Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Рўзадорларнинг дуоси рад этилмайди” (Имом Ибн Ҳиббон ривояти), деганлар. Нега? Чунки рўзадорнинг қалби синиқ, шикаста бўлади. Парвардигорга яқин, Унга итоатда, Ваҳҳоб зотдан қўрқиб, таом-шаробини тарк этади, шаҳватлардан тийилади. Рамазон – дуолар ижобат бўладиган, тавба-тазаррулар қабул этиладиган ой.

Дуонинг ўзига яраша одоблари бор. Аввало, мусулмон киши Аллоҳ азза ва жалланинг фазлу марҳаматига қатъий ишониши керак. Шунингдек, дуо бошида, ўртасида ва охирида Аллоҳга ҳамд, Набий алайҳиссаломга салавотлар айтиш зарур.

Дуода муҳими кечанинг охирги учдан бир қисми, саждалар, азон билан такбир ораси, беш вақт намоздан сўнг, жума кунининг охирги соати, аср намозидан кейин, Арафа куни каби дуо ижобат бўладиган вақтларга интилишдир.

Эй рўзадор, қуёш ботишидан аввал, қорин очиб, чанқаган пайтда – ифторликдан аввал фазилатли соатлар бор! Бас, дуони кўпайтиринг, ёлвориб сўранг. Саҳар пайтида ҳам бир вақт борки, у вақтда Ҳайй Зотдан сўраш керак. Бас, биз фақирмиз, У Бойдир. Биз заифмиз, У Кучлидир. Биз фониймиз, У Боқийдир.

Иброҳим алайҳиссаломнинг дуоси: «Парвардигорим, мени ва зурриётимдан (бўлган болаларимни) намозни тўкис адо этгувчи қилгил. Парвардигоро, дуоимни қабул айла» (Иброҳим сураси, 40-оят).

Мусо алайҳиссаломнинг дуоси: «(Мусо) деди: “Парвардигорим, Ўзинг қалбимни кенг қилгин, ишимни осон қилгин”» (Тоҳо сураси, 25–26-оятлар).

Сулаймон алайҳиссаломнинг дуоси: «Парвардигорим, Ўзинг мени мағфират қилгин ва менга ўзимдан кейин биронтаси учун муяссар бўлмайдиган бир мулку давлат ҳадя этгин. Зеро, Ёлғиз Сенинг Ўзинггина (барча яхшиликларни) ҳадя этгувчисан» (Сод сураси, 35-оят).

Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг дуолари: “Жаброил, Микоил, Исрофилнинг Парвардигори, ғайбу шаҳодатни билгувчи Зот – Аллоҳим, Сен бандаларинг орасида улар ихтилоф қилаётган нарсаларда ҳукм қилурсан. Мени Ўз изнинг билан ҳаққа ҳидоят қилгин. Сен истаган бандангни тўғри йўлга ҳидоят қиласан”.

Дуонинг тўрт қоидаси бор:

1. Аллоҳ азза ва жаллага қуллик қилиш, ўта хокисорлик билан Унга ишонган ва умид қилган ҳолда сўраш.
2. Яхшиликнинг келишини ёки ёмонлик даф этилишини сўраш.
3. Агар мўмин кишининг дуоси бу дунёда ижобат бўлмаса, ажри охиратга олиб қўйилади.
4. Дуо билан Аллоҳнинг ягоналигини эътироф қилиш, одамлардан, уларнинг қўлига қараб қолишдан узоқ бўлиш.

«Парвардигоро, бизга бу дунёда ҳам яхшилик ато қилгин, охиратда ҳам яхшилик ато этгин ва бизни дўзах азобидан асрагин» (Бақара сураси, 201-оят). «Парвардигоро, Ўзинг бизни ҳидоят қилганингдан кейин энди дилларимизни ҳақ йўлдан оғдирмагин ва бизга Ўз ҳузурингдан раҳмат ҳадя этгин!» (Оли Имрон сураси, 8-оят).

Абдураҳмон ОРТИҚОВ,

Андижон шаҳридаги “Уйғур” жоме

масжиди имом-хатиби

“Ҳидоят” журналининг 3-сонидан олинди