Жойлашуви. Африканинг шимоли-ғарбида жойлашган. Жазоир, Мали, Ғарбий Саҳрои Кабир ва Сенегал билан чегарадош. Ғарбий қирғоқларини Атлантика океани ювиб туради. Мамлакатнинг кўп қисми ғарбий Саҳрои Кабирнинг қумли ва тошлоқ чўллари, Атлантика океанига туташ соҳил пасттекисликдан иборат. Маъмурий жиҳатдан мамлакат 12 вилоятга бўлинади.

Тарихи. V–XI асрларда Мавританиянинг жанубий қисми Ғарбий Африка давлатлари таркибида бўлган. XIII–XIV асрларда жанубий қисми Мали давлатига қўшилгандан кейин араблар ҳукмронлиги кучайди.

1783 йилга келиб, Мавритания соҳиллари Францияга тобе бўлиб қолди. 1920 йил мамлакат расмий равишда Франция мустамлакаси деб эълон қилинди. 1960 йил 28 ноябрда Нуакшотда мустақил Мавритания Ислом Республикаси тузилгани эълон қилинди. 1961 йил майда давлат Конституцияси қабул қилинди. 1961 йил ноябрдан БМТ аъзоси. Мустақиллик куни (28 ноябрь) миллий байрам сифатида кенг нишонланади.

Мамлакат туб аҳолисининг 80 фоиздан кўпроғини маврлар ташкил этади. Улар Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ва у зотнинг саҳобалари сўзлашган соф адабий араб тилида сўзлашади. Барбарзенагалар, фулбе, волоф, тукулер, сонинке ва бошқа халқлар ҳам яшайди. Аҳолининг 62 фоизига яқини шаҳарларда истиқомат қилади.

Иқтисоди. Мавритания кам ривожланган аграр давлат бўлиб, тоғ-кон саноати яхши ривожланган. Саноатнинг асоси – темир рудаси, олтин, мис ва гипс қазиб олишдир. Саноат корхоналарининг аксарияти Нуакшот шаҳрида жойлашган. Ҳудудининг 40 фоизи яйловлардир. Тариқ, маккажўхори, дуккаклилар, шоли, ерёнғоқ, хурмо асосий озиқ-овқат экинлари ҳисобланади. Мамлакатда балиқчилик муҳим аҳамиятга эга.

Тез-тез бўлиб турадиган қурғоқчилик қишлоқ хўжалигига катта зарар етказади. Шу боис, қишлоқ хўжалиги анча заиф. Унинг асосий тармоғини кўчманчи ва ярим кўчманчи чорвачилик ташкил этади. Қорамол, туя, қўй, эчки, эшак, от боқилади. Балиқ ва денгиз жониворлари овланади. Сенегал дарёси бўйида ва воҳалардагина деҳқончилик қилинади. Четга темир рудаси, олтин, гипс, балиқ ва балиқ маҳсулотлари, чорва, тери кабилар чиқарилади.

Таълим ва маданият. Мажбурий бошланғич таълим жорий қилинган бўлса-да, ёшларнинг оз қисми мактабга қатнайди. Мамлакатда 1214 дан ортиқ бошланғич ва 51 та ўрта мактаб фаолият юритади. Таълим икки босқичдан, бошланғич (6 йил) ва ўрта мактаб (6 йил)дан иборат. Бошланғич мактабларда дарc араб тилида, ўрта ва олий мактабларда эса француз тилида олиб борилади. Бошланғич мактабларда француз тили ҳам ўргатилади. Нуакшотда Миллий университет, Педагогика институти, Кончилик институти, Бутилимит шаҳрида Олий Ислом тадқиқот институти бор. Ёшларнинг аксарияти Франция, Сенегал ва бошқа мамлакатларнинг университетларига бориб ўқийди.

Анъанавий ҳунармандчиликка катта эътибор берилади, уни ривожлантириш рағбатлантирилади. Металл, сопол, чарм, ёғоч кабилардан буюмлар ясаш амалий безак санъати сифатида ўзига хос услубда ривожланган. Заргарлик ва кулолчилик ҳам равнақ топган.

Милодий VII–XI асрларда савдо йўлларида, қудуқлар атрофида боғлар, тош уйлар қад кўтара бошлаган. XI–XII асрлардан эса тўғри бурчакли, ясси томли, ички ҳовлили уйлар барпо этилган.

