muslim.uz

muslim.uz

بسم الله الرحمن الرحيم

Омонатга хиёнат қилмайлик!

Муҳтарам жамоат! Мусулмон кишида топилиши лозим бўлган гўзал хулқлардан бири омонатдорлик ва аҳдга вафо қилишдир. Ҳар бир имонли шахс ўзгалар билан бирор ишда аҳдлашган бўлса, аҳдига вафо қилиши ва ваъдасининг устидан чиқиши ҳамда омонатини адо этиши лозим бўлади. Инсонларнинг омонатлари хоҳ мол-мулк, хоҳ бошқа нарса бўлсин, унга риоя қилиш мўъминлик бурчи ҳисобланади.

Аллоҳ таоло Қуръони каримнинг кўплаб оятларида омонатни ўз эгасига саломат етказишга амр қилган:

فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ

яъни: ... Агар бир-бирингизга омонат қўйсангиз, омонат қўйилган киши омонатни қайтарсин ва Рабби бўлмиш Аллоҳдан қўрқсин...! (Бақара, 283).

Яна бошқа бир оятда эса шундай марҳамат қилган:

 إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُمْ بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا 

яъни: “Дарҳақиқат, Аллоҳ омонатни ўз эгаларига топширишингиз ва одамлар ўртасида ҳукм қилганингизда адолат билан ҳукм қилишингизга буюрар. Албатта, Аллоҳ сизларга яхшигина насиҳат қилур. Албатта, Аллоҳ эшитувчи ва кўрувчи зотдир” (Нисо сураси, 58-оят).

Суюкли Пайғамбаримиз Муҳаммад Мустафо соллаллоҳу алайҳи васаллам умматларига барча ишларда ўрнак бўлганларидек, омонат бобида ҳам катта намуна ва ўрнакдирлар. Омонатни яхши сақлаб, ўз эгасига саломат топшириш хусусида Жаноб Пайғамбаримиз ёшликларидан бошлаб барчанинг эътиборини қозонганлар. Ул зоти шариф ростгўйликлари, бировларнинг ҳаққига хиёнат қилмасликлари, ваъдаларига вафодорликлари туфайли “ал-Амин” яъни, “омонатдор, ишончли одам” деган сифатни олганлар. У зот кўплаб ҳадиси шарифларида омонатдорликка даъват этганлар.  

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي الله عَنْهُ قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ " أَدِّ الْأَمَانَةَ إِليَ مَنِ آئْتَمَنَكَ وَلاَ تَخُنْ مَنْ خَانَكَ"

(رواه أبو داود والترمذى)

 яъни: Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадиси шарифда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Омонат берган кишига омонатини қайтаринг. Сизга хиёнат қилган кишига сиз хиёнат қилманг” (Имом Абу Довуд ва Имом Термизий ривоят қилишган).

Аввало, ҳар бир инсон Ҳақ таоло ва Пайғамбари олдидаги омонат, иккинчидан, барча инсонлар олдидаги омонатларга риоя қилиши даркор.

Аллоҳ таоло Ўзининг каломида шундай марҳамат қилган:

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ 

 яъни: “Эй, имон келтирганлар! Аллоҳга ва Расулга хиёнат қилмангиз ва (бир-бирингиздаги қўйган) омонатларингизга (ҳам) билиб туриб хиёнат қилмангиз!” (Анфол сураси, 27-оят).

Омонатдорликни фақат вақтинча сақлаб бериш учун бировнинг моддий нарсасини эҳтиёт қилиш, деб тушуниб қолинмаслик керак. Бу омонатдорликнинг энг содда кўриниши холос. Аслида, шариатимиз томонидан буюрилган омонатдорликнинг кўплаб кўринишлари бор. Мазкур ояти каримада икки хил омонатга урғу берилмоқда:

Биринчиси- Аллоҳ таолонинг бандаси зиммасидаги омонати. Бунга Ҳақ таолонинг ўз бандаларига буюрган намоз, рўза, закот, қодир бўлса, ҳаж каби буюк омонатлари киради. Уларни ўз вақтида ва шариатимизда буюрилганидек адо этилиши омонатдорликнинг бир кўринишидир.

