muslim.uz

muslim.uz

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳижратнинг ўн биринчи йили Рабиул аввал ойининг ўн иккинчи санаси, душанба куни чошгоҳ вақтида олтмиш уч ёшларида бу оламни тарк этдилар.

Ҳажжатул вадоъдан уч ой ўтгач, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қаттиқ касал бўлдилар, ҳатто ўринларидан туришга ҳам қодир бўлмай қолдилар. Вафотларидан тўққиз кун олдин қуйидаги оят нозил бўлди: «(Барчангиз) Аллоҳга қайтариладиган кундан (қиёматдан) қўрқингиз! Сўнгра ҳар бир жон (эгаси)га қилган амалларига яраша нарса (мукофот ёки жазо) берилур ва уларга адолатсизлик қилинмас» (Бақара, 281-оят).

Касаллик аломатлари зоҳир бўла бошлагач, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Уҳуд шаҳидларини зиёрат қилишни ирода қилдилар. У ерга бориб, йиғлаган ҳолда қайтдилар. Саҳобалар: “Ё Аллоҳнинг Расули, сизни нима йиғлатди?” деб сўрадилар. Ул зот: “Биродарларимни соғиндим”, дедилар. Улар: “Бизлар сизнинг биродарингиз эмасмизми?” дедилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Сизлар менинг саҳобаларимсиз. Биродарларим эса, мендан кейин келадиган, мени кўрмай туриб, менга имон келтирадиган қавмдир”, дедилар.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам аёллари Маймуна розияллоҳу анҳонинг уйига келдилар. У ерга барча аёлларини йиғиб, беморлик кунларини Оиша розияллоҳу анҳонинг уйида ўтказишга улардан ижозат сўрадилар. Завжаларининг барчаси бунга рози бўлдилар. Ўринларидан туришга ҳаракат қилдилар. Лекин бунга қодир бўла олмадилар. Шунда Фазл ибн Аббос ва Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳум Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кўтариб, аёллари Оиша розияллоҳу анҳонинг ҳужрасига олиб кирдилар. Саҳобалар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни биринчи марта бундай аҳволда кўриб, қаттиқ хавотирда қолдилар. Масжид одамлар билан тўлиб тошди. Уларнинг хавотир тўла изтиробли овозлари эшитилар эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қаттиқ терга ботдилар. Оиша розияллоҳу анҳо ул зотнинг: “Ла илаҳа илла Аллоҳ албатта, ўлим сакаротдир”, деганларини эшитдилар. Масжидда одамларнинг овозлари кўтарилди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша розияллоҳу анҳодан бу ҳақда сўрадилар. Оиша розияллоҳу анҳо: “Улар сиздан хавотир олаяптилар, ё Аллоҳнинг Расули”, деб жавоб бердилар. Ул зот: “Мени уларни олдига олиб чиқинглар”, деб яна ўринларидан туришга ҳаракат қилдилар. Лекин тура олмасдан ҳушини йўқотдилар. Ҳушига келтириш учун устиидан сув қуйдилар. Минбарга кўтарилгач, уларга: “Мендан хавотир олаяпсизларми”, деб сўрадилар. Ҳамма бир овоздан: “Ҳа, эй Аллоҳнинг Расули”, дея жавоб бердилар. Шунда одамларга энг сўнгги хутбасини баён қилдилар: “Эй инсонлар, сизларнинг мен билан бирга бўладиган (абадий) манзилингиз дунё эмас. Мен сизлар билан учрашадиган жой Ҳавза олдидадир. Аллоҳга қасамки, мен у ердаги ўша манзилимни кўраётгандекман. Эй инсонлар, Аллоҳга қасамки, мен сизларга фақирлик етишидан қўрқмайман. Мен сизларга дунё етишидан, сизлардан олдинги умматлар курашганидек, сизлар ҳам дунё учун курашингиздан, алалоқибат дунё уларни ҳалок этганидек сизларни ҳам ҳалок этишидан қўрқаман”, дедилар. Сўнг эса: “Эй инсонлар, намоз масаласида Аллоҳдан қўрқинг, намоз масаласида Аллоҳдан қўрқинг, аёллар ишида Аллоҳдан қўрқинг, аёллар ишида Аллоҳдан қўрқинг. Аёлларга яхши муносабатда бўлишга сизларни буюраман” деб қайта-қайта такрорладилар.

