muslim.uz

Понедельник, 04 Май 2020 00:00

Рамазон – тарбия мавсуми

Бисмиллаҳир роҳманир роҳим. Муқаддас Ислом динимизнинг беш арконидан бири бўлмиш Рамазон рўзаси инсониятни баркамолликка етаклашда ўзига хос хусусиятлари билан ажралиб туради. Инсон рўзадорлиги туфайли ҳам руҳий, ҳам жисмоний покликка эришади, сабр қаноати яна ҳам ортади ва тўрт буюк неъмат - моддий, сиҳҳий, маънавий ва ахлоқий неъматлар соҳибига айланади.

Бу қутлуғ ва баракотли ойда, иншоаллоҳ гуноҳлар ювилиб, тавбалар, ихлос билан қилинган дуолар мустажоб бўлғай. Ҳар бир рўзадор бу ойда руҳан покланиб эзгу ниятлар қилмоғи, ахлоқ одоби ила бошқаларга ибрат кўрсатмоғи, меҳр-мурувватли бўлмоғи даркор. Тоат ибодатлар, хайрли амаллар, тутилаётган рўзалар холис Аллоҳнинг розилиги учун бўлмоғи лозим. Шунда Парвардигор уларнинг эвазига улкан ажpy савоблар ато айлаши муқаррар, иншоаллоҳ.

Маълумки, ҳар бир ибодат ва амалларда бўлгани каби рўзанинг ҳам шартлари, фарзлари ва қонун-қоидалари мавжуд. Тонг саҳардан шомгача рўза тутиш нияти билан ейиш, ичишдан сақланиш рўзанинг адо этилиши учун зарур бўлган фарзларидир. Лекин салафи солиҳинлар булардан ташқари яна олти шартни ҳам тайин қилганларки, булар рўзадорнинг рўзасини мукаммал, бенуқсон ва мақбул бўлиши шартларидир.

Биринчиси - кўзни шариат ман қилган нарсаларга қаратишдан сақламоқ. Хусусан, номаҳрамларга шаҳват билан қараш ҳам шулар жумласидандир. Аллоҳ таоло Қуръони каримда эркак ва аёлларни ўзларига номаҳрам бўлган кимсаларга қарашдан қайтарган: “(Эй, Муҳаммад!) Мўминларга айтинг, кўзларини (номаҳрам аёллардан) қуйи тутсинлар...”, “Мўминаларга ҳам айтинг, кўзларини (номаҳрам эркаклардан) қуйи тутсинлар...” (Нур сураси, 30-31оятлар). Айниқса, рўзадор киши бу нарсага катта аҳамият бериши зарур. Акс ҳолда рўзанинг савобини кетказиб, мукаммал бўлишига путур етказади. Шунингдек, ношаръий ўйин-кулгилар, беҳуда томошалар, айниқса, одоб-ахлоққа зид бўлган кўрсатув ва фильмларни кўришдан тийилиш лозим бўлади. Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи васаллам ҳадисларининг бирида: “Киёмат куни барча кўзлар йиғлаб туради. Аммо, Аллоҳ ҳаром қилган нарсалардан юмилган кўз, Аллоҳ йўлида бедор бўлган кўз ва Аллоҳ таолодан қўрқиб, пашшанинг бошичалик ёш чиқарган кўз бундан мустаснодир”, - деб марҳамат қилганлар.

Иккинчиси - тилни беҳуда, ёлғон, гийбат ва гуноҳ саналмиш турли хилдаги гап сўзлардан тиймоқ. Демак, тилни шариат ман қилган сўзлар учун ишлатиш рўзанинг мукаммал бўлишига путур етказади. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Кимки ёлғон гапиришни ва унга амал қилишни тарк этмаса, унинг фақат еб ичишини тарк қилишига Аллоҳ муҳтож эмас”, - деганлар (Имом Бухорий ривояти). Ҳадисларда икки аёл киши бировларни ғийбат қилиб, охир-оқибат ҳолдан тойиб, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламга одам юбориб оғиз очишга изн сўраганлари, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам эса уларга бир коса бериб, унга қайт қилишни буюрганлари, шунда иккала аёл ҳам косани тўлдириб қон қусганлари ва бу бировларни ғийбат қилганликлари сабабли шундай бўлганлиги ҳақидаги ривоят ҳам маълумдир.

