Зироатчиликда мева ва сабзавотларни дори ёрдамида тез ва кўзга чиройли кўринадиган суратда етиштириш ҳолатлари кўп учрайди. Бу эса, мева ва сабзавотларнинг табиий етилишига ўз таъсирини кўрсатмай қолмайди. Баъзан бозорларда мева ва сабзавотларнинг етилиши вақтидан аввал савдо расталарига чиққанини кўрамиз. Ҳажми ҳам катта ва кўз билан қараганда чиройли кўринади. Ушбу мева ва сабзавотларни етиштиришда уларнинг таркибига таъсирини кўрсатувчи турли дори воситалари қўлланилади. Бунга асосий сабаблардан бири бозорларга зироат маҳсулотларини эрта чиқариш билан тез фурсатда катта фойда қозонишдир. Шунингдек, мева ва сабзавотларни табиий етилишидан олдин узиб олиб, унга дори йўллаш орқали етиштириб, катталаштириш ҳолатлари ҳам кузатилади.

Бу турдаги мева ва сабзавотларни табиийсидан ажратиб олиш унчалик қийин эмас. Шу ўринда “Динда бунинг ҳукми нима?”, “Бунинг инсон саломатлиги учун зарари йўқми?” каби саволлар туғилиши турган гап.

“Ислом илмлари тадқиқот маркази” фатво бўлимига келиб тушган қуйидаги саволни эътиборингизга ҳавола қиламиз:

Савол: “Баъзи зироатчилар мева маҳсулотларининг чиройли, катта ва тез фурсатда етиштириш мақсадида дори маҳсулотларини қўллашлари кузатилмоқда. Бундай дориларнинг инсон саломатлиги учун зарари бор. Шунингдек, бундай дори воситаларидан фойдаланишга зироат уюшмаси ҳам рухсат бермаган. Бунинг ҳукми қандай бўлади?”.

Жавоб: “Бундай кўринишда фаолият олиб бориш мусулмонларга ёлғон йўл билан маҳсулотларни етказиш бўлгани учун ҳаром ҳисобланади. Зеро, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким мусулмонларни алдайдиган бўлса, биздан (мусулмонлар сафидан) эмас”, деганлар.

Маҳсулотларни бундай кўринишда одамларга тақдим қилиш зарарли бўлгани боис, уни ҳунар қилиш ва ундан ризқ топиб ейиш ҳаром ҳисобланади. Бундай маҳсулотлар ҳақида маълумотга эга бўлган кишилар уларни бозорга олиб чиқиши, сотиши ва ривожлантириши мумкин эмас. Зеро, бунда ёмонликка шерик бўлиб қолиш бор. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Яхшилик ва тақво йўлида кўмаклашинглар ва гуноҳ ва душманчилик йўлида кўмаклашманглар! Аллоҳга тақво қилинг, Аллоҳ азоби шиддатли бўлган Зотдир” (Моида сураси, 2-оят).

Зироат билан шуғулланадиган кишилар ҳалол касб қилиш йўлида бир-бирларига яхшиликда кўмаклашиб, мусулмонлар учун зарарли бўлган ишлардан четланишлари лозим. Мусулмон кишиларнинг зиммаларида бўлган ҳақларидан бири – бир-бирларига насиҳат қилиш ва яхшиликка буюриб, ёмонликдан қайтаришдир. Зеро, ривожланиш учун асосий омиллардан бири яхшилик ва тақво йўлида бир-бирларини қўллаб қувватлашларидир. Валлоҳу аълам!” (Манба: “Мажаллатул буҳусу-л исламийя”).

Демак, мева ва сабзавот маҳсулотларини етиштиришда инсон саломатлигига ёмон таъсир қиладиган дори воситаларини қўллаш динимизда қайтарилган амаллардан экан. Шуни алоҳида айтиб ўтиш керакки, бугунги кунда ушбу маҳсулотларга зарар етказадиган касаллик ва иллатларга қарши ҳимояланиш учун махсус зироат уюшмаси томонидан тавсия қилинган дорилардан фойдаланишнинг зарари йўқ. Аммо, маҳсулотни тезда етиштириб, чиройли ва катта кўринишда бозорга олиб чиқиш ва катта даромадга эга бўлиш мақсадида дори воситаларидан фойдаланиш қабиҳ амаллардан бўлиб, жамиятга зарарли маҳсулот етказиш хавфи бўлгани учун қайтарилгандир.

Аллоҳ таоло ризқимизга барака ато этсин. Ҳар биримиз ризқимизни ҳалол ва чиройли йўл билан тўғри сўзлик ила қозонишимизни насиб қилсин!

Хайруллоҳ домла Саттаров,

Самарқанд вилояти бош имом-хатиби ўринбосари

Мадинадаги Пайғамбар масжидидаги Рауда аш-Шариф (Пайғамбаримиз уйлари ва уларнинг минбарлари ўртасидаги майдон) поли дунёнинг энг яхши ўнлаб гиламлари билан қопланган бўлиб, уларнинг ҳар бири электрон чип билан жиҳозланган, деб ёзади Arab News сайти.

