«Шуни билиб олмоқ лозимки, Абул Ҳасан ва Абу Мансур - Аллоҳ улардан рози бўлсин ва Ислом номидан яхшилик-ла мукофотласин - ўзларидан келиб чиқиб бирор фикр айтмадилар ва янги мазҳабни пайдо қилмадилар. Албатта, бу зотлар салафи солиҳлар мазҳабини қарор топтирдилар ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобаларининг йўлига мувофиқ келдилар. У зотлардан бири Шофеъий мазҳабининг ва хужжатларининг нусратида турган бўлсалар, бошқалари Ҳанафий мазҳабининг ва хужжатларининг нусратида қоим турдилар. У зотларнинг ҳар иккалалари бидъат ва залолат аҳлига қарши мунозара қилдилар ва уларни ер билан яксон қилиб, ғалаба қозондилар. Дарҳақиқат, бу ҳақиқий жиҳоднинг аслидир! Одамларнинг ўзларини у зотларга нисбат беришига келсак, у зотларнинг ҳар бири салафи солиҳлар йўлига бир арқонни боғладилар, уни маҳкам тутдилар ва унга хужжат ва далилларни келтирдилар. Натижада ушбу йўлда юрган ва далилларга эргашган кишига «Ашъарий» ва «Мотуридий» номи ишлатиладиган бўлди».
«Итҳофу саадатил муттақийн би шарҳи иҳёи улумид дин» асаридан
2/6-7 Б, Имом Муртазо Забийдий роҳимаҳуллоҳ
