Юртимиздаги ислоҳотлардан кўзланган мақсад – халқимизнинг эҳтиёжларини қондириш ва одамларни рози қилиш. Ана шу улуғвор ният йўлида олиб борилаётан ишлар кўлами кундан-кун ортиб бормоқда. Муҳтарам Президентимиз ташаббуси билан Хоразм вилоятида туман ва қишлоқлар аҳолисининг ҳаётида янги саҳифалар очилмоқда. Бундай савобли ишлардан элу халқ чексиз мамнун бўлмоқда.
Бугун, муфтий Усмонхон Алимов ҳазратлари Хоразм вилоятига сафарлари мобайнида вилоятдаги жомеларга ташриф қилдилар. “Охун бобо” ва “Муоз ибн Жабал” жоме масжидлари қавмлари билан дилдан суҳбат қуриш билан сафар давом эттирилди.
Икки йил аввалги давлатимиз Раҳбарининг Хоразм вилоятига ташрифлари давомида “Охун бобо” жоме масжиди пойдеворига биринчи тамал тошини қўйиб, масжиднинг кўркам бўлишини таъминлаш бўйича топшириқлар бериб, фикр-мулоҳазалар билдирган эдилар. Орадан маълум вақт ўтгач, хайрли иш ниҳоясига етди. Умумий майдони 3,5 гектарни эгаллаган масжид мажмуасида 4000 нафар намозхон учун барча зарур бўлган шарт-шароитлар муҳайё қилинди.
Муфтий ҳазратлари “Охун бобо” ва “Муоз ибн Жабал” жоме масжидларига ташрифлари давомида мўмин-мусулмонлар учун ташкил этилган шарт-шароитлар, намозхонлар ибодат қилишлари учун яратилган қулайликлар ва жоме масжидларни ўзига хос услуб ва меъморчилик асосида бунёд этилганига алоҳида эътибор қаратдилар.
Мўйсафид отахонлар билан муфтий ҳазратлари суҳбат қуриб, Аллоҳ таолонинг бизнинг диёримизга берган неъматларига шукрона қилиш, бу кунларнинг қадрига етиш, муҳтарам Президентимиз ташкил этиб бераётган шарт-шароитлар учун миннатдорлик билдириш, Ҳақ таолога ҳамду санолар айтиш, дуолар қилиш даркорлигини сўзладилар.
Масжидларга жам бўлган отахонлар давлатимиз Раҳбари томонидан халқимизга туҳфа этилган мана шундай муҳташам жоме масжидлар учун миннатдорлик сўзларини изҳор этиб, она-Ватанимиз ободлиги, халқимиз фаровонлигини тилаб муфтий ҳазратлари бошчиликларида дуои хайрлар қилдилар.
Муфтий ҳазратлари сўзларини якунлагандан кейин масжид жамоасини қизиқтирган саволларга жавоб бердилар.
Суҳбатлар самимий руҳда, ниҳоятда файзли бўлди.
Ишчи гуруҳлар таркибидаги Ўзбекистон мусулмонлари идораси масжидлар бўлими мудири Муҳаммадназар Қаюмов ва масъул ходимлар Исломиддин Зуҳриддинов, Собир Арзиқулов ва Музаффар Камолов жоме масжидлардаги намозхонлар билан учрашиб, уларга панду насиҳатлар қилиб, муаммоларини ечишга яқиндан кўмак бермоқдалар.
Хоразм вилоятига ташриф давом этмоқда.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати

Мушрикларнинг жабр-зулми кучайгач, мусулмонлар Мадинага ҳижрат қилдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам қизлари Фотима розиялоҳу анҳо билан Умму Гулсум розиялоҳу анҳони олиб келиш учун ишончли саҳобаларни Маккага юбордилар. Шундай қилиб, Фотима розияллоҳу анҳо ўн саккиз ёшида Макка билан видолашди.                               Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Оиша розиялоҳу анҳога уйланганларидан кейин саҳобалардан, Фотима розиялоҳу анҳога совчилар кела бошлади. Фотима розиялоҳу анҳо оталарининг хизматларида тургани боис саҳобалар шу пайтгача бунга журъат қила олишмаган эди. Аввало, Ҳазрати Абу Бакр розиялоҳу анҳу ва кейинроқ Ҳазрати Умар розиялоҳу анҳу оғиз солдилар. Лекин Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам буюк бир назокат ила узр баён қилдилар. Ҳазрати Умар розиялоҳу анҳу бу шарафни Ҳазрати Али розиялоҳу анҳуга лойиқ кўриб, таклифини унга айтдилар. Аммо Ҳазрати Али розиялоҳу анҳу: “Ҳазрати Абу Бакр (розиялоҳу анҳу) ва ҳазрати Умар (розиялоҳу анҳу)дек зотларга рад жавобини берган Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам менинг таклифимни қабул қилишлари мумкинми?” деган андишада эди. Ҳазрати Умар розиялоҳу анҳу Ҳазрати Али розиялоҳу анҳуни Набий алайҳиссаломнинг куёви бўлишга энг муносиб зот эканлигига ишонтирдилар. Ҳазрати Али розиялоҳу анҳу Пайғамбар алайҳиссалом ҳузурларига бордилар. Аммо уялганларидан зиёрат сабабини айта олмадилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Абу Толиб ўғлининг қандай эҳтиёжи бор экан?” дедилар. Бўлажак куёв тортина-тортина гап бошладилар: “Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг қизлари Фотима (розиялоҳу анҳо)нинг қўлини сўраб келдим”. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг муборак чеҳраларида мамнуният ҳислари намоён бўлди. Эртасига Ҳазрати Али розиялоҳу анҳу такрор Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларига бордилар. Набий алайҳиссалом:

— Маҳр учун ёнингизда бирон нарса борми? — дея сўрадилар.

Али розиялоҳу анҳу:

— Йўқ, эй Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам), — деди.

— Фалон куни сизга бир зирҳ берган эдим, ўша қани? Ҳазрати Али розиялоҳу анҳу хурсанд бўлиб:

— Ўзимда турибди, эй Набийуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам), — деди. Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) сарпо, совға-салом олишлари учун уни сотишга буюрдилар. Ҳазрати Усмон розиялоҳу анҳу зирҳни 470 дирҳамга харид қилдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам пулнинг бир қисмини хушбўйликлар олиш учун Билол розиялоҳу анҳуга қолган қисмини Умму Салама розиялоҳу анҳога бериб, Фотима розиялоҳу анҳо учун кийим-кечак харид қилишни буюрдилар. Сўнгра Сарвари олам соллаллоҳу алайҳи ва саллам Анас розиялоҳу анҳу орқали Ҳазрати Абу Бакр, Умар, Усмон, Талҳа, Зубайр розиялоҳу анҳулар ва ансорлардан яна шунча кишини ҳузурларига чорладилар. Фотима розиялоҳу анҳонинг қошига бориб: “Эй Фотима! Али сенга уйланмоқчи, бунга нима дейсан?” дедилар. Муҳтарама қизлари қаттиқ ҳаё ва иболари боис сукут сақлаб, ҳеч қандай жавоб бермадилар. Бу эса розилик аломати эди. Бу аснода чақирилган саҳобалар ҳам етиб келишди. Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам уларга шундай дедилар:

— Танҳо ҳамду санога лойиқ, қудрати ила бутун мавжудотни яратган Аллоҳга беҳад шукрлар бўлсин. Шубҳасиз, Аллоҳ таоло оила қуришни ва қариндош-уруғларни ҳурматлашни амр этди: “У сувдан — нутфадан инсонни яратиб, сўнг уни насл-насаб эгаси ва куда-анда қилиб қўйган Зотдир. Дарҳақиқат, Парвардигорингиз (ҳар ишга) қодирдир” (Фурқон, 54) Энди мақсадга келсак, Ҳақ таоло амрига кўра, Фотимани Алига никоҳлаб бераман. Агар рози бўлса, тўрт юз мисқол кумуш эвазига вожиб бир амал ва қоим бир суннат ила Фотимани Алига узатаётганимга сизларни шоҳид қиляпман. Аллоҳ уларнинг мол-дунёларига барака бериб, наслларини азиз қилсин. Мана шуни сизларга маълум қилиб, ўзимга ва барчангизга Аллоҳдан мағфират тилайман”. Сўнгра Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам бир товоқ хурмо келтириб, мўьтабар меҳмонларга тортиқ қилдилар. Бу орада Ҳазрати Али розиялоҳу анҳу ҳам етиб келдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам табассум ила: “Эй Али! Мен тўрт юз мисқол кумуш эвазига Фотимани сенга никоҳладим”, дедилар. Ҳазрати Али розиялоҳу анҳу шукр саждасини адо қилдилар. Сарвари коинот соллаллоҳу алайҳи ва саллам Ҳазрати Али розиялоҳу анҳу ва Фотима розиялоҳу анҳонинг ҳаққига: “Аллоҳ оилангизга барака ва хурсандчилик берсин. Сизларга солиҳ фарзандлар ато этсин”, деб дуо қилдилар. Ҳазрати Али розиялоҳу анҳу бениҳоя хурсанд бўлдилар. Зеро, ҳаётларида энг буюк воқеа юз берган - Пайғамбарлар хотами Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг қизларига уйланиш шарафига муяссар бўлган эдилар. Давоми бор...