Мадинадаги Пайғамбар масжидининг ўртасида унинг энг эъзозланадиган жойи - Рауда аш-Шариф бўлиб, у "Эзгу боғ"деб таржима қилинади. У бир тарафда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қабрлари жойлашган Ойша (р.a.) хонаси, иккинчи тарафда эса Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг минбари ва меҳроб билан масжид девори ўраб турибди. Бу ерда доимий ташриф буюрувчиларнинг катта оқими мавжуд, шунинг учун бу жойга алоҳида эътибор билан қараб турилади.

Рауда аш-Шарифнинг поли энг юқори стандартларга мувофиқ юқори сифатли материаллардан тайёрланган 50 та гилам билан қопланган. Масжид-ул Ҳаром ва Масжид-ал Набавий Бош президентлигининг гилам бўлимига Бандар ал-Ҳусайний раҳбарлик қилади. Унинг айтишича, режали дастурлар мавжуд бўлиб, унга кўра кундалик супуриб-сидириш ва гиламларни тозалаш ишлари олиб борилади. "Агар гилам шикастланган бўлса, у дарҳол олиб ташланади ва бошқаси билан алмаштирилади. Гиламлар соат сайин дезинфекция жараёнларига ҳам дучор бўлмоқда",-дейди у Саудия Арабистонининг "Ал-Ахбория" телеканалига. Рауда аш-Шарифга фақат гуруҳ бўлиб киришга рухсат берилади. Ҳар бир гуруҳдан кейин барча гиламлар дезинфекция қилинади.

Ҳар бир гилам бу ҳақда маълумотларни ўз ичига олган электрон чип билан жиҳозланган. "Ушбу чиплар ишлаб чиқарилган пайтдан бошлаб маълум бир гилам ҳақида маълумот беради, шунингдек, гиламни тозалаш тарихи ва унинг жадвали ҳақида маълумот беради", деб хабар беради "Ал-Ахбория".

Исламосферанинг маълумотларига кўра, сўнгги бир неча ой мобайнида Пайғамбар масжиди ва Боб Ас-Салом йўлагида йўлагида гиламларни дезинфексия қилиш учун 23.000 литрдан ортиқ экологик тоза дезинфекция воситаси ишлатилган. Саудия матбуот агентлигига кўра, ушбу қадам коронавирус пандемияси вақтида ибодат қилувчилар ва ташриф буюрувчилар хавфсизлигини таъминлаш учун кўрилаётган эҳтиёт чораларининг бир қисмидир. Ҳисоботда айтилишича, худди шу даврда масжидни 7 743 мартадан ортиқ хушбўйлаштириш учун хушбўйлаштиргичлар ишлатилган.

Масжидлар қўмитаси 450 та гиламни алмаштирди. Рауда аш-Шариф полига тўшалганлари ҳар 10 кунда алмаштирилади.
Масжидда профилактика чоралари ҳам қўлланилади - гиламларга тиқилинчнинг олдини олиш учун риоя қилинилиши лозим бўлган масофани кўрсатувчи белгилар туширилган.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати

Ушбу оқим таълимоти моҳияти ва ғоявий намоёндаларига нисбат берилган ҳолда «салафий», «муваҳҳидун», «ваҳҳобий» деган атамалар билан юритилади.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам давридан 13 аср ўтгач пайдо бўлган сохта салафийлар оқими тарафдорлари Исломнинг дастлабки уч асридан кейин яшаган мусулмонлар Исломни нотўғри тушунган деган фикрни илгари суришади. Ваҳоланки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Одамларнинг яхшилари мен билан яшаганлар, сўнг улардан кейингилар, сўнг улардан кейингилар», деганлар (имом Бухорий ва Муслим ривояти).

