Миссионерлик- лотинча “юбориш” ва “топшириқ” маъноларини билдириб, бир динни бошқа диндагилар ўртасида тарқатиш сохасидаги черков (яъни, католик ва протестантлар каби йўналишлар) ташкилотларнинг фаолиятидир. Содда қилиб айтганда, миссионерлик христианлаштиришдир. Шуни билиш лозимки даъват (насихат) бошқа, миссионерлик бошқача нарсадир. Бир дин вакилини ўз қавмига хитоби даъват бўлиб, ҳар бир инсон бу ишни қилиши мумкин. Аммо бир дин вакилининг бошқа диндагиларни ўз динига оғдириш учун қиладиган харакати эса, миссионерлик дейилади ва бу қонун билан таъқиқланади. Минг афсуслар бўлсинки охирги пайтларда баъзи шахслар ўзларининг муқаддас Ислом динини қўйиб, бошқа динга ўтиб кетиш холлари кузатилмоқда. Бу холга чек қўйилмас экан, миллат барқарорлигига таҳдид солиниши турган гап! Дунё тарихига назар соладиган бўлсак, миссионерларнинг ўзга дин вакиллари орасидаги фаолият хар дойим минтақа барқарорлигини бузган ахоли орасида нотинчлик ва қон тўкилишларга сабаб бўлган.
Миссионерларнинг ғаразли мақсадлари ва фаолиятлари:
1. Халқни христианлаштириш. Шу орқали уларни иқтисодий, сиёсий ва маънавий жихатдан Ғарб давлатлари таъсир доирасига олиш
2. Халқларда ўз динига нисбатан шубҳа уйғотиш, уларнинг ўз динидан чиқариш ва динсиз қолдириш.
3. Қадимдан христиан бўлганларни ўз динларида мустаҳкамроқ туришга чорлаш ва улар сафини янги христианлар билан тўлдириш
Улар мақсадлари йўлида барча воситалардан фойдаланади, уларнинг хийла найранглари моддий рағбатлантириш ва турли алдов йўллари билан олиб боради.
Баъзи ватандошларимиз уларнинг кетидан эргашиб кетаётганининг Биринчи сабаби- муқаддас Ислом динимиз хукмларидан мутлақо бехабарлик.
Иккинчиси сабаб- ён атрофимиздаги кам таъминланган оилалар, ногиронлар ва боқувчисидан айрилган қариялардан деярли вабар олмаймиз, моддий ва маънавий ёрдамлар кўрсата олмаяпмиз. Миссионерлар бу имкониятдан фойдаланиб баъзи муҳтожларнинг кўнглини овлаб, диндан чиқармоқда. Аллоҳ таоло бу ҳақда Қуръони каримда шундай деган:
“Сизлардан кимда ким ўз (Ислом) динидан қайратиб, кофир ҳолида ўлса, ундан кимсаларнинг қилган амаллари (тоат ибодатлари) дунёю охиратда беҳуда кетар. Улар дўзах аҳлидирлар ва ундан мангу қолурлар” (Бақара сураси, 2017- оят)
Шу ўринда катта шахарлардан бирида бўлган воқеани эслайлик: Ўзига тўқ, махаллада хурмат эътиборли бир отахонни олийгоҳда таълим олиётган қизлари йўлдаги бахтсиз тасодиф туфайли вафот этади. Унинг жанозасига махалладошлар, қариндош-уруғлар, қуда-андалар каби мингдан ортиқ киши тўпланади. Майит тобудга солиниб жаноза ўқилиши учун олиб чиқилмоқчи бўлганда, қаердандир икки нафар миссионер даъватчилари келиб бу қизни динини ўзгартириб уларнинг сектасига қўшилганини айтиб, исботлар келтиришади. Мархумани муслима эмаслиги, динини ўзгартирганлиги барчага аён бўлади. Табиийки унга жаноза буюрилмайди ва йиғилган жамоа тарқаб кетади. Мархуманинг отаси бу шармандаликни кўтара олмай юрак хуружидан вафот этади. Дунё учун охуратини сотган кимса дунё ва охиратда хўрлик ва шармандаликка учраши аниқ.
Ўзбекистон мусулмонлари идорасининг
Чуст тумани вакили Баҳодир Шарипов