Хутбанинг давомида: “Эй инсонлар, Аллоҳ таоло агар бир бандасига дунёни ёки Ўзининг ҳузуридаги нарсани танлаш ихтиёрини берди, у эса Аллоҳнинг ҳузуридаги нарсани ихтиёр этди”, дедилар. Ул зотнинг бу гапидан нимани мақсад қилганини хеч ким фаҳмламади. Ҳолбуки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларини назарда тутган эдилар. Саҳобалардан ёлғиз Абу Бакр розияллоҳу анҳугина буни тушундилар, ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сўзларини бўлиб: “Ота-онамиз, аҳлимиз-болаларимиз, молу жонимиз сизга фидо бўлсин Аллоҳнинг Расули”, деб йиғлай бошладилар. Саҳобалар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сўзларини бўлгани учун Абу Бакр розияллоҳу анҳуга қараб турардилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам, Абу Бакр розияллоҳу анҳуни ҳимоя қилиб: “Эй инсонлар, Абу Бакр (розияллоҳу анҳу)ни ўз ҳолига қўйинг, сизлардан бирортангизнинг бизга кўрсатган хизмати бўлса, биз уни мукофотладик, лекин Абу Бакргина (розияллоҳу анҳу) бундан мустаснодир. Мен уни мукофотлай олмайман. Уни мукофотлашни Аллоҳга қолдирдим”, дедилар.

Сўнг Аллоҳ таолодан, мусулмонларга нусрат беришини, қадамларини собит қилишини ва уларни қўллаб қувватлашини сўраб дуолар қилдилар. Хутбанинг сўнгида: “Эй инсонлар, то қиёматгача менга эргашадиган умматларимга мени саломимни етказинглар”, деб сўзларини тугатдилар.

Кейин яна Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кўтариб уйларига олиб кирдилар.

Абдураҳмон ибн Абу Бакр розияллоҳу анҳу қўлида мисвок тутган ҳолда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни олдиларига кирдилар. Қаттик хасталанганликлари туфайли мисвокни сўрашга ҳам қодир бўлмадилар. Буни фаҳмлаган Оиша розияллоҳу анҳо мисвокни Абдураҳмондан олиб, оҳисталик билан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг оғизларини покладилар. Кейин қизлари Фотимаи Заҳро розияллоҳу анҳо кирдилар. Оталарини бу аҳволда кўриб йиғладилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Эй Фотима яқинроқ кел”, дедилар.  Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг қулоғига бир нарсаларни айтдилар. Фотимаи Заҳро розияллоҳу анҳонинг йиғиси кучайди. Бир оздан сўнг унинг қулоғига яна бир нарсаларни айтдилар. Бу сафар Фотимаи Заҳро розияллоҳу анҳо кулдилар.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг вафотларидан кейин Фотима розияллоҳу анҳодан оталари нима деганлари ҳақида сўралганда: “Биринчи марта шу куни вафот этишлари ҳақида гапирдилар. Иккинчи марта эса, менга аҳлимдан биринчи бўлиб сен етишасан дедилар”, деб жавоб бердилар.

Сўнг Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Мени ҳузуримдан чиқинглар”, дедилар. Оиша розияллоҳу анҳони чақириб, унинг кўксига бошларини қўйдилар. Қўлларини осмонга кўтариб: “Рафиқул аълога  Рафиқул аълога...” дея бошладилар. Оиша розияллоҳу анҳо бунинг яхшилик эканини билдилар.

Сўнг Жаброил алайҳиссалом келиб: “Ё Аллоҳнинг Расули, ўлим фариштаси остонада турибди, сиздан киришга изн сўраяпти”, деди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Эй Жаброил, унга изн беринг, кирсин”, дедилар.

Жон олишга тайин қилинган фаришта: “Ассалому алайкум, Аллоҳнинг Расули, Аллоҳ таоло мени сизнинг ҳузурингизга юборди. Сизга бу дунёда қолиш ёки Аллоҳнинг ҳузурига рихлат қилишдан бирини танлаш имконини берди”, деди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Рафиқул аълога,  Рафиқул аълога...” дедилар. Ўлим фариштаси, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бош томонларига келиб: “Эй покиза руҳ, Аллоҳдан рози бўлган ва Аллоҳ сендан рози бўлган ҳолда чиқгин”, деди.

Оиша розияллоҳу анҳо: “Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қўллари осилиб тушди. Кўксимдаги муборак бошлари оғирлашди. Бу ҳолатдан Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам вафот этганларини билдим. Нима қиларимни билмасдим. Охири ҳужрамдан чиқиб, ташқарида турган саҳобаларга Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг вафот этганлари хабарини беришдан бошқа чорам қолмади”, дедилар.