Мазкур давр саҳобалар, тобеъинлар ва табаъа тобеъинлар даври бўлиб, салафлар даври деб ҳам юритилади. Бу ҳақиқатни ўзини «салафийлар» деб атаётган сохта оқим аъзолари ҳам яхши билишади. Теранроқ ўрганиб чиқилса, бугунги сохта «салафийлар» Исломнинг дастлабки уч асрида чиқарилган ҳукмлардан бошқаси бидъат дейишади, бироқ ўзлари бунинг тескарисини қилишади. Ҳолбуки улар Ибн Таймийя, Ибн Қайюм каби раҳнамоларидан бошқасининг сўзини тан олишмайди, тўрт нафар мужтаҳид имом: имом Аъзам, имом Шофиъий, имом Молик ва имом Аҳмад ибн Ҳанбал раҳматуллоҳи алайҳимга эргашганларни эса қоралашади. Аслида улар эргашаётган «мужтаҳид»лар солиҳ салафлар қаторига кирмайди, чунки Ибн Таймийя ва Ибн Қайюм Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳдан деярли олти юз йил кейин яшаб ўтишган. Демак, «салафий» оқимининг икки имомини солиҳ салафлардан олти асрлик тафовут ажратиб турибди. Орадан шунча узоқ вақт ўтган бўлишига қарамай, сохта «салафийлар» бу икки шахснинг таълимотини жуда катта эътибор билан ўрганиб, қатъий амал қилишади. Яна улар гўё «пок» шариатга қайтишга ва кейинги даврда пайдо бўлган «бидъат»лардан воз кечишга ҳамда барча ҳукмларни фақатгина Қуръон ва Суннатдан олишга чақиришади. Ҳукмлар аввало шу икки манбадан олиниши бусиз ҳам ҳаммага маълум. Лекин гап ушбу икки манбадан ҳукмни қандай равишда, қайси усуллар билан чиқаришдадир. Дарҳақиқат, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Қуръон ва Суннатга эргашишни буюрганлар. Қуръон ва Суннатдаги ҳукмлар ҳадислар орқали англанади. Улардан олинадиган шаръий ҳукмларни эса мужтаҳидлар тушунтириб берадилар. Сохта «салафийлар» эса бизга Суннатни тушунтириб берган уламоларни адашган деб эълон қилиб, Суннатга эргашиш имкониятини йўққа чиқаришмоқда. Сохта «салафийлар»нинг иддаосига кўра, Аҳли сунна вал жамоадаги ақийдавий йўналиш асосчилари бўлмиш имом Ашъарий ҳамда имом Мотуридий – Аҳли суннадан чиқиб, адашган эмишлар. Ҳолбуки, ҳадис тўпламларини шарҳ қилган деярли барча олимлар эътиқодда Мотуридий ёки Ашъарий бўлганлар. Салафийларнинг «Фақатина Қуръон ва Суннатга эргашиш керак» деган чақириғи назарий жиҳатдангина яхшидир, аммо амалий ҳаётда, мусулмонларнинг кундалик муаммоларига тааллуқли минглаб саволларга дуч келинади. Охир-оқибат ҳар бир одам учун «Ҳақиқий мужтаҳид олимга эргашиш керакми ёки навбатдаги бир фирқа «етакчи»сининг ижтиҳодигами?» деган савол кўндаланг бўлаверади.

Сохта «салафийлик»нинг тарихи

Салафийлик оқими XVIII аср ўрталарида Марказий Арабистоннинг Нажд ва ал-Хосса вилоятлари ҳудудида юзага келган. Ушбу оқимнинг асосчиси Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб (1703-1798) диндан чекинувчиларга қарши кураш олиб борди. Унинг фикрича, нафақат араб саҳросидаги аҳоли, балки бутун мусулмон ўлкалари ҳам асл Ислом таълимоти бўлмиш тавҳиддан узоқлашган. Ўша пайтда Марказий Арабистон расман турк халифалиги қўл остида бўлса-да, унинг таъсири бу ўлкада сезиларли равишда сусайган эди. Чунки империянинг ўзида бошланган инқироз нафақат давлат хавфсизлиги сиёсатида, балки диний уламолар фаолиятида ҳам акс этган эди.

Жуғрофий муҳит, қабила ва табақалар ўртасидаги зиддиятлар уларнинг бирлашувига тўсқинлик қилса, бошқа бир қатор иқтисодий ва сиёсий омиллар бу ҳудуднинг бирлашувини тақозо қилар эди. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб эса ўлкадаги вужудга келган вазиятни тушуниб, уларни ягона мафкура асосида бирлаштириш мумкинлигини англаб етди ва ўз таълимотига асос солди.

Шу ўринда таъкидлаш жоизки, Муҳаммад ибн Абдулваҳҳобнинг XVIII асрдаги шогирд ва издошлари ҳамда оқимнинг кейинги даврдаги тарафдорлари уни янги таълимот яратди деб таъкидлашади. Аслида унинг таълимотидаги асосий ғоялар илгариги диний оқим ва мактабларда мавжуд бўлган. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб улардаги баъзи ғоя ва таълимотларни ривожлантирган, айримларига эса урғу берган, холос. Жумладан, тадқиқотчилар томонидан «салафий»лик оқими ҳанбалий мазҳаби асосида шаклланганлиги, яъни Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб Ибн Ҳанбалнинг қарашларини ривожлантириб, унга диний-сиёсий тус берганлигини таъкидлашади.

Оқим қарашлари. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб бевосита динни «тозалаш», Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам замонидаги асл ислом таълимотига қайтиш, ширкка олиб борувчи бутпарастлик маросимларидан қутулиш кабиларга қарши ҳаракатлар олиб борган. У ҳатто Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қабрларини зиёрат қилишни ҳам тавҳидга зид деб баҳолади. Шунингдек, «бидъат»га алоҳида урғу бериб, унга қарши муросасиз кураш олиб борди.

Бироқ юқорида таъкидлаганимиздек, ушбу ўлкалардаги диний вазият ўта мураккаб бўлган. Чунончи, марказий ва шарқий Арабистонда шиа мазҳабининг «ибодия»си, ал-Хосса вилоятида «қармат», Яманда «зайдий» оқими тарафдорлари яшашарди. Табиийки, бу оқимларнинг барчасида азиз-авлиё ҳамда қадамжоларни зиёрат қилиш кенг тус олган эди. Хусусан, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг авлодларини ортиқча улуғлаш ҳамда уларнинг қадр-қимматини вафотидан кейин ҳам эъзозлаш ҳоллари мавжуд эди. Карбало, Нажд, Дирия, Макка, Мадина, Тоифдаги муқаддас жойларга зиёратчилар йил бўйи келишиб, жонлиқлар сўйишар, турли маросимлар қилишарди.

Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб шу каби авж олган маросимларга қарши ўта мутаассиблик руҳида кураш бошлади. У бундай ишларни кескин қоралар, уларни ширк, бидъат, куфр деб ҳисобларди. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб таълимотидаги энг катта қаршиликларга сабаб бўлган фикрлардан бири – ўзига қўшилмаганларни динсиз деб эълон қилиш эди. Шуниси қизиқки, улар бошқа диндаги одамларга, масалан, яҳудий ва насороларга нисбатан ўзига қўшилмаган мусулмонларга қилган муросасизликни қўлламас эди.

Имон масаласида улар тутган йўллар мўминлар, хусусан, минтақамиз мусулмонлари ўртасида турли келишмовчиликлар ва кўнгилсизликларга сабаб бўлган. Бошқа бир қатор мазҳаб ва оқимлар, жумладан, мотуридий таълимотида киши Аллоҳга имон келтириши билан мусулмонлар қаторига ўтиши таъкидланган. Ҳанбалий мазҳабида эса эътиқодни амалда тасдиқлаш талаб қилинади. Худди шу хусусиятлар кейинчалик «салафий»ларнинг юртимиз мусулмонларига нисбатан турли хил ибораларни ишлатишига сабаб бўлди.

Шу билан биргаликда улар юртимизда асрлар давомида шаклланган анъанавий ҳанафийлик мазҳабига зид таътимотларни ҳам баён қилишган. Жумладан, бидъат, тавассул, тасаввуф тариқатлари, тасвирий санъат, мавлиди шарифни нишонлаш, ўтганлар руҳига Қуръон тиловати савобининг етиши, қабрларни зиёрат қилиш ёки унинг устига белги – қабртош қўйиш кабилар бўйича қарашлари аҳолимиз ўртасида ихтилофлар келиб чиқишига сабаб бўлган.

Бу оқим вакиллари ўз давридаги ижтимоий-иқтисодий ва сиёсий шароитдан келиб чиқиб, ўз ғояларини илгари сурдилар. Биринчи навбатда Исломга киритилаётган янгиликларга (ижмоъга), яъни Қуръон ва ҳадисда бўлмаган масалаларни фақиҳлар фатвоси билан ҳаётда қўллашга қарши чиқади. Муҳаммад Абдулваҳҳоб ўзининг Ислом жамоалари қаршилигига учраган «Китобут-Тавҳид» асарида «Исломга янгиликлар киритиш энг катта гуноҳдир», дейди.

Муҳаммад Абдуваҳҳоб Исломда фақат Қуръон ва Суннатга итоат этишгина фарз деб билади, имом Абу Ҳанифа, имом Аҳмад ибн Ҳанбал, имом Молик ибн Анас, имом Муҳаммад ибн Идрис Шофеъий каби тўрт мазҳаб пешволари таълимотини эътироф этса-да, уларнинг кўпини қаттиқ танқид қилади, улардан бошқа Ислом назариячиларининг, ҳатто Пайғамбар алайҳиссалом авлодларининг айтганлари, шунингдек, ҳадисларда келтирилган йўл-йўриқларнинг кўпи бекордир деб таъкидлаган, лекин Ибн Таймия ва Ибн Қайюм таълимотини тўла қувватлаган.

Унинг фикрича, Муҳаммад алайҳиссалом муслимларга фақат Қуръон ва Суннатни қолдирдим деганлар, бироқ авлодларимни, мазҳаб имомларини қолдирдим демаганлар.  Демак, мусулмон одам саҳобалар, уламолар ва муҳаддисларнннг фикрларига қанчалик қарши чиқмасин, барибир Қуръон ва суннат талабларига мувофиқ комил мусулмон бўлиб қолаверади.

Хемпернинг айтишича, Муҳаммад Абдуваҳҳоб муҳаддислар, айниқса имом Бухорийнинг «Саҳиҳул-Бухорий» асарига анча қаттиқ ҳужум қилган ва унда келтирилган ҳадисларнинг ярми сохта ва бефойда деб исботлашга уринган.

Салафийларнинг асл ғояси ваҳдониятни мустаҳкамлаш эди. Улар: «Аллоҳдан бошқа ҳсч ким бандага марҳамат кўрсатмайди, мадад бермайди, фаришталар, пайғамбарлар, муқаддас жойлар, авлиёлар мусулмонларнинг гуноҳлари учун Аллоҳ олдида ҳимоячи бўла олмайди», деб таъкидлашади. Уларнинг фикрича, мусулмонлар яккахудоликка амал қилмай қўйган. Мусулмонлар баъзи уламоларнинг қабрини зиёрат қилишга боришади, у ерда садақа беришади, жонлиқ сўйиб, эҳсон қилишади, ўша ерлардан ёки ўша ерга данф қилинган одамлардан ёрдам сўраб, илтижо қилишадилар, чунки бундай жойлар бандага яхшилик ёки ёмонлик келтиради деб ишонишади. Ҳатто баъзи тошлар, ўсимликларда Аллоҳнинг қудрати бор деб сиғинишади. Бу эса тавҳидга зиддир. Пайғамбар алайҳиссаломнинг саҳобаларини ва у зотнинг бошқа сафдошларини ортиқча иззат-икром қилиш шарт эмас, уларнинг қабри устига мақбаралар қуриш шарт эмас, қабристонларни обод қилиб, уларни санамларга айлантириш, қабрларга ёдгорлик қўйиш мушрикликдир деб ҳисоблашади.