Учинчиси - қулоқни бефойда ва бемаъни гап сўзларни эшитишдан сақламоқ. Зеро, гапириш ҳаром қилинган сўзларни эшитиш ҳам ҳаромдир. Аллоҳ таоло Қуръони каримда гапирувчи билан унга қулоқ солувчи баробар эканлигини баён қилиб: “Аллоҳ сизларга Китобда: “Аллоҳнинг оятлари инкор этилаётгани ва мазах қилинаётганини эшитсангиз, то бошқа гапга ўтмагунларича, улар билан бирга ўтирмангиз!” – деб, (оят) нозил қилган эди. Албатта, сизлар унда (бирга ўтирганда), улар билан (гуноҳда) тенгсиз”, деган (Нисо сураси, 140-оят). Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ғийбат қилувчи билан унга қулоқ солиб ўтирувчи киши гуноҳда шерикдирлар”, - деб марҳамат қилганлар.

Тўртинчиси - бошқа барча аъзоларни ҳам гуноҳдан сақламоқ. Масалан, қўл билан бировга озор бериш, оёқ билан гуноҳ ишга бориш ва ҳоказо. Кундузи рўза тутиб, ифторда ҳаром нарсалар билан оғиз очиш, ҳалол таомни ҳам ҳаддан ортиқ кўп ейиш кабилар ҳам шулар жумласидандир.

Бешинчиси - ифторда кўп овқат емаслик ва кундузи кўп ухламаслик. Солиҳлар ушбуларни рўзага шарт қилишларида кўп ҳикмат бор. Зеро, Аллоҳ таоло рўзани инсонга очликни ҳис қилиб туриши учун машруъ қилгандир. Кундузи бир оз оч юриб, ифтордан кейин кўп овқат ейиш биринчидан, рўзанинг ҳикматига зид. Иккинчидан, ошқозонга оғирлик қилиб, оқибатда инсон саломатлигига салбий таъсир қилиши мумкин. Кундузни уйқу билан ўтказиш ҳам рўзанинг савобини кетказади. Чунки, кўп ухлаш ҳам киши умрини зое ўтказишига сабаб бўлади. Рамазон ойида савобли амаллар билан машғул бўлиш ўрнига, уни ғафлатда ўтказиш ҳам айни нодонликдир. Лекин, кечаларни бедор ўтказиш ниятида кундузи бир оз дам олса зарари йўқ.

Олтинчиси - ифтордан кейин рўзасининг қабул бўлган, бўлмаганлигини ўйлаб хавф (қўрқинч) ва ражо (умид)да бўлмоқ. Агар инсон қилган амалидан ғурурланиб, тутган рўзасидан мақтанса савоби бўлмайди. Шунинг учун қилган ибодати ва тутган рўзасида йўл қўйган хато ва камчиликлари учун истиғфор айтиб, Аллоҳ таолога ёлвориб, уни Ўз даргоҳида қабул айлашини сўраш лозим.

Юқорида санаб ўтилган шартларга риоя қилган ҳолда адо этилган рўза мукаммал рўзадир. Салафи солиҳларнинг рўзалари ана шундай комил ва гўзал рўза эди.

Муборак Рамазон ойининг аввали раҳмат, ўртаси мағфират, охири – “итқун минaннийрон”, яъни “дўзахдан озод қилиш кунлари” деб аталади. Дарҳақиқат, Аллоҳнинг раҳматига эришган кишининг гуноҳлари кечирилади, гуноҳдан покланган киши эса, дўзахдан қутилиб, жаннатга дохил бўлади. Қолаверса, Рамазон ойининг яна бир фазилати шундан иборатки, Аллоҳ таоло бу ойнинг ичига “Қадр кечаси”ни яширган.