Масжид йиғи овозлари билан тўлиб кетди. Шунда Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу қиличларини қўтариб: “Ким, Муҳаммад ўлди деса, бошини оламан. Ул зот, Мусо (алайхиссалом) Аллоҳ билан учрашиш учун  кетганларидек, кетдилар ва тезда қайтадилар”, дедилар. Абу Бакр розияллоҳу анҳу саросимага тушиб қолган инсонларни тинчлантириб: “Эй инсонлар, ким Муҳаммадга ибодат қилган бўлса, у ўлди. Ким Аллоҳга ибодат қилган бўлса, Аллоҳ тирикдир, ҳеч қачон ўлмайди”, деб хутба қилдилар. Сўнгра Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига кириб, ул зотни бағрларига босиб йиғладилар.

Авазхўжа БАҲРОМОВ,

Тошкент тумани “Холмуҳаммад ота” жоме масжиди имом-хатиби

 

 

 



 

 

 

 

 

 



 

Бугунги кунда мамлакатимизда туризмни ривожлантириш мақсадида улкан ислоҳотлар олиб борилмоқда. Ушбу ислоҳотлар натижасида ҳудудларда турли рамзий сайёҳлик объектлари барпо қилинмоқда. Шулардан бири Тошкент шаҳрида ўрнатилди.

 

“Карвон Буюк ипак йўлида” ҳайкалтарошлик композицияси “Олмазор” метро бекати яқинида очилди. Бу ҳақда “Халқ сўзи” онлайн нашри хабар берди.

 

Ташкент шаҳрининг Чилонзор туманида “Карвон Буюк ипак йўлида” ҳайкалтарошлик композициясини очилишига бағишланган тадбир бўлиб ўтди.

 

Композициянинг умумий узунлиги 80 метр бўлиб, унда юриб кетаётган савдогарлар ва туяларнинг ҳайкаллари акс эттирилган. Композиция муаллифи ҳайкалтарошлар Павел Макаров ва Содиқ Номозовлар экани айтилган.

 

Композициянинг очилиш маросимида Чилонзор тумани ҳокимлиги ҳамда туризмни ривожлантириш Давлат қўмитаси вакиллари иштирок этгани айтиб ўтилган.

Понеділок, 11 декабрь 2017 00:00

Ит ялаган идишни поклаш

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
«Вақтики, сизлардан бирортангизнинг идишини ит яласа, ундаги нарсани тўкиб юборсин. Сўнгра у (идиш)ни етти марта ювсин», дедилар».
Бошқа бир ривоятда: у(ювиш)лардан биринчиси ёки у(ювиш)лардан биттаси тупроқ билан бўлсин.
Яна бошқа ривоятда: еттинчиси тупроқ билан бўлсин, дейилган (Бешовлари ривоят қилишган).
Шарҳ: Бу ҳадиси шарифда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ит ялаши оқибатида ҳосил бўлган нажосатни кетказиш йўлини таълим бермоқдалар.
«Вақтики, сизлардан бирортангизнинг идишини ит яласа, ундаги нарсани тўкиб юборсин».
Яъни, ит ялаган пайтда идишда нима нарса бўлса, тўкиб юборсин. Ит ялаши оқибатида ўша нарса нажасга айланиб қолади. Шунинг учун идишнинг эгаси у нарсани тўкиб юбориши шарт.
«Сўнгра у(идиш)ни етти марта ювсин».
Бошқа ҳайвонлардан кўра итнинг нажосати қаттиқ бўлгани учун у теккан идишни етти марта ювмаса кетмайди. Шу билан бирга, ўша етти ювишдан бири тупроқ билан бўлиши шарт, унинг биринчисими, еттинчисими ёки хоҳлаган бирортаси эканлиги ҳақида турли ривоятлар келган. Энг муҳими, етти марта ювишдан бири тупроқ билан бўлиши керак. Тупроқсиз тоза бўлмайди.
Бу ҳадис Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мўъжизалари эканлигини илм ҳам тасдиқлади. Ит доимо турли нажас нарсаларни танаввул қилиб юради. Шунинг учун унинг оғзи ва сўлаги турли зарарли микробларга тўла бўлади. Бу ҳадисдан хабар топган чет эллик олимлар идишни атай итга ялатиб, уни катталаштириб кўрсатувчи асбоб (микроскоп) остига қўядилар. Қарасалар, идишда микроблар ғужғон ўйнаётган экан. Сўнгра ўша микроб­ларни йўқотиш учун турли кимёвий моддаларни ишлатиб кўрганлар. Лекин бу фойда бермаган. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганларидек, тупроқ ишлатишганда ҳеч қандай микроб қолмаганининг шоҳиди бўлганлар. Бу тажриба ўша олимларнинг иймонга келишлари билан якун топди.