Шу тариқа бу тоифа вакиллари «Ҳамма нарсанинг яратгувчиси яккаю ягона Аллоҳдир. Аллоҳга берилган 99 исм, пайғамбар, чаҳорёрлар, авлиёларга сиғиниш асли бидъатдир. Динимизни Муҳаммад алайҳиссалом давридаги асл ҳолига келтириш, арабларни чинакам Исломнинг яшил байроғи остида бирлаштириш лозим. Исломнинг асосида тавҳид ётади. Шу боис муқаддас жойларни зиёрат қилиш, авлиёлар ва мозорларга сиғиниш, зоҳидлик айни куфрдир!» деб жар сола бошлашди.

Илк салафийларнинг Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломга алоҳида ғаразли муносабати бор эди. Улар у зотни Аллоҳ пайғамбарлик вазифасини юклаган оддий одам деб ҳисоблардилар. У зотнинг номи билан боғлиқ жойларни масжидларга, зиёратгоҳларга айлантириш мумкин эмас, кимки бунга амал қилмаса, Аллоҳга ширк келтирган бўлади деб ташвиқот қилишарди.

Тез орада бу янги таълимот Нажд ўлкаси бўйлаб тарқалиб, масжид ва мадрасаларнинг минбарларида овози баланд, ёш мужтаҳиднинг ваъзлари тез-тез янграй бошлади. Тсварак-атрофида унииг издошлари. шогирдлари кўпайди.

«Эй мусулмонлар! Нега авлиёларнинг мақбараларини хожаси этагини ўпган қуллардай кўз ёш ила тавоф этасиз? Ахир улар ҳам сиз ва биз каби оддий мусулмонлар-ку! Ахир Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ёлғиз Аллоҳгагина нажот сўраб мурожаат этинг демаганмидилар?! Макка ва Мадинада серҳашам зиёратгоҳлар нечун? Исломни ўзининг ғаразли манфаатларига мослаштириб олган сохта авлиёлар таъсиридан сақланинг! Уларнинг китобларини ўқиманг, уларга эргашманг! Аллоҳгагина ибодат қилинг! Исломдаги тўрт мазҳабнинг ҳаммаси бидъат! Уларга эргашганлар кофирдир. Пайғамбарга ибодат қилманг, чунки у сиз билан Аллоҳ ўртасидаги бир элчи, холос. Қиёмат куни кимга қандай жазо бериш фақат Аллоҳнинг иши. Муҳаммад сизга фақат шафоат қилиши мумкин, холос. Аллоҳдан ўзгага ибодат қилганлар мушрикдир!»

Шу каби ваъзлар кўпларга таъсир қила бошлади. Муҳамамд ибн Абдулваҳҳобнинг издошлари сеҳргарлик, афсунгарлик, дуохонлик, жодугарлик, фолбинлик ва ҳоказоларга кескин қарши эди. Улар турли хил инс-жинсдан, ёмон кўздан асровчи туморларни тақиб юришга ҳам қарши чиқиб, шундай дейишарди: «Ҳақиқий мусулмонлар зеб-зийнат тақмаслиги, оддий кийиниши керак. Зеро, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам одми, халқона кийинганлар. Камтар-хокисор бўлиш керак! Айш-ишрат, дабдабага берилиш куфрдир! Умрини Аллоҳ йўлига эмас, бойлик тўплашга бағишлаганларнинг жойи дўзахдир! Ёлғиз Аллоҳга ибодат қилинг ва ундан қўрқинг! Мусиқа тинглаш, қўшиқ айтиш, расм чизиш ва бошқа енгилтакликлар гуноҳи азимдир!»

Ваҳҳобийлар «Кимки бизга қўшилса, барча мажбурият ва қарзларидан озод бўлади», деб эълон қилишди, натижада уларнинг тарафдорлари анча кўпайди. Ваҳҳобийлар тамаки ва наша чекиш, мусиқа чалиш, қўшиқ айтиш, рақс тушиш, расм чизишни, ипак кийимлар кийиш ва катта байрамлар ўтказишни тақиқлаб қўйишди.

Филология фанлари доктори, профессор ҳожи Исматуллоҳ Абдуллоҳ шундай ёзади: «Ваҳҳобийлар таълимотида ҳаётдаги баъзи салбий иллатларга қарши курашиш, мол-дунё, ҳирсу ҳаводан воз кечиш, Исломга зид урф-одатлардан тийилиш, ҳалоллик, поклик каби ижобий ғоялар борлигини инкор этиш адолатдан эмас». Дарҳақиқат, ҳар қандай таълимот халқ орасига сингиши учун ижобий хислатларга эга бўлиши ёки ўша муҳитдаги жамиятни бошқариб турган қатламнинг манфаатларига мос келиши керак. Акс ҳолда бу таълимот бешикдалигидаёқ унинг жанозаси ўқилади. Ваҳҳобийлик ўз даврида ҳам ичкаридаги ҳукмрон синфлар, ҳам ташқаридаги қудратли кучлар томонидан қўллаб-қувватланди. Лекин унинг ижобий томонлари ижтимоий-иқтисодий тараққиётни, маънавий юксалишни, маданий ривожланишни бўғиб қўядиган, энг муҳими, уни ниқоб қилиб, ҳокимиятга интилишдан иборат салбий жиҳатлар соясида қолиб кетади.