Саидаброр Умаров

Агар Аллоҳ бир бандасини яхши кўрса, унинг қалбидан ўзидаги яхши амалларни кўриш туйғусини ва тилидан ўша амалларни гапириш одатини тортиб олиб, у бандани ўз гуноҳини кўришга машғул қилиб қўяди. Натижада банда то жаннатга киргунича гуноҳларини кўз ўнгида тутадиган бўлиб қолади.

Яъни ўша банда яхшиликлари билан ғурурланиб, у ҳақида одамларга гапириб мақтанмайдиган, аксинча, доим гуноҳларини ўйлаб, уларни кўздан қочирмай, барча хатоларига йиғлаб, тавба-тазарру қиладиган бўлиб қолади. Бу ишни умр бўйи қилгани, тавба ва истиғфорда бардавом бўлгани учун Аллоҳнинг изни билан жаннатга киради.

«Ал-калимут тоййиб» сайти маълумотлари асосида Нозимжон Иминжонов тайёрлади

Бу кийик чеккан азоб ва машаққат миқдорини ўйлаб кўрайлик!

У икки қоя орасига қисилганча, қимир этолмай ўлимни кутган. Қанча турган, қанча кутган, билмаймиз? Лекин ҳар ҳолда абадий турмаган, 500 йил турмаган. Маълум муддатдан кейин вафот этиб, чириган.

Аммо қабрда қиёматга қадар турилади. Бу муддат қанчалигини Аллоҳдан бошқа ҳеч ким билмайди. 

Кийик тош орасида қисилиб қолгач, очликдан, ташналикдан вафот этган. Вафот этгач, оғриқ нималигини билмайди.

Бироқ қабрда азобнинг, қабр сиқишинининг тўхташи деган нарса бўлмайди. Суяклар бир-бирига киришиб кетгач, инсондан азоб тўхтатилмайди. Улар яна жойига келади-да, азоб қайтадан бошланади. Бу жараён ҳамма қайта тириладиган Кун келгунича давом этади.

Қабр азобининг, фитнасининг ҳақлиги ҳақида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан кўплаб ҳадислар ривоят қилинган. Шундан бирини келтирамиз. 

عَنْ أَسْمَاءَ بِنْت أَبِي بَكْرٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا تَقُولُ قَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَطِيبًا فَذَكَرَ فِتْنَةَ الْقَبْرِ الَّتِي يَفْتَتِنُ فِيهَا الْمَرْءُ فَلَمَّا ذَكَرَ ذَلِكَ ضَجَّ الْمُسْلِمُونَ ضَجَّةً.

Асмо бинт Абу Бакр разияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади, у аёл айтадилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам туриб, хутба қилдилар. Шунда инсоннинг бошига тушадиган қабр фитнасини зикр этдилар. Ўшани зикр қилган пайтларида мусулмонлар ўкириб юбордилар». Имом Бухорий ривояти.

Энди савол туғилади?

Хўш, қабримиз сиққанида ҳолимиз нима кечади?

Қанчалик азоб ва машаққат ичра қолишимизни ўйлаб кўрайлик!

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам доим Аллоҳ таолодан қабр азобидан паноҳ сўрар эдилар.

 وَلِلشَّيْخَيْنِ وَالنَّسَائِيِّ: كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَدْعُو: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَمِنْ عَذَابِ النَّارِ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَسِيحِ الدَّجَّالِ 

Икки Шайх ва Насаий ривоят қилган ҳадисда:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам дуода: «Аллоҳим! Сенинг ила қабр азобидан, дўзах азобидан, тириклик ва ўлим фитнасидан ва Масийҳ Дажжолнинг фитнасидан паноҳ сўрайман», дер эдилар», дейилган.

Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга эргашиб, ҳадисда айтилган нарсалардан, жумладан, қабр азобидан паноҳ сўрайлик!

Қабр азобидан қутулишимизга, қабримизнинг нурга тўлишига ва кенг бўлишига сабаб бўладиган солиҳ амалларга шошилайлик!

Эй Аллоҳ! Бизларнинг қабримизни Ўзинг кенг ва нурли қилгин ҳамда бизларни қабр азобидан, фитнасидан асрагин, омин! 

Нозимжон Иминжонов тайёрлади