Абдулқодир Гилоний ҳазратлари ҳадисларга таянган ҳолда китобида бундай ёзади: «Охиратда банданинг амаллари ҳисоб-китоб қилинган вақтда уюм-уюм савоблар ёзилганини кўриб ҳайрон қолади ва Аллоҳга: «Ё Роббим, бу савоблар қаердан келди ва нима учун берилди, билмайман?», дер эмиш... Аллоҳ таоло: «Эй бандам, сен дунёда дуо қилиб, сўраган нарсанг мен ёзган тақдиримга тўғри келмаганлиги учун ҳам сенга берилмади. Бугун ўша сўраганинг ҳақига савоблар берилаяпти», дер экан... Банда: «Кошки, дуоларимнинг ҳаммаси шундай бўлиб, улуғ савоблар топсайдим», – деб айтармиш...
Аллоҳнинг ҳузурида турганлигингизни ҳис этиб, қўлингизга тасбеҳ олиб, ҳадиси шарифларда қайд этилган қуйидаги 5 та зикрни айтинг:
- 100 марта «Астағфируллоҳ» ё «Астағфируллоҳал аъзийм» денг.
- 100 марта «Лаа илаҳа иллаллоҳ» деб айтинг.
- 1000 марта «Аллоҳ» денг! Ҳар 100 мартасида «Илоҳий анта мақсуди ва ризока матлубий» денг.
- 100 марта салавоти шариф айтинг.
- 100 марта ихлоси шарифни ўқинг.
Бу зикрларни шу тартибда бажарганингиздан кейин, дунё ва охиратингиз учун дуо қиласизлар.
Дуоларда ота-онангизни унутманг, чунки унутган бандаларни Аллоҳ севмайди. Ундан кейин мусулмонлар ҳаққига, қўни-қўшни, севганларингиз ҳақига ҳам дуо қиласизлар. Аллоҳ шу дуоларингиз сабабидан ҳам мукофотлантиради.
Албатта, зикрнинг бошқа турлари ҳам бор. Юқоридаги зикрларни хоҳлаган пайтда ҳам айтишингиз мумкин. «Аллоҳ» зикрини қалб билан айтасиз, яъни «Зикрул қалбия» қиласиз.
Оғзингизни ёпиб, иложи бўлса кўзингизни ҳам ёпиб, ичдан сассиз-овозсиз «Аллоҳ» дейишни давом эттиринг... Мана шундай, овозсиз, тил, лабларни қимирлатмасдан, бировга билдирмасдан қилинган зикрни – зикри қалбий дейдилар. Бунинг савоби жуда баланд. Биров сезмагани учун, унда риё таҳликаси бўлмайди, бошқаларнинг ҳам диққати қаратилмайди. Аллоҳ биладиган бундай зикрни фаришталар ҳам эшитмас эмиш...
Бир инсон Аллоҳ йўлига пул сарфласа, Аллоҳ унга 700 баробар савоб ёзади. («Рамузул Аҳодис», 691-б.) 700 баробар, ҳадисда айтилаяпти. Масалан сиз масжид, хайрли жойларга, муҳтож кишиларга эҳсон қилсангиз 700 баробар савоб топасиз. Минг сўм берсангиз, 700000 сўм бергандек бўласизлар. 10000 сўм берсангиз, 7000000 сўм бергандек бўласизлар. Жуда савобли иш бу. Лекин яна бир ҳадис бор:
«Аллоҳни зикр қилиш, яъни, «Аллоҳ, Аллоҳ» дейиш, «Лаа илаҳа иллаллоҳ» дейиш – Аллоҳ йўлида пул сарфлашдан 100 баробар зиёдадир.
Агар савоб 700 баробар бўлса, бошқа савобли иш эса ундан 100 баробар зиёд бўлса, 70000 савоб бўлади. Яъни, киши бир марта Аллоҳ деса, унга 70000 савоб ёзилади. Ақлли одам шунча савобдан қочадими? Охиратни, савобни ўйлаган одам зикр айтишдан қочмайди, парвосизлик қилмайди, имконни қўлдан бой бермайди...
Яна бир ҳадисда: «Овоз чиқармасдан риёсиз, шуҳратсиз, ичдан қилинган зикр, жаҳрия қилинган зикрдан 70 марта савоби ортиқроқ» эканлиги айтилади.
Демак, ҳадисларга биноан (70000 х 70 = 4900000) 4900000та савоб бўлади муҳтарам биродарлар. Инсон қалбдан бир марта Аллоҳ деса, шунча миқдор савоб топади. Яна бир марта айтса, яна шунча савоб... Оз эмас бу!!!
Биз бу фоний дунёда нима учун яшаяпмиз. Аллоҳнинг ризосини топиш учун. Нега ваъз ўқияпмиз? Аллоҳнинг ризосига эришиш учун. Нега ваъз эшитаяпмиз? Аллоҳнинг ризосига эришиш учун.
Шунинг учун бу зикрларни доим айтинглар. Йўлда, транспортда, ўтирганда, юрганда, ҳатто ёзганда қалбингиз «Аллоҳ» деб зикр қилсин. Устозимиз Муҳаммад Зоҳид Қўтқу розияллоҳу анҳу билан баъзан бир хонада ётишга тўғри келарди. Бир кун саёҳат муносабати билан Анқарада бир кишиникига меҳмон бўлиб ётиб қолдик. Устозимиз кекса, чарчаган эди. Меҳмонхонанинг бир томонида «хур-хур» қилиб ухлаб қолдилар. Лекин у кишидан мунтазам «Аллоҳ, Аллоҳ, Аллоҳ» деган овоз эшитилиб турди, ҳайрон қолдим. Сирли ва қизиқ нарса...
"Ислом ва ахлоқ" китобидан олинди