Муҳаммад Абдуваҳҳобнинг акаси Сулаймон узоқ вақт укасининг ғоясига қарши бўлиб юрди. Ҳижоз тарихчиси Ибн Зайни Даҳлан шундай ёзади: «Бир куни Сулаймон укаси Муҳаммаддан «Исломда нечта аркон бор?» деб сўрайди. Укаси бешта деб жавоб қайтаради. Шунда Сулаймон «Йўқ, сен олтинчисини яратдинг, чунки «Ким менга эргашмаса мусулмон эмас» деб эълон қилдинг», деди». Кўриниб турибдики, улар ўз фанатизми йўлида ҳатто қариндош-уруғларини, яқинларини ҳам аяшмаган. Айни пайтда ўзига қўшилмаган мусулмонлардан кўра яҳудий ва христианларга юмшоқроқ муомала қилишган. Озгина солиқ эвазига уларга уйларида ибодат қилишга рухсат беришган. Ваҳҳобийлар қаерга ҳужум қилиб, у ерни босиб олса, қабристонлардаги мақбара ва ёдгорликларни бузиб ташлашди, эгаллаган жойларида ўз таълимотларини, ғалабаларини мустаҳкамлашди, натижада катта тарихий аҳамиятга эга бўлган кўплаб қимматли ёдгорликлар йўқ бўлиб кетди. Бундан ташқари, ваҳҳобийлар ўз ғояларига тўғри келмаган кўплаб уламоларнинг китобларини ёқиб юборишди.

Ваҳҳобийлик ғоясидаги фанатизм ашаддий, чидаб бўлмайдиган даражага етди. Улар ўзининг асосий душмани деб ҳисоблайдиган ғайридин ва мушрикларга ўта шафқатсиз муносабатда бўлишди. Ҳаддан ошган бу фанатизм ваҳҳобийларни жипслаштирар, тартиб-интизомга туширар ва ҳарбий жасоратга ундарди. Шу тариқа ваҳҳобий бўлмаганларга қарши муқаддас уруш эълон қилиш учун ғоявий замин яратилди. Бунинг учун мамлакатда сиёсий вазият ҳам етилган эди. XVII асрнинг бошларида Нажд воҳасининг амирлиги Сауд ибн Муҳаммад ибн Микрин (Саудийлар сулоласи асосчиси) қўлига ўтди. У 1725 йил вафот этди. Ўзаро урушлар натижасида унинг ўғли Муҳаммад ибн Сауд амир бўлиб қолиб, қўшни қабилаларга қарши талончилик урушларини олиб борди. Амир Муҳаммад 1747 йилда ваҳҳобийлар ақидасини тан олиб, Муҳаммад ибн Абдулваҳҳобга мурид бўлди ва кўп ўтмай оддий босқинчидан «дин софлиги учун курашчи»га айланди. Шундай қилиб, ваҳҳобийлик таълимоти ғайридин ва мушрикларга қарши муқаддас уруш ғоясига, ҳарбий экспансия ва босқинчилик урушлари мафкурасига айланди. 1740 йилда Ибн Сауднинг маслаҳати билан Муҳаммад Абдуваҳҳоб ҳаж пайти Маккага бориб, бутун дунёдан йиғилган ҳожилар ҳузурида ўзини танитиб, ваъз айтади, ўз таълимотларини шарҳлайди. Худди шу йили Муҳаммад ибн Сауд Нажд ўлкасини давлат деб эълон қилади ва бу давлатда ваҳҳобийликнинг етакчи диний оқим сифатида расмийлаштиради. Янги диний оқим бадавийлар ўртасида кенг тарқала бошлайди. Зеро, ваҳҳобийлар одамларни тенглик, биродарликка чорлар, маиший ҳаётдаги дабдабаю асъасага чек қўйишни талаб қилар, бу ғоялар эса оддий саводсиз халқ онгига яхши сингарди.

Ваҳҳобийлик босқинчилик урушлари байроғи бўлса-да, Арабистонни саудийлар бошчилигида бирлаштириш учун мафкуравий асос бўлиб хизмат қилди. Айниқса, арабларни Исломнинг яшил байроғи остида бирлаштириш ғояси ўша пайтда араб ерларида ҳукмронлик қилаётган Туркияга қарши қаратилган эди.

Ваҳҳобийлар байрамлар ва унга боғлиқ маросимларни, муқаддас зиёратгоҳларни, авлиёларни инкор қилишди, ўзларига ёқмаган маҳаллий руҳонийларни қувғин қилишди, эгаллаган жойларидаги авлиёларнинг қабрларини бузишди. Ваҳҳобийлар Макка ва Мадинага, ҳатто Пайғамбар алайҳиссаломнинг қабрини зиёрат қилишга боришни тақиқлаб қўйишди (ҳаждан ташқари). Буларнинг ҳаммаси ҳанафий мазҳабига, турк ҳукмронлигига қарши қаратилган эди.