Дини. Мавританияда Ислом дини расмий дин сифатида қабул қилинган. 0,1 фоиз аҳоли турли маҳаллий динларга эътиқод қилади. XVI–XVII асрларда насронийликнинг католик йўналиши ҳам тарқала бошлаган. Лекин мамлакатда саноқли кишигина ушбу дин вакили ҳисобланади.

Мамлакатга VIII аср бошларидан Ислом дини кириб кела бошлаган. Аҳолининг 99,6 фоизи мусулмон. Моликий мазҳаби кенг тарқалган. 1980 йил ҳукумат томонидан шариат кўрсатмалари давлат қонуни сифатида қабул қилинган. Шу боис, мамлакат суд-ҳуқуқ тизими Ислом шариати асосида тартибга солинади. Мавританияда саккиз мингга яқин масжид мавжуд бўлиб, улардан энг қадимийси XIII–XIV асрларда барпо этилган “Шингетти” жоме масжидидир. Масжид ва унинг минораси Мавритания давлатининг миллий рамзи саналади. Масжид 1970 йили ЮНЕСКОнинг ҳамкорлигида қайта таъмирланган ва 1996 йил Бутунжаҳон мероси рўйхатига киритилган. Нуакшот шаҳрининг жануби-ғарбий қисмидаги “Кабир” жомеи мамлакатнинг энг йирик масжиди ҳисобланади.

Даврон НУРМУҲАММАД

ЎМИ матбуот хизмати

Исломнинг энг муҳим жиҳати эътиқоддир. Қусурлар, гуноҳлар афв этилиши мумкин. Аллоҳнинг авф этиш хислати бор. У кечиримлидир. Унинг мағфирати бор, раҳмати бор, гуноҳлар тавба ила ювилиши мумкин. Муҳим бўлгани эътиқоддир. Бу илмий тамалдир, ҳақиқатни тўғри англашдир. Бу ҳақиқат тўғри англашилганда Аллоҳ ўтган нуқсонларни мағфират қилади.

إِنَّ اللّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَن يَشَاء

«Албатта Аллоҳ Ўзига (бирон нарсанинг) шерик қилинишини кечирмас. Шундан бошқа гуноҳларни Ўзи хоҳлаган бандалари учун кечирур» (Нисо, 48).

Аллоҳ фақат бу ҳақиқатни тушунмаганларни кечирмас. Бу илмий ҳақиқатни фаҳмламаганларни афв этмас, қолганларини кечирар. Айтган ножўя сўзларини кечириши мумкин. Муҳими ишонч-эътиқоддир. Демак, аввало биз бу илмий ҳақиқатнинг моҳиятини чуқур англаб олишимиз керак.

Куфр – кечирилмас бир гуноҳ. Ширк кечирилмас бир гуноҳ. Куфр тамоман инкор қилмоқдир. Ширк ботил эътиқод ёки шерик қилмоқ. Ширк тамоман инкор этиш бўлмаса-да, унда бир ишонч бор. Ана шу ишонч ботил, беҳуда, қийматсиз, ярамас, кечирилмасдир...

Инсоният Аллоҳни тўғри танишга мажбур. Ё тўғри танийди, ё танимаса кечирилмас. Инсоннинг энг улуғ вазифаси яратганни тўғри танишдир.

Инсон ҳар кун унга ризқ берган, соғлиқ ва ақл берган турли-туман туганмас неъматлар берган Аллоҳни мутлақо таниши, билиши керак. Мазкур хатоларни Аллоҳ кечирмайди. Исломнинг мантиғи– ана шу. Ҳазрати Одам Атомиздан то ҳазрати пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга қадар ўтган пайғамбарларнинг мужодала ва ҳаракатлари ҳам шу хусусда эди.

Инсон фарзанди бу ҳақиқатларни англаши керак: қўли билан ясаган тошга, осмонда кўрган қуёшга, ойга, юлдузга сиғинмаслиги керак. Чунки, улар каби бир қанча қуёш, қуёш системаси, юлдузлар мавжудлиги илмда айтилаяпти. Биз ҳам бир қанча қуёш системаси борлигини биламиз. Инсон ерга ётқизиб сўйиладиган, гўшти кабоб бўладиган ҳайвонларга сиғинмайди, ҳақиқатни топади, беҳуда амалларни қилмайди.