Бу муборак кечанинг қадр деб номланишида икки хил маъно бор. Биринчиси, унинг қадри баланд, у муборак - минг ойдан афзал кечадир. Иккинчиси, бу кечада бандаларнинг келаси йил қадр кечасигача бўлган тақдирлари лавҳул маҳфуздан олиниб, фаришталарга ёздирилади. Бу ҳақда Қуръони каримда шундай баён қилинган: “Албатта, Биз уни (Қуръонни) муборак кечада нозил қилдик. Дарҳақиқат, Биз огоҳлантирувчидирмиз. У (муборак кечада) барча ҳикматли ишлар ажрим қилинур” (Духон сураси, 3-4-оят). Шунинг учун бу кечада, ибодат ва дуо билан машғул бўлиш алоҳида фазилатга эга. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам бу ҳақда: “Ҳар ким Қадр кечасида чин ихлос ва имон билан Аллоҳ учун бедор бўлиб, ибодат қилса, унинг қилган аввалги барча гуноҳлари кечирилади”, - деб марҳамат қилганлар (Муттафақун алайҳ).

Рамазони шариф Парвардигор бандаларига Ўз раҳмат ва баракотини нозил қиладиган ойдир. Бу ойнинг таърифи ва унда амалга оширилиши лозим бўлган ишлар ҳақида Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам баён қилиб, жумладан: “Бу хайр-эҳсон улашиладиган ойдир. Рамазон ойида мўминларнинг ризқи зиёда бўлади. Кимки бу ойда рўзадорга ифторлик қилиб берса, унинг гуноҳлари кечирилади ва дўзахдан озод бўлади. Шунингдек, унга ҳам рўзадорнинг савобидан ҳеч қанча кам бўлмаган ҳолда савоб берилади”, - деганлар. Шунда саҳобалар: Эй, Расулуллоҳ! Биз ҳаммамиз ҳам рўзадорга ифторлик қилиб бера олмаймиз-ку, - дейишди. Шунда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам уларнинг ўксик кўнгилларини кўтариб: “Аллоҳ таоло бу савобни рўзадорга бир қултум сут ёки бир дона хурмо ёки бўлмаса бир ҳўплам сув билан ифторлик қилиб берган кишига ато этади. Аммо, кимки рўзадорнинг қорнини тўйдирса, Аллоҳ таоло унга ҳавзу кавсаридан бир қултум сув ичирадики, у то жаннатга киргунча чанқоқ нималигини билмайди...” - деб марҳамат қилдилар (Имом Байҳақий ривояти).

Демак, Рамазон ойи мусулмонларни хайру саховатли бўлишга, бир-бирларига меҳр-мурувват кўрсатишга ундайдиган ойдир. Ибн Аббос разияллоҳу анҳу шундай деганлар: “Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам одамларнинг энг сахийроғи эдилар. Айниқса, Рамазон ойида янада сахий бўлиб кетар эдилар. Тонгги сабо барчага хуш кайфият бахш этгани каби, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламнинг саховатларидан ҳам барча баҳраманд бўлар эди” (Муттафақун алайҳ).

Мўмин-мусулмонлар Рамазон ойида эзгу амалларни кўпроқ қилишга ошиқишлари лозим бўлади. Эзгу амаллар деганда аввало, чин ихлос эътиқод, ибодатда бардавом бўлиш, шунингдек, ўзгаларга хайру саховат кўрсатиш ва уларни сабр тоқат ила адо этиш тушунилади. Рамазон ойида қилинган эзгу ишларнинг савоби ҳақида Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Кимда-ким Рамазон ойида бирор-бир нафл амални бажарса, у фарз амални адо қилган билан тенг бўлади. Кимда ким бу ойда бир фарз амални бажарса, етмишга фарз амални адо қилган билан тенг бўлади”, - деганлар. Шунга кўра закот ва нафл садақаларни Рамазон ойида адо этиш жуда фазилатлидир. Умар ибн Абдулазиз разияллоҳу анҳу: “Намоз сенга жаннатнинг йўлини кўрсатса, рўза унинг эшигига олиб боради. Садақа эса сени ичкарига олиб киради”, деганлар.

Аллоҳ таоло рўзадор кишилар учун жаннатда махсус бир дарбозани яратиб қўйган бўлиб, бу ҳақда Саҳл ибн Саъд разияллоҳу анҳу Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламдан шундай ривоят қиладилар: “Албатта, жаннатда бир дарбоза борки, у Раййон деб аталади. Қиёмат куни ундан фақат рўза тутганларгина киради, бошқа ҳеч ким кирмайди. “Рўза тутганлар қаерда?” - дейилади. Шунда улар ўринларидан туриб ўша дарбозадан жаннатга кирадилар. Кириб бўлганларидан сўнг дарбоза ёпилади ва бошқа ҳеч ким киролмайди” (Муттафақун алайҳ).