Шу тариқа Марказий Нажд ваҳҳобийлик байроғи остида бирлаштирилди ва 60-йилларда қўшни вилоятларга ҳужум уюштирилиб, 1773 йиллари Риёз шаҳри эгалланди. Кўп ўтмай, бутун Марказий Арабистон ушбу таълимот таъсири остида бирлашди.

Устоз Саййид Раҳматуллоҳ Термизий

Мамлакатимизнинг Малайзиядаги элчихонаси Ўзбекистон ислом санъатига бағишланган «Bukhari: Islamic Art Exhibition» онлайн-кўргазмаси ва Имом Бухорий халқаро илмий-тадқиқот маркази, Малайзия ислом цивилизацияси институти, «Dacore IT» ижодий компанияси ва Лестер университети (Буюк Британия) билан ўзаро ҳамкорликда вебинар ташкил этилди, деб хабар бермоқда «Дунё» АА.

Элчихона маълумотига кўра, мазкур тадбирда Ўзбекистон, Малайзия, Австралия, Буюк Британия, Германия, Индонезия, Таиланд, Туркия илмий марказларининг экспертлари ҳамда Малайзия миллий университети, Малайзия технология университети, Малайа университети профессор-ўқитувчилари ва талабалари иштирок этди.

Ушбу тадбирни ҳамкор ташкилотларнинг «Facebook»даги саҳифалари орқали 800 мингга яқин киши тўғридан-тўғри кузатиб борди.
Кўргазмада ўзбек рассомлари, ҳунармандлари ва санъаткорларининг Имом Бухорий ҳадисларига оид яратган бадиий асарлари намойиш этилди. Улар орасида машҳур миниатюрачи Давлат Тошев, тажрибали рассом Камолиддин Абдуллаев, ёш истеъдодли рассом-ҳаттот Шейха Абдуллаева, графист Ёқуб Бекназаров ва фотограф Муҳиддин Али ҳам бор.

«Сўғдиёна» ўзбек миллий халқ чолғулари камер оркестри томонидан веб-кўргазма учун махсус басталанган мусиқий композиция ҳам вебинар иштирокчиларида катта таассурот қолдирди.

Вебинар давомида иштирокчилар Ўзбекистоннинг бой маданий ва интеллектуал мероси, жаҳон цивилизацияси тарихида Шарқ Ренессанси икки даврининг буюк аҳамияти билан атрофлича танишди.

Малайзия ислом цивилизацияси институти директори, профессор Фариза Шам ўз нутқида Ўзбекистон ҳукуматининг ислом цивилизациясининг бой меросини ҳар томонлама ўрганиш, асраш, бағрикенглик маданиятини ривожлантириш ва ислом динининг инсонпарварлик ва тинчликни тарғиб этиш бўйича моҳиятини оммалаштириш масалаларига ҳар томонлама ва тизимли ёндашаётганига юксак баҳо берди.

Фариза Шам ўрта аср Шарқ олимлари ва мутафаккирларининг илоҳиёт, илм-фан, маданият, санъат, ҳаттотлик ва меъморчилик ривожига қўшган салмоқли ҳиссасини қайд этди. Хусусан, Имом Бухорий ва унинг «Ал-жоми ас-Саҳиҳ» ҳадислар тўпламининг бутун мусулмон оламидаги улкан аҳамиятига алоҳида эътибор қаратилди.
Малайзия ислом цивилизацияси институти доценти Розия Сиддиқ, Ўзбекистоннинг машҳур ва ёш ҳунармандлари, «Сўғдиёна» ўзбек миллий халқ чолғулари камер оркестри асарларини тақдим этиш, ўзбек миниатюра санъати, ҳаттотлик, декоратив ва амалий санъат, фотография ва чолғу мусиқаси воситасида Имом Бухорий меросини тарғиб қилиш бўйича кўргазма ташкилотчиларининг ноёб ёндашувини алоҳида таъкидлади.
Малайа университети профессори Моҳд Рослан Моҳд Нура Бухорий тўплаган ҳадислар ислом ҳуқуқининг Қуръондан кейинги иккинчи энг муҳим манбаи ҳисоблангани учун Имом Бухорий меросини ўрганиш бўйича Малайзиянинг ихтисослашган университетларида алоҳида курслар жорий этиш кераклигини таъкидлади.

Тадбир якуни бўйича қўшма тадқиқот лойиҳаларини ишга тушириш ва илмий тадқиқот натижаларини оммалаштириш, илмий адабиётлар алмашиш, илмий ходимлар малака оширишларини ташкил этиш ва қўшма тадбирлар ўтказиш базасидан Имом Бухорий халқаро илмий-тадқиқот маркази ва Малайзия Ислом цивилизацияси институти ўртасидаги ҳамкорликни фаоллаштириш бўйича келишувга эришилди.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати

Амир Темур даврида Самарқандда фақат иккита мадраса қурилган эди. Иккови ҳам мўъжазгина ва сулолавий даҳмалар бўлиб, булар Амир Темур мажмуасидаги Муҳаммад Султон ҳамда Сароймулк хоним мадрасаларидир. Мирзо Улуғбек даврига келиб, мадрасалар кўпайди, деб хабар бермоқда “Зарафшон” нашри.

