Ҳўкиз лақабли Ҳазрат! (Яхшиларни ёмон лақаб билан атасанг ҳам чиройли эшитилади!)
Абу Ҳанифа рахматуллоҳи алайҳнинг энг яқин дўсти бўлган, буюк тобеинлардан бири Суфёни Саврий ҳазратлари нега "Саврий" деб нисбат берилганини биласизми? Бўлмаса эшитинг. Араб тилида "Савр" сўзи "Ҳўкиз" деган маънони билдиради.
Бир куни Суфёни Саврий ҳазратлари масжидга борар экан ҳаёл суриб, масжидга ўнг оёғида кирибдилар. Аслида суннат ҳам шу, яъни масжидга ўнг оёғда кирилади. Аммо бу зот ўнг оёғда киришни ният қилмасдан, хаёл билан масжидга кирганлиги сабабли дарҳол ўзига ўзи "Эй Ҳўкиз! Бу масжидга бирор бир ҳўкиз кирса ҳам, одам кирса ҳам ё ўнг оёғида киради ёки чап оёғида киради. Ният бўлмаса амалларнинг не қиймати бор!? Сенинг ҳўкиздан нима фарқинг қолди?" деб, суннатни ният қилмаганлигидан ўзини ўзи койиди. Бу хатосини доим эслатиб туриши ва ҳеч қачон ниятсиз, ғафлат билан бир амални бажармаслик учун ўзига "Саврий" деб лақаб қўйди. Кейин атрофидаги дўстларига ҳам ўзининг "Суфён" исмига "Саврий"ни қўшиб "Суфёни Саврий" деб айтишларини талаб қилдилар.
Агар биз ўз амалларимизни у зотларнинг амалларига таққосласак, уларнинг амалларини таҳқирлаган бўламиз!
