Ёсин сурасининг 41-оятида шундай дейилади: “Биз уларнинг зурриётларини (Нуҳ пайғамбар ясаган) тўла кемада кўтарганимиз (ва тўфондан қутқарганимиз) улар учун (қудратимиздан яна бир) аломатдир”. Мазкур оят анъанавий тафсир асарларида “Нуҳ алайҳиссаломнинг кемасига чиққанларгина нажот топиб, инсон ва бошқа жонзотларнинг насли яна қайтадан тарқалган” деб баён этилган бўлса, ҳозирги замон илм-фани ютуқларига таянган ҳолда «ушбу оят инсоннинг насл уруғларига далолат қилади», деб айрим уламолар тафсир қилмоқдалар. Зеро, инсон уруғи шакли микроскоп орқали қаралганда айнан оятда келтирилган «тўла кема» шаклида экани, инсоният насли айнан шу «кема»лар билан қиёматга қадар давом этишини илм-фан тасдиқлаб берди.

Ушбу илмий ҳақиқатни таниқли немис табиби Фриц Кан (1888-1969) биринчилардан бўлиб кашф этди. У ўзининг бир неча тилларга таржима қилинган „Таносил ҳаётимиз» номли китобида «насл кемалари» ҳақида айни юқоридаги каби хулосаларни баён қилиб, ўзи билмаган ҳолда Қуръон оятлари Аллоҳ таолонинг каломи эканини илмий жиҳатдан исботлаб қўйди.

Интернет маълумотлари асосида тайёрланди

ЎМИ Матбуот хизмати