Рамазон рўзасининг аҳамияти яна шундан иборатки, у туфайли биз ўз нафсимизни тарбия қиламиз, уни сабрга ўргатамиз, тоат-ибодатда чиниқтирамиз. Чунки рўзада учта хусусият мавжудки, ана шу хусусиятлар туфайли рўзадор мустаҳкам сабру қаноатга эга бўлади. Биринчидан, рўза ибодатдир. Тўлиқ бир ой рўза тутиш учун кишига катта сабр тоқат керак бўлади. Иккинчидан, рўзадор тутган рўзаси мукаммал бўлишини истаб катта-ю кичик гуноҳлардан ўзини тийишга тўғри келади. Албатта, гуноҳлардан тийилиш учун ҳам катта сабру қаноат талаб қилинади. Учинчидан, рўза ибодати очлик ва ташналик каби қийинчиликларга сабр қилишни талаб этади. Ушбу талабларни мукаммал бажарган нафс ёмонликлардан йироқ, яхшиликлар сари интилувчан бўлади, муҳтожларга меҳр-мурувват кўрсатишга, Аллоҳ таолога итоат қилишга кўникма ҳосил қилади. Сабр ҳақида Ҳазрати Абу Ҳурайра разияллоҳу анҳу: “Кимга сабр қилиш неъмати ато қилинган бўлса, у ҳеч қачон савобдан маҳрум қолмайди. Чунки Аллоҳ таоло Қурони каримда: “Албатта, сабр қилувчиларга (охиратда) мукофотлари беҳисоб берилар”, - деб марҳамат қилган”, - деганлар.

Аллоҳ таоло улуғ фазилатларга эга бўлган, раҳмат ва мағфират ойи бўлмиш Рамазон ойини барчаларимизга муборак қилиб, бу ойда қиладиган ибодатларимизни мукаммал адо этишга муяссар айласин.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси

раисининг биринчи ўринбосари

Ҳомиджон ИШМАТБЕКОВ

Бўлим Рамазон-2020

Понедельник, 04 Май 2020 00:00

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳаётларидан лавҳалар: Аллоҳ сизни ҳимоя қилади (Аудио)

ЎМИ матбуот хизмати

Бўлим Аудио

Понедельник, 04 Май 2020 00:00

Муножот

Олам аҳлин, Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил,

Нафсу шайтон қутқуси шарру риёдан сақлагил,

Фитнаю бўҳтон, адоват, норасодан сақлагил,

Беамал, бетуҳфа ул бемуддаодан сақлагил,

Ҳақ йўлида юрмаган ул беҳаёдан сақлагил,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Келди бу ғам ногаҳон олам аро офат бўлиб,

Жумлаи борлиққа одам кўрмаган кулфат бўлиб,

Ҳар соат, ҳар ерда ул бўй кўрсатар даҳшат бўлиб,

Олам аҳли ғам чекар ҳар ердаким қат-қат бўлиб,

Келди ул ёшу қарига кутмаган ғурбат бўлиб,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Билмайин ғафлатда қолдик келди қайдин бу бало,

Чора излаб қанча жонлар айлагай оҳу наво,

Илтижомиз сенга, Тангрим, айлагил тезроқ даво,

Бергучи сенсан шифосин истасанг қодир Худо,

Айлагил авф биз гуноҳкор бандани олампано.

