Аллоҳ таоло Ўзининг иродаси билан инсон зотини барча махлуқотлардан азизи мукаррам қилиб яратди. Унга ақл ва идрок берди. Инсон ўзига берилган барча илоҳий неъматларга доимо шукр қилиб, ҳаётда дуч келадиган ҳар қандай синов, қийинчилик, мусибатларга сабр қилиши ва Аллоҳ таолонинг раҳматидан умидвор бўлиб яшаши лозим. Турли шайтоний васваса, тушкунлик ва  умидсизликка берилмай, инсон деган улуғ номга мувофиқ иш тутмоғи даркор.

Ҳаётда баъзан дунёнинг арзимас матосини деб ўзини қийнаб, турли хил бедаво дардларга чалиниб қолаётган кишилар бор. Бу – Яратганнинг тақдирига норози бўлишдир. Қолаверса, Аллоҳ бизга беҳисоб неъматлар берган, мўмин эса ибодати билан ана шу неъматларга шукр қилмоғи лозим. Агар инсон яхшиликдан умид қилмай қолса, шайтон алайҳи лаъна уни умидсизликка ундайди. Агар биз илоҳий калом бўлмиш Қуръони каримга мурожаат қиладиган бўлсак, Роббимизнинг бизларга қанчалик меҳрибон эканига яна бир бора амин бўламиз. Хусусан, Зумар сурасидаги 53-оятни ўкисак:

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

“Эй (Муҳаммад САВ) гуноҳлар қилиш билан ўз жонларига зулм қилган бандаларимга: Аллоҳнинг раҳматидан ноумид бўлманг! Албатта, Аллоҳ барча гуноҳларни кечиради. Аллох ўта мағфиратли ва ўта раҳимли зотдир, деб айтинг...”

Бугун  баъзи ота-оналар болаларидан узоқлашиб, фарзандларига яқин дўст, сирдош бўла олмаяпти. Уларнинг орзу-ҳаваси, дарди, фикрини эшитмаяпти. Эҳтиёжлари, муаммолари, руҳий ҳолати билан қизиқмаяпти. Болаларини қийнаётган саволларига биргаликда жавоб изламаяпти. Бунинг оқибатида, болалари ҳаётнинг паст-баланд йўлларида адашиб боряпти.

Бу гуноҳга қадам қўйиши оқибатида нафақат ўзининг охирати барбод бўлади, вужуди, руҳи абадий дўзах оловига куяди, балки унинг ортида қолган бева аёли, етим болалари, ота-онаси, ака-ука, яқин қариндошлари ҳам руҳий, ҳам жисмоний, ҳам маънавий, ҳам иқтисодий машаққатга қолади. Бу гуноҳни ният қилганлар шуни ҳам яхши англашлари лозимки, бир инсоннинг дунёдан кетиши билан ҳаёт тўхтаб қолмайди. Бир оз вақтдан кейин ҳаммаси унут бўлиб кетади. Бу ишидан унинг фақат ўзи катта зарар кўради ва охири йўқ азобга гирифтор бўлади. Ҳар қандай муаммонинг ечими бўлади. Ҳар қандай қийинчиликдан кейин енгиллик бўлади.

Аллоҳ таоло инсонни бу дунёда имтиҳон қилади. Бошига турли мусибатлар юборади. Бу қийинчиликлар олдиди банда ўзини йўқотиб қўймай, сабр қилиб, яшаса, савоб олади.

