳизбут-таҳрир, акромийлар ва шунга ўхшаш бузғунчи гуруҳлар таъсиридан сақлай оламиз. Пайғамбар алайҳиссалом: “Дин насиҳатдир” деб марҳамат қилганлар. Насиҳат деб бировни эзгуликка бошлаш, меҳр оқибатга тарғиб қилиш, бирдамликка чақиришга айтилади. Ақидапарастларнинг тафриқага, шафқатсизликка чақиришларини насиҳат деб бўлмайди. Шундай экан ўз диёримиздан чиққан уламолар, фузалолар бизларга мерос қилиб қолдирган китоблар, бизни тўғри йўлда юришимизда кифоя қилади. Муҳтарам Президентимиз айтганларидек: “Дин одамзодни ҳеч қачон ёмон йўлга бошламайди. Дин бу дунёни ўткинчи эканини, охиратни эслатиб туради. Одам боласини ҳушёр бўлишга, ҳаром йўллардан узоқ юришга, яхши бўлишга, яхши из қолдиришга ундаб туради”.
Аллоҳ ҳеч биримизни ўзи кўрсатган тўғри йўлдан адаштирмасин. Юртимизни тинч, осмонимизни мусаффо қилсин!
Маъруфхон Алоходжаев,
Наманган шаҳри “Абдулқодир қори” жоме
масжиди имом-хатиби