Усмонали ЎРАЛОВ
Жиззах тумани “Яккақайрағоч”
масжиди имом-хатиби

Понеділок, 11 декабрь 2017 00:00

Солиҳа қиз тенги солиҳ куёвдир

Саъид ибни Мусаййиб раҳимаҳуллоҳ мадиналик тобеинлардан бўлиб “Мадина аҳлининг олими”, “тобеинларнинг саййиди” унвонларига сазовор бўлган. У мадиналик машҳур етти  фақиҳ тобеиннинг бири бўлиб Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг масжидларида илм ҳалқаси уюштириб дарс берар эди.  Ўша кезда Дамашқда амирал мўминин бўлган Абдул Малик ибни Марвоннинг бир ўғли бўлиб, унга  Саъид ибни Мусаййибнинг қизини келин қилиб олишни ихтиёр қилди ва девон раиси Ҳишом ибни  Исмоилни совчи қилиб жўнатди. Ибн Исмоил бориб Амирал мўмининнинг ўғли Валиб ибни Абдул Малик номидан совчи бўлиб келганини айтди. Саъид ибни Мусаййиб  бироз тафаккур қилиб турди-да, сўнгра: “Амирал мўминин Абдул Малик ибни Марвонга етказгинки, мен бу таклифни рад этаман”, деди. Шунда Ҳишом  Саъид ибни Мусаййибга: “Бу ишингизнинг оқибати нима бўлишини яхши биласиз-а”, деди. Саъид ибни Мусаййиб: “Биламан, лекин   қиёмат куни қизим билан биргаликда кишанланган ҳолда жаҳаннамга киришни хохламайман”, деди. Ҳишом бу гапни Абдул Маликка етказди.  Саъид ибни Мусаййиб  ҳам уйига кетди. Борса қизи ёлғиз ўзи  ўтирган экан, унга салом берди-да: “Қизим, нима қилаяпсан?” деб  сўради.  Қизи: “Қуръон ўқиётган эдим”, деди. “Ундан тушуна олаяпсанми?” деб сўради. Қизи эса “Ўқиётганларимни ҳаммасини тушунаяпман лекин

رَبَّنَا آَتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآَخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ

«Эй, Раббимиз, бизга бу дунёда ҳам яхшилик ато этгин, охиратда ҳам яхшилик (ато этгин) ва бизни дўзах азобидан асрагин», – дейдилар”,  деган оятдаги охират яхшилигини биламан у – жаннат, лекин дунёдаги яхшиликдан мақсад нима эканини тушунмаяпман деди. У киши қизига:  “Дунё яхшилиги дегани  солиҳ киши учун  солиҳа аёлнинг бўлишидир”, деди-да сўнгра ўтириб таомлана бошлади. Қизи яна Қуръон тиловатига киришиб кетди. Бир пайт эшик тақиллаб қолди. “Ким экан у тақиллатаётган?” деб сўради ота. Қизи: Абдуллоҳ ибни аби Вадоа” деди. Ота: “Киришга рухсат бер”, деди. У киши кириб келди  Саъид ибни Мусаййиб уни таомга таклиф қилди. Абдуллоҳ ибни аби Вадоа камбағал киши эди. Шунга қарамай, Саъид ибни Мусаййибнинг масжиддаги илм халқасида иштирок этар  эди. Лекин кеча дарсга келмагани учун: “Нима учун кеча дарсга келмадинг?” деб сўради Саъид ибни Мусаййиб.   У: “Устоз, рафиқам вафот этган эди, уни  дафн этиш   ила машғул бўлиб қолдим”, деди. “Нега бизга хабар бермадинг?”, деб жаҳли чиқди устозининг. Шунда Абдуллоҳ: “Мусулмонлар сизнинг илмингиздан кўп фойдаланадилар, шунинг учун сизни ўзимнинг ташвишим билан машғул қилиб қўймайин дедим”, деди. Устози ундан: “Агар бирор солиҳа аёл бўлса уйланмайсанми?” деб сўради. У эса: “Эй устоз,  менга тегадиган солиҳа аёл қайда”, деди. Шунда Саъид ибни Мусаййиб: “Мана бу менинг қизим бўлади, агар бир-бирларинга муносиб келсаларинг, марҳамат оила қуринглар”, деди. Сўнгра: “Эй Абдуллоҳ, агар рози бўлсанг чиққинда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг асҳобларидан гувоҳ чақириб кел”, деди. Абдуллоҳ ўзида йўқ хурсанд бўлиб кетди. Сўнгра ақд никоҳ ҳам бўлди. Абдуллоҳ келинни олиб уйига кетди. Ота эса у икковлари ҳаққига: “Сизнинг ушбу кечангиз баракотли бўлсин”, деб дуо қилди.