Улуғбек мадрасаси меъморчилик асари сифатида Шарқ обидаларининг мумтоз намунасидир. ХV асрда Регистонда қурилган барча иншоотлардан фақатгина Мирзо Улуғбек мадрасаси, бир мунча хароба ҳолида бўлса ҳам, бизгача етиб келган. Мадраса икки қаватли бўлиб, 55 та ҳужра ва тўрт бурчагида катта дарсхоналар ва айвонлардан иборат.

Махсус таълим олиш учун белгиланган ҳужраларда 2-3 толиби илм ўқиган ва яшаган. Ҳар бир хона ўқиш, яшаш ва алоҳида қисмида керакли нарсаларни сақлаш вазифасини бажарган. Дарсхоналарда алоҳида гуруҳлар учун фан машғулотлари ўтказилган. Айвонлар ёзги дарсхона вазифасини бажарган. Ғарб тарафдаги икки дарсхона ўртасида масжид жойлашган. Унинг дарсхонаси ҳамда ҳовли билан боғловчи иккита эшиги бўлган.

Мадраса баланд пештоқлидир. Унинг ён томон деворлари йирик ҳандасавий нақшлар билан безатилган. Умуман олганда, мадраса нақшларга бой, ажойиб ўзига хос кўринишга эга. Оддий ғишт билан безакли ғиштларнинг бирга қўшиб ишлатилиши, кошинбуриш ва мармар ўймакорлиги намуналари яхлит бадиийликни ташкил қилади.

Нақшлардаги ранг-баранг, юлдузсимон тасвирлар ва сулс хатида битилган муқаддас Қуръондан келтирилган оятларнинг ўзи ҳам Мирзо Улуғбекнинг буюк донишманд олим эканлигига ишорадир. Мадрасанинг тўрт бурчагидаги баланд миноралар бинони яна ҳам кўркам ва салобатли қилиб кўрсатиб турибди.
Улуғбек қурдирган ушбу мадраса ўз даврининг илғор, барча шароитларга эга мукаммал олий ўқув юрти бўлиб, Шарқдаги биринчи дорилфунун ва кенг имкониятларга эга илмий муассаса сифатида катта шуҳрат қозонди. Шу билан бирга бутун дунёда Улуғбек академияси сифатида машҳур бўлди.

Улуғбек мадрасаси ҳақида Заҳириддин Муҳаммад Бобур “Бобурнома” асарида қуйидаги маълумотларни ёзиб қолдирган: “Улуғбек Мирзонинг иморатларидин Самарқанд қалъасининг ичида мадраса ва хонақоҳдур. Хонақоҳнинг гумбази бисёр улуғ гумбаздур, оламда онча улуғ гумбаз йўқ деб нишон берурлар. Яна ушбу мадраса ва хонакоҳга ёвуқ бир яхши ҳаммом солибтур, Мирзо ҳаммомиға машҳурдур, ҳар навъ тошлардин фаршлар қилибдур. Хуросон ва Самаркандда онча ҳаммом маълум эмаским, бўлгай”, деб ёзади.

Мирзо Улуғбекнинг Самарқандда барпо этган мадрасаси ва унда ўша даврдаги илмга бўлган муносабат мавжуд манбаларда қанчалик улуғланса, вақт ўтиши билан мадрасанинг фаолияти чекланиб қолганлиги кейинги тарихчиларнинг асарларида қайд этилади.

В.Л.Вьяткиннинг шахсий коллекциясида рўйхатга олинган Саййид Раҳим исмли тарихчи қуйидагиларни ёзиб қолдирган: «Иморатнинг баландлиги осмон қадар, унинг оғирлигидан замин титрайди. Иморатнинг тўртта гумбази бинонинг тўрт томонида қад кўтарган ва кумуш билан қопланган. Ушбу баланд мадраса 2 қаватдан иборат. Ҳар бир қаватда икки талабага мўлжалланган ҳужралар мавжуд. Ҳозир (1701-1702 й.й.)да мадрасада аҳли илмлардан бир зот йўқ, фақатгина тўртта баланд гумбаз титраган кўзлари билан маъюс боқади”, деб, афсус билан мадраса фаолиятини тўхтаб қолганлигини айтади.

Самарқанддаги Улуғбек мадрасаси ХV-ХVII асрларда гавжум илм даргоҳи бўлган. ХVIII аср бошларидан сўнгги аштархонийлар даврига келиб, таназзулга юз тутган ва мадраса сифатидаги фаолиятини бир муддатга тўхтатган.

Манбалардан маълум бўлишича, Бухоро амири Ҳайдар даврига келиб илм-фан соҳасига бўлган эътибор яна жонланган. Улуғбек мадрасасининг ҳам фаолияти тикланган.

Аслиддин Сафаров,
Регистон ансамбли гид экскурсоводи.