Ёши  улуғ бир киши ўғли билан масофаси икки кунлик йўл бўлган шаҳарга сафар қилди. Уларнинг юк ортган эшаги ҳам бор эди. Чол доимо:  “Аллоҳ таолонинг биз учун яшириб қўйган ҳикмати буюкдир!” деган сўзни қайтараверарди. Улар йўлнинг ярмига етганда эшакнинг оёғи синиб қолди. Чол: ”Аллоҳ таолонинг биз учун яшириб қўйган ҳикмати буюкдир!” деди. Юкларини елкаларига ортиб йўлда давом этдилар. Бир оз  муддатдан  сўнг чолнинг оёғи  қайрилиб  кетиб ҳеч нарса кўтаролмай қолди. Оёғини зўрға судраб кетар ва: “Аллоҳ таолонинг биз учун яшириб қўйган ҳикмати буюкдир! “ деб айтарди. Чолнинг ўғли барча юкларни  елкасига ортиб  йўлда  давом  этдилар. Йўлда чолнинг ўғлини илон чақиб олиб  оғриқдан  ерга  йиқилди. Чол яна: ”Аллоҳ таолонинг биз учун яшириб қўйган ҳикмати буюкдир! “ деди. Ана шунда ўғли  ғазабланиб отасига: “Бошимизга шунча мусибат келган бўлса, нега ҳадеб бир гапни  қайтараверасиз? деди. Ўғлининг дарди енгиллашгач йўлда давом этдилар. Шаҳарга етиб келганларида қарасалар зилзила оқибатида у ердагиларнинг барчаси ҳалок бўлган эди. Чол ўғлига қараб: “Эй ўғлим, кўрдингми, агар сафаримиздаги мусибатлар бўлмаганида ҳозир биз ҳам мана шу ҳалок бўлганлар билан бирга бўлар эдик”, дебди.

Хулосамиз шуки, ҳаётимиздаги муаммо ва қийинчиликлардан тўғри хулоса қилиб, фақат яхшиликни умид қилайлик. Аллоҳ таоло берган умр неъматининг қадрига етайлик, синов дунёсида эканимизни унутмасдан. ҳар бир кунимизга шукр қилайлик. Ўзи берган жонни фақат Ўзи олишга ҳақлидир. Бунинг ҳақиқатини атрофимиздагиларга, болаларимизга тушунтирайлик, улардан узоқлашмайлик, ўз ҳолларига ташлаб қўймайлик.  “Аллоҳ таолонинг биз учун яшириб қўйган ҳикмати буюкдир!” деган ҳикматли сўз бугунги кундаги ҳаётимиз дастури бўлсин. Зеро, Раббимиз ҳукм қилувчиларнинг ҳукм қилувчироғи, раҳим қилувчиларнинг раҳим қилувчироғидир.

Нодир  ҲАКИМОВ, 

Мир Араб олий мадрасаси талабаси

тайёрлади

Жинларнинг мавжудлиги Қуръони карим, ҳадиси шариф ва ижмои уммат билан собит бўлган. Кўпчилик одамлар жин деганда қандайдир ғайритабиий, фақат ёмонлик қиладиган мавжудотларни назарда тутадилар. Аслида ҳам шундайми? Йўқ! Жинлар ҳам алоҳида бир олам. Уларнинг ҳам инсонлар каби яхшиси, ёмони, кофири, мусулмони бўлади. Бу нотаниш олам билан танишишдан олдин, аввало, унинг луғавий ва истилоҳий маънолари, нимадан яратилагани, шаклу шамойили қандай шу ва бошқа уларга тегишли маълумотларни ўрганиб чиқиш мақсадга мувофиқ бўлади.

“Жин” сўзи араб тилида اَلْجِنُّ кўплиги اَلْجَانُّ жаан, ўзбек тилида “тўсилган” маъносида “ажина” дейилади. Кўздан тўсилгани учун “жин” деб аталган. Онаси қорнидаги болани اَلْجَنِينُ “жанин”- (ўралган, тўсилган), ақли бошидан учган, ақли тўсилган одамни жинни ёки мажнун дейиш ҳам шундан олинган. Яна жангда ҳимоя қилиш ва тўсиш воситаси ҳисобланган қалқонни مِجَنٌّ деб номланди. Жоҳилият вақтида  фаришталарни ҳам кўзга кўринмагани учун “жин” деб аташган.

Бадруддин аш-Шиблий раҳматуллоҳи алайҳ айтади: “Жинлар инсон  ва ҳайвонлар суратига кириб олишга қодирдирлар. Илон, чаён, туя, мол, қўй, от, хачир, эшак, қуш ва одам болалари суратига кириб олиши мумкин. Қурайшликлар Бадрга чиқиб кетаётганда Суроқа ибн Молик ибн Жўъшум суратида келгани бунга далил”.

Асримиздаги ва ундан олдинги асрларда яшаган кўпчилик инсонлар жинларни кўрмаган, эшитмаган ёки улар жин эканини билмаганм сабабли уларни арвоҳлар, ғайб одамлари ёки саҳро кишилари деб атаганлар.