Иккинчиси- банданинг банда олдидаги омонатидир. Бунга кишининг ўзи билан аҳлу аёли, қавму қариндошлари ва барча инсонлар олдидаги ҳақлари тушунилади. Киши ўз оиласи шаънини ҳимоя қилиши, олди-сотди муомалаларида харидорни алдамаслик, келишилган ваъдаларни ўз вақтида адо этиш, бировдан эшитилган сирни сақлай олиш, касб-корда эса ҳар бир инсон ўз зиммасидаги вазифасини сидқи дилдан бажариши ҳам омонатдорлик ҳисобланади.

Қуръони каримнинг бир неча ўринларида мўминларнинг гўзал хислатлари айтилганда, омонатдорлик ҳам мақталган. Аллоҳ таоло марҳамат қилиб айтадики:

وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ 

яъни: “Улар (мўминлар) омонатларига ва (ўзаро боғлаган) аҳд-паймонларига риоя этувчидирлар” (Муъминун сураси, 8-оят).

Кейинги пайтларда олинган қарзларни ўз вақтида эгасига бермаслик касаллиги авж олмоқда. Олинган қарзни ўз вақтида беришга имконияти бўла туриб, бермасдан чўзиб юриш омонатга хиёнат ва оғир гуноҳ ҳисобланади. Шу билан бирга, қарзини узишга етадиган моли бўла туриб, уни эгасига бермай вақтини ўтказиб юриш зулмдир.

Динимизда омонатдорликка тарғиб қилиниши баробарида, унга хиёнат қилишлик мўъминнинг хислатларидан эмаслиги таъкидланади. Омонатга хиёнат ‒ мунофиқларнинг хислати сифатида зикр қилинади.

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِي الله عَنْهُمَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ : "أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ مُنَافِقًا خَالِصًا وَمَنْ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنْهُنَّ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنَ النِّفَاقِ حَتَّى يَدَعَهَا إِذَا اؤْتُمِنَ خَانَ وَإِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا خَاصَمَ فَجَر"

(رواه البخاري ومسلم)

яъни: Абдуллоҳ ибн Амр разияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадиси шарифда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Кимдаки тўртта нарса бўлса ҳақиқий мунофиқ бўлади. Кимдаки улардан бир хислат бўлса, ўшани кетказмагунча унда мунофиқликдан бир хислат бўлади ‒ омонат қилинса, хиёнат қилади; сўзласа, ёлғон гапиради; аҳд қилса, бузади; хусуматлашиб қолса, фужур (ноҳақлик, ғирромлик) қилади”. (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).

Омонатдорлик борасидаги динимиз кўрсатмаларига амал қилинса, жамиятдаги ўзаро ишонч, меҳр-оқибат ва ҳамжиҳатлик ортади. Эл-юртнинг қут-баракаси ва файзи зиёда бўлади. Шунинг учун ҳам ҳар бир имонли ва чин эътиқодли киши масъулиятни чуқур ҳис этган ҳолда, турли салбий сифатлардан сақланиб боришга ва зиммамиздаги омонатларни ўз вақтида адо этишга жиддий ҳаракат қилишимиз, лозим бўлади.

Аллоҳ таоло барчамизни омонатдор шахслардан бўлишимизни насиб айласин! Омин. 

ИЛОВА

 

ХОТИРА ВА ҚАДРЛАШ – ИНСОНИЙ БУРЧ

Муҳтарам жамоат! Юртимизда анъанавий нишонлаб қарши олинадиган, алоҳида эътибор қаратилган кунлардан бири “Хотира ва қадрлаш куни”дир. Бу кунда биз ўтмишда ўтган аждодларимиз, хусусан, Ватан озодлиги ва халқимизнинг фаровонлиги йўлида жонларини фидо қилиб, бугунги кунда оламдан ўтиб кетган барча фидойи юртдошларимизни ёдга олиб, руҳларига Қуръон тиловат қилиб, дуои хайрлар қиламиз. Тирикларини эса қадрларига етиб, насиҳат ва дуоларини олиб, хизматларини қилишга ҳаракат қиламиз. Биз ўтганларни махсус бир кунда эмас, балки ҳар доим эслаб, ҳақларига дуода бўлишимиз бизларнинг вазифаларимиздан бири ҳисобланади. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ҳақда шундай марҳамат қиладилар:

عن ابن عمر رضي اللّه عنهما أن رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم قال:  اذْكُرُوا مَحَاسِنَ مَوْتاكُمْ وكُفُّوا عَنْ مَساوِيهِمْ.