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Ваҳ, гуноҳим ошдими, ҳаддимни билмайким бу дам,

Ҳаққа тавба ҳам тазарру ичраким қўймай қадам,

Қўрқмайин ҳаргизки Ҳақдан, чекмайин дилда алам,

Ўйламай шодликда ҳаргиз келгусин бу тарзда ғам,

Ҳақ таоло, биз гуноҳкор бандага этгил карам,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Қилмайин неъматга шукринг журму исён айладим,

Нафсу шайтон комида кўнглимни вайрон айладим,

Норасо йўлдан юриб гоҳ ўзни сарсон айладим,

Луқмани покиза тутмай наҳси туғён айладим,

Билмагайман қай куни ҳаққинга эҳсон айладим,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Ё жазо бердингми, Тангрим, кимсалар яғмосига[1],

Нафсу шайтон жазмида турфа одам савдосига,

Билдириб қўйдингми ўзни бевафо дунёсига,

Тоату ростлик, диёнат келмаган парвосига,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Эслатиб қўйдингми шу тарз оч кўзинг бандам дебон,

Хақ жазоси бирлаким Нуҳ қавмини босди тўфон,

Ер ютиб юборди қавми Лутни ҳеч қўймай омон,

Қилди нобуд Самуд қавмин зилзила, чақмоқ чунон,

Бўлди ибрат бизга тарих саҳнидаги имтихон,

Беадад тавба тазарру айлагайдурмиз бу он,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Дини иймон йўлини рост тутмадим, сенга аён,

Қўймадим вақтида мақдам отаю онам томон,

Дўст қолиб, ағёрга сирдош бўлдим мен нодон ҳамон,

Бехабарлар ичраким сен этмагил рангим сомон,

Мушкулимни энди сен авфинг билан қилгил осон,

Икки олам сен ўзингсан, Эй Худоё, соябон,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Уммати Сарвар ҳаққи юртни чароғон айлагил,

Ҳазрати чорёр ҳаққи элни фаровон айлагил,
Барча ўтган авлиёлар ҳаққи дармон айлагил,

Олам ичра бу зарар офатни яксон айлагил,

Илтижомиз Сенга чексиз, бизни ғуфрон айлагил,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Эй Худоё, юртимизни хусни ҳолат айлагил,

Раҳнамомиз бирлаким элни саломат айлагил,

Файзу икромингни бизларга зиёдат айлагил,

Тинчлигу шавкат билан аҳли барокат айлагил,

Қудратинг-ла барчамизни ҳусни суврат айлагил,

Ногаҳон келган бу ғам жабру жафодан сақлагил,

Олам аҳлин,Эй Худо, ҳар хил балодан сақлагил.

Исмоил Маҳмуд Марғилоний

[1] Яғмо-талон-тарош қилмоқ

Бўлим Мақолалар

Воскресенье, 03 Май 2020 00:00

Муҳтожларга ёрдам бериш, хайр-эҳсон қилиш, саховатли бўлишнинг ҳикмати

Эл-юртимиз учун эзгулик ва меҳр-шафқат рамзи бўлиб келаётган муборак Рамазон ойининг маънавий-руҳий ҳаётимиздаги алоҳида ўрни ва аҳамияти беқиёс эканлиги ҳеч биримизга сир эмас.

Айниқса, Рамазон ойида бажарилган эзгу амал, яхшиликлар, қилинган хайр-эҳсон ва садақалар бошқа ойдагига нисбатан бир неча баробар фазилатли ва савоби улуғдир. Садақа боисидан ҳатто эгасига келиши муқаррар бўлган бало ва мусибатлар ҳам арийди. Хўш, хайр-эҳсонлар қай тарзда, қандай молдан берилади?

Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ (с.а.в.): “Кимки ҳалол касбидан ихлос билан хурмо қийматича садақа қилса, Аллоҳ таоло уни рози бўлиб қабул қилади. Аллоҳ фақатгина ҳалолни қабул қилур. Сўнг уни соҳиби учун худди бирингиз тойчоқни ўстиргани каби ўстиради, ҳаттоки у тоғ каби бўлади”, дедилар.

Набий (с.а.в.) ушбу сўзлари билан биз умматни садақалар қабул бўлиши ва унга савоб берилишидаги асосга йўлламоқдалар. Ана ўша садақа ҳалол касбдан бўлиши, унда бирор шубҳа аралашмаслиги лозим. Чунки, Аллоҳ Ўзи пок бўлиб, фақат покнигина қабул қилади. Баён қилишларича, бир хурмо миқдори ҳалолдан садақа қилинса, албатта Аллоҳ уни чиройли қабул қилиб, унга яраша ошириб мукофот беради. Худди бир киши тойчоғини ёшлигидан парваришлаб, сутидан чиқариб, онасидан ажратиб улғайтиргани каби Аллоҳ ҳам хурмо миқдорида берилган садақани Ўзини ҳузурида кўпайтириб то тоғ каби бўлгунча ўстиради. Аслида, бу нарсани Аллоҳга ҳеч қанақа қийинчилиги йўқ, чунки Аллоҳ фазли улуғ бўлган Зотдир.