Абдуллоҳ айтади: “Ҳақиқатан, баракотли умр кечирдик. Ҳаттоки илм мажлисига ҳам боришимга ҳожат қолмади. Чунки рафиқам отасида бор илмнинг ҳаммасини олган экан, мен эса ундан илм ола қолдим.

Қиссадан мурод нима?  Албатта, ибрат. Илмни назарий жиҳатдан етказиш бошқа, унга амал қилиб барчага ўрнак  бўлиш бошқа. Дунё тарихида алломалар камми? Ҳаттоки уларнинг саноғини ҳам билиб бўлмайди, ана ўшаларнинг баъзиларининг номлари тарихдан бутунлай ўчиб ҳам кетган. Баъзиларининг ёзган асарлари бўлса ҳам ҳеч қандай қадр-қиймати йўқлигидан ҳеч ким эсга ҳам олмайди. Лекин Аллоҳ таолога ҳамду санолар бўлсинки, Исломнинг биринчи, иккинчи ва учинчи асрларида яшаб ўтган салаф уламолар ва уларга қадам-бақадам эргашиб садоқатли меросхўр ўлароқ номи шарифлари дунёга достон бўлган забардаст алломаларимиз ўтганки, улар ҳар тарафлама бизга буюк ибрат ва намунадир. Ана шундай буюкларимиздан бирининг ўз ҳаётида Пайғамбаримиз соллаллоҳу  алайҳи васалламнинг биргина: “Аёл киши тўрт нарсаси учун никоҳланади: моли, жамоли, ҳасаби ва дини учун. Диндорини танлагин  қўлинг қуригур”, деган ҳадиси шарифига амал қилгани ва унинг баракоти тўғрисидаги ҳикоя билан танишиб чиқдик. Биздан кутилаётган нарса эса ўқиб-ўрганганларимизга амал қилмоқдир. Зотан, Аллоҳ таоло бизга берган, бир-биридан гўзал фарзандлар қўл остимизда омонат эканини ҳеч қачон унутмайлик, Зеро, Аллоҳ таоло:

لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ  ثُمَّ

“Сўнгра ана ўша кунда (қиёматда), албатта, (сизларга ато этилган барча) неъматлар тўғрисида сўроқ қилинурсиз!

Ушбу масъулиятни улуғларимиз ўз ўрнида адо этганлар. Бунинг  исботини Имом Ҳусайн розияллоҳу анҳунинг қуйидаги: “Қизингни фақат тақводорга бергин,  агар  севиб қолса  ҳурмат қилади ва агар мабода ёқтирмаса ҳам зулм қилмайди”,  деган сўзларида  ҳам   кўришимиз  мумкин. Бу борада  имом Шаъбий раҳматуллоҳ алайҳ: “Ким қизини фосиқга никоҳлаб берса, бас у билан силайи раҳм алоқаларини узибди”, деган. 

Ҳа азизлар, ота ўз қўлида омонат бўлиб турган қизини кимга узатишига қараб икки дунё саодатига эришиши ҳам мумкин ёки аксинча, икки дунёда шарманда бўлиб  аламли азоб-уқубатда  қолиши ҳам мумкин.

Албатта, ҳар бир банданинг танлаш ихтиёри бор, хоҳлаганингизни танланг!

Исҳоқжон БЕГМАТОВ, 

Ўзбекистон мусулмонлари идораси

                         Масжидлар бўлими ходими

                                               

Понеділок, 11 декабрь 2017 00:00

Мавританияда халқаро сийрат анжумани

Мавритания ва Ғарбий Африкадаги Ислом маданияти жамияти Ислом олами уюшмаси билан ҳамкорликда Нуакшот шаҳрида 14-17 декабрь кунлари Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сийратига бағишланган 30-халқаро анжуманни  ташкиллаштиради.

Анжуманда 20 га яқин давлатдан уламолар иштирок этади. Халқаро сийрат анжуманининг ушбу давра йиғилиши Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳаёт йўлига мувофиқ мўътадиллик ва тўғрилик қадриятларини барпо этишга оид мавзуларга бағишланади.

 

ЎМИ ходими  Илёс Аҳмедов тайёрлади

Top