(رواه الإمام أبو داود والإمام الترمذي)

 яъни: Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ўтганларингизнинг яхши сифатларини эсланглар, уларнинг ёмон сифатларини айтишдан сақланинглар”, дедилар”.(Имом Абу Довуд ва Имом Термизий ривоятлари).

Динимизда ўтганларни эслаш, уларга дуойи-хайрлар қилиш ибодат ҳисобланади. Ҳаёт юрган кишилар ибодатда бўлиб, солиҳ амаллар қилишса, уларнинг вафот этган яқинлари хурсанд бўлишади. Бу ҳақида ҳадиси шарифда шундай дейилган:

عَن أَنَس بْن مَالِكٍ رضي اللّه عنه يَقُولُ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ أَعْمَالَكُمْ تُعْرَضُ عَلَى أَقَارِبِكُمْ وَعَشَائِرِكُمْ مِنْ الْأَمْوَاتِ فَإِنْ كَانَ خَيْرًا اسْتَبْشَرُوا بِهِ وَإِنْ كَانَ غَيْرَ ذَلِكَ قَالُوا اللَّهُمَّ لَا تُمِتْهُمْ حَتَّى تَهْدِيَهُمْ كَمَا هَدَيْتَنَا.

(رواه الإمام أَحْمَدُ)

яъни: Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда қуйидагича келган: “Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Албатта амалларингиз ўтиб кетган яқинларингиз ва қариндошларингизга намойиш қилиб турилади. Агар (амалларингиз) яхши бўлса, улар ундан хурсанд бўлишади. Агар ундан бошқача бўлса, улар: “Аллоҳим, бизни ҳидоят қилганинг каби, уларни ҳам ҳидоят қилмаcдан жонларини олмагин”, дейишади”, дедилар (Имом Аҳмад ривоят қилган).

Демак, биздан ўтиб кетган яқинларимиз Аллоҳнинг ҳузурида хурсанд ва юзлари ёруғ бўлиши учун биз ибодатли, солиҳ амалларда бўлишимиз ўта аҳамият касб этар экан. Зинҳор ва зинҳор уларни Аллоҳнинг ҳузурида хижолатга қўймайлик!

Муҳтарам жамоат! Давлатимиз доим уруш қатнашчилари, кекса ёшдаги отахонларимиз, онахонларимиз ва барча нафақахўрларга катта диққат-эътибор билан ғамхўрлик қилиб келмоқда. Ҳукуматимиз уларнинг моддий фаровонликларини янада яхшилаш, уларни рағбатлантириш мақсадида бир қатор қарорлар қабул қилдики, бу нарса барчани чин дилдан хурсанд этди. Яқинда муҳтарам Юртбошимиз томонларидан Иккинчи жаҳон уруши қатнашчилари ва ногиронларига 5 000 000 (беш миллион) сўм миқдорида пул мукофоти берилиши тўғрисидаги фармон имзоланди. 

عَنْ أَبِى مُوسَى الأَشْعَرِىِّ رضي اللّه عنه قَال قَالَ رَسُولُ اللَّه صلى الله عليه وسلم: "إِنَّ مِنْ إِجْلاَل اللَّهِ إِكْرَامَ ذِى الشَّيْبَةِ الْمُسْلِمِ"...

(رَوَاهُ الإمام أَبُو دَاوُدَ)

яъни: Абу Мусо ашъарий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Соч-соқоли оқарган мусулмонни... ҳурмат қилиш Аллоҳни улуғлашдандир”, дедилар”. (Имом Абу Довуд ривояти).

Аллоҳ таоло барча марҳум аждодларимизни Ўзининг раҳматига олиб, уларнинг ҳақларига қилаётган дуоларимизни ижобат қилиб, қолганларга фаровон ҳаёт, тинчлик ва офият ато этишини сўраб қоламиз! Омин, ё Роббал оламийн.