Икримадан ривоят қилинади: “Набий саллаллоҳу алайҳи васаллам Оишага: “Садақа қил, эй Оиша, бир дона хурмони бўлса ҳам. Чунки у оч қолганни тўйдиради ва худди сув оловни ўчиргандек, хатони ўчиради”, дедилар”.

Ҳамма нарсани куйдириб кетаётган оловни сув ўчиради. Инсонни икки дунёсини куйдириб кетаётган гуноҳларини эса садақа ўчиради. Бас, билиб-билмай қилган гуноҳларим-хатоларим ўчиб турсин, деган инсон бева-бечораларга, фақир-фуқароларга, етим-есирларга ва муҳтожларга садақа қилиб туриши керак. Ана шунда мақсадга эришади. Садақа фақат маълум катта ҳажмда бўлиши шарт эмас. Бир дона хурмо бўлса ҳам садақа бўлаверади. Садақа оч қилган инсоннинг қорнини тўйдиради. Садақа уни қилган одамнинг хатосини ўчиради.

Ҳаким ибн Ҳизомдан ривоят қилинган қуйидаги ҳадисда Расулуллоҳ (с.а.в.): “Пастдаги (олувчи) қўлдан юқоридаги (берувчи) қўл яхшидир. Садақани ўз оилангдан бошла! Садақанинг афзали бойлик орқасидан қилинганидир. Ким иффат қилса, Аллоҳ унга иффатни беради ва ким беҳожатликни талаб қилса Аллоҳ уни беҳожат қилади”, дедилар.

Киши инфоқни ўз ҳожатидан бошлаши, кейин болалари ва хотинлари кейин ундан узоқроғи қариндошларидан бошлаши керак. Албатта, қиладиган эҳсонини ўз қўли билан топган бўлиши, ўзи ва оиласидан орттириб ихлос билан адо этган бўлиши даркор. Шундагина Аллоҳ ҳузурида қабул бўлиши осонлашади. Набий (с.а.в.) бойларнинг маблағларидан инфоқ қилишга чақириб, шу пайтни ўзида камбағалларни иффатли бўлиб, одамлардан тиланчилик қилмасликка ундайдилар. Ким Аллоҳдан иффат талаб қилса унинг учун савоблари билан ризқлантириб қўяди. Ким одамлардан беҳожат бўлишини сўраб, ўша нарсага йўл қидирса, Аллоҳ унинг учун раҳмат эшикларини очиб, беҳожатлик, иффат ва каромат сабабларига муваффақ қилиб қўяди.

Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Албатта, Аллоҳ азза ва жалла бир садақа сабабидан етмишта ёмон ўлимни қайтаради”, дедилар”. Демак, банданинг садақаси қабул бўлиб қолса, бу садақа туфайли унга келаётган ёмон ўлимни даф бўлиши бор нарса экан. “Садақа – радди бало” деган ҳикмат шундан келиб чиққан. Шунинг учун ҳар бир банда яхшиликни, садақа қилишни зинҳор паст санамаслиги, балки кичик бир амал билан ҳам улуғ ажрларга, даражаларга етишиш мумкинлигини билиши, тушуниши ва шунга яраша амал қилиши керак экан. Абу Зарр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Ё Аллоҳнинг Расули, садақа нима?” дедим. “Кўпайгандан кўпаядиган. Аллоҳнинг ҳузурида зиёдаси бор”, дедилар. “Ё Аллоҳнинг Расули, садақанинг қай бири афзал?” дедим.“Камбағалнинг қийналиб бергани, фақирга ўтади”, дедилар”.

Ўзида йўқ бўлиб туриб, буни берсам, ўзимга нима қолар экан, деб турса ҳам, ўзидан заифроқ одамни топиб берилган садақа афзал ҳисобланади. Чунки, моли оз одам садақа қилса ўз ҳавойи нафасини енгиб, ўзидан бошқани устун қўйиб садақа қилган бўлади.

