Масала шундаки, тўғри тафаккур қилиш орқали одатда ақл билан иймон ҳосил қилинади. Одатда дейилишдан мақсад Аллоҳ таоло иймонни инсон тўғри тафаккур юритганида яратишидир. Аллоҳ таоло Қуръони каримда бу ҳақда: “Айтинг (эй Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам), Ер юзида сайру саёҳат қилиб, илгари ўтганларнинг оқибатлари қандай бўлганини кўринглар!” деб айтади.
Имон бу тасдиқдир.
Баъзи уламолар имон бу тасдиқ ва шаҳодат калимасини, яъни: “Ашҳаду ан ла илаҳа иллаллоҳ ва ашҳаду анна Муҳаммадан абдуҳу ва росулуҳу…”ниайтиш имоннинг бир бўлаги бўлиб, рукн ҳисобланади, амал қилишлик эса комиллик шартидир. Лекин шаҳодат калимасини нутқ қилиш соқовлик ва мажбурлаш ҳолатларида соқит бўлишининг эҳтимоли бор. Аллоҳ таоло Наҳл сурасининг 106-оятида: “Ким Аллоҳга иймон келтирганидан кейин (яна қайтиб) кофир бўлса, (Аллоҳнинг ғазабига дучор бўлур). Лекин ким қалби иймон билан ором олгани ҳолда (куфр калимасини айтишга) мажбур қилинса, (унинг иймонига зиён етмас),” дейди. Соқит бўлишнинг маъноси: шаҳодат калимасини узр мавжуд бўлгани сабабли айтмаслиги сабабидан Аллоҳ таолонинг азобига дучор бўлмаслигидир.
Бу аҳли сунна валжамоанинг икки йўналиши – мотуридий ва ашъарийларнинг гапидир. Икки ақидавий мазҳаб амал учун икки жиҳати бор, у ҳам бўлса, амал дегани Аллоҳ таоло ва унинг Расули соллаллоҳу алайҳи васаллам тарафидан яхшиликка буюриш ва ёмонликдан қайтариши. Бу жиҳатдан амал имон номи остига уламоларнинг иттифоқига кўра киради. Намознинг фарзлигига имон келтириш вожибдир, уни ёлғонга чиқариш эса куфрдир.
Аммо амалларнинг феъл билан адо этиш жиҳатидан эса бу имон номи остига кирмайди, чунки агар бундай қилинса, гуноҳкор осий одамни кофир деб ҳукм қилиш лозим бўлиб қолади, бу эса ботил гап. Шунинг учун ҳам зино қилган ва ўғрилик қилганларни кофирга чиқариш эмас, балки уларга жазо ҳадд тайин қилинган. Демак, бир киши намозни адо қилишга киришса, у итоаткор мўъмин бўлади, аммо уни фарзлигини инкор қилмай, уни адо этишда дангасалик билан бош тортса, гуноҳкор мўъмин киши ҳисобланади.
Салафи солиҳларнинг: Имон бу сўз ва амал қилиш деган сўзининг маъноси, тасдиқ билиттифоқ рукн ҳисобланади, икки шаҳодат калимасини айтиш, бир ривоятга кўра, соқит бўлиши эҳтимоли бор рукн бўлса, бошқа ривоятга кўра, комиллик шарти бўлади, амал эса билиттифоқ комиллик шарти ҳисобланади.
Кўкалдош ўрта махсус ислом билим юрти
Р.Ахунджанов