Пятница, 27 Апрель 2018 00:00

Қуръон одоби

Хузайфа розияллоҳу анҳу айтадилар: «Бир куни кечаси Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан намоз ўқидим. У киши Бақарани бошладилар ва ўқиб тугатдилар. Сўнгра Оли Имронни бошладилар ва уни ҳам ўқидилар. Кейин Нисо сурасини охиригача ўқидилар. Ушбу сураларни бирин-кетин шошмай тиловат қилдилар. Агар тасбеҳ зикр қилинган оятдан ўтсалар, тасбеҳ айтар, агар дуо оятидан ўтсалар, дуо қилар, агар паноҳ сўраш оятидан ўтсалар, (барча ёмонликлардан Аллоҳнинг) паноҳ беришини сўрар эдилар» (Имом Муслим ривояти).

Ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтадилар: «Агар Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам «Саббиҳисма роббикал аъла…» (Аъло сураси)ни ўқисалар, унинг кетидан: «Субҳана роббиял аъла», деб айтардилар» (Имом Аҳмад ва Абу Довуд ривояти).

Агар Қуръон ўқувчи мўминларга илоҳий хитоб бўлган «Эй иймон келтирганлар…» оятидан ўтса, ўша ерда тўхтаб, Аллоҳнинг амрига қулоқ тутади. Баъзилар ушбу хитобдан сўнг: «Лаббайка Раббий ва саъдайка» (Эй Раббим, мен сенинг тоатингдаман ва амрингга мунтазирман) деб айтар, сўнгра Аллоҳ нимага буюриб, қандай амаллардан қайтаришини тафаккур қилар ва қалбан тасдиқлаб, ўз ҳаётларида бунга оғишмай амал қилар эдилар. Киши шундай қилса, Қуръонни тўлиқ тартил қилган бўлади. Агар ўқиётган оятларнинг маъноларини билмай қолса, уни биладиганлардан сўраб олади. Токи Аллоҳнинг каломини тўғри тушуниб, унга чиройли амал қилсин.

Агар ўқилаётган оятда Аллоҳ таоло ўтган қавмларнинг қиссаларидан хабар бераётган бўлса, улардан ўзига ибрат олсин. Аллоҳ уларга қандай ҳукм қилганини билиб, азобга гирифтор бўлган кофир – ношукр қавмларнинг йўлидан сақлансин. Доимо Аллоҳга шукр қилиб, Унинг тоатида бўлсин. Агар ўқилаётган оятда ваъид (қўрқитиш-огоҳлантириш) келган бўлса, қалбига назар солсин. Агар наҳий қилинаётган бирор иллат топилса, ундан воз кечсин. Агар ражо (умидбахш) оятларни тиловат қилса, Аллоҳнинг раҳматидан ноумид бўлмасин. Хавф оятидан ўтганда Аллоҳ осий бандаларни азоблашини фикр қилсин, токи унинг қалбидаги хавф ва ражо бир-бирига мутаносиб бўлсин. Худди мана шу комил иймон белгисидир. Агар панд-насиҳатлардан иборат бўлган оятларни ўқиса, улардан ўзига ўгит олиб, амал қилишга ҳаракат қилсин. Агар юқорида зикр қилинганларни бажарса, Қуръон одоби ва ҳақларини адо этган бўлади.

 

"Қуръони карим фазилати ва одоблари" китобидан

Муҳаммадшариф РУСТАМОВ,

Марҳамат туманидаги “Иброҳим Халилуллоҳ” масжиди имом-хатиби

Жанубий Кореянинг Пусан шаҳрида Донг-А университети ҳалол маданияти маркази биринчи халқаро форуми ўз ишини бошлади. Бу ҳақда "Azon.uz" хабар берди.

Хабарда айтилишича, форум Жанубий Корея жамиятини Ислом маданияти билан таништириш ва ҳалол туризм истиқболларини муҳокама қилишга бағишланган.

Форум кун тартибидан Малайзия, Япония ва Жанубий Корея мамлакатларининг мутахассислар томонидан тақдимотлар ўрин олган.