Ислом динида садақанинг фазилати жуда улуғ ҳисобланади. Садақанинг энг ҳақдори камбағал-фақир кишилардир. Исломда садақанинг жорий қилиниши ҳам ўша тоифанинг ҳимояси ва ёрдами учун бўлган.

Садақа қилиш хоҳ ошкора бўлсин, хоҳ махфий бўлсин, доимо ўз эгасига фойда келтиради, унинг гуноҳларининг ювилишига сабаб бўлади. Қуръони каримда: “Эҳсон (эзгулик)нинг мукофоти, фақат Эҳсон (эзгулик)дир.(Ар-Роҳман сураси, 60-оят)”, -дея баён этилади. Яъни, киши ҳаётини гўзаллик билан буркашни истаса, аввало, ўзи бировларга яхшилик кўрсатиши лозим бўлади. Ер юзида ҳаёт бошланганидан буён амалда бўлган бу тамойилга шу кунларда халқимиз янада эътиборли бўлмоқда, десак сира муболаға бўлмайди.

Ҳозирги вақтда бутун дунёда кузатилаётгани каби юртимизда ҳам ишсизлар, ёрдам ва кўмакка муҳтож аҳоли сони ортиши қайд этилган. Шу мақсадда, Муҳтарам Президентимиз “Саховат ва кўмак” умумхалқ ҳаракатини йўлга қўйиш ташаббусини илгари сурдилар. Бу ҳақда 20 апрель куни саноат, қурилиш ва инфратузилма тармоқлари корхоналарининг тўлиқ ишлашини таъминлаш масалалари бўйича ўтказган видеоселектор йиғилишида маълум қилган.

Роббимиз ўз бандаларини доимо хайру саховатли бўлишга буюради. Сахийлик инсонга бахт-саодат келтирадиган ва ўзгаларнинг севимли кишисига айлантирадиган хислатдир. Меҳр-мурувват, ҳамжиҳатлик, сахийлик халқимиз ардоқлаган, асрлар оша амал қилиб келаётган гўзал фазилат ҳамдир. Хайр-саховат, сахийлик инсонлар ўртасида меҳр-оқибат ришталарининг мустаҳкамланишига, ўзаро ҳурмат ва тотувликнинг ортишига хизмат қилади. Донолар айтганидек, “Ақлнинг қадри одоб билан, бойлик қадри саховат билан ошади”.

Эҳсон қилиш борасида, динимизда алоҳида кўрсатмалар бериб ўтилган. Яъни, эҳсонни унга лойиқ кишиларгагина бериш лозим. Бу ҳақда Аллоҳ таоло шундай амр этади:

“Сиздан (эй, Муҳаммад!)қандай эҳсон қилишни сўрайдилар. Айтинг: “Ниманики хайр-эҳсон қилсангиз, ота-она, қариндошлар, етимлар, мискинлар ва мусофирларга қилингиз! Аллоҳ ҳар қандай қилган эҳсонларингизни билиб турувчидир (Бақара сураси, 215-оят)“.

Аллоҳнинг ушбу амрига эътибор билан турли хил кўнгли ўксик, ногирон, бетоб бўлган ва кам таъминланган хонадон соҳибларини озгина бўлса ҳам беғараз хайр-эҳсонимиз билан йўқлаб қўйсак, жамият ичида мурувват, меҳр-муҳаббат уруғини сочган бўлардик.

Бундай хайрли тадбирларни нафақат Рамазон ойи давомида, балки доимий тарзда савоб умид қилган ҳолда кўпайтириб, барча элдошларимизга шукроналик ҳиссини ва байрам кайфияти улашишни мақсад қилмоғимиз нур устига аъло нур бўлади. Чунки, Аллоҳ таоло: “(Эй инсонлар)... Бас, сизлардан имон келтирган ва эҳсон қилган зотлар учун катта мукофот бордир.(Ҳадид, 7)” дея, биз бандаларига хайр-саховат қилишнинг улкан ажридан хабар беради. Аллоҳ таоло саховат соҳибларини ана шундай мукофотларга ноил этсин.

Хайрулло Абдуллаев

Хоразм вилояти бош имом-хатиби

ЎзА

Бўлим Мақолалар