Бу мавзуда  келган ривоятларнинг энг ишончлиси, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг жинларни кўрганлари, улар билан гаплашганлари, улар Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам билан гаплашганлари, жинларга таълим берганлари, Қуръон тиловат қилиб берганларидир.

Биз уларни кўрмасак-да баъзи ит, эшак каби ҳайвонлар уларни кўради.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا سَمِعْتُمْ صِيَاحَ الدِّيَكَةِ فَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنَّهَا رَأَتْ مَلَكًا وَإِذَا سَمِعْتُمْ نَهِيقَ الْحِمَارِ فَتَعَوَّذُوا بِاللَّهِ مِنْ الشَّيْطَانِ فَإِنَّهُ رَأَى شَيْطَانًارَوَاهُالْبُخَارِيُّ  وَ مُسْلِمٌ

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Хўроз қичқириғини эшитганда Аллоҳнинг фазлидан сўранглар. Чунки у фариштани кўрган бўлади. Эшак ҳанграшини эшитганда Аллоҳдан шайтоннинг ёмонлигидан паноҳ сўранглар. Чунки у шайтонни кўрган бўлади», дедилар”.

Жинлар ҳақиқатда бор мавжудотлар бўлиб, асли ўтдан яратилган. “Жин” сўзининг луғавий маъноси аввал айтилганидек, “тўсилган” дегани, яъни одамлар кўзидан тўсилган нарса. Шу сабабли ҳам у инсонларга кўринмайди. Улар ўзлари кўринмай туриб, одамларни ва бошқа нарсаларни кўриши мумкин. Шу билан бирга, турли шаклларга кириши ҳам мумкин. Жинлар эркак ва аёл жинсига мансуб, дашту биёбонлар, тоғ ва ўрмонларда яшайди. Улар бир неча тоифадан иборат, ғул, ифрит, силот тоифасидагилари машҳур. Шайтонлар жинларнинг ёвузларидир.

Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламни Аллоҳ инсонларга ҳам, жинларга ҳам пайғамбар қилиб юборган. Жинларнинг бир қисми Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Укоза бозорига кетаётган вақтларида Макка ва Мадина оралиғидаги Наҳла деган жойга ётганларида, ўша жойда бомдод намозини ўқишади. Қуръон тиловатини эшитиб, динга кирган ва исломни тарғиб қилган. Уларнинг ичида ҳам худди одамларга ўхшаб имонсиз-имонли, яхши-ёмон, адашган ва ҳидоятда юрганлари, фирибгар ва соддалари бор. Жинлардан ҳам Қуръонга, Пайғамбар соллаллоҳ алайҳи васалламга иймон келтириб яхши йўлда юрганлари жаннатга, имонсиз бўлиб ёмон йўлда юрганлари дўзахга тушадилар. Улар одамларга ҳеч қачон ёрдам бера олмайди ва ғайб сирларини билмайди. Чунки Қуръони карим нозил бўлгандан сўнг улар бу хислатлардан маҳрум бўлган.

Қуръони каримда Аллоҳ таоло марҳамат қилади:

“Албатта бизлар (фаришталарнинг сўзларини ўғринча эшитиб олиш учун) осмонга тақилган эдик, унинг кучли қўриқчи (фаришта)лар ва (ўғри  жинларга отилгувчи учар) юлдузлар билан тўла эканлигини кўрдик. Албатта бизлар (илгари осмондан айрим) жойларга (фаришталарнинг сўзларини ўғринча) эшитиб олиш учун ўтириб олар эдик. Энди ҳозир (яъни, Мухаммад алайҳиссалом пайғамбар қилиб юборилганларидан кейин) эса ким (яъни, қайси жин ўғринча) эшитар бўлса, ўзини кузатиб турган бир (учар) юлдузни кўрар. Албатта бизлар ердаги кишиларга (Аллоҳ томонидан) ёмонлик ирода қилинганми ёки Парвардигорлари уларга  яхшиликни ирода қилганми, билмасмиз” (Жин сураси, 8,9,10).

Исломдан аввалги вақтда жинлар осмонга чиқиб малоикаларнинг ўзаро суҳбатларини, жумладан, яқин кунларда содир бўладиган ва бўлган баъзи ишлар ҳақидаги маълумотларни яширин эшитиб, ердаги фолбину мунажжимларга бирга ўнни қўшиб етказар эди. Орадан анча вақт ўтиб, осмон хабарига қулоқ осгани чиқсалар, уларни юлдузлардан узилиб чиққан учқунлар уриб ҳайдайдиган бўлиб қолди. Улар ерга ўз қавмлари ҳузурига қайтиб, “Нима бўлди экан, бизни учқунлар қувадиган бўлиб қолди-ку?” дейишади. Шунда баъзилари, дунёда улкан, оламшумул ўзгариш бўлган бўлса керак, деб ўйлашади. Машриқу мағрибни кезиб биздан осмон хабарини тўсган нарсани қидириш зарур, деган қарорга келиб, сафарга отланадилар. Ривоятларда нақл қилинишича, Насийбин номи билан аталувчи жойда яшовчи жинлардан етти нафари Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бомдод намозида қироат қилаётганларини эшитиб тўхташган, биздан осмон хабарини тўсган нарса шу, деб ўз қавмларига қайтиб, бўлган ҳодисани айтадилар.

Жоҳилият вақтида араб қабилалари жинларга махфий, норавшан худолар деб эътиқод қилардилар. Улар жинларнинг насаби Аллоҳ таолога етиб боради, унинг жинлардан шериклари бор, деган бузуқ эътиқодга ҳам бўйсунарди. Шунингдек, араблар жинлар ғойибдан хабардор, фолбин ва мунажжимларга осмон сирларини айтиб туради, деган ўйда эдилар. Жоҳилият арабларида жинларнинг ҳукми ер юзида ўтади, деган хом хаёл бўлиб, агар улардан бирортаси бирор жойга бориб ётиб қолмоқчи бўлса, «Ушбу жойнинг хўжайин жинидан паноҳ сўрайман», деган маънодаги дуони қиларди. Ҳозирги вақтгача кишиларда юқоридаги айтиладиганларга ўхшаш турли-туман бузуқ, бидъат-хурофотдан иборат тушунчалар мавжуд ва улар бу ёлғон эътиқодга ишонади.

Ислом дини келиб, Қуръон нозил бўла бошлагач, жинлар учун осмоннинг барча йўллари беркилган ва юқоридаги оятда жинларнинг ўзлари эътироф этганидек, улар Аллоҳ ердаги бандалари бўлмиш инсонларга нимани  ирода қилишидан мутлақо бехабардир. Шундай экан, жинлардан паноҳ тилаш ёки улардан нажот кутиш, фолбинларга бориб улардан ёрдам сўраш ширк ва бидъатдан  ўзга нарса эмас. Аллоҳ таоло ана шундай ширк ва бидъат амаллардан ҳамиша ўз паноҳида асрасин.

Муҳаммадмусо НАБИЖОНОВ,

тайёрлади.

26 декабря в Управлении мусульман Узбекистана состоялась встреча с партнером по совершению Хаджа и Умры в Саудовской Аравии - главой компании «Аль-Хидая» шейхом Салехом Салимом Бахвайни. Гостья встретили председатель Комитета по делам религий Ортикбек Юсупов и председатель Управления мусульман Узбекистана, муфтий Усмонхон Алимов.

Выступая в начале встречи, муфтий подчеркнул, что сотрудничество с компанией «Аль-Хидая» ведется в течение многих лет и успешно выполняются договоренности по совершению Хаджа и Умры. Он также обратил внимание на необходимость дальнейшего повышения уровня паломнических услуг в новом сезоне паломничества, улучшения качества гостиничных и транспортных услуг, а также приготовления блюд, достижения выделении достаточных мест в долинах Мино и Муздалифа и обеспечения рабочих, поваров и представителей медицинских учреждений со всеми необходимыми условиями.

В разговоре Ортикбек Юсупов подчеркнул необходимость получения во время сезонов хаджа и умры нового отеля в Медине, при этом обратить внимание на наличие места общественного питания и выделение специальных служебных номеров для представителей рабочих и медицинских групп.

В свою очередь, глава партнерской компании «Аль-Хидая», шейх Салех Салим Бахвайни сказал, что для его компании является большой честью обслуживать паломников из Узбекистана, и сделает все возможное, чтобы оправдать доверие. Он также заявил, что располагает возможностями выполнения всех вышеупомянутых проблем и требований. В конце своего выступления он выразил благодарность за взаимовыгодное и доверительное сотрудничество.

Пресс-служба Управления мусульман Узбекистана