Форумда профессор ва ҳалол маданият марказлари директорлари томонидан турли мавзулар, хусусан, «Ҳалол стандартини англаш ва уни татбиқ этиш», «Ҳалол туризм бўйича Япония амалиёти», «Корея мусулмонлари ҳаёти ва Кореяда ҳалол туризм инфраструктураси» каби йўналишларда тақдимотлар эшитилди.

Форум сўнгида ҳалол туризм ва маданий туризм соҳаси профессорлари, Пусан Марказий масжиди имом-хатиби ҳамда Ислом ривожига қўшган ҳиссаси учун Қирол Фейсал мукофоти соҳиби, Малайзия Ислом халқаро университети профессори, доктор Ирванди Жасвир иштирокида илмий мунозара ташкил қилингани қайд этилди.

ЎМИ Матбуот хизмати

Пятница, 27 Апрель 2018 00:00

Бароат кечаси (Аудио)

ЎМИ Матбуот хизмати

Пятница, 27 Апрель 2018 00:00

Фол очманг, онажон!

Мусулмон бўлиб туғилишнинг ўзи кифоя эмас.

Болалигимда ёшимга нисбатан зийракроқ эдим. Атрофдаги жамики воқеа-ҳодисаларга ўз фикримни билдиришга, мабодо тушуниши оғир савол туғилса, бошқалардан сўраб жавоб топишга уринардим.

Сиз, азизларга бу воқеани сўзлаб беришни лозим топганим, орамизда фолга суяниб қолганлар борлиги сабабдир. Бу хурофотнинг қанчалик ёмонлигини баъзилар ҳали ҳам англаётгани йўқ. Боласи йўталиб қолса, қизига совчи келмай қолса, ҳаттоки ишида муаммо чиқиб қолса ҳам фолбинга қараб чопади. Аслида бунинг оқибати қанчалик ёмон иш экани, дўзахга етаклаши муқаррарлигини тан олгиси келмайди. Ҳолбуки, Аллоҳ таоло Қуръони каримда бандаларни: “Фол чўплардан қисматингизни исташингиз (ҳаром қилинди). Бу ишингиз фосиқликдир (Моида сураси, 3-оят), дея огоҳлантириб қўйибди.

Куним уйда қуйидагича ўтарди: эрта азон туриб ҳовлиларни супуриб бомдод намозини ўқирдим. Уйимиздан саҳарлаб одамларнинг кети узилмасди. Улар “китоб очиришга”, яъни фол очдиришга келишарди. Мен эса ўз навбатини кутиб турганларга чой қуйиб турардим. Онажоним увада бир китобни қўлига олиб “фол” очарди. Келганларнинг тахминан 40 фоизи касалманд, 30 фоизи моли, қўйи, машинаси (барча турдаги уловлар) ёки қимматбаҳо нарсаларини йўқотганлар, 10 фоизи бахтини излаганлар, 20 фоизи иши юришмаган одамлар эди. Мен бу нарсага роса қизиқиб қолдим. Бир кун савол туғилди: “Ўша китобчада наҳотки, ҳамманинг тақдири ёзилган?” деб онамнинг хонасига кириб ўша эски китобчани варақладим.

Мен араб алифбосида ўқишни билардим. Чунки 6 ёшимдан бошлаб бир илмли аёлдан илм ола бошлаганман. Ўша кезлар Қуръони карим сураларини ёдлаётган эдим. Не кўз билан кўрайки, инсонлар тақдирини айтиб бераётган китоб ичида Қуръон оятлари ёзилган эди.

Кўпчилик инсонлар “ҳожатини” чиқараётган онамнинг одатини негадир яхши эмас деб ўйлай бошладим. Устозим менга бу ҳақда ҳеч нарса гапирмаса-да, у кишининг хатти-ҳаракатларидан негадир онамнинг “касби-кори”га нисбатан зидликни юрагим сеза бошлади. Шу ондан бошлаб менда яна савол туғилди: онам одамларнинг ҳожатини чиқармоқда, йўқолган нарсаларини топиб берса; ўлим тўшагида ётган касаллар бир “қора халас”идан шифо топиб кетаётган бўлса, бунинг нимаси ёмон? Аммо бу саволларимга ҳеч кимдан жавоб тополмадим. Бир куни илмли бир инсондан сўрадим: “Илтимос, менинг саволимга шундай жавоб берингки, қалбим таскин топсин. Онамнинг бу “яхшилиги, ҳожат чиқариши” қандайдир ғайри бир амал бўлиб сезилмоқда менга”, дедим. У инсон: “Мен сизга биргина жавоб айтишим мумкин. Бу амалдан қайтарилганмиз”, деди.

Ёшлик қилдимми, ё илмим камлигиданми жавобдан кўнглим тўлмади. Йиллар ўтди... жавоб йўқ.

Бир кун ҳаётимда шундай воқеа содир бўлдики, у кунни ҳеч қачон ёдимдан чиқармасам керак. Аллоҳ қалбимга энг тўғри жавобни солиб қўйди. Шу кундан онажонимни бу йўлдан қайтаришга киришдим. Пойтахтда ўқиганим сабабли уйда кам бўлардим. Онажоним: “Бўлди, бошқа фол очмайман”, дердилар-у, аммо ҳеч одатларини ташламасдилар. Оқибати яхши эмаслиги, Аллоҳ таоло тақиқлаган хурофот амал эканини тушунтирсам-да, фойда бўлмади. Кейин бошқача йўл тута бошладим. Уйга келганлар билан астойдил суҳбатлашдим. “Нимага келдингиз, бу ишларда хайр йўқ, нажот фақат Аллоҳдан, илтимос, бошқа фол очирманг, онам бу ишларнинг гуноҳлигини англадилар, фол очган ҳам, фолбинга борган ҳам бир хил гуноҳкордир”, дердим уларга. Сўзларимни тинглаганларнинг кўпчилиги тўғри англаса-да, баъзилари “майли, бошқа фолбинга борарман”, деб хафа бўлиб қайтиб кетарди. Туққан онамнинг амалини гуноҳ дейишим эса баъзиларни ажаблантирар эди.

Хуллас, онамни қўлимдан келганча қайтаришга ҳаракат қилдим. Уйдаги хурофот амалларни бажаришга керак бўладиган аслаҳалари: чилдирмаси ва “чилтан тоши” бор эди. Мен чилтан тошини ҳовлига улоқтирдим. Атрофдаги яқинларим “бекор қилдинг, энди чилтанлар оғзингни, ёки юзингни қийшайтириб кетади, дарҳол жойига қўй”, дейишди. Мен эса: “Йўқ, бундай беҳуда гаплардан қўрқмайман, уларни ҳам мен сиғинган Аллоҳ яратган. Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ, Унинг қудрати чексиздир”, дедим ўшанда.

Кунлар ўтди, яқинларим хавотирда: энди нимадир содир бўлади, деган ваҳимада эдилар. Ҳеч нарса қилмади, онам эса яна бошқа тош олиб ўз маросимларини ўтказиб юраверди. Аммо ҳеч қачон онамга қўпол муомалада бўлмаганман. Табиатан кўнгилчан, қўлидаги нонини ҳам бировга бериб юборадиган ўта сахий онамни қутқариш учун дуодан бошқа чорам қолмаган эди.

“Аллоҳим, онамга ҳидоятингни кетмас қилиб бер, мени ёшлигимда қандай меҳрибончилик қилиб ўстирган бўлса, Сен ҳам унга меҳрибонлик қил. Сенга ва ота-онамга шукр қиламан”.

Бир куни намозни тугатиб, жойнамоз устида тасбеҳ ўгириб ўтирсам, ўнгимда бўлдими, рўёда кўрдимми, англай олмай қолдим – саждагоҳим устида онамнинг шиддатли олов ичида гуриллаб ёнаётганини кўрдим. Ғайритабиий тезликда олдинга интилиб, онажонимни оловдан чиқариб оламан дея қўлларимни чўздим. Аммо қўлим етмади. Сесканиб кетдим. ҳушим ўзимга қайтди чоғи, қарасам, кўз ёшларим жойнамозни ҳўл қилиб юборибди.  

Мубина ИХЛОСОВА

 

Top