Ислом инсон фикрининг чалғиши, хатога кетишидан огоҳлантиради. Шайтонга сиғинмаслик, ибодат қилмаслик ҳақида шундай бир сўз бор:

لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ

"Шайтонга ибодат қилманглар" (Марям, 44).

Сўнгра нафсга сиғиниш, унга «бут» каби қуллуқ қилиш ҳақида:

أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ

"Эй Муҳаммад, ҳавойи нафсини ўзига «илоҳ» қилиб олган ва Аллоҳ уни билган ҳолида йўлдан оздириб қулоқ ва кўнглини муҳрлаб, кўз олдига парда тортиб қўйган кимсани кўрганмисиз?" (Жосия, 23).

Инсонлар баъзан Аллоҳга сиғинмай, итоат этмай, Шайтонга итоат этиб, унинг амру фармонини бажаришади. Баъзилар нафсига тобеъ унинг шайтоний амрларига итоат қиладилар. Бу қабиҳликлардан ўзни сақлаб ва ёлғиз Аллоҳга итоат қилиш, унинг амру фармонини бажариш, якка-ягона деб, фақат Аллоҳга сиғиниш исломнинг тамали ҳисобланади.

Ислом ақл ва мантиққа уйғун, XX асрга ва қиёматга қадар давомли, мос ва мувофиқ...

Амалларнинг ташқи томони аҳамиятли эмас. Ботини муҳимдир. Исломда ният ва ихлос асосдир. Икки киши айнан бир ишни бажаради. Лекин бириники қабул бўлади, иккинчисиники эса йўқ. Чунки, бирининг нияти холис, иккинчисининг хаёли бошқа нарсада, нияти бузуқ. Зоҳиран бир хил амал бажарадилар аммо Аллоҳ бириникини қабул қилади, бошқасиникини қилмайди. Бирига мукофот беради, иккинчисига жазо. Ислом шундай холис самимиятни ташвиқ этган, зоҳирпарастликни қабул этмайдиган диндир. Ички покликни, ботиний самимиятни талаб қилган, тавсия этган бир диндир. Ҳатто Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Иннаддина аннасиҳату", деганлар.

Бу ҳадис тўғри таржима этилмаган, маъноси тўғри англашилмаган ҳадислардан биридир. Ҳадисни «Дин насиҳатдур» деб нотўғри таржима этишади. Яъни, «Аддину аннасиҳату»– «Дин самимиятдир» демак... Чунки «насиҳат» самимият маъносида келади. Дин– «ўгит» дегани эмас. Ўгит бўлмаса-да, овоз чиқмаса-да, барибир дин– самимиятдир!

Ўтган куни қўлимга бир китоб тушди. Унда: «Инсон» сўзининг ўзаро мулоқот, хабарлашишдаги роли 10 фоиздир. 30 фоизи имо-ишоралардир, 10 фоиз сўздир, 60 фоиз ҳол-аҳвол, вазият, кайфиятдир»– дейилади Ҳақиқий мулоқот, ҳақиқий хабарлашиш «ҳол» биландир. Китоб «ҳол» билан ўзаро мулоқотни, алоқани, хабарлашишни тўла таъминлаш тўғрисида ёзилган. Ўзаро суҳбат, мулоқотдан инсон ўзига зарур хабарларни ола билади. Бу ерда муҳими самимиятдир.

«Аддину аннасиҳату» демак, «дин самимиятдир» дегани. Зотан кейинги жумлалар масалани ойдинлаштиради:

"Қолу лиман ё расулуллоҳ?" Дедиларки: «Ким учун, ё Расулаллоҳ?» "Лиллоҳи"«Аллоҳ учун самимиятдир...» Агар насиҳат маъносида бўлсайди, қул Аллоҳга насиҳат қиладими?/ Қул Аллоҳга ўгит бера оладими? Йўқ, албатта! Демак, насиҳат маъносида эмас балки, Аллоҳга нисбатан самимият маъносидадир. /Ва лирасулиҳи/ «Расулуллоҳга нисбатан самимият...» /Ва ликитобиҳи/ «Қуръонга нисбатан самимият...» Қуръонга нисбатан насиҳату баҳс мавзуси йўқдир /Ва лиаимматил муслимина/ «Мусулмонларнинг раҳбарларига нисбатан самимият...» /Ва омматуҳум/ барчасига нисбатан самимият.

Нақадар гўзал!.. Дин тамоман самимиятдир.

Дин қуруқ маросим эмас, ташқи шакл ҳам эмас... Моҳиятдир ва самимиятдир. Тамоман самимиятдир. Аллоҳга, расулига, Қуръонга, имомларига, мусулмонларга бошлиқ бўлганларнинг ҳаммасига, барчасига нисбатан самимият. Пайғамбар алайҳиссалом ана шундай таъкидлайдилар, хулосалайдилар.

Маҳмуд Асъад Жўшоннинг

"Ислом ва ахлоқ" китобидан олинди

Австралиянинг маҳаллий халқлари ва Toррес бўғози аҳолиси христиан колонизаторлари келишидан анча олдин мусулмонлар билан мунтазам алоқада бўлган. Бугунги кунда ҳам Ислом баъзи аборигенларнинг қалбида акс-садо бермоқда.
Австралиядаги Исломнинг кириб келиш тарихини қитъанинг шимолий қисмидаги Aрнем-Лендр ярим оролида жойлашган қизил қояларга ўйиб ёзилган елканли қайиқларнинг кичик чизмалари билан айтиш мумкин. Бу анъанавий индонезия қайиқлари "прау" сифатида маълум - айнан уларда трепанг ва денгиз бодрингини излаб ривожланаётган Макасар тижорат шаҳридан мусулмон балиқчилар етиб келишган.
Улар биринчи марта Шимолий Австралияда қачон пайдо бўлганлари маълум эмас. Баъзи тарихчилар бу 1750 йилларда содир бўлган деб айтишади. Лекин ғор расмлари устига туширилган ари мумининг радиуглерод таҳлили бу анча олдин бўлган, деб тахмин қилиш имконини берди. Фигуралардан бири 1664 йилгача қилинган кўринади, эҳтимол, бу 1500 йилларга тўғри келар.
Макасардан келган балиқчилар бу ерга ҳар йили Хитой тиббиёти ва ошхонасида ишлатилиши туфайли юқори нархга эга бўлган денгиз бодрингларини йиғиш учун келишган. Мелбурндаги Монаш университети антропологи Жон Бредли сўзларига кўра, бу Австралиянинг халқаро алоқалардаги илк тажрибаси бўлди ва бу муваффақиятга эришди.
Макасарлик баъзи савдогарлар Австралияда қолишди. Ислом ақидаси аборигенларнинг ғор санъатига таъсир этибгина қолмай, балки уларнинг мифологиясига ҳам таъсир кўрсатган. Мисол тариқасида "валита-валита"деган фигурани келтириш мумкин. Исм арабча "Аллоҳ таоло" иборасидан келиб чиққан бўлиб, айнан шу маънони англатади. Маросим эгилишлари мусулмонларнниг саждасига ўхшайди.
Макассар аҳолисининг аборигенлар ва Торрес бўғози ороллари аҳолиси билан савдоси 1906 йилда оғир солиққа тортиш ва оқ рангдан бошқа рангли одамларнинг савдосини чеклаган ҳукумат сиёсати туфайли якунланди. Бир аср ўтгач, Шимолий Австралияда абориген жамоалар Макасар савдогарлар билан биргаликда тарихга ҳурмат, ўзаро ишонч ва ҳурмат бир давр сифатида уни хотирлашади.
Бу Австралияда мусулмонлар ва маҳаллий халқлар ўртасидаги ягона алоқа эмас эди. XIX-XX асрлар оралиғида Жанубий-Шарқий Осиёдан малайлар Австралиянинг шимоли-Ғарбий соҳилидаги Брум шаҳрида инжу саноатида ёлланма ишчилар сифатида Австралияга кела бошладилар. Макасар аҳолиси сингари малайлар ҳам маҳаллий туб халқлар билан турмуш қуришган ва минтақага Исломий диний ва маданий амалиётларни жорий этишган. Бу ўзароҳамкорлик ҳозир Шимолий Австралияда кўплаб оилаларда кузатилмоқда.
26,000 аҳолиси бўлган Алис-Спрингс шаҳри чеккасида Австралия марказида бир масжид бор. Уни "афғон масжид" деб аташади, негаки 1860 ва 1930 йиллар орасида деярли 4000 туя етакчилари ўз туялари билан Австралияга келишган. Уларнинг кўпчилиги Афғонистондан эди, лекин баъзилари Ҳиндистон ва ҳозирги Покистондан ҳам эди. Улар чўл ерларини ривожлантиришда асосий роль ўйнади ва минтақада инфратузилмани яратиш ёрдам беришди.
Уйдан узоқда, афғонистонлик туя етакчилар Марказий Австралия бўйлаб кўплаб қўлбола масжидлар қуришган ва уларнинг кўпчилиги маҳаллий одамлар билан қон-қариндошлик алоқаларини ўрнатишган. Туя етакчилари учун эҳтиёж 1930 йилда ҳамма жойда автомобиль транспорт воситалари жорий этилгандан кейин ғойиб бўлди. Бугунги кунда Алис-Спрингсдаги афғон масжиди асосан Ҳиндистон, Покистон ва Афғонистондан келган муҳожирлар билан тўлиб тошган.
Islamisemya.com маълумотига кўра бугунги кунда тобора кўпроқ аборигенлер Исломни қабул қилмоқда. 2011 йилда Австралияда аҳолини рўйхатга олиш маълумотларига кўра, 1 1140 нафар киши ўзини мусулмон деб атаган. Бу мамлакат аборигенларининг 1% дан камроғини ташкил этади. Эҳтимол, энг машҳур мусулмон - икки карра жаҳон бокс чемпиони Энтони Мандайн ҳислобланади.
Баъзи аборигенлар учун Ислом одатий маданий алоқаларнинг давоми, христианлик эса мустамлакачилик билан боғлиқ. Мусулмон Жастинn Агале айтганидек, "Ислом Фитр ва Тавҳид ҳақида аниқ фикрларга эга ва биз табиат билан уйғун яшашимиз керак".

Бироқ, баъзи аборигенлар учун Исломга мурожаат қилиш янги ҳодисадир. Муҳаммад (номи ўзгартирилган) қачонлардир бошпанасиз эди ва спиртли ичимликларни истеъмол қилар эди, лекин шариат аҳкомлари - мунтазам ибодат, ўз-ўзини ҳурмат қилиш, спиртли ичимликлар, гиёҳванд моддалар, қимор ўйинларни рад этиш – унга зарарли одатлардан қутулиш имконини берди. Энди у барқарор ишга эга.
"Ислом дини билан танишганимда, умримда биринчи марта ўзимни инсондек ҳис қилдим. Ислом динида топган энг жозибали нарсаларимдан бири, бу унинг мукамаллиги ва бутунлигидир", - дейди Муҳаммад.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати

Istiqlolimizning 29 yilligi arafasida Prezidentimizning “Ozodlikdan mahrum etish jazosini o‘tayotgan, qilmishiga chin ko‘ngildan pushaymon bo‘lgan va tuzalish yo‘liga qat’iy o‘tgan bir guruh shaxslarni afv etish to‘g‘risida”gi farmoni imzolandi. Ne baxtki, afv etilganlar orasida men ham bor edim.

2016 yili, 20 yoshimda Toshkent viloyati jinoyat ishlari bo‘yicha sudi tomonidan Jinoyat kodeksining 159-moddasi 1-qismi va 2441-moddasi 2-qismi tegishli bandlari bilan 7 yilga ozodlikdan mahrum etildim. Zangiota tumanida tug‘ilganman. Hozir 24 yoshga to‘ldim. Jazo muddatini Bo‘ka tumanidagi jazoni ijro etish koloniyasida o‘tadim. Mahbuslikda o‘tgan to‘rt yil umrim qilgan xatolarim yuzasidan to‘g‘ri xulosa chiqarishim uchun yetarli bo‘ldi. Davlatimiz rahbarining g‘amxo‘rligi bilan ayni paytda ozodlik ne’matidan bahra olyapman.

Shu o‘rinda aytishni istar edimki, biz shunchaki kechirilib, shunchaki ozodlikka chiqarilmadik. Yaqinlarimiz bag‘riga qaytishimiz, ijtimoiy hayotga moslashib, foydali mehnat bilan shug‘ullanishmiz, sog‘lom turmush tarziga erishishimiz, jamiyatda munosib o‘rin topishimiz yuzasidan mas’ul vazirlik va idoralarga tegishli topshiriqlar berilgan ekan. Buni afv etilib, uyga kelganimda tuman sektor rahbarlari tomonidan elektr pechi, salmoqligina qishloq xo‘jaligi mahsulotlari berilgani, tuman ijtimoiy moslashuv markazi tomonidan bir million bir yuz o‘ttiz besh ming so‘m moddiy yordam ajratilganidan ham bilish mumkin.

Tuman tibbiyot birlashmasida tibbiy ko‘rikdan o‘tdim. Xudoga shukr, sog‘lom ekanman. Aholi bandligiga ko‘maklashish markazi yordami bilan Zangiota tumanidagi “Iqbol” mahallasida faoliyat yuritayotgan “Obodon mebellari” xususiy korxonasiga ishga joylashdim. Maoshim yetarli. Bundan tashqari, tuman hokimi qarori bilan Bo‘zsuvdagi “Achchisoy” mahallasi hududidan dehqonchilik bilan shug‘ullanishim uchun 20 sotix yer ham ajratildi. Buni eshitib, ellik yoshni qoralab qolsa ham uydan olisda ishlab yurgan otam yaqin kunlarda qaytib kelishini aytdi. O‘zimiz yashayotgan xonadonning yer maydoni 13 sotix edi. 3 sotixida issiqxona tashkil qilgandik. Uning ustini yopishda ham hokimlikning mas’ul xodimlari amaliy yordam ko‘rsatishdi. 2019 yil aprel-may oylarida uyimizga kelgan ishchi guruh a’zolari yaqinlarim bilan suhbat o‘tkazib, turli ijtimoiy ko‘mak beribdi. Pandemiya davrida esa “Saxovat va ko‘mak” umumxalq harakati doirasida jami 4 million so‘m mablag‘, homiylik asosida 6 marta oziq-ovqat mahsulotlari bilan ta’minlashdi.

Prezidentimiz biz, yoshlarga ishonib, kelajakda to‘g‘ri yo‘lni tanlab, yurtimizga munosib farzand bo‘lishimiz uchun barcha imkoniyatlarni yaratib berayotgan bir paytda egri yo‘lga kirib qilgan ishlarimga chin dildan pushaymon bo‘lganim uchun, afv etildim, menga ishonch bildirildi. Mahallam, oilam meni iliq qarshi olganining o‘zi katta baxt. Bunga javoban o‘tmish hayotim nihoyasiga yetgani, musibatlar ko‘zimni ochib, qalbimni uyg‘otgani, afv esa noumidlikdan qaytarganini aytmoqchiman. Aslida yurtga naf keltirishdek baxt yo‘q ekan dunyoda. Shu ma’noda, mening xatom nafaqat bir oila, balki butun jamiyat boshiga tushgan kulfat ekanini his qildim.

Barcha salbiy oqibatlar bekorchilikdan, maqsadsiz yashashdan kelib chiqar ekan. Aniq maqsadsiz odam hech narsaga intilmaydi, mas’uliyatni his qilmaydi. Uning o‘ziga ishonchi ham, g‘ayrat-shijoati ham bo‘lmaydi. Shunday ekan, aslo bekorchilikka berilmaslik, hayotning har bir daqiqasidan unumli foydalanish, erkinlikning qadriga yetish darkor. Zero, bunday afv hammaga ham berilavermaydi. Menga sobiq mahkum emas, inson, jamiyatning to‘laqonli bir a’zosi sifatida ko‘rsatilayotgan bunday e’tiborga javoban endi hech qachon oilam, yurtim sha’niga dog‘ tushirmaslikka ahd qildim. O‘ylaymanki, men qatori afv etilganlarning ko‘nglida ham shu niyat, shunday ezgu maqsadlar makon topgan bo‘lsa kerak. Allohdan barchamizning yuzimizni yorug‘ qilishini so‘rayman.

Farruh PO‘LATOV,

Zangiota tumani.

“Yangi O‘zbekiston